Un petit arriu, la Gelisa, que serpeja au pè de la vila.
Comunas a l'entorn.
Toponimia
Las fòrmas ancianas que son civitas Elusa au sègle IVau, civitas Elusatium, cap a 400, Elsa, a l'epòca carolingiana. Eusa qu'ei un nom preceltic, probablament aquitanic, de sens desconegut[7],[8].
Istòria
Éusa qu'ei l'anciana Elusa, la ciutat deu pòble aquitan deus Elusats (de *elusa "vèrnh, maresc"). Aliats aus Sotiats (abitants de Sos, Òut e Garona), que resistín aus centurions romans de Juli Cesar comandats per Crassus. Après le sièti de Sos, los elusats qu'acceptón la supremacia romana.
Eusa que ho la capitau de la província romana de Novempopulània ; que demorarà ua metropòli administrativa dinc au sègle VIIIau.
Au sègle Vau, Eusa que vengó un deus purmèrs avescat. La vila que ho arroïnada a la Hauta Edat Mejana, un periòde escur. Un priorat qu'i vadó en 950 e que ho restacat a l' Òrdi de Clunhic.
En 1832, Eusa a absorbé la comuna voisine de Sent Amant.
.svg)
.svg){kind=small}
