Η ονομασία του έχει προέλευση από τις μικρές κοιλάδες που διαμορφώνονται στο έδαφος της περιοχής[9].
Εμφανίζεται το 1700 στην βενετική καταγραφή "Grimani" με την ονομασία Licomati di Nexero (Λυκομάτι Νεζερού) και είχε 129 κατοίκους (39 οικογένειες)[9][10]. Το 1713 αναφέρεται πως το χωριό είχε δική του ενορία[9]. Το 1903 αναφέρεται ότι είχε μονοτάξιο δημοτικό σχολείο αρρένων και ότι απείχε 4 ώρες από την Χαλανδρίτσα[4]. Το χωριό φημιζόταν από παλιά για τα άφθονα ύδατά του ενώ παράλληλα φημίζεται η πηγή με την ονομασία "Άβορον"[9].
Σε μικρή απόσταση από το χωριό (περίπου 1 χλμ) υπήρχε παλιότερα το εγκαταλελειμμένο προ του 1821 γυναικείο μοναστήρι της Παναγίας Καλογραιών, του οποίου σήμερα διασώζεται -όντας ανακαινισμένος- μόνο ο κτισθείς το 1798 αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκουναός, το οποίο σήμερα είναι γνωστό ως Παναγία Λειτουργός[11][12][13].
Διοικητική εξέλιξη
Στις 20/04/1835 το χωριό υπήχθη στον τότε Δήμο Νεζερών και στις 08/03/1841 (ΦΕΚ 5Α), με την κατάργηση του Δήμου Νεζερών, προσαρτάται στον τότε Δήμο Φαρών[2]. Στις 28/08/1912 (ΦΕΚ 256Α), με την κατάργηση των δήμων και την θέσπιση των κοινοτήτων, αποσπάται από τον Δήμο Φαρών και προσαρτάται στην τότε Κοινότητα Λακκωμάτων αποτελώντας ταυτόχρονα έδρα της[2][7]. Στις 04/12/1997 (ΦΕΚ 244Α), σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση "Καποδίστριας", προσαρτάται στον νέο Δήμο Φαρρών μέχρι το 2010, όταν και εντάχθηκε στον ευρύτερο Δήμο Ερυμάνθου (ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010) βάσει της Διοικητικής Μεταρρύθμισης "Καλλικράτης", όπου υπάγεται μέχρι σήμερα[2].
Η περιοχή χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερο φυσικό κάλος. Η βλάστηση είναι πλούσια και ποικίλη, ενώ επίσης υπάρχουν πολλά σπήλαια και επιβλητικοί βράχοι. Στο χωριό υπάρχουν πολλά παραδοσιακά πέτρινα σπίτια[18] και διάσπαρτες βρύσες καθώς και κεντρική πλακόστρωτη πλατεία κοντά στην είσοδο του οικισμού, στην οποία δεσπόζει ένας υπεραιωνόβιος πλάτανος.
Η κεντρική εκκλησία των Λακκωμάτων, που είναι αφιερωμένη στους Παμμέγιστους Ταξιάρχες[12], αποτελεί διατηρητέο μνημείο και δεσπόζει μέσα στο κέντρο του χωριού[18]. Στην περιοχή επίσης υπάρχουν πολλά όμορφα γραφικά ξωκλήσια, ενώ κοντά στο χωριό βρίσκεται και η ιστορική Mονή Παναγίας Χρυσοποδαρίτισσας[19] που είναι χτισμένη σε ένα σπήλαιο, κοντά στην κοίτη του ποταμούΠείρου και αποτελεί τοπόσημο όλης της γύρω αλλά και της ευρύτερης περιοχής.
Ακόμα αξίζει κανείς να επισκεφθεί τον πανέμορφο, κατάφυτο από έλατα, οικισμό Μίχα-Τσαπουρνιάς[18], που υπάγεται κατά το ήμισυ στις τοπικές κοινότητες των Λακκωμάτων και του Νέου Κομπηγαδίου, όπως επίσης και τους παραδοσιακούς νερόμυλους στην παρόχθια περιοχή του ποταμού Πείρου, στην τοποθεσία "Μύλοι", εγγύς της Ρίκαβας.
Κάποια από τα σημαντικότερα μονοπάτια που υπάρχουν στην περιοχή είναι: α) προς το Κομπηγάδι, β) κατά μήκος του Πείρου ποταμού προς την Βαλμαντούρα και γ) προς την θέση Χιονότρυπα, ευρισκόμενη στα λεγόμενα αλπικά λιβάδια του Ερυμάνθου[18].
