Ρίκαβα Αχαΐας

Συντεταγμένες: 38°2′14″N 21°51′39″E

Ρίκαβα
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα
Περιφέρεια	Δυτικής Ελλάδας
Δήμος	Ερυμάνθου
Δημοτική Ενότητα	Φαρρών
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμα	Πελοπόννησος
Νομός	Αχαΐας
Υψόμετρο	550 μ.
Πληροφορίες
www.erymanthou.gov.gr

Η Ρίκαβα είναι μικρή οικιστική περιοχή της Τοπικής Κοινότητας Λακκωμάτων του Δήμου Ερυμάνθου της Αχαΐας^[1]. Βρίσκεται στην ιστορική περιοχή των Νεζερών^[2], στο ορεινό όγκο του Ερυμάνθου, μέσα στην κοιλάδα του Πείρου, κοντά στις όχθες του ποταμού και στους παραδοσιακούς νερόμυλους της περιοχής, καθώς και σε μικρή απόσταση από τον οικισμό των Λακκωμάτων.

Το χωριό αποτελείται από λιγοστά σπίτια και κατοικείται μόνιμα μόλις από μία οικογένεια πλέον^[3]. Σήμερα η Ρίκαβα δεν υφίσταται επίσημα ως οικισμός και πλέον αποτελεί συνοικία των Λακκωμάτων^[4].

Ιστορία

Ονομασία

Σχετικά με την ονομασία "Ρίκαβα" υπάρχουν διάφορες απόψεις, με την επικρατέστερη να θέλει να έχει σλάβικη καταγωγή^[5].

Ιστορικά στοιχεία

Σε δικαιοπρακτικό έγγραφο του 1791 πιστοποιείται ότι η Ρίκαβα ήταν κατοικημένος τόπος ενώ αναφέρεται και θέση με ονομασία "Παλαιορίκαβα", που ίσως να δηλώνει παλαιότερη θέση του οικισμού αυτού^[4].

Η Ρίκαβα στις 8 Δεκεμβρίου του 1845 (ΦΕΚ 32Α) προσαρτάται στον τότε Δήμο Φαρών^[1]. Την 28η Αυγούστου του 1912 (ΦΕΚ 256Α), με την κατάργηση των περισσότερων δήμων και την θέσπιση των κοινοτήτων, αποσπάται από τον Δήμο Φαρών και προσαρτάται στην τότε Κοινότητα Λακκωμάτων^[1][6]. Με Βασιλικό Διάταγμα (Β.Δ.) της 9ης Οκτωβρίου του 1913 (ΦΕΚ 200Α) η Ρίκαβα αποσπάστηκε από την Κοινότητα Λακκωμάτων και προσαρτήθηκε στην γειτονική Κοινότητα Κομπηγαδίου μέχρι και την 12η Οκτωβρίου του 1949 (ΦΕΚ 253Α), που με νομοθετικό διάταγμα το χωριό προσαρτήθηκε ξανά στην Κοινότητα Λακκωμάτων^[1][6][7].

Η Ρίκαβα σήμερα δεν υφίσταται επίσημα ως οικισμός, αν και αναγνωριζόταν έως στις 7 Απριλίου του 1951, όταν και καταργήθηκε^[1][4].

Δημογραφική εξέλιξη

Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές^[8][9] είναι η εξής:

1830	1835	1844	1848-1851	1861	1879	1889	1896	1907	1920	1928
Δ/Α[4]	Δ/Α[4]	21[4]	10 οικογ. - 49 κατ.[4][10]	35 κατ.[4]	52[4][11][12]	50[4][11][13]	24[4]	23[4]	26[4]	23[4]

Στο ΦΑΟ ΕΣΥΕ του 1971 αναφέρεται, αν και εκ παραδρομής, να έχει 5 κατοικίες παρότι δεν υφίσταται επισήμως ως αυτοτελής οικισμός ήδη από το 1951^[4].

Παραπομπές και υποσημειώσεις

1. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Ρίκαβας Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 18/11/2017.
2. Κορύλλου 1903, σελ. 82.
3. Γκουρβέλος 2007, σελ. 243.
4. Λουλούδης 2010, σελ. 276.
5. Max Vasmer, Die Slaven in Griechenland, Berlin 1941 (β΄ έκδοση: Leipzig 1970), "Ρίκαβα". Ανακτήθηκε: 29/11/2017.
6. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Λακκωμάτων Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 17/11/2017.
7. Λουλούδης, 2010, σελ. 277.
8. Ψηφιακή βιβλιοθήκη της Ε.Σ.Υ.Ε./ΕΛ.ΣΤΑΤ.. dlib.statistics.gr. Ανακτήθηκε: 24/10/2017.
9. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές στην Τ.Α. - Δημοσιεύματα απογραφών. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 24/10/2017.
10. Απογράφεται από κοινού με το χωριό Συκαίς, όπως αναφέρεται. Βλ. Λουλούδης 2010, σελ. 276 [υποσημείωση 4]· Γκουρβέλος 2007, σελ. 202.
11. Απογράφεται από κοινού με το χωριό Συκιές. Βλ. Λουλούδης 2010, σελ. 276 [υποσημείωση 5]· Βλ. Λουλούδης 2010, σελ. 281 [υποσημείωση 14].
12. Γκουρβέλος 2007, σελ. 211.
13. Γκουρβέλος 2007, σελ. 212.

Πηγές

• Σπυρίδων Ν. Γκουρβέλος, «Εν ταις των Νεζερών κώμαις». Ιστορία των Νεζερών, εκδ. Γραφικές Τέχνες - Πέτρος Κούλης, Πάτρα 2007. ISBN 978-960-930162-6.
• Χρήστου Π. Κορύλλου, Χωρογραφία της Ελλάδος. Α'. Νομός Αχαΐας, Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων "Ανέστη Κωνσταντινίδου", Εν Αθήναις 1903.

Βιβλιογραφία

• Λουλούδης, Θεόδωρος Η. (2010). Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση. Πάτρα: Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Ρίκαβας Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 18/11/2017.
• Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Λακκωμάτων Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 17/11/2017.