Η ονομασία είναι ανθρωπωνυμικό και προέρχεται από τους πρώτους οικιστές του, την οικογένεια με το επώνυμο Αστερή[4].
Είναι άγνωστο πότε οικίστηκε για πρώτη φορά το χωριό. Αναφέρεται σε Ενετικό έγγραφο χωριών του 1697 ενώ το 1700 είχε 5 κάτοικους[4]. Το 1828 είχε 7 οικογένειες, 153 το 1851, ενώ επί Καποδίστρια σε απογραφή αναφέρεται, άγνωστο πως, ως ακατοίκητο[4]. Το 1891 αναφέρεται ότι κατοικείτο από 8 οικογένειες[5]. Στα τέλη του 19ου αιώνα υπήρχε κοντά στο χωριό το χάνι του Λόντου[6].
Από το 1835 έως το 1912 ανήκε στον τότε Δήμο Φαρών[2].Το 1912 (ΦΕΚ 256Α της 28/08/1912) αποτέλεσε οικισμό της τότε Κοινότητας Λαλουσίου, που αργότερα μετονομάστηκε σε Κοινότητα Σταροχωρίου[2][8]. Το 1946 (ΦΕΚ 290Α της 26/09/1946) αποσπάται από την Κοινότητα Σταροχωρίου στην Κοινότητα Κριθαρακίων έως το 1997 που αποτέλεσε οικισμό του Κοινοτικού Διαμερίσματος Κριθαρακίων του Δήμου Φαρρών[2][9].
Σύμφωνα με ένα δημοτικό τραγούδι, ο ήρωας και πρωτοκαπετάνιος του ΩλενούΓιαννιάς στάθηκε έφιππος και αποχαιρέτησε στο Αστέρι φίλους και γνωστούς, προαισθανόμενος το τέλος του, πηγαίνοντας στην Πάτρα όπου μετά από λίγες μέρες δολοφονήθηκε από τους Οθωμανούς[5].
Κώστας Παπαγιαννόπουλος, «Η δημιουργία των χωριών» στο Κώστας Παπαγιαννόπουλος (επιμ.), Βραχναίικα και Μονοδένδρι. Αρχαιολογία του τοπίου και τοπική ιστορία, πρόλογος: Βασίλης Τογαντζής, Μιλτιάδης Γούτας, Λάζαρος Κολώνας, Έκδοση Δήμος Βραχναίικων-Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Βραχναίικων, Πάτρα 2009, σελ. 105-134. ISBN 978-960-99129-0-7.
.jpg)
