Został wybrany na papieża, gdy był jeszcze subdiakonem, po śmierci papieża Agapita I. Jego ojciec, papież Hormizdas po owdowieniu zasiadał na tronie Stolicy Piotrowej w latach 514–523[2].
Sylweriusz zawdzięczał wybór królowi GotówTeodahadowi, któremu zależało na obsadzeniu biskupstwa Rzymu zaufanym człowiekiem w obliczu zagrożenia bizantyjskiego[1]. W grudniu 536 do Rzymu wkroczył wódz bizantyjski Belizariusz i usunął Sylweriusza jako zdrajcę interesów cesarstwa bizantyjskiego. W oskarżeniu odegrała znaczącą rolę cesarzowa Teodora, sprzyjająca złożonemu z urzędu przez Agapita I monofizyckiemu patriarsze Konstantynopola Antymosowi I[3]. Został zesłany do Patary w syryjskiej Lycii, lecz po interwencji biskupa Konstantynopola, Justynian polecił odesłać papieża do Rzymu i przeprowadzić proces[1]. Jednak nowy papież Wigiliusz porozumiał się z Belizariuszem i zesłał Sylweriusza na wyspę Palmarię (obecnie Ponza) w Zatoce Gaetańskiej (Morze Liguryjskie)[1]. Sylweriusz ustąpił z godności papieża na rzecz Wigiliusza i wkrótce zmarł śmiercią głodową[1].
Został pochowany na wyspie. Od XI wieku czczony jako męczennik za wiarę[4].
