Strażnica KOP „Szczęsnówka”

Strażnica KOP „Szczęsnówka”

Strażnica KOP „Białozórka”

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1925
Rozformowanie	1939
Organizacja
Dyslokacja	Białozórka[a] Szczęsnówka
Formacja	Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość	Kompania graniczna KOP „Toki”

Rozmieszczenie batalionu KOP „Skałat” w 1931

Strażnica KOP „Szczęsnówka” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W 1925, w składzie 4 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 12 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 17 strażnic^[1], w tym strażnica KOP „Białozórka”^[2]. Strażnica funkcjonowała w strukturze organizacyjnej 3 kompanii granicznej KOP „Toki”^{[3][4][5] [6][7]}. Później strażnicę przeniesiono do Szczęsnówki (przemianowano (?) na strażnicę KOP „Szczęsnówka”)^[8][9][10]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej^[11].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym^[6]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 10,5 km^[8].

Służba graniczna

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi^[12].

Strażnica KOP „Szczęsnówka” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 4 kilometrów 750 metrów od słupa granicznego nr 1861 do 1866^[6], a w 1938 pododcinek szerokości 6 kilometrów 400 metrów od słupa granicznego nr 1861 do 1868^[8].

Sąsiednie strażnice:

• strażnica KOP „Konfederacja Barska” ⇔ strażnica KOP „Palczyńce” – 1928^[3], 1929^[4], 1931^[5] , 1932^[6], 1934^[7], 1938^[8]

Uwagi

1. Białozórka, gmina Koszlaki, powiat zbaraski, województwo tarnopolskie

Przypisy

1. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
2. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 38/1932.
3. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9/1928.
4. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1929.
5. Szkice dyslokacyjne ↓.
6. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 39/1932.
7. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 59/1934.
8. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 90/1938.
9. Prochwicz 2003 ↓, s. 315.
10. Szubański 2000 ↓, s. 90.
11. Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
12. Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.

Bibliografia

• Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
• Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
• Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
• Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
• Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
• Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/151.)