W 1990 był współzałożycielem Fundacji Prasowej „Solidarność”. W tym samym roku wszedł (obok m.in. Lecha Kaczyńskiego, Macieja Zalewskiego, Andrzeja Urbańskiego i Krzysztofa Czabańskiego) w skład władz spółki akcyjnej Telegraf, po czym w 1991 zbył akcje tej spółki na rzecz Macieja Zalewskiego[12]. W 1993 prokurator przedstawił mu zarzut nielegalnego finansowania Porozumienia Centrum przez Fundację Prasową „Solidarność”. Sprawa została ostatecznie umorzona w 2000[13]. W latach 1994–1997 Jarosław Kaczyński kierował działem wydawniczym w spółce z o.o. „Srebrna”.
Działalność polityczna w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
W latach 1989–1990 był redaktorem naczelnym „Tygodnika Solidarność”, zastępując na tym stanowisku Tadeusza Mazowieckiego, który desygnowany został na premiera[22]. Sprawował również kontrolę nad Expressem Wieczornym. W 1990 w porozumieniu z członkami episkopatu zakładał Fundację Prasową Solidarność, wraz z Krzysztofem Czabańskim, Maciejem Zalewskim i Sławomirem Siwkiem, zostając jej fundatorem. Został przewodniczącym Rady Fundacji. W grudniu 1990 Lech Wałęsa uczynił go szefem swej kancelarii. Z inicjatywy jednego z jego współpracowników Fundacja podpisała umowę dzierżawy z Expressem Wieczornym, co pozwoliło później przejąć majątek gazety, co pozwoliło dalej rozwijać działalność polityczną. Kaczyński reprezentował potem Niezależne Zrzeszenie Studentów i tworzył Porozumienie Centrum. NIK zarzuciła partii nielegalne finansowanie kampanii z pieniędzy Expressu Wieczornego, jednak oskarżenie nie doprowadziło do skazania[23].
W 1993 udał się z konwojem pomocy humanitarnej do Sarajewa[28][29].
Ponownie zasiadł w Sejmie III kadencji w 1997, jako kandydat Ruchu Odbudowy Polski z okręgu warszawskim, podczas gdy jego ugrupowanie należało do Akcji Wyborczej Solidarność. Odszedł krótko po rozpoczęciu kadencji z koła ROP i został posłem niezrzeszonym. 30 grudnia 1997 ustąpił z funkcji szefa PC, a w 1998 odszedł z partii. Wrócił do niej w 1999 i w październiku tego samego roku został wybrany na honorowego prezesa ugrupowania. Wspólnie z Ludwikiem Dornem w styczniu 2000 ponownie przystąpił do koła parlamentarnego ROP (wówczas reaktywowanego, a w marcu tego samego roku przemianowanego na koło ROP-PC), w którym zasiadał do lipca 2001.
W 2005 Prawo i Sprawiedliwość pod jego przewodnictwem wygrało wybory parlamentarne, a on sam uzyskał mandat poselski z najlepszym indywidualnym wynikiem 171 129 głosów w okręgu warszawskim. Nie podjął się misji tworzenia nowego rządu, wskazując z ramienia partii na to stanowisko Kazimierza Marcinkiewicza, co zbiegało się w czasie z drugą turą wyborów prezydenckich, w której znalazł się jego brat. 28 grudnia 2005 otrzymał od Lecha Kaczyńskiego nominację na członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego[potrzebny przypis].
W połowie 2006 planował ujawnienie dokumentów ze swojej „teczki”, założonej mu przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa. Deklarację takiego zamiaru ogłosił kilka miesięcy wcześniej, następnie jednak tłumaczył, że nie może tego uczynić, gdyż są w niej ślady ingerencji pułkownika Jana Lesiaka[30]. Dwie znajdujące się w niej deklaracje lojalności zostały uznane za podrobione nie później niż w 1993, zaś postępowanie przygotowawcze w tej sprawie zostało umorzone w 2008 w związku z przedawnieniem karalności[31]. Po raz pierwszy o jego rzekomej lojalce poinformował tygodnik „Nie”[32], którego redakcja przyznała, że dokument ten był sfałszowany. Instytut Pamięci Narodowej uznał, że oświadczenie o zaniechaniu szkodliwej dla PRL działalności znajdujące się w tomie 2 Kwestionariusza Ewidencyjnego pod pseudonimem JAR, zostało sfałszowane. W 2010 Sąd Okręgowy w Warszawie wydał orzeczenie stwierdzające, że Jarosław Kaczyński jako kandydat w wyborach prezydenckich złożył oświadczenie lustracyjne zgodne z prawdą[33].
1 października tego samego roku, w trakcie powyższego kryzysu rządowego, na wiecu poparcia dla jego partii w Stoczni Gdańskiej przyrównał przeciwników rządu do funkcjonariuszy Zmotoryzowanych Odwodów Milicji Obywatelskiej, którzy w czasach PRL tłumili protesty robotników[34]. Sygnatariusze porozumień sierpniowych, w tym Lech Wałęsa, wystosowali otwarty list, w którym napisali: Niech Pan cofnie to oskarżenie, wycofa się ze słów, które ranią wielu Polaków[35].
We wrześniu 2007 w okresie kryzysu politycznego i czasowym zdymisjowaniu członków swojego rządu przez kilka dni wykonywał obowiązki ministra spraw zagranicznych, ministra finansów, ministra rozwoju regionalnego, ministra skarbu państwa, ministra transportu, ministra zdrowia, ministra nauki i szkolnictwa wyższego, ministra obrony narodowej, ministra środowiska, ministra kultury i dziedzictwa narodowego, ministra gospodarki oraz ministra sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego[36].
Jako premier złożył kilkanaście wizyt zagranicznych, spotykając się z przedstawicielami władz innych państw. Razem z Lechem Kaczyńskim prowadził negocjacje z europejskimi przywódcami ws. traktatu lizbońskiego, deklarując poparcie dla tak zwanego systemu pierwiastkowego[potrzebny przypis].
Sejm VI kadencji
Był liderem listy Prawa i Sprawiedliwości w przedterminowych wyborach do Sejmu VI kadencji w okręgu warszawskim. W trakcie kampanii Julia Pitera publicznie zarzuciła mu, że dwa lata wcześniej próbował szantażem skłonić ją do głosowania za udzieleniem absolutorium Lechowi Kaczyńskiemu, pełniącemu wówczas funkcję prezydenta m.st. Warszawy[37].
W głosowaniu z 21 października 2007 otrzymał 273 684 głosy[38] i uzyskał mandat poselski. Był to drugi pod względem liczby głosów wynik w okręgu warszawskim – najwięcej głosów (534 241) zdobył lider Platformy Obywatelskiej, Donald Tusk.
5 listopada tego samego roku złożył w Sejmie dymisję z urzędu prezesa Rady Ministrów, która w tym samym dniu została przyjęta przez prezydenta. Rada Ministrów pod jego kierownictwem sprawowała obowiązki do 16 listopada 2007, tj. do dnia zaprzysiężenia rządu Donalda Tuska.
26 kwietnia 2010 ogłosił, że będzie kandydował z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w przedterminowych wyborach prezydenckich[40], rozpisanych po śmierci jego brata w katastrofie lotniczej w Smoleńsku. Szefem sztabu jego komitetu wyborczego została Joanna Kluzik-Rostkowska, zaś rzecznikiem sztabu – Paweł Poncyljusz. 6 maja 2010 przedstawiciele komitetu wyborczego złożyli w Państwowej Komisji Wyborczej dokumenty rejestracyjne, deklarujące zebrane 1,65 mln podpisów poparcia dla kandydata[41]. Dzień później Jarosław Kaczyński oficjalnie został zarejestrowany jako kandydat na urząd Prezydenta RP.
Poparcia jego kandydaturze udzieliły Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” (29 kwietnia 2010)[42], kierowany przez jednego z senatorów PiS NSZZ „Solidarność” Rolników Indywidualnych (28 kwietnia 2010), Europa Wolnych Ojczyzn – Partia Polska (3 maja 2010)[43], Ruch Odbudowy Polski (6 maja 2010)[44]. 8 maja 2010 otrzymał poparcie ze strony partii Polska Plus[45], przeciwko czemu zaprotestował kierujący kołem poselskim tego ugrupowania Ludwik Dorn[46], który wystąpił z ugrupowania, popierając kandydaturę Marka Jurka[47].
Powołano warszawski społeczny komitet poparcia dla Jarosława Kaczyńskiego[48][49]. Podobne komitety zaczęto powoływać w kolejnych województwach i powiatach, a także poza granicami Polski. Poparcie dla Jarosława Kaczyńskiego zadeklarowała „Gazeta Polska”[50]. Hasłem kampanii kandydata było „Polska jest najważniejsza”[51].
Po wiecu wyborczym z 9 czerwca Jarosław Kaczyński został pozwany przez komitet wyborczy Bronisława Komorowskiego, w związku z jego wypowiedzią, w której stwierdził, jakoby jego konkurent popierał prywatyzację służby zdrowia. Sąd Okręgowy w Warszawie w trybie wyborczym uwzględnił powództwo, nakazując kandydatowi PiS, po uprawomocnieniu się wyroku, sprostowanie tej informacji jako nieprawdziwej[52]. Komitet wyborczy Jarosława Kaczyńskiego złożył zażalenie na to orzeczenie do Sądu Apelacyjnego, który częściowo je uchylił, kierując sprawę do ponownego rozpoznania[53]. Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy w Warszawie ponownie nakazał sprostowanie podawanej przez Jarosława Kaczyńskiego informacji jako nieprawdziwej, Sąd Apelacyjny nie uwzględnił jego odwołania[54].
W pierwszej turze wyborów prezydenckich z 20 czerwca 2010 uzyskał 6 128 255 głosów (36,46%), zajmując 2. miejsce spośród 10 pretendentów[55]. Wszedł do drugiej tury głosowania razem z Bronisławem Komorowskim, który uzyskał poparcie na poziomie 41,54%. Spośród kandydatów, którzy odpadli w pierwszej turze, oddanie na niego głosu zadeklarowali Marek Jurek[56], Kornel Morawiecki[57] oraz Janusz Korwin-Mikke[58]. W drugiej turze głosowania Jarosław Kaczyński uzyskał 7 919 134 głosów ważnych, tj. 46,99%, przegrywając z Bronisławem Komorowskim[59].
Działalność od 2010
W wyborach parlamentarnych w 2011 Jarosław Kaczyński ponownie startował do Sejmu jako lider listy PiS w okręgu stołecznym. Uzyskał mandat posła VII kadencji, otrzymując 202 297 głosów[60]. Ponownie był to drugi wynik w okręgu warszawskim oraz w kraju (za Donaldem Tuskiem – 374 920 głosów). W trakcie kampanii wyborczej została wydana jego książka Polska naszych marzeń, zawierająca m.in. jego program wyborczy[61]. 29 czerwca 2013 kolejny raz wybrany na stanowisko prezesa partii.
11 listopada 2014 ogłosił, że zarekomenduje partii decyzję, aby kandydatem Prawa i Sprawiedliwości w wyborach prezydenckich w 2015 został Andrzej Duda[62], który zwyciężył w drugiej turze tych wyborów. 20 czerwca 2015 ogłosił natomiast, że kandydatką PiS na premiera po wyborach parlamentarnych w 2015 będzie Beata Szydło[63]. W wyborach tych PiS uzyskało bezwzględną liczbę mandatów w Sejmie, a Jarosław Kaczyński został wybrany na posła w okręgu stołecznym, zdobywając 202 424 głosy[64]. Również tym razem był to drugi wynik w okręgu warszawskim oraz w kraju (za Ewą Kopacz – 230 894 głosów). Kierowane przez niego ugrupowanie utworzyło następnie gabinet z Polską Razem i Solidarną Polska z premier Beatą Szydło[65]. Sam Jarosław Kaczyński nie objął żadnej funkcji w strukturach administracji rządowej, Sejmu ani klubu parlamentarnego PiS, a mimo to uznawany jest przez wielu komentatorów za kluczową postać w państwie[66][67][68]. 2 lipca 2016 został ponownie wybrany na stanowisko prezesa Prawa i Sprawiedliwości[69]. W 2019 utrzymał mandat poselski z wynikiem 248 935 głosów[70], a PiS zachowało bezwzględną większość sejmową.
6 października 2020 objął funkcję wiceprezesa Rady Ministrów w rekonstruowanym drugim rządzie Mateusza Morawieckiego[71]. Został także przewodniczącym Komitetu Rady Ministrów do spraw Bezpieczeństwa Narodowego i spraw Obronnych. Jako wicepremier rady ministrów i szef koalicji rządzącej realizował politykę, której skutkiem były zmiany w działaniu Trybunału Konstytucyjnego, co spotkało się z oskarżeniami opozycji o nielegalne przejęcie Trybunału i obsadzenie politycznymi nominatami[72]. 3 lipca 2021 został wybrany prezesem PiS na kolejną kadencję[73].
Po inwazji Rosji na Ukrainę 24 lutego 2022, 15 marca tego samego roku wraz z premierem Mateuszem Morawieckim, premierami Petrem Fialą (Czechy), Janezem Jansą (Słowenia) Kaczyński dotarł pociągiem do ostrzeliwanego przez Rosjan Kijowa. Na spotkaniu z prezydentem Ukrainy Wołodymyrem Zełenskim Kaczyński wezwał NATO do powołania pokojowej misji o charakterze militarnym w celu zatrzymania mordów na ukraińskiej ludności cywilnej. Apel Kaczyńskiego był szeroko komentowany na świecie. W Kijowie Kaczyński zaznaczył, że misje rozjemcze, również prowadzące działania militarne, odbywały się wcześniej i nie wymagają członkostwa państwa, na którego terytorium są prowadzone. Przykładem była interwencja NATO podczas konfliktu serbsko–kosowskiego w latach 1996–1999, kiedy to myśliwce NATO (głównie amerykańskie), bombardowały serbskie transporty militarne. Dziękując za wizytę prezydent Ukrainy zaznaczył, że ambasadorzy wielu państw opuścili już dawno Kijów, natomiast w mediach odrzucił możliwość misji pokojowej zaproponowanej przez Kaczyńskiego mówiąc, że Ukraina nie potrzebuje zamrożonego konfliktu na terytorium swojego państwa[75]. W osobistym wystąpieniu bezpośrednio Kaczyńskiemu dziękował też mer Kijowa, Witalij Kłyczko. Formalne złożenie wniosku o powołanie pokojowej misji NATO w Ukrainie zapowiedział trzy dni później premier Mateusz Morawiecki, wskazując również na pojawienie się pozytywnej reakcji rządu Danii. Media światowe w przeszłości odnotowywały zaangażowanie Kaczyńskiego w 2013 podczas Euromajdanu[76][77][78][79][80][81]. 1 czerwca 2022 Wołodymyr Zełenski odznaczył go Orderem Księcia Jarosława Mądrego drugiej klasy[82].
Prezydent Andrzej Duda na jego własną prośbę[86] odwołał go z funkcji wicepremiera postanowieniem z 17 czerwca 2022[87]; o czym poinformował dzień później w rozmowie w PAP[88]. Kaczyński przestał wówczas pełnić również funkcję przewodniczącego rządowego komitetu ds. bezpieczeństwa.
21 czerwca 2023 został ponownie powołany na stanowisko wicepremiera, zastępując czterech polityków dotychczas pełniących tę funkcję[89][90].
W wyborach w 2023 uzyskał mandat posła na Sejm X kadencji jako lider kieleckiej listy PiS, zdobywając 177 228 głosów[91]. Prawo i Sprawiedliwość otrzymało w nich największą liczbę mandatów i jako pierwsza od 1989 roku partia wygrała wybory parlamentarne po raz trzeci z rzędu, lecz w przeciwieństwie do wyborów w 2015 i 2019, jej komitet nie uzyskał większości mandatów, co de facto oznaczało utratę władzy. 27 listopada tego samego roku zakończył pełnienie funkcji wicepremiera. Jak przyznał w wywiadzie dla Polskiej Agencji Prasowej był autorem pomysłu składu trzeciego rządu Mateusza Morawieckiego – gabinetu utworzonego i zaprzysiężonego, mimo większości parlamentarnej uzyskanej przez opozycję[92], który po czternastu dniach upadł nie uzyskawszy wotum zaufania[93].
Krytyka i kontrowersje
Jako prezes Prawa i Sprawiedliwości oraz poseł na Sejm RP uważany jest za jednego z najbardziej wpływowych polityków w kraju[94]. W czasie rządów kierowanej przez niego partii pojawiły się m.in. głosy mówiące o łamaniu w Polsce praworządności, nastąpił kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego[95][96], a także wybuchła afera związana z nielegalną inwigilacją przez służby specjalne polityków opozycji oprogramowaniem Pegasus[97] oraz afera wizowa[98]. Z zasady obiektywne media publiczne, Telewizja Polska i Polskie Radio, zdaniem wielu niezależnych obserwatorów jawnie popierają rząd i krytykują opozycję, a kierowane są przez osoby bezpośrednio lub pośrednio związane z reprezentowaną przez niego opcją polityczną[99][100][101]. Pejoratywne określenie ideologii Kaczyńskiego, stosowane przez niektórych przeciwników jego polityki, to „kaczyzm”[102][103].
W 2019 opublikowane zostały nagrania, na których Kaczyński omawia z biznesmenem planowaną budowę komercyjnych budynków. Głosy krytyczne podnosiły, że polityk w ogóle nie powinien takich rozmów przeprowadzać, gdyż stoją w sprzeczności z duchem ustawy omawiającej finansowanie partii politycznych, negatywnie oceniały takie związki polityki z biznesem, a zwłaszcza uzależnianie sukcesu planowanego biznesu od sukcesu politycznego PiS. Z kolei zwolennicy Kaczyńskiego zwracali uwagę na kulturę wypowiedzi, brak przekleństw i brak złamania litery prawa przez Kaczyńskiego[119]. Zwrócono również uwagę na podporządkowanie systemu bankowego władzy politycznej, umożliwiające reprezentującym ją ludziom usługi bankowe niedostępne dla innych obywateli bądź w niezależnych od władzy bankach[120]. Rozważano także możliwość spowodowania przez ujawnienie nagrań kryzysu politycznego władzy PiS[121].
Jarosław Kaczyński podczas pracy w Sejmie korzysta z usług prywatnej firmy ochroniarskiej Grom Grup, mimo obecności w tym gmachu Straży Marszałkowskiej, oraz przysługującej mu ochrony BOR/SOP[132].
Roman Giertych złożył w lipcu 2024 w prokuraturze zawiadomienie o możliwości popełnienia przez Kaczyńskiego przestępstwa polegającego na niepowiadomieniu organów ścigania o tym, że Fundusz Sprawiedliwości może być wykorzystywany na cele wyborcze[133].
Udzielił kilku wywiadów-rzek, opublikowanych w książkach:
Odwrotna strona medalu. Z Jarosławem Kaczyńskim rozmawia Teresa Bochwic, Oficyna Wydawnicza „Most”, Wydawnictwo Verba, Warszawa 1991, ISBN 83-85061-18-5.
Czas na zmiany: z Jarosławem Kaczyńskim rozmawiają Michał Bichniewicz i Piotr M. Rudnicki, Wydawnictwo: Editions Spotkania, Warszawa 1993, ISBN 83-85195-99-8.
Pradziadek Jarosława po mieczu, Piotr Kaczyński (1857–?) był oficerem carskiej armii, zasłużonym w wojnie turecko-rosyjskiej[161]. Pochodził z rodziny szlacheckiej Kaczyńskich herbu Pomian, wywodzącej się z Kaczyna Starego i Kaczyna-Herbasów w ziemi łomżyńskiej[162]. Piotr żonaty był z Zofią z Gutkowskich (ok. 1861–?), a z ich małżeństwa urodził się Aleksander, dziadek Jarosława. Aleksander był urzędnikiem kolejowym, zaś jego żona Franciszka, babcia Jarosława, miała spory majątek pod Odessą[163]. Tuż po ślubie[161], dziadkowie Jarosława osiedlili się w Grajewie pod pruską granicą. Tam urodził się ich syn, Rajmund, którego dwójka rodzeństwa: siostra i brat, zmarli w młodości[163].
Filmografia
Jarosław Kaczyński wystąpił w fabularnej baśni (razem z bratem bliźniakiem Lechem Kaczyńskim):
O dwóch takich, co ukradli księżyc (12 listopada 1962), reżyseria: Jan Batory[164].
Jest bohaterem filmu dokumentalnego: Lider (26 września 2011)[165].
W kulturze masowej
Film
W latach 2017–2019 głównym bohaterem polskiego politycznokomediowegoserialu internetowegoUcho Prezesa był przywódca pewnej partii wzorowany na osobie Jarosława Kaczyńskiego. W postać tę wcielił się twórca serialu Robert Górski[166]. Akcja rozgrywa się głównie w gabinecie tytułowego prezesa, przy ulicy Nowogrodzkiej w Warszawie, gdzie przyjmuje on różnych gości. Najczęściej są nimi politycy obozu rządzącego[167], którym wydaje polecenia lub słucha ich sprawozdań z podejmowanych działań. Adam Bielan poinformował, że Jarosław Kaczyński wkrótce po premierze dwóch pierwszych odcinków obejrzał je i nie miał zastrzeżeń do przedstawionych postaci[168], w tym do siebie samego. Kaczyński zwrócił jedynie uwagę, że w serialu błędnie pokazano, że jego kot pije mleko, podczas gdy dorosłe koty tego nie robią[169].
W telewizyjnym programie satyrycznym emitowanym w latach 1991–1994 Polskie zooMarcina Wolskiego Jarosław Kaczyński został przedstawiony jako chomik[170]. Razem z czołowymi politykami początku XXI wieku był bohaterem serialu animowanego Saloon gier (emisja: w 2005 w TVP i w 2008 w Polsacie)[171][172]. Bywał wielokrotnie parodiowany w kabaretach, m.in. w programie Rozmowy w tłoku (2006–2011; od III do XII serii) Szymona Majewskiego, gdzie w jego postać wcielał się Michał Zieliński[173].
Postać inspirowana osobą Jarosława Kaczyńskiego pojawiła się także w filmie Polityka (2019) w reżyserii Patryka Vegi. W rolę „Prezesa” wcielił się Andrzej Grabowski[174].
Muzyka
Postać Jarosława Kaczyńskiego często wykorzystywali znani polscy muzycy.
Animowana postać Kaczyńskiego pojawiła się obok wielu innych postaci ze świata polityki w teledysku do piosenki Macieja Maleńczuka pt. Fajnie z albumu The Ant[175]. Kaczyński jest w nim przedstawiony w dwóch postaciach – jako matrioszka mówiąca jego znane cytaty oraz w telewizorze, jako Wojciech Jaruzelski ogłaszający wprowadzenie stanu wojennego[176].
Utwór PrezesMichała Wiśniewskiego stanowi atak na osobę Kaczyńskiego, choć w tekście nie pada jego nazwisko[179].
Piosenka Twierdza 2020 zespołu Big Cyc opowiada o Kaczyńskim, którego nagrania pojawiają się w teledysku[180].
Teledysk do piosenki Kazika Staszewskiego i grupy Satori Oddział Beznadziejnych Przypadków ukazuje postać stylizowaną na Kaczyńskiego grającą w szachy, podczas gdy dookoła padają martwi lekarze. Utwór atakuje działania rządu PiS wobec pandemiiCOVID-19 oraz oskarżaną o propagandę TVP[181].
Komiks
Jarosław Kaczyński jest pierwowzorem epizodycznej postaci Bullduck’a, członka gangu motocyklowego z miasteczka Twinducks, w komiksie Funky Koval „Wbrew sobie”[182].
↑Sławomir Cenckiewicz, Anna Piekarska, Adam Chmielecki, Janusz Kowalski, Lech Kaczyński. Biografia polityczna 1949–2005, Zysk i S-ka, Poznań 2013, s. 339–359, ISBN 978-83-7785-229-3.
↑Teresa Bochwic, Odwrotna strona medalu. Z Jarosławem Kaczyńskim rozmawia Teresa Bochwic, Oficyna Wydawnicza „Most”, Wydawnictwo Verba, Warszawa 1991, s. 66, ISBN 83-85061-18-5.
↑ViolettaV.KrasnowskaViolettaV., Biedny prezes, „Polityka”, 6 (3197), 6 lutego 2019, s. 14–16.
↑Teresa Bochwic, Odwrotna strona medalu. Z Jarosławem Kaczyńskim rozmawia Teresa Bochwic, Oficyna Wydawnicza „Most”, Wydawnictwo Verba, Warszawa 1991, s. 5, ISBN 83-85061-18-5.
↑Wańka wstańka. „Wprost” nr 29/2010. [dostęp 2011-09-13].
↑NicolasN.RichardsonNicolasN., Jaki kryzys konstytucyijny?, [w:] JoJ.Harper, Nieliberalna Rewolucja w Polsce, Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2020, s. 111–119, ISBN 978-83-65390-33-2(pol.).
↑B. Polch, M. Parowski, J. Rodek, Wbrew sobie, „Komiks” Nr 5/1992, Prószyński i S-ka 1992, ISSN 0867-1338, s. 35.
Bibliografia
Teresa Bochwic, Odwrotna strona medalu. Z Jarosławem Kaczyńskim rozmawia Teresa Bochwic, Oficyna Wydawnicza „Most”, Wydawnictwo Verba, Warszawa 1991, ISBN 83-85061-18-5.
Czas na zmiany. Z Jarosławem Kaczyńskim rozmawiają Michał Bichniewicz i Piotr Rudnicki, Editions Spotkania, Warszawa 1993, s. 192, ISBN 83-85195-99-8.
واين ليكس الإحداثيات 40°01′16″N 84°39′42″W / 40.0211°N 84.6617°W / 40.0211; -84.6617 [1] تقسيم إداري البلد الولايات المتحدة التقسيم الأعلى مقاطعة دارك، أوهايو خصائص جغرافية المساحة 0.65 ميل مربع عدد السكان عدد السكان 718 (2010)[2]693 (1 أبريل 2020)[3]...
May 1893 Serbian parliamentary election ← March 1893 31 May 1893 1895 → First party Second party Leader Nikola Pašić Milutin Garašanin Party NRS Serbian Progressive Party (historical) Seats won 121 11 Prime Minister before election Jovan Avakumović Democratic Liberal Prime Minister after election Jovan Dokić NRS Politics of Serbia Constitution Constitutional Court President: Snežana Marković Executive President (list) Aleksandar Vučić Governme...
Частина серії статей на тему:ІсламАллахАллах Єдинобожність • Історія • Термінологія П'ять стовпів Благодійність Молитва Паломництво до Мекки Піст Символ віри Ключові особи Пророки ісламу Магомет Його сподвижники і нащадки Халіфи Книги і закони Коран Сунна Хадис Мазг...
حزب شعب جامو وكشمير الديمقراطي البلد الهند تاريخ التأسيس 1999 المؤسسون مفتي محمد سيد قائد الحزب محبوبة مفتي (2016–) المقر الرئيسي جامو وكشمير الموقع الرسمي الموقع الرسمي تعديل مصدري - تعديل حزب شعب جامو وكشمير الديمقراطي هو حزب سياسي تابع للدولة في ولاي...
Hussein Dey pada tahun 1830. Hussein Dey (juga dieja Husayn Dey; 1765, Smyrna – 1838, Alexandria) (Arab: حسين داي), adalah penguasa terakhir Eyalet Aljir di Kesultanan Utsmaniyah. Ia menggantikan posisi Ali V ben Ahmed sebagai Dey Aljir pada Maret 1818. Untuk menenangkan orang-orang Eropa, ia menerapkan beberapa kebijakan liberal, seperti pembebasan sandera dan kebebasan beragama untuk orang-orang Yahudi.[1] Namun, ia terlibat dalam sengketa dengan Kerajaan Prancis terkai...
العلاقات البليزية الهندوراسية بليز هندوراس بليز هندوراس تعديل مصدري - تعديل العلاقات البليزية الهندوراسية هي العلاقات الثنائية التي تجمع بين بليز وهندوراس.[1][2][3][4][5] مقارنة بين البلدين هذه مقارنة عامة ومرجعية للدولتين: وجه المقارنة بل
لمعانٍ أخرى، طالع ملح (توضيح). يفتقر محتوى هذه المقالة إلى الاستشهاد بمصادر. فضلاً، ساهم في تطوير هذه المقالة من خلال إضافة مصادر موثوق بها. أي معلومات غير موثقة يمكن التشكيك بها وإزالتها. (ديسمبر 2018) تجمع ملح - قرية - تقسيم إداري البلد اليمن المحافظة محا...
У Вікіпедії є статті про інших людей із прізвищем Вербицький. о. Михайло Вербицький Зображення Автолітографія Т. Маєргофера, кін. 19 ст.Основна інформаціяПовне ім'я Михайло Михайлович ВербицькиДата народження 4 березня 1815(1815-03-04)Місце народження с. Явірник-Руський, Сяноцьк...
POCO F2 Pro(Redmi K30 Pro в Китаї)Redmi K30 Pro Zoom EditionRedmi K30 Ultra Задня частина Redmi K30 ProБренд POCORedmiВиробник XiaomiГасло POCO F2 Pro: Потужно кльовийK30 Pro & 30 Pro Zoom: Справжній флагман. Піонер 5GСерія POCO FRedmi KСумісні мережі GSM, 3G, 4G (LTE), 5GДата представлення K30 Pro/Pro Zoom: 24 березня, 2020; 3 роки тому (2020-03-...
Kabupaten Tanah DatarKabupatenTranskripsi bahasa daerah • Jawi Minangتانه داتارIstano Basa Pagaruyung BenderaLambangMotto: Tuah sepakat alur dan patutPetaKabupaten Tanah DatarPetaTampilkan peta SumatraKabupaten Tanah DatarKabupaten Tanah Datar (Indonesia)Tampilkan peta IndonesiaKoordinat: 0°27′00″S 100°34′59″E / 0.45°S 100.583°E / -0.45; 100.583Negara IndonesiaProvinsiSumatera BaratTanggal berdiri19 Maret 1956[1]D...
У Вікіпедії є статті про інші значення цього терміна: 12-та бригада. 12-та окрема інженерна бригада(2011—дотепер) 56-й інженерний полк(2004—2011) 317-та інженерна бригада(1994—2004) 1-й інженерний саперний полк(1992—1994) рос. 12-я отдельная гвардейская инженерная Кёнигсбергско-Городокская ...
Dampak dari invasi Rusia ke Ukraina 2022 tidak hanya pada bidang militer, politik, dan ekonomi, tetapi juga pada bidang lingkungan dan kesehatan. Invasi Rusia ke Ukraina telah menghancurkan ribuan bangunan, pemukiman, bahkan hingga seluruh perkotaan. Ratusan ribu orang meninggal dunia atau luka-luka. Jutaan orang mengungsi ke negara lain yang lebih aman.[1][2] Penyerangan dan pemusnahan pada hutan, daratan, lautan, fasilitas industri, transportasi, dan infrastruktur telah meni...
Gemeinden des Kantons Freiburg Der Kanton Freiburg umfasst 126 politische Gemeinden (Stand: Januar 2022).[1] Hauptort ist Freiburg (Fribourg). Bezirkshauptorte sind fett hervorgehoben. Siehe auch: Bezirke des Kantons Fribourg und Gemeindefusionen im Kanton Freiburg Inhaltsverzeichnis 1 Liste der Gemeinden 2 Veränderungen im Gemeindebestand 2.1 Fusionen 2.2 Nicht vollzogen oder verschoben 3 Einzelnachweise 4 Weblinks Liste der Gemeinden Inhaltsverzeichnis A B C D E F G H I J K L ...
Serbian state between 1091 and 1217 This article is about the state that existed from the 11th century to 1217. For the early medieval Principality of Serbia, see Principality of Serbia (early medieval). For the modern Principality of Serbia (1815–1882), see Principality of Serbia. Grand Principality of SerbiaВеликожупанска Србија (Serbian)Velikožupanska Srbija' (Serbian)1091–1217 Seal of Stefan Nemanja Europe in 1135CapitalRasNišCommon languagesSerbia...
West and East Germany team competing at the 1960 Summer Olympics Sporting event delegationUnited Team of Germany at the1960 Summer OlympicsFlag of Germany superimposedwith the Olympic ringsIOC codeEUANOCUnited Team of Germanyin Rome, Italy25 August-11 SeptemberCompetitors293 (238 men, 55 women) in 17 sportsFlag bearerFritz Thiedemann (equestrian)MedalsRanked 4th Gold 12 Silver 19 Bronze 11 Total 42 Summer Olympics appearances (overview)195619601964Other related appearances Germ...
Film studio in Riga, Latvia This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Riga Film Studio – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (July 2022) (Learn how and when to remove this template message) Riga Film Studio in 2002 Riga Film Studio (Latvian: Rīgas kinostudija, Russian: Рижская кино...
Indian physicist (1923–2008) Alladi RamakrishnanBorn9 August 1923Madras, Madras Presidency, IndiaDied7 June 2008 (aged 85)Gainesville, Florida, U.S.Alma materUniversity of Madras, Tata Institute of Fundamental Research, University of ManchesterKnown forContributions to stochastic process, particle physics, special relativity L-matrix theoryScientific careerFieldsTheoretical physics, statisticsInstitutionsUniversity of Madras, Institute of Mathematical SciencesDoctoral advisorM. S....