Korek na ul. Lutyckiej w Poznaniu w ciągu DK92Droga nr 92 w granicach administracyjnych SłupcyW Tarnowie Podgórnym (aglomeracja poznańska) rondo nazwano imieniem Lecha WałęsyDK92 w 1974 roku jako trasa E8 w okolicach WrześniNa zdjęciu widoczny wylot zachodni (z Poznania) trasy DK92 (jako droga E8) w miejscowości Swadzim. Lata 80. XX w. Źródło: Zespół Historii Drogownictwa
Przez wiele lat droga ta nosiła oznaczenia drogi krajowej nr 2, mimo istnienia np. odcinka autostrady A2 z Wrześni do Konina. Do dziś z tego powodu bywa nazywana „starą dwójką”. Trasa trzykrotnie (w Poznaniu, Koninie i Kole) przekracza Wartę.
Od 1977 roku[5] obowiązuje zakaz ruchu tranzytowego pojazdów ciężarowych przez Warszawę i obszar dawnego województwa warszawskiego w kierunku wschód-zachód, z wyłączeniem pojazdów dojeżdżających docelowo do miejscowości znajdujących się na tym obszarze. Objazd dla pojazdów ciężarowych wyznaczono tranzytową obwodnicą (DK50) na odcinku Sochaczew – Grójec – Mińsk Mazowiecki. Stosowne tablice kierujące tranzyt znajdują się w pobliżu ronda na połączeniu drogi nr 50 i 92 w Kuznocinie (koło Sochaczewa)[6] oraz węzłów autostrady A2 i drogi nr 50 koło Żyrardowa i Mińska Mazowieckiego.
W latach 70.[7] rozpoczęto przebudowę odcinka łączącego Poznań z Tarnowem Podgórnym i do 1984 roku droga dwujezdniowa kończyła się w Sadach, przy obecnym węźle z drogą do Lusowa[8]. Na dalszym fragmencie do Tarnowa Podgórnego druga jezdnia powstała do 1985 roku[9].
W lutym 2003 roku na odcinku trasy, ówcześnie oznaczonej jako droga krajowa nr 2, między Swarzędzem a Paczkowem doszło do karambolu, w którym uszkodzeniu uległo ponad 100 pojazdów[10], a 31 osób zostało rannych[11]. Przyczyną zdarzenia była gęsta mgła[10][11].
Na lata 2021–2022 zaplanowana jest przebudowa w Trzcielu skrzyżowania drogi nr 92 z drogą powiatową 1339F Trzciel – Zbąszyń do postaci ronda[12].
Odcinek arterii od węzła Warszawa Zachód z Trasą Powązki-Konotopa (drogi ekspresowe S7 i S8) do granicy Warszawy, pomimo istniejącego w terenie oznakowania potwierdzającego przebieg drogi krajowej nr 92[13][14][15][16][17], na wielu mapach drogowych nie jest do niej włączany[i].
Pikietaż
Droga krajowa nr 92 w porównaniu do reszty dróg krajowych ma nietypowy pikietaż:
na odcinku Rzepin – Września pikietaż zaczyna się na 0. kilometrze – słupek prowadzący znajduje się w sąsiedztwie węzła autostradowego Rzepin; do 2016 roku[18] trasa biegła od 21. kilometra – była to pozostałość po dawnym przebiegu drogi krajowej nr 2
na odcinku Września – Konin pikietaż odliczany jest ponownie od 0. kilometra, tuż za rondem z drogą krajową nr 15 we Wrześni – w 2000 roku miejsce to stanowiło formalny początek arterii[19]
na odcinku Konin – Warszawa jest pozostałością po dawnym ciągu drogi nr 2. Ostatni słupek pikietażowy przed granicą Warszawy podaje odległość 467 km 400 m[20].
Droga zwana też północną obwodnicą Poznania lub czasami po prostu obwodnicą – ciąg ulic w Poznaniu omijający śródmieście, stanowiący część drogi krajowej nr 92 (do 18 kwietnia 2005 drogi krajowej nr 2 i trasy europejskiej E30). Trasa jest jedno- i dwujezdniowa, ze zmienną liczbą pasów ruchu (od dwóch do czterech). W większości pokrywa się z przebiegiem planowanej III ramy komunikacyjnej miasta. Długość obwodnicy wynosi ok. 16 km. Droga bardzo często korkuje się na skrzyżowaniach z innymi drogami i na niektórych odcinkach nie posiada oświetlenia ulicznego. W większości jest też bardzo zniszczona.
↑Zarządzenie Ministra Komunikacji z dnia 18 grudnia 1976 r. w sprawie ograniczenia ruchu tranzytowego na drodze państwowej nr E-8 w obrębie województwa stołecznego warszawskiego (M.P. z 1976 r. nr 44, poz. 224).
↑Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 marca 2005 r. w sprawie ustalenia przebiegu dróg krajowych w województwie lubelskim, lubuskim, łódzkim, małopolskim, opolskim, podkarpackim, podlaskim, świętokrzyskim, warmińsko-mazurskim, wielkopolskim (Dz.U. z 2005 r. nr 55, poz. 486).
↑Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24 marca 2010 r. w sprawie przebiegu dróg krajowych w województwach dolnośląskim, kujawsko-pomorskim, lubelskim, lubuskim, łódzkim, małopolskim, mazowieckim, opolskim, podkarpackim, podlaskim, pomorskim, śląskim, świętokrzyskim, warmińsko-mazurskim, wielkopolskim, zachodniopomorskim (Dz.U. z 2010 r. nr 59, poz. 371).
↑Polska: Mapa samochodowa 1:700 000, wyd. XII zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 2004–2005, ISBN 83-904373-7-6. Brak numerów stron w książce
Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 t, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Minister właściwy do spraw transportu ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz:
1) dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej
osi do 10 t,
2) dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t
– mając na uwadze potrzebę ochrony dróg oraz zapewnienia ruchu tranzytowego.
3. Drogi wojewódzkie inne niż drogi określone na podstawie ust. 2 pkt 1, drogi powiatowe oraz drogi gminne stanowią sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 marca 2005 r. w sprawie ustalenia przebiegu dróg krajowych w województwie lubelskim, lubuskim, łódzkim, małopolskim, opolskim, podkarpackim, podlaskim, świętokrzyskim, warmińsko-mazurskim, wielkopolskim (Dz.U. z 2005 r. nr 55, poz. 486)