Nazwa Wawer pochodzi od nazwy karczmy Wawer (obecnie Zajazd Napoleoński[4][5]), przy której wyrosła kolonia o tej samej nazwie[6][7]. Najstarsza wzmianka o karczmie pochodzi z 1727 roku, kolonia Wawer powstała w 1838 roku (oraz Czaplowizna i Sadule), pierwsi osadnicy pojawili się w niej w 1839 roku. Podczas powstania listopadowego rozegrały się tutaj na początku 1831 roku pierwsza i druga bitwa wawerska[8].
W nocy z 26 na 27 grudnia 1939 Niemcy dokonali zbrodni w Wawrze.
Podczas okupacji niemieckiej, w listopadzie 1940 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 950 Żydów. W marcu 1942 zostali wywiezieni do getta w Warszawie, a stamtąd do obozu zagłady w Treblince i tam zamordowani[9].
W 1951 roku Wawer został przyłączony do Warszawy[1].
Zmiany terytorialne i administracyjne
Od 1866 r. cały teren obecnego Wawra stanowił jedną z dwudziestu gmin ówczesnego powiatu warszawskiego. Do gminy Wawer należały wówczas m.in. Wawer, Wygoda, Glinki, Czaplowizna, Zastów, Kaczy Dół (dziś Międzylesie), Stara Miłosna, Kawęczyn, Grochów, Gocław, Gocławek, Saska Kępa i Witolin[10].
W 1951 roku gmina Wawer została zniesiona, a prawie cały jej obszar wraz z częścią dotychczasowej gminy Falenica Letnisko zostały przyłączone do miasta stołecznego Warszawy jako dzielnica Wawer z siedzibą w Falenicy[17]. Pominięto jedynie gromady Miłosna Stara (włączoną do gminy Sulejówek) oraz Pohulanka (włączoną do gminy Wiązowna). Z Falenicy Letnisko przyłączono wtedy do Wawra m.in. gromady Radość, Miedzeszyn, Wólka Zerzeńska, Zagóźdź[18].
W 1960 roku Wawer włączono do dzielnicy Praga-Południe. W 1994 roku Wawer pojawił się na mapie Warszawy ponownie, jako gmina (Warszawa – Wawer[19])[8], obok. m.in. gminy Centrum z Pragą-Południe[19]. W 2002 roku gmina Wawer została przekształcona w dzielnicę[20][8].
↑Andrzej Umgelter. Bitwy wawerskie. „Stolica. Informator Kulturalny Stolicy (IKS)”. 12, s. 14,20, 1986-03-23. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. ISSN0039-1689.
↑J Kozolubski. Wędrówka po Warszawie listopadowej: 25. Karczma wawerska. „Kronika Warszawy: miesięcznik ilustrowany poświęcony działalności samorządu oraz poszczególnym dziedzinom życia miasta i jego historii”. R. 6, nr 8-9, s. 24–25, 1930 (sierpień-wrzesień). Warszawa: Magistrat Miasta Stołecznego Warszawy.
↑Henryk Wierzchowski. Zajazd pod Napoleonem – historyczna karczma w Wawrze. „Kronika Warszawy”. 2/46, s. 81–96, 1981. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe (PWN). ISSN0137-3099.
↑ abcdeWażne daty z dziejów Wawra. W: Wawer i jego osiedla. Czerniawski Jan (red.). Wyd. 1. Warszawa: Wydział Kultury dla Dzielnicy Wawer m.st. Warszawy, 2007, s. 436–438. ISBN 978-83-921690-3-1.
↑Geoffrey P.G.P.MegargeeGeoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 461.
↑AndrzejA.GawryszewskiAndrzejA., Ludność Warszawy w XX wieku, wyd. 2, Warszawa: Polska Akademia Nauk, Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania Polskiej Akademii Nauk (PAN) im. Stanisława Leszczyńskiego, 2009 (Monografie, 10), s. 29–30, ISBN 978-83-61590-96-5 [dostęp 2013-11-22].
↑Jan Berger: Dawny Wawer (1866-1951). Rys historyczno-statystyczny. W: Wawer i jego osiedla. Czerniawski Jan (red.). Wyd. 1. Warszawa: Wydział Kultury dla Dzielnicy Wawer m.st. Warszawy, 2007, s. 45-78 (77). ISBN 978-83-921690-3-1.
