Клабучишта (Леринско)

За селото во Албанија видете Клабучишта (Албанија).

Клабучишта Πολυπλάτανο
Црквата „Успение на пресв. Богородица“ во Клабучиште
Клабучишта
Местоположба во областа Клабучишта Местоположба на Клабучишта во Општина Лерин и областа Западна Македонија
Координати: 40°52.40′N 21°24.25′E
Земја	Грција
Област	Источна Македонија и Тракија
Округ	Лерински
Општина	Лерин
Општ. единица	Лерин
Надм. вис.	&10000000000000588000000588 м
Население (2011)[1]
• Вкупно	257
Час. појас	EET (UTC+2)
• Лето (ЛСВ)	EEST (UTC+3)

Клабучишта (грчки: Πολυπλάτανο, Полиплатано; до 1926 г. Κλαμπούσιστα, Клабусиста или Κλαμπούτσιστα, Клабуциста^[2]) — село во Леринско, Егејска Македонија, денес во општината Лерин од истоимениот округ на Западна Македонија, Грција.

Географија

Селото се наоѓа на 11 км северозападно од Лерин и на 4 км западно от Долно Клештино. Лежи во северозападниот крај на Леринското Поле близу границата со Р Македонија.

Историја

Во Отоманското Царство

Во 1848 г. рускиот славист Виктор Григорович („Очерк путешествия по Европейской Турции“) го опишал Клобучище како македонско село.^[3][4] Во 1861 г. на етничката карта на долината на Вардар Јохан фон Хан го бележи Глабуштица (Glabuschtitza) како албанско село.^[5] На почетокот на XX век Клабучишта било мешано македонско-арнаутско село во Битолската каза. Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. селото имало 750 жители Македонци христијани и 100 жители Арнаути муслимани.^[6][7] На почетокот на XX век сите христијански жители на Клабучишта биле под врховенството на Цариградската патријаршија. На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Клабучишта е претставено како мешано македонско-албанско-влашко село во Битолската каза на Битолскиот санџак со 61 куќа.^[8] Во селото правела напори грчката пропаганда. По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Клабучишта имало 400 Македонци под патријаршијата и во него работело грчко училиште.^[9]

Според Боривое Милоевиќ („Јужна Македонија“) Клабучишта пред Балканските војни имало 50 куќи на Македонци христијани и 20 куќи на Арнаути муслимани.^[10]

Во Грција

Селското училиште

Обработка на реколтата во Клабучишта, октомври 1916 г.

Селото било окупирано од грчка војска и по Втората балканска војна во 1913 г. влегло во состав на Грција согласно Букурешкиот договор. Таа година населението броело 688 жители кои во 1920 г. биле 628 лица.^[11] Во 1924 г. албанските жители на Клабучишта се иселени, и на нивно место е доведен 181 грчки дојденец од Кавказ. Во 1928 г. Клабичишта е претставено како мешано домородно-дојденско село со 29 дојденски семејства сочинети од 128 лица.^[12] Во 1926 г. селото е преименувано во Полиплатано.^[13]

Селото не настрадало позначајно во Граѓанската војна и само мел дел од неговите жители се преселиле во НР Македонија. По војната имало бран на иселување во прекуокеанските земји. Според Тодор Симовски соодносот помеѓу доморотното население и потомците на кавкаските бегалци изнесува 3:1, иако потоа намален заради иселување.^[11]

Според истражување од 1993 г. селото е мешано „словенојазично-дојденско“, во кое „македонският јазик“ е одлично зачуван, а понтскиот грчки е слабо задржан.^[14]

Месности во Клабучишта преименувани со службен указ на 28 септември 1968 г.

Име	Грчки	Ново име	Грчки	Опис
Кладенци[15]	Κλάδεντσι	Пигиес	Πηγές[16]	месност на СИ од Клабучишта[15]

Население

Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:

Година	1940	1951	1961	1971	1981	1991	2001	2011	2021
Население	969	932	755	477	428	369	389	257

Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија

Наводи

1. „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
2. „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
3. Нарекувајќи го „бугарско“ под влијание на бугарската пропаганда.
4. Очеркъ путешествія по Европейской Турціи (съ картою окресностей охридскаго и преспанскаго озеръ) Виктора Григоровича (PDF) (Изданіе второе. изд.). Москва: Типографія М. Н. Лаврова и Ко. 1877. стр. 93.
5. Croquis der westlischen Zurflüsse des oberen Wardar von J.G. von Hahn. Deukschriften der k Akad. d wissenseh. philos. histor. CIX1Bd, 1861.
6. Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
7. Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 236. ISBN 954430424X.
8. Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 17.
9. Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 166–167.
10. Милојевић, Боривоје Ж (1921). Јужна Македонија (PDF). Насеља српских земаља. стр. 20.
11. Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 155–156. ISBN 9989-9819-6-5.
12. Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 20 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
13. Δημήτρης Λιθοξόου. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971, Архивирано од изворникот на 20 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
14. Riki Van Boeschoten. "Usage des langues minoritaires dans les départements de Florina et d’Aridea (Macédoine)"
15. По топографска карта М1:50 000, издание 1980-1985 „Генеральный штаб“
16. „Β. Διάταγμα ΥΠ' Αριθ. 648. Περὶ μετονομασίας συνοικισμὤν, κοινοτήτων καὶ θέσεων“ (PDF). Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος. Εν Αθήναις: Ἐκ τοῦ Εθνικού Τυπογραφείου. Τεύχος Πρώτον (Αριθμός Φύλλου 208): 1780. 1968.

Надворешни врски

• Клабучишта (Леринско) на Ризницата ^?