Селото е сместено на Мала Река, 12 км северно од Лерин и 4 км северозападно од Долно Клештино. Лежи во подножјето на планината Баба во северозападниот крај на Леринското Поле близу границата со Р Македонија.
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Света Петка се води како чисто македонско село во Битолската каза на Битолскиот санџак со 61 куќа.[6]
Пролетта 1908 г. во Света Петка властите откриле 17 пушки „Гра“ и уапсиле 17 селани кои ги затвориле во Лерин.[8]
Во Грција
По Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор, кога имало 501 жител. Во 1920 г. нивниот број бил 489, за да порасне на 546 во 1928 г.[2] Меѓу двете светски војни населението бележи повторен пораст, со исклучок на 20 семејства и поединци кои се иселиле во прекуокеанските земји. Сепак, во 1940 г. во селото се попишани 687 жители.[2]
По војната, во 1951 г. во селото се заведени 644 лица, но во следниот период населението почнало да опаѓа поради засиленото иселување во прекуокеанските земји. Затоа, во 1961 г. Света Петка имала 424 жители кои до 1971 г. драстично се намалиле на 232. На пописот од 1981 г. селото се води со 231 жител, намалувајќи се на 206 лица во 1991 г.[2] Во 2001 г. Света Петка имала 209 жители, но во текот на следното десетлетие бројот на жителите значајно опаднал, за во 2011 г. да бидат попишани само 136 лица.
Според испитувањето во 1993 г. селото е чисто „словенојазично“, во кое македонскиот јазик е слабо зачуван.[9]
Население
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
Година
1940
1951
1961
1971
1981
1991
2001
2011
2021
Население
687
644
424
232
231
206
209
136
Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Стопанство
Селото е познато по производството на квалитетен грав, а во поново време се одгледуваат детелина и јаболка.[2]
