گویش یا زبان خوانساری از زبان‌های ایرانی مرکزی و شاخه‌ای از زبان‌های ایرانی غربی شمالی و بالاخره شاخه‌ای از زبان‌های هند و اروپایی است. سازمان یونسکو به دلیل کاهش شدید گویشوران این زبان به دلیل مهاجرت از خوانسار یا نفوذ رسانه‌ها، آن را از جمله زبان‌های در حال خطر اعلام کرده‌است.[۴] مردم خوانسار لهجه خاصی ندارند، ولی دارای گویش مستقل خوانساری هستند که این گویش ریشه در زبان فارسی قدیم داشته و از قبل از اسلام در این شهرستان رایج بوده‌است.[۵]
