زبان اشکاشمی یا اشکشمی زبانی ایرانی از شاخهٔ زبانهای پامیری است. گویشوران بدین زبان در سه کشور تاجیکستان در ولایت مختار کوهستان بدخشان، افغانستان در ولایت بدخشان و در چیترال پاکستان میزیند. نام این زبان منسوب به شهر اشکاشم در مرز میان تاجیکستان و افغانستان است که در روستاهای نزدیکی این شهر هنوز گویشورانی بدین زبان زندگیمیکنند.
اشکاشمی به گویش سنگلیچی که در افغانستان رواجدارد نزدیک است.
نام
نام اشکاشمی škošmi از نام śaka-kṣamā ریشه گرفته است به معنی سرزمین سکاها می باشد.[۱]
منابع
- لغتنامهٔ دهخدا، مدخل زبان اشکاشمی
زبانهای هندوایرانی |
---|
|
---|
داردی | کشمیری | |
---|
شینا | |
---|
پشهای | |
---|
کونار | |
---|
چیترال | |
---|
کوهستانی | |
---|
|
---|
شمالی | |
---|
شمال غربی | |
---|
غربی | |
---|
مرکزی | |
---|
شرقی | |
---|
جنوبی | |
---|
قدیم | |
---|
میانه | |
---|
نیازبانها | |
---|
دستهبندی نشده | |
---|
پیجینها و کریولها | |
---|
|
|
---|
باستان | |
---|
میانه | |
---|
نو | |
---|
واژگان خوابیده زبانهای منقرضشده را نشان میدهند. |
|
کد زبانهای معرفیشده در ایزو ۶۳۹-۳ که حرف اول عنوان بینالمللی آنها حرف I است |
---|
|
|
---|
زبانهای رسمی | |
---|
زبانهای محلی (زبانهای سوم رسمی) | |
---|
زبانهای اقلیت | |
---|
زبانهای اشاره | |
---|