Walijczycy przed meczem z Bułgarią (2011) Reprezentacja Walii w piłce nożnej (ang. The Wales national football team , wal. Tîm pêl-droed cenedlaethol Cymru ) – zespół piłkarski, biorący udział w imieniu Walii w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający brytyjskie obywatelstwo i walijskie pochodzenie. Reprezentacja rozgrywa swoje mecze od 1876 roku, od 1910 roku jest członkiem FIFA , a od 1954 – UEFA .
Historia
Tylko raz grała na mistrzostwach świata . Na Mundialu 1958 w Szwecji , reprezentacja Walii prowadzona przez Jimmy’ego Murphy’ego w fazie grupowej zanotowała trzy remisy (1:1 z reprezentacją Węgier , 1:1 z reprezentacją Meksyku oraz 0:0 ze reprezentacją Szwecji ). Między reprezentacją Walii a reprezentacją Węgier rozegrano więc dodatkowy mecz (baraż o awans), w którym lepsi okazali się Walijczycy, którzy wygrali 2:1 i awansowali do ćwierćfinału, w którym ulegli 0:1 przyszłym mistrzom świata – reprezentacji Brazylii .
Od tego momentu reprezentacji Walii przez 58 lat nie udało się awansować ani na mistrzostwa świata ani na mistrzostwa Europy , mimo że w reprezentacji Walii grali piłkarze odnoszący spore sukcesy w karierze klubowej tacy, jak m.in.: John Charles (gwiazda Juventusu Turyn , król strzelców Serie A w sezonie 1957/1958 ), pomocnik Terry Yorath (finalista Pucharu Zdobywców Pucharów 1973 i Pucharu Europy : 1975 z Leeds United ), Joey Jones i John Toshack (dwukrotni zdobywcy Pucharu Europy : 1977 , 1978 z FC Liverpool ), Ian Rush (jeden z najlepszych napastników Europy w latach 80. , dwukrotny zdobywca Pucharu Europy : 1981 , 1984 z FC Liverpool ), bramkarz Neville Southall (zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów 1985 z Evertonem ), napastnik Mark Hughes (dwukrotny zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów : w 1991 z Manchesterem United , i w 1998 z Chelsea F.C. ), oraz Ryan Giggs (zawodnik Manchesteru United , dwukrotny zdobywca Ligi Mistrzów : 1999 , 2008 ). Europejskie puchary zdobywali także bramkarz Gary Sprake (dwukrotny zdobywca Pucharu Miast Targowych : 1968 , 1971 z Leeds United ) oraz stoper Mike England (zdobywca Pucharu UEFA 1973 z Tottenhamem Hotspur ).
Najbliżej awansu na mistrzostwa Europy reprezentacja Walii była w 1976 i 2003 roku. W fazie ćwierćfinałowej eliminacji do turnieju 1976 w Jugosławii , reprezentacja Walii prowadzona przez Mike’a Smitha przegrała dwumecz z reprezentacją Jugosławii (0:2, 1:1), natomiast w barażach do turnieju 2004 w Portugalii reprezentacja Walii prowadzona przez Marka Hughesa przegrała dwumecz z reprezentacją Rosji (0:0, 0:1).
Mark Hughes był selekcjonerem reprezentacji Walii w latach 1999–2004, następnie w latach 2005–2010 reprezentację Walii prowadził reprezentant kraju, najbardziej utytułowany walijski szkoleniowiec – John Toshack , potem w 2010 roku reprezentację Walii w dwóch meczach prowadził Brian Flynn , dnia 14 grudnia 2010 roku selekcjonerem reprezentacji Walii został reprezentant kraju – Gary Speed , który dnia 27 listopada 2011 roku popełnił samobójstwo[1]
Po samobójczej śmierci Gary’ego Speeda , dnia 19 stycznia 2012 roku selekcjonerem reprezentacji Walii został Chris Coleman [2] eliminacjach do mistrzostw świata 2014 w Grupie A zajęła ona 5. miejsce i nie awansowała do turnieju w Brazylii , jednak w eliminacjach do mistrzostw Europy 2016 w grupie B zajęła 2. miejsce (za reprezentacją Belgii ), dzięki czemu po raz pierwszy w historii awansowała na mistrzostwa Europy . Na turnieju 2016 we Francji reprezentacja Walii mająca w składzie takich zawodników, jak m.in.: Gareth Bale czy Aaron Ramsey okazała się najlepsza w grupie B, wygrywając 2 mecze i 1 przegrywając (2:1 z reprezentacją Słowacji , 3:0 z reprezentacją Rosji , 1:2 z reprezentacją Anglii ), dzięki czemu awansowała do 1/8 finału. W tej fazie turnieju Walijczycy spotkali się z reprezentacją Irlandii Północnej. Dzięki samobójczemu trafieniu Garetha McAuleya wygrali to spotkanie 1:0, awansując tym samym do ćwierćfinału. Zmierzyli się w nim z reprezentacją Belgii, z którą wygrali 3:1 po golach Ashleya Williamsa , Hala Robsona-Kanu , oraz Sama Vokesa . Znaleźli się tym samym w półfinale, w którym zagrali z Portugalią. Przegrali ten mecz 0:2 i odpadli z turnieju.
Po nieudanych dla Walijczyków eliminacjach do mundialu w Rosji 2018 (trzecie miejsce w grupie z siedemnastoma punktami na koncie po czterech zwycięstwach, pięciu remisach i porażce w dziesięciu meczach), Chris Coleman przestał być trenerem reprezentacji[3] [4]
Grupa D
Grupa G
Stan po zakończeniu eliminacji
Grupa A
Grupa B
Grupa B
Zespół
Pkt
M
W
R
P
Br+
Br−
+/−
Walia 6 3
2
0
1
6
3
+3
Anglia 5 3
1
2
0
3
2
+1
Słowacja 4 3
1
1
1
3
3
0
Rosja 1 3
0
1
2
2
6
-4
Grupa D
Grupa E
Grupa E
Drużyna
Mecze
Bramki
1.
Belgia
8
6
2
0
25
6
+19
20
2.
Walia
8
4
3
1
13
9
+4
15
3.
Czechy
8
4
2
2
14
9
+5
14
4.
Estonia
8
1
1
6
9
21
−12
4
5.
Białoruś
8
1
0
7
7
24
−17
3
Mistrzostwa Europy
Aktualna kadra
26 osobowa kadra na Mistrzostwa Europy 2020 , które odbywają się w dniach 11 czerwca 2021–11 lipca 2021[11]
Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy
Aktualizacja: 29 listopada 2022
Aktualizacja: 29 listopada 2022
Gareth Bale – najlepszy strzelec i rekordzista pod względem występów.
Selekcjonerzy reprezentacji Walii
Trener
Kariera
Mecze
Wygrane
Zremisowane
Przegrane
Bramki zdobyte
Bramki stracone
% Zwycięstw
Barnes, Walley Walley Barnes 1954–1956
9
2
1
6
10
17
22
Murphy, Jimmy Jimmy Murphy 1956–1964
43
11
13
19
59
79
26
Morris, Trevor Trevor Morris 1964
1
0
0
1
2
3
0
Bowen, Dave Dave Bowen 1964–1974
53
10
13
30
49
84
20
Smith, Mike Mike Smith 1974–1979
40
15
11
14
49
39
38
England, Mike Mike England 1980–1987
56
21
18
17
68
52
38
Williams, David David Williams 1988
1
0
0
1
1
2
0
Yorath, Terry Terry Yorath 1988–1993
41
16
8
17
48
54
39
Toshack, John John Toshack 1994
1
0
0
1
1
3
0
England, Mike Mike England 1994–1995
10
3
1
6
9
19
30
Gould, Bobby Bobby Gould 1995–1999
24
7
4
13
32
47
29
Hughes, Mark Mark Hughes 1999–2004
41
11
15
15
46
49
27
Toshack, John John Toshack 2005–2010
53
22
8
23
61
56
42
Flynn, Brian Brian Flynn 2010
2
0
0
2
1
5
0
Speed, Gary Gary Speed 2010–2011
10
5
0
5
13
13
50
Coleman, Chris Chris Coleman 2011–2017
50
19
13
18
53
57
38
Giggs, Ryan Ryan Giggs 2018–2022
32
16
6
10
28
20
53
Przypisy
↑ a b Nie jest członkiem UEFA , lecz bierze udział w IO będąc przedstawicielem tej organizacji w turnieju
_(cropped).jpg)
