Na arenie międzynarodowej zadebiutowała w 1921 roku, wygrała dziesięć pierwszych meczów. Przegrała dopiero w 1923 roku z Belgią.
Podczas Euro 1960, po decyzji premiera Hiszpanii Francisca Franco, drużyna narodowa zmuszona była wycofać się z ćwierćfinałowego meczu z reprezentacją ZSRR. W 1964 roku, w finale kolejnych mistrzostw Europy, zespół prowadzony przez José Villalongę pokonał właśnie Związek Radziecki, zdobywając swoje pierwsze trofeum piłkarskie.
Dwadzieścia lat później piłkarze hiszpańscy byli blisko powtórzenia historycznego sukcesu z 1964 roku. Tym razem pod wodzą Miguela Muñoza również dotarli do finału, w którym po błędzie bramkarza i kapitana zespołu Luisa Arconady przegrali 0:2 z Francją. Rok po tych mistrzostwach Arconada zakończył reprezentacyjną karierę, a jego następca – Andoni Zubizarreta, przez kolejne trzynaście lat był pierwszym bramkarzem Hiszpanii i z liczbą 126 meczów, do 15 listopada 2011 roku, pozostawał rekordzistą pod względem występów. Zubizarreta, podobnie jak Arconada, także odchodził w niesławie – po kilku niefrasobliwych interwencjach 37-letniego wówczas golkipera, Hiszpanie odpadli już po fazie grupowej Mundialu 1998.
O reprezentacji Hiszpanii do 2008 roku mawiano, że „grają jak nigdy, przegrywają jak zawsze”, bowiem Hiszpanie często przed wielkimi imprezami piłkarskimi zaliczani byli do grona faworytów, a na samym turnieju nie spełniali oczekiwań kibiców. Aż do roku 2010, nigdy nie znaleźli się w gronie medalistów mistrzostw świata, a ich największym sukcesem na tejże imprezie było IV miejsce zdobyte w 1950 roku.
Reprezentacja Hiszpanii od czasu wygrania mistrzostw Europy w 1960 roku, poza finałem z 1984 roku, nie mogła pochwalić się żadnym sukcesem. Rozgrywki o Puchar Świata oraz mistrzostwo Europy kończyła zazwyczaj na ćwierćfinale. Mimo jednej z najlepszych lig piłkarskich na świecie oraz silnej reprezentacji młodzieżowej dorosła kadra, w której w latach 90. nie brakowało indywidualności, przegrywała najważniejsze mecze. Na Mundialu 2006 Hiszpania, której selekcjonerem od 2004 roku był 69-letni Luis Aragonés, doszła zaledwie do drugiej rundy.
Mimo odpadnięcia z rozgrywek o Puchar Świata, Aragonés pozostał na stanowisku i awansował z reprezentacją Hiszpanii do Mistrzostw Europy w 2008 roku. Drużyna przed losowaniem grup finałowych została rozstawiona na 12 miejscu i zajęła ostatnie miejsce w trzecim koszyku. Hiszpanie w rozgrywkach grupowych pokonali 4:1 reprezentację Rosji, 2:1 reprezentację Szwecji i 2:1 reprezentację Grecji. W ćwierćfinale Hiszpanie zwyciężyli 4:2 w rzutach karnych z Włochami. W półfinale ponownie spotkali się z Rosją, z którą mecz zakończył się zwycięstwem Hiszpanów 3:0. Dnia 29 czerwca2008 roku finale z Niemcami zwyciężyli 1:0 po golu Fernanda Torresa w 33 minucie. Prowadzona przez Aragonésa drużyna przerwała trwającą od 1964 roku passę porażek w finałach rozgrywek międzynarodowych. Hiszpania okazała się być najskuteczniejszą drużyną turnieju pod względem liczby strzelonych bramek. Królem strzelców mistrzostw został hiszpański napastnik David Villa, a Xaviego ogłoszono najlepszym piłkarzem turnieju. Oprócz tego do najlepszej jedenastki turnieju wybrano aż dziewięciu hiszpańskich zawodników. Krótko po mistrzostwach FIFA ogłosiła swój ranking najlepszych drużyn świata i Hiszpania zajęła w nim pierwsze miejsce. Po raz pierwszy w historii rankingu, najlepsza drużyna z tego rankingu, nie była mistrzem świata.
Rok po zdobyciu mistrzostwa Europy Hiszpanie wzięli udział w Pucharze Konfederacji. Trafili do grupy A razem z gospodarzem tej imprezy reprezentacjami RPA, Iraku i Nowej Zelandii. Po trzech wygranych meczach (odpowiednio z Nową Zelandią 5:0, Irakiem 1:0, oraz RPA 2:0) z kompletem dziewięciu punktów na koncie awansowali z pierwszego miejsca do półfinału. W walce o finał los skojarzył ich ze Stanami Zjednoczonymi, z którymi ekipa hiszpańska przegrała 0:2. W meczu o trzecie miejsce spotkali się więc z reprezentacją RPA, z którymi wygrali po dogrywce 3:2 zdobywając na tym turnieju brązowy medal[1]
Reprezentacja Hiszpanii na mundialu w RPA po raz pierwszy w historii sięgnęła po puchar świata w piłce nożnej. Hiszpanie jednak przez większość turnieju nie zachwycali swoją grą, a mistrzostwa rozpoczęli od przegranej ze Szwajcarią. Dalej w fazie grupowej wygrali z Hondurasem 2:0 oraz z Chile 2:1. W 1/8 finału pokonali reprezentację Portugalii 1:0, w ćwierćfinale pokonali Paragwaj 1:0, a w meczu półfinałowym zwyciężyli z Niemcami również 1:0. Dnia 11 lipca 2010 roku pod wodzą Vicente del Bosque zdobyli mistrzostwo świata w piłce nożnej, pokonując w finale Holandię 1:0. Decydującą bramkę zdobył Andrés Iniesta w 116 minucie meczu.
Dwa lata później Hiszpanie okazali się bezkonkurencyjni na polsko-ukraińskich Mistrzostwach Europy. Ekipa Vicente del Bosque po remisie z Włochami (1:1) i zwycięstwach nad Irlandią (4:0) i Chorwacją (1:0) awansowała z pierwszego miejsca i w ćwierćfinale zmierzyła się z reprezentacją Francji. Hiszpanom udało się zwyciężyć 2:0 po dwóch golach Xabiego Alonso i w półfinale spotkali się z drużyną Portugalii, z którą wygrali dopiero po rzutach karnych (2:4). Dnia 1 lipca2012 w finale na Stadionie Olimpijskim w Kijowie Hiszpanie wygrali z reprezentacją Włoch 4:0 i zostali pierwszą drużyną w dziejach, która obroniła tytuł mistrza Europy. Jako pierwsi wygrali trzy tytuły rangi mistrzowskiej z rzędu. Królem strzelców EURO 2012 został Hiszpan Fernando Torres, który zdobył trzy bramki oraz zanotował asystę. Tytuł MVP turnieju otrzymał Andrés Iniesta.
Zawodnicy reprezentacji Hiszpanii świętujący wygranie Euro 2012.
Na mundialu w Brazylii Hiszpanie znaleźli się w grupie B razem z Holandią, Chile i Australią. Po zwycięstwie nad Australią 3:0 po golach Davida Villi, Fernando i Juana Maty, ponieśli oni dwie porażki (z Chile 0:2 i Holandią 1:5), co skutkowało ich odpadnięciem z turnieju po fazie grupowej.
Reprezentacja Hiszpanii w eliminacjach do Euro 2016 grała w grupie C razem ze Słowacją, Ukrainą, Białorusią, Luksemburgiem i Macedonią. Zajęła w niej pierwsze miejsce z dorobkiem dwudziestu siedmiu punktów po dziewięciu zwycięstwach i jednej porażce w dziesięciu meczach. Awansowała tym samym bezpośrednio do turnieju głównego.
Na turnieju we Francji Hiszpanie znaleźli się w grupie D, razem z Chorwacją, Turcją i Czechami. Po dwóch zwycięstwach (1:0 z Czechami i 3:0 z Turcją), oraz jednej porażce (z Chorwacją 1:2), awansowali oni do 1/8 finału. Ich rywalem w tej fazie była reprezentacja Włoch. Hiszpanie przegrali to spotkanie 0:2 i zakończyli tym samym swój udział w turnieju. Po tych mistrzostwach Vicente del Bosque zrezygnował z funkcji trenera reprezentacji[2]. Jego następcą na tym stanowisku został Julen Lopetegui.
Hiszpanie w eliminacjach do rosyjskiego czempionatu grali w grupie G razem z Włochami, Albanią, Izraelem, Macedonią i Liechtensteinem. Wygrywając dziewięć spotkań, i notując jeden remis z dwudziestoma ośmioma punktami w 10 meczach uzyskali bezpośredni awans do turnieju głównego.
Dwa dni przed rozpoczęciem zmagań La Furia Roja w Rosji Julen Lopetegui przestał być selekcjonerem reprezentacji (mimo obowiązującego do 2020 roku kontraktu) po tym jak został trenerem Realu Madryt. Na tym stanowisku zastąpił go (na czas mistrzostw) Fernando Hierro[3]. Na mundialu 2018 Hiszpania grała w grupie B razem z Portugalią, Marokiem, oraz Iranem. Po remisie 3:3 z Portugalczykami w pierwszym meczu, przyszło skromne zwycięstwo 1:0 z Iranem, oraz remis 2:2 z Marokiem. Pozwoliło to ostatecznie Hiszpanom zająć pierwsze miejsce w grupie i awansować do 1/8 finału. W tej fazie turnieju rywalem Iberyjczyków była reprezentacja Rosji. Hiszpania przegrała jednak ten mecz po serii rzutów karnych 3:4 (po 90 minutach i dogrywce 1:1) i odpadła z turnieju. Po tym turnieju Fernando Hierro zrezygnował z funkcji selekcjonera reprezentacji Hiszpanii. Na tym stanowisku zastąpił go Luis Enrique[4].
Od wielu lat Hiszpania wygrywa większość turniejów juniorskich i młodzieżowych. Do jej najważniejszych sukcesów zaliczyć należy: złoto na Igrzyskach Olimpijskich w 1992 roku, mistrzostwo Europy U-21 1998 i 2000, mistrzostwo świata U-20 1999 oraz srebra na Igrzyskach w 2000 roku oraz na Igrzyskach w 2020 roku. Większość tych trofeów zdobyła pod wodzą Iñakiego Sáeza.
