Reprezentacja Danii w piłce nożnej (duń.Danmarks herre-fodboldlandshold or herrelandsholdet) – męska drużyna sportowa piłki nożnej, reprezentująca Królestwo Danii w meczach i turniejach międzynarodowych, powoływana przez selekcjonera reprezentacji, w której mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający obywatelstwo duńskie. Za jej funkcjonowanie odpowiedzialna jest Duńska Unia Piłkarska (DBU).
Domowe spotkania Duńczycy rozgrywają na stadionie Parken w Kopenhadze, należącym na co dzień do lokalnego klubu FC København. Selekcjonerem reprezentacji od 24 października 2024 jest Brian Riemer[1].
Historia
Reprezentacja Danii w Mistrzostwach Świata zadebiutowała dopiero w 1986 roku. W eliminacjach do tego turnieju zajęła ona pierwsze miejsce w swojej grupie eliminacyjnej (ZSRR, Szwajcaria, Irlandia, Norwegia) z dorobkiem jedenastu punktów. W Meksyku po zwycięstwach ze Szkocją (1:0), Urugwajem (6:1) i RFN (2:0) wyszła z pierwszego miejsca w swojej grupie z sześcioma punktami (za zwycięstwo przyznawano dwa punkty). W 1/8 finału Duńczycy ulegli Hiszpanom (1:5) i pożegnali się z turniejem.
Na awans do kolejnych mistrzostw świata musieli czekać 12 lat. W eliminacjach do francuskiego mundialu również zajęli oni pierwsze miejsce w swojej grupie eliminacyjnej (Chorwacja, Grecja, Bośnia i Hercegowina, Słowenia) z siedemnastoma punktami w ośmiu meczach. Na samym turnieju zagrali oni w grupie C razem z gospodarzem turnieju Francją, RPA, oraz Arabią Saudyjską. Po jednym zwycięstwie (z Arabią Saudyjską 1:0), jednym remisie (1:1 z RPA), oraz jednej porażce (z Francją 1:2) z czterema punktami awansowali oni z drugiego miejsca do 1/8 finału. W tej jazie rozgrywek spotkali się z reprezentacją Nigerii, którą pewnie pokonali (4:1). Następnie w ćwierćfinale los skojarzył ich z Brazylią, z którą Duńczycy przegrali (2:3) i odpadli z turnieju.
Cztery lata później Duńczykom udało się zakwalifikować na Mistrzostwa Świata w Korei i Japonii w 2002 roku. Znów okazali się oni bezkonkurencyjni w swojej grupie eliminacyjnej (Czechy, Bułgaria, Islandia, Irlandia Północna, Malta) zajmując w niej pierwsze miejsce z dwudziestoma dwoma punktami w dziesięciu spotkaniach. Na koreańsko-japońskich boiskach przyszło im grać w grupie A razem z Senegalem, Urugwajem i Francją. Zajęli w niej pierwsze miejsce z siedmioma punktami po dwóch zwycięstwach (z Urugwajem 2:1, oraz Francją 2:0) i jednym remisie (z Senegalem 1:1). Awansowali tym samym do 1/8 finału. W tej fazie rozgrywek trafili na reprezentację Anglii z którą przegrali 0:3 i odpadli z turnieju.
Ponownie udało im się awansować dopiero osiem lat później, na Mistrzostwa Świata 2010 w RPA. W swojej grupie eliminacyjnej (Portugalia, Szwecja, Węgry, Albania, Malta) znów zajęli pierwsze miejsce z dorobkiem dwudziestu jeden punktów po sześciu zwycięstwach, trzech remisach i jednej porażce w dziesięciu meczach.
Na mundialu w RPA Duńczycy trafili do grupy E razem z Holandią, Japonią i Kamerunem. Jednak po jednym zwycięstwie (z Kamerunem 2:1), oraz dwóch porażkach (z Holandią 0:2 i Japonią 1:3) z trzema punktami na koncie zajęli trzecie miejsce i odpadli z turnieju.
W eliminacjach do rosyjskiego czempionatu reprezentacja Danii grała w grupie E razem z Polską, Czarnogórą, Rumunią, Armenią i Kazachstanem. Zajęła w niej drugie miejsce z 20 punktami na koncie po sześciu zwycięstwach, dwóch remisach i dwóch porażkach. Dało jej to prawo gry w barażach o awans w których Skandynawowie trafili na ekipę Irlandii. Pierwszy mecz w Kopenhadze zakończył się bezbramkowym remisem. Drugi w Dublinie Duńczycy wygrali 5:1 co pozwoliło im awansować na mundial po raz pierwszy od 2010 roku. Na mistrzostwach 2018 w Rosji Duńczycy grali w grupie C razem z Francją, Australią i Peru. Po wygranej (1:0) z Peruwiańczykami i dwóch remisach (z Australią 1:1 i Francją 0:0) z pięcioma punktami zajęli drugie miejsce w grupie i awansowali do 1/8 finału. W tej fazie turnieju rywalem ekipy ze Skandynawii była reprezentacja Chorwacji. Duńczycy przegrali jednak to spotkanie dopiero po serii rzutów karnych 2:3 (po 90 minutach i dogrywce 1:1) i odpadli z turnieju.
Na Mistrzostwach Europy Duńczycy zadebiutowali w 1964 roku, zajmując w nich czwarte miejsce po przegranej z Węgrami (3:1) w dogrywce. Na występ w kolejnych musieli czekać 20 lat. W 1984 roku reprezentacja Danii osiągnęła półfinał tych rozgrywek, wygrywając najpierw dwa mecze w swojej grupie (z Jugosławią 5:0 i Belgią 3:2), w jednym ponosząc minimalną porażkę (0:1 z Francją). Później z kolei przegrywając z Hiszpanami dopiero po rzutach karnych stosunkiem 4:5.
Cztery lata później, choć awansowali oni na Euro 88 z pierwszego miejsca w swojej grupie eliminacyjnej (Czechosłowacja, Walia, Finlandia) to ich występ był wielkim rozczarowaniem. Zajęli oni ostatnie miejsce w grupie z zerowym dorobkiem punktowym po trzech spotkaniach i odpadli z turnieju.
W kolejnych eliminacjach, do Mistrzostw Europy 1992, Dania zajęła drugie miejsce w grupie za Jugosławią. Jednak w ramach sankcji ONZ, UEFA wykluczyła Jugosławią (za prowadzenie działań wojennych w Bośni) a jej miejsce zajęli Duńczycy. Piłkarze, których powołano z urlopów wywalczyli tytuł Mistrzów Europy, pokonując po drodze obrońców tytułu - Holendrów oraz Mistrzów Świata – Niemców.
Od tego czasu w mistrzostwach Europy Duńczycy tylko raz przebrnęli przez fazę grupową (w 2004 roku), osiągając w nich ćwierćfinał po zwycięstwie z Bułgarią (2:0) oraz dwóch remisach z Włochami (0:0) i Szwecją (2:2) w pierwszej fazie tych mistrzostw, oraz przegranej z Czechami (0:3). Trzykrotnie zaś kończyli na niej udział (1996, 2000, 2012), lub w ogóle nie kwalifikowali się do turnieju głównego (2008, 2016).
Dania w eliminacjach do Mistrzostw Europy '92 zajęła drugie miejsce w grupie za Jugosławią. Jednak w ramach sankcji ONZ, UEFA wykluczyła Jugosławię (za prowadzenie działań wojennych w Bośni) a jej miejsce zajęła Dania. Piłkarze, których powołano z urlopów wywalczyli tytuł mistrza Europy.
Podstawowe ustawienie reprezentacji Danii w czasie Euro 1992
