Ryan Giggs urodził się w roku 1973 jako syn Lynne Giggs oraz Danny’ego Wilsona. Jego ojciec był rugbystą. W wieku siedmiu lat przeprowadził się do Manchesteru. Dwa lata później w czasie gry w piłkę został zauważony przez scouta Manchesteru City i Giggs rozpoczął grę w Deans. Następnie zaczął grać w Salford Juniors. W jednym z meczów tego zespołu zdobył sześć bramek. W roku 1985 rozpoczął treningi w szkółce piłkarskiej Manchesteru City, gdzie jego trenerem był Denis Schofield. W grudniu 1986 roku został zaproszony na testy do Manchesteru United, któremu kibicował jako dziecko[3]. Uczęszczał do szkoły Moorside High w Manchesterze.
Manchester United
W wieku 16 lat Giggs podpisał amatorski kontrakt z Manchester United, a 30 listopada 1990, tuż po 17. urodzinach – profesjonalny. Zadebiutował w lidze 2 marca 1991, w meczu na Old Trafford przeciwko Evertonowi, kiedy to wszedł na boisko za Denisa Irwina. Jego debiut w wyjściowej jedenastce nastąpił jeszcze w tym samym sezonie w derbach Manchesteru. Strzelił wówczas jedyną bramkę meczu. Poprzez kontuzję Lee Sharpe’a na początku sezonu 1991/1992 Giggs otrzymał szansę regularnej gry w pierwszej drużynie. 29 kwietnia 2009 w półfinałowym meczu Ligi Mistrzów z Arsenalem Ryan Giggs odnotował osiemsetny występ w barwach United.
Podczas swojej gry dla Czerwonych Diabłów Giggs zdobył wszystkie krajowe trofea: Puchar Ligi Angielskiej w 1992, 2006, 2009, Mistrzostwo Anglii w 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2007, 2008, 2009, 2011 i 2013 oraz cztery Puchary Anglii w 1994, 1996 i 1999, 2004 roku. W latach 1999 i 2008 świętował wraz z drużyną zdobycie najbardziej prestiżowego klubowego trofeum na świecie – Pucharu Europy.
Przed rozpoczęciem sezonu 2001/2002 Giggs podpisał nowy, pięcioletni kontrakt z Manchester United, ucinając wszelkie spekulacje o jego odejściu z Old Trafford. 10 dni później, w meczu przeciwko Coventry City, Giggs strzelił gola, który ostatecznie zatwierdził siódmy mistrzowski tytuł mistrza Premiership dla jego drużyny.
Ryan Giggs świętował jubileusz 10-lecia gry w pierwszej drużynie Manchesteru United w towarzyskim meczu ze szkockim Celtikiem Glasgow rozegranym na Old Trafford 1 sierpnia 2001. W piątek, 23 sierpnia 2002 Giggs strzelił swoją setną bramkę w barwach Manchesteru United, zapewniając remis 2:2 w meczu z Chelsea na Stamford Bridge. Natomiast 29 września 2009 na Old Trafford strzelił swoją sto pięćdziesiątą bramkę w barwach Manchesteru United w meczu Ligi Mistrzów z VfL Wolfsburg.
16 stycznia 2011 roku, w 23 kolejce spotkań Premiership zagrał 600 mecz w lidze. Manchester United zmierzył się wtedy z Tottenhamem Hotspur, a mecz zakończył się remisem.
W lutym 2012 roku w wieku 38 lat podpisał umowę przedłużającą jego pobyt w klubie o kolejny rok[4]. 4 lipca 2013 roku decyzją Davida Moyesa Giggs dołączył do sztabu szkoleniowego Manchesteru United jako grający trener, pozostając czynnym zawodnikiem[5]. Sam Giggs powiedział, że niedługo planuje zrobienie licencji trenerskiej UEFA Pro[5].
22 kwietnia 2014 roku Ryan Giggs objął funkcję tymczasowego menadżera „Czerwonych Diabłów” po zwolnieniu Davida Moyesa[6], a jego asystentem został Paul Scholes[7].
W nocy z 21 na 22 maja 2008, w zwycięskim dla Manchester United finale w Moskwie, Giggs został rekordzistą w liczbie rozegranych meczów dla Czerwonych Diabłów. Jednocześnie zdobył drugi w swojej karierze Puchar Europy. W czasie konkursu rzutów karnych był skutecznym egzekutorem „jedenastki”.
Reprezentacja Walii
Giggs stał się najmłodszym piłkarzem pierwszej reprezentacji Walii, kiedy to wszedł na boisko w meczu przeciwko Niemcom w wieku 17 lat i 321 dni. Od tej pory był podstawowym zawodnikiem drużyny, grając dla niej przez 16 lat i strzelając w tym czasie 13 bramek. 30 lipca 2008 Giggs zdecydował o zakończeniu kariery reprezentacyjnej. Kapitan Wielkiej Brytanii Na IO 2012.
15 stycznia 2018 roku został selekcjonerem reprezentacji Walii. 20 czerwca 2022 zrezygnował ze stanowiska w związku z zarzutami o pobicie i przemoc wobec swojej byłej partnerki[8].
.
Jego ojciec Danny Wilson był rugbystą. Chociaż został ochrzczony jako Ryan Joseph Wilson, przyjął nazwisko panieńskie swojej matki z powodu rozwodu rodziców. Jest żonaty ze Stacey Cooke (ślub 7 września 2007) i ma dwójkę dzieci: córkę Liberty (ur. 10 kwietnia 2003) i syna Zacha (ur. 1 października 2006).
Sukcesy
Manchester United
13 x Mistrz Anglii (1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2007, 2008, 2009, 2011, 2013)
4 x Puchar Anglii (1994, 1996, 1999, 2004)
4 x Puchar Ligi Angielskiej (1992, 2006, 2009, 2010)
1 x Najlepszy piłkarz ligi angielskiej sezonu 2008/2009
2 x Najlepszy piłkarz ligi angielskiej młodego pokolenia: 1992, 1993
2 x Sportowa Osobowość Roku w Walii wg BBC (BBC Wales Sports Personality of the Year): 1996, 2009
1 x Sportowa Osobowość Roku w Wielkiej Brytanii wg BBC (BBC Sports Personality of the Year): 2009
Jedyny piłkarz Manchesteru United, który grał we wszystkich wygranych sezonach Premier League przez ten klub i jedyny gracz, który ma na koncie 13 tytułów mistrzowskich
.svg){kind=small}
