W dniu 4 września 1945 ks. Andrzej Wronka został ustanowiony administratorem apostolskim diecezji gdańskiej. Pełnił on tę funkcję do 26 stycznia 1951 roku, kiedy to władze komunistyczne zmusiły go do opuszczenia diecezji gdańskiej. 27 stycznia 1951 wikariuszem kapitulnym diecezji gdańskiej został ks. Jan Cymanowski. Pełnił on tę funkcję do 8 grudnia 1956 roku. 29 kwietnia 1951 papież Pius XII mianował ks. Edmunda Nowickiego biskupem koadiutoremsedi datus w Gdańsku, jednak administrację nad diecezją nadal sprawował ks. Cymanowski. 8 grudnia 1956 odwilż w stosunkach Państwo–Kościół pozwoliła na przejęcie administracji w diecezji gdańskiej przez bpa Edmunda Nowickiego. 27 października 1957 bp Nowicki wydał dekret erygujący Biskupie Seminarium Duchowne w Gdańsku Oliwie. 18 stycznia 1959 bp Lech Kaczmarek został sufraganem diecezji gdańskiej[potrzebny przypis].
5 marca 1964 bp. Karol Maria Splett zmarł w Düsseldorfie.
W roku 1964 bp Edmund Nowicki został ordynariuszem gdańskim i pełnił tę funkcję do dnia 10 marca 1971, kiedy zmarł. W związku z tym wikariuszem kapitulnym diecezji został bp Lech Kaczmarek. W dniach 28–29 maja 1966 odbyły się obchody Tysiąclecia Chrześcijaństwa w Gdańsku z udziałem prymasaStefana Wyszyńskiego i przedstawicieli Episkopatu.
2 grudnia 1971 bp Lech Kaczmarek został ordynariuszem diecezji gdańskiej. 12 czerwca 1972 bp Kazimierz Kluz został sufraganem diecezji gdańskiej.
W roku 1972 powstało Gdańskie Towarzystwo Teologiczne. W tym roku ukazał się również pierwszy numer periodyku naukowego „Studia Gdańskie”[potrzebny przypis].
W dniach 25 września–20 grudnia 1973 odbyły się obrady II Synodu Diecezji Gdańskiej. W roku 1975 obchodzono uroczystości Pięćdziesięciolecia Diecezji Gdańskiej[potrzebny przypis].
W 1980, podczas wydarzeń sierpniowych kapłani gdańscy aktywnie zaangażowali się w pomoc duszpasterską w zakładach pracy Trójmiasta.
3 listopada 1976 bp Lech Kaczmarek otworzył Biskupi Sąd Duchowny Diecezji Gdańskiej a 17 września 1978 erygował Gdańską Kapitułę Katedralną przy katedrze Trójcy Przenajświętszej w Oliwie. 5 grudnia 1982 zmarł bp Kazimierz Kluza. W dniu 23 marca 1983 bp Tadeusz Gocłowski został sufraganem diecezji gdańskiej. Pełnił on tę funkcję do 31 grudnia 1984 roku.
27 listopada 1983 ukazał się pierwszy numer Gdańskiego Dwutygodnika Katolickiego „Gwiazda Morza”. 23 lutego 1984 powstał Gdański Instytut Pastoralny[potrzebny przypis].
31 lipca 1984 zmarł bp Lech Kaczmarek, a administratorem diecezji został bp Tadeusz Gocłowski. 31 grudnia 1984 bp Tadeusz Gocłowski został ordynariuszem diecezji gdańskiej.
W dniach 11–12 czerwca 1987 papież Jan Paweł II odwiedził diecezję gdańską. Podczas wizyty spotkał się z Lechem Wałęsą w Oliwie, z chorymi w bazylice Mariackiej i z młodzieżą na Westerplatte oraz odprawił mszę świętą dla ludzi pracy na gdańskiej Zaspie. Podczas tej mszy koronował on Cudowny Obraz Matki Boskiej Trąbkowskiej[potrzebny przypis].
24 stycznia 2005 papież Jan Paweł II przyjął rezygnację gdańskiego biskupa pomocniczego Zygmunta Pawłowicza[12] i mianował ks. prałata dr Ryszarda Kasynę, biskupem pomocniczym archidiecezji gdańskiej ze stolicą tytularną Dices[13]. Święcenia biskupie otrzymał 2 kwietnia 2005 w bazylice Mariackiej w Gdańsku. Głównym konsekratorem był arcybiskup Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce, natomiast współkonsekratorami Tadeusz Gocłowski, arcybiskup metropolita gdański i Piotr Libera, biskup pomocniczy katowicki.
17 kwietnia 2008 obchodzona była 25. rocznica sakry biskupiej arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiego[14]. Tego dnia papież Benedykt XVI przyjął rezygnację abpa Gocłowskiego z urzędu i mianował dotychczasowego biskupa warszawsko-praskiego – arcybiskupa Sławoja Leszka Głódzia, nowym metropolitą gdańskim[15]. Ingres do archikatedry Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie, w trakcie którego kanonicznie objął urząd, odbył 26 kwietnia 2008, natomiast 29 czerwca na placu św. Piotra w Rzymie odebrał od papieża paliusz.
W dniu 18 marca 2010 zmarł biskup Zygmunt Pawłowicz[16][17][18] – biskup pomocniczy gdański w latach 1985–2005. 23 marca 2010 został pochowany w krypcie biskupów gdańskich w bazylice archikatedralnej w Gdańsku-Oliwie[19][20].
27 października 2012 papież Benedykt XVI przeniósł dotychczasowego biskupa pomocniczego archidiecezji gdańskiej Ryszarda Kasynę na urząd biskupa pelplińskiego[21][22].
21 grudnia 2013 papież Franciszek mianował ks. dr Wiesława Szlachetkę – proboszcza parafii św. Polikarpa w Gdańsku Osowej, biskupem pomocniczym archidiecezji gdańskiej ze stolicą tytularną Vageata[25][26]. Święcenia biskupie otrzymał 4 stycznia 2014 w archikatedrze oliwskiej. Udzielił mu ich arcybiskup Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce, w asyście Sławoja Leszka Głódzia, arcybiskupa metropolity gdańskiego i abpa Henryka Muszyńskiego, prymasa seniora.
26 września 2015 papież Franciszek mianował ks. prał. dr Zbigniewa Zielińskiego – proboszcza bazyliki Mariackiej w Gdańsku, biskupem pomocniczym archidiecezji gdańskiej ze stolicą tytularną Medeli[27][28]. Święcenia biskupie otrzymał 24 października 2015 w bazylice archikatedralnej w Oliwie. Głównym konsekratorem był Sławoj Leszek Głódź, arcybiskup metropolita gdański, a współkonsekratorami abp Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce i abp Tadeusz Gocłowski, emerytowany metropolita gdański.
W dniu 3 maja 2016 w uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, w Uniwersyteckim Centrum Klinicznym w Gdańsku, zmarł arcybiskup Tadeusz Gocłowski CM[29][30] – biskup diecezjalny gdański w latach 1984–2008 (od 1992 pierwszy arcybiskup metropolita gdański). 6 maja 2016 został pochowany w krypcie biskupów gdańskich w bazylice archikatedralnej w Gdańsku-Oliwie[31][32].
Dnia 1 grudnia 2018 abp Sławoj Leszek Głódź – metropolita gdański, dekretem biskupim ustanowił rok 2019: Archidiecezjalnym Rokiem Jubileuszowym Błogosławionych Męczenników okresu II Wojny Światowej – w 20. rocznicę beatyfikacji męczenników oraz w 80. rocznicę wybuchu II wojny światowej[36].
13 sierpnia 2020 abp Sławoj Leszek Głódź obchodził 75. rocznicę urodzin i tym samym papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu arcybiskupa metropolity gdańskiego[37][38], jednocześnie mianował biskupa elbląskiego Jacka Jezierskiego, administratorem apostolskim sede vacante archidiecezji gdańskiej[39][40].
Zakaz uczestniczenia w jakichkolwiek publicznych celebracjach religijnych lub spotkaniach świeckich na terenie archidiecezji gdańskiej;
Nakaz wpłaty z osobistych funduszy odpowiedniej sumy na rzecz „Fundacji św. Józefa”[53], z przeznaczeniem na działalność prewencyjną i pomoc ofiarom nadużyć.
Inicjatorem jej utworzenia i głównym fundatorem był wojewoda malborski Jakub Weiher. Starania o zgodę władz kościelnych Weiher wszczął prawdopodobnie równocześnie z lokowaniem Wejherowskiej Woli – późniejszego Wejherowa. Jeden z cystersów oliwskich, o. Robert z Werden, wyliczył odległości pomiędzy stacjami przyszłej kalwarii opierając się na faktycznych pomiarach Drogi Chrystusa w Jerozolimie i oznaczył krzyżami w terenie, lokalizację przyszłych kaplic.
Biskup włocławski i pomorski Mikołaj Wojciech Gniewosz zezwolił na budowę kalwarii 9 czerwca 1649. Od razu przystąpiono do wznoszenia kaplic. Ich fundatorami byli nie tylko Jakub Wejher i członkowie jego rodziny, ale też współpracownicy i przyjaciele wojewody. Kościół szybko docenił znaczenie Kalwarii Wejherowskiej znajdującej się na terenie silnych wpływów reformacji.
1 października 1966 bp Edmund Nowicki ustanowił nowy dekanat Gdański II, obejmujący parafie Wrzeszcza, Brętowa, Letnicy, Brzeźna i Nowego Portu. Z dekanatu wyłączono Oliwę i Sopot, tworzące od tej pory dekanat Gdański III.
W dniu 3 maja 2006 na mocy kurendy nr 34/2006 wydanej 25 kwietnia abp Tadeusz Gocłowski CM – metropolita gdański, dokonał dwóch podziałów. Pierwszy to podział dekanatu Gdańsk Południe na dwa odrębne: Gdańsk Łostowice oraz Gdańsk Siedlce, a drugi to podział dekanatu Wyżyny Gdańskie na: Kolbudy oraz Trąbki Wielkie.
Obecne dekanaty Archidiecezji Gdańskiej
Obecnie w skład archidiecezji wchodzą 24 dekanaty.
Herb przedstawia dwudzielną tarczę z głowicą o sfalowanej dolnej krawędzi. W niebieskiej głowicy widnieje złota gwiazda – symbol Najświętszej Maryi Panny tytułowanej „Gwiazdą Morza'” oraz „Gwiazdą Nowej Ewangelizacji”. Niebieskie pole o sfalowanej krawędzi nawiązuje do geograficznego położenia archidiecezji nad brzegiem Bałtyku. W polu prawym – czerwonym, znajdują się skrzyżowane: złota włócznia i wiosło – atrybuty św. Wojciecha, patrona archidiecezji. W polu lewym – złotym, widnieje czarny gryf – symbol ziemi pomorskiej, na terenie której leży archidiecezja.
Za tarczą, ukośnie ustawione są złote emblematy: podwójny krzyż metropolitalny oraz pastorał z krzywaśnią nawiązującą kształtem do XVII-wiecznego pastorału opatówcysterskich. Nad górną krawędzią tarczy jest umiejscowiona srebrna infuła ze złotymi zdobieniami, poniżej zaś tarczy: paliusz, insygnia władzy arcybiskupiej. Na samym dole widnieje wstęga z napisem: „Archidiecezja Gdańska” lub „Archidioecesis Gedanensis”[59].
_Tadeusz_Wojda.jpg)
