Pięć razy był wicemistrzem Polski: pchnięcie kulą – 1920 i 1923, rzut dyskiem – 1927 i rzut oszczepem – 1925 i 1926. Zdobył również brązowe medale w rzucie dyskiem (1921 i 1926) i rzucie oszczepem (1927).
Był pięciokrotnym rekordzistą Polski w rzucie oszczepem (trzykrotnie), dyskiem i młotem.
Wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w 1924 w Paryżu, gdzie był chorążym polskiej reprezentacji. Startował w rzucie dyskiem i rzucie oszczepem, ale odpadł w eliminacjach. Zwyciężył za to w tych konkurencjach podczas Letnich Mistrzostw Świata Studentów w Warszawie w tym samym roku. Czterokrotnie wystąpił w meczach reprezentacji Polski (w latach 1922–1931).
↑ abStanisław Zaborniak: Z tradycji lekkoatletyki w Polsce w latach 1919–1939: Tom VI Udział lekkoatletów i lekkoatletek w międzynarodowej rywalizacji sportowej. Rzeszów: 2011, s. 252, 253. ISBN 978-83-7338-663-1.