PROFILBARU.COM

Dariusz Trafas
Data i miejsce urodzenia	16 maja 1972 ; Kołobrzeg
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa Polski

Dariusz Trafas (ur. 16 maja 1972 w Kołobrzegu) – polski lekkoatleta, specjalizujący się w rzucie oszczepem. Olimpijczyk z Sydney 2000, rekordzista Polski w rzucie oszczepem (do roku 2018, rekord Polski poprawiał 6-krotnie), medalista mistrzostw Polski we wszystkich kategoriach wiekowych od juniora młodszego po seniora, łącznie 19 razy stawał na podium Mistrzostw Polski (w każdym roku swojej kariery).

Wychowanek Sztormu Kołobrzeg. Jego pierwszym trenerem był Michał Barta, później trenował między innymi pod okiem Uwe Hohna, rekordzisty świata w starym typie oszczepu. Absolwent kołobrzeskiego Zespół Szkół Ogólnokształcących im. Mikołaja Kopernika. Wywodzi się z tzw. „kołobrzeskiej szkoły rzutu oszczepem”, której twórcą był trener Michał Barta, a kontynuatorem jest były wychowanek tej szkoły Mirosław Szybowski. Dariusz Trafas studiował w Akademii Ekonomicznej w Poznaniu oraz na University of Florida w Gainesville (1992–1995).

Życiorys

Pierwsze sukcesy zaczął odnosić pod trenerskim okiem twórcy kołobrzeskiej szkoły oszczepu Michała Barty, podczas nauki w I Liceum Ogólnokształcącym w rodzinnym Kołobrzegu^[1]. W roku 1988 zdobył brązowy medal Spartakiady Młodzieży w Pile uzyskując wynik 59,88 m. Rok później w Kielcach wygrał zawody tej samej rangi rzutem na odległość 64,96 m. Także w 1989 pobił rekord Polski siedemnastolatków – 69,12 m^[2]. Największy sukces odniósł w roku 1990, zdobywając w bułgarskim mieście Płowdiw tytuł wicemistrza świata juniorów – jego medal był jedynym wywalczonym na tej imprezie przez reprezentantów Polski. Także w 1990 zdobył ponownie złoto Spartakiady Młodzieży – na stadionie w Stargardzie Szczecińskim rzucił 75 m, co było nowym rekordem Polski juniorów. Tego samego roku w wypadku stracił palec wskazujący ręki rzucającej, co postawiło pod znakiem zapytanie dalszy rozwój kariery. W roku 1991 został jednak wicemistrzem Polski juniorów (Zabrze, wynik: 71,46) i zajął szóste miejsce w mistrzostwach Europy juniorów w greckich Salonikach (rzucił 72,06 m) – uplasował się wówczas tuż za innym Polakiem Tomaszem Damszelem.

W latach 1991–1992 studiował ekonomię w Poznaniu, a następnie kształcił się na University of Florida w Gainesville USA (92-95 Bachelor of Science in Business Admin.) Podczas studiów w USA trzykrotnie staje na podium akademickich mistrzostw USA (NCAA Championships 1993, 94, 95), zdobywając dla swojej uczelni dwa srebrne i jeden brązowy medal. Zwycięża też trzykrotnie mistrzostwa konferencji SEC.

Po zakończeniu studiów rozpoczyna współpracę z trenerem Uwe Hohnem (rekordzistą świata w starym typie oszczepu 104.80 m). Współpraca owocuje progresję wyników i udziałem w Igrzyskach Olimpijskich.

W 1998 wystąpił w mistrzostwach Europy w Budapeszcie (11 miejsce), a rok później w mistrzostwach świata w Sewilli, gdzie nie udało mu się awansować do rozgrywki finałowej.

W 2000 uzyskał minimum i wziął udział w igrzyska olimpijskie w Sydney. Podczas pobytu w Australii,17 września biorąc udział w zawodach w Gold Coast na kilka dni przed konkursem olimpijskim uzyskał wynik 87,17 m., bijąc rekord życiowy. Wynik ten był także nowym rekordem Polski, jednak nie został uznany za takowy przez Polski Związek Lekkiej Atletyki. Trafas uzyskał go bowiem w zawodach, w których brał udział tylko jeden przeciwnik. Aby wynik mógł być uznany za oficjalny, w zawodach, w których padnie, musi brać udział co najmniej trzech uczestników^[3]. Kilka dni po tych zawodach zajął dziesiąte miejsce w finałowym konkursie igrzysk olimpijskich – był to pierwszy po 20 latach występ polskiego oszczepnika w zawodach olimpijskich oraz pierwszy po 24 latach występ polskiego zawodnika w finale igrzysk olimpijskich^[4].

W 2001 roku poprawił własny rekord Polski (Oslo 85.77) i startował ponownie w Mistrzostwach Świata w Edmonton. Nie zakwalifikował się jednak do finału. Rok później zajął siódme miejsce w rozgrywanych w Monachium mistrzostwach Europy. W rankingu IAAF za 2002 r. zajął dziesiąte miejsce, w rankingu pisma Track and Field News był dziesiąty w 2000 i ósmy w 2002.

W ciągu swojej kariery startował także w pięciu meczach międzypaństwowych odnosząc w nich jedno zwycięstwo^[1]. Uczestniczył w World Athletics Tour, startując w najbardziej prestiżowych mityngach lekkoatletycznych na świecie, np. w cyklu Golden League. Od 1988 do 2006 rokrocznie zajmował miejsce na podium mistrzostw Polski. Był kapitanem reprezentacji Polski w czasie pucharu Europy w Lillehammer, gdzie zwyciężył.

Zakończył karierę zdobywając swój ostatni złoty medal Mistrzostw Polski w roku 2006 w Bydgoszczy.

Do 21 lipca 2017 rekordzista Polski – 86,77 (16 czerwca 2002, Warszawa).

Żonaty, ma syna Jana i córkę Antoninę. Jego młodszy brat Krystian także uprawiał rzut oszczepem^[5].

Osiągnięcia

Nazwa zawodów	Miejsce	Rok	Pozycja	Wynik
Zawody przyjaźni	^[2] Pjongjang	1989	3. miejsce	68,90
Mistrzostwa świata juniorów	Płowdiw	1990	2. miejsce	72,76
Zawody przyjaźni	Briańsk	1990	1. miejsce	68,94
Mistrzostwa Europy juniorów	Saloniki	1991	6. miejsce	72,06
Mistrzostwa Europy	Budapeszt	1998	11. miejsce	79,77
Mistrzostwa świata	Sewilla	1999	odpadł w eliminacjach	78,43
Igrzyska Olimpijskie	Sydney	2000	10. miejsce	82,30
Mistrzostwa świata	Edmonton	2001	odpadł w eliminacjach	80,06
Finał Grand Prix IAAF	Melbourne	2001	7. miejsce	81,38
Mistrzostwa Europy	Monachium	2002	7. miejsce	80,37
Puchar Europy	Florencja	2003	3. miejsce	79,36

20 najlepszych rezultatów

Wynik	Miejsce	Data
87,17	Gold Coast	17 września 2000
86,77	Warszawa	16 czerwca 2002
85,78	Oslo	13 lipca 2001
85,16	Oslo	28 czerwca 2002
83,98	Sydney	22 września 2000
83,40	Sopot	30 sierpnia 2000
83,29	Siedlce	29 lipca 2000
83,28	Sopot	8 sierpnia 1999
83,13	Biała Podlaska	25 maja 2002
83,03	Bydgoszcz	15 lipca 2000
82,94	Kassel	14 czerwca 2002
82,76	Halle	27 maja 2000
82,76	Poznań	17 czerwca 2000
82,61	Gengenbach	26 sierpnia 2000
82,54	Chociebuż	1 czerwca 2002
82,46	Białogard	31 lipca 1999
82,30	Sydney	23 września 2000
82,13	Gateshead	22 lipca 2001
82,10	Paryż	6 lipca 2001
82,09	Rehling	20 maja 2002

Progresja wyników w poszczególnych sezonach

Rok	Wynik	Data	Miejsce
1990	75,00	22 lipca	Stargard Szczeciński
1991	70,64	9 czerwca	Warszawa
1992	76,38	15 maja	Poznań
1993	77,38	16 maja	Knoxville
1994	78,66	3 czerwca	Boise
1995	76,70	15 kwietnia	Walnut
1996	78,06	3 czerwca	Piła
1997	77,46	23 sierpnia	Königs Wusterhausen
1998	81,90	19 września	Bad Köstritz
1999	83,23	8 sierpnia	Sopot
2000	87,17	17 września	Gold Coast
2001	85,78	13 lipca	Oslo
2002	86,77	16 czerwca	Warszawa
2003	81,98	5 lipca	Bielsko-Biała
2004	80,78	10 lipca	Gdańsk
2005	77,55	25 czerwca	Biała Podlaska
2006	77,57	22 lipca	Bydgoszcz

Miejsca w dziesiątkach światowych

Rok	Pozycja	Wynik
2000	7. miejsce	87,17
2002	7. miejsce	86,77

Przypisy

↑ ^a ^b Biogram na stronach PKOL. [dostęp 2008-11-26]. (pol.).
↑ ^a ^b LO im. Kopernika: Nasi medaliści. [dostęp 2008-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lipca 2007)]. (pol.).
↑ Komisja statystyczna PZLA. [dostęp 2008-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 lutego 2007)]. (pol.).
↑ W 1980 roku podczas igrzysk olimpijskich w Moskwie Dariusz Adamus nie awansował do finału, a cztery lata wcześniej w Montrealu Piotr Bielczyk zajął czwarte miejsce w finale
↑ Michał Wróblewski: Zestawienie tabel 1994 roku – juniorki/juniorzy i juniorki młodsze/juniorzy młodsi. Warszawa: Dział sportowo-techniczny Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, 1994.

Bibliografia

Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
Asko Koski's – Javelin World. [dostęp 2008-11-26]. (ang.).