Na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach 1952 i Rzymie 1960 sięgnął po brązowe medale, w Melbourne 1956 był czwarty. Dwukrotnie był chorążym polskiej reprezentacji olimpijskiej (w 1952 i 1960).
Mistrz Europy w 1955, wicemistrz w 1952 i 1954, brązowy medalista w 1956 i 1959. Zdobył cztery medale akademickich mistrzostw świata, a także odniósł dwa triumfy w regatach o „Diamentowe wiosła” w Henley nad Tamizą w 1955 i 1956. 19 razy wygrywał mistrzostwa Polski w jedynkach, dwójkach podwójnych, czwórkach i ósemkach.
Na początku 1952 otrzymał tytuł mistrza sportu[3].
Po zakończeniu sportowej kariery przez wiele lat wykładał na AWF w Warszawie, był trenerem kadry i kierownikiem wyszkolenia PZTW. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera A3 tuje-3-22)[4].
.svg){kind=small}
