Kazimierz Cybulski

Kazimierz Cybulski

Pełne imię i nazwisko	Kazimierz Karol Cybulski
Data i miejsce urodzenia	3 marca 1890 Lwów
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków
Obywatelstwo	polskie
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski złoto Lwów 1920 pchnięcie kulą złoto Lwów 1921 pchnięcie kulą srebro Warszawa 1922 pchnięcie kulą srebro Lwów 1920 rzut dyskiem złoto Lwów 1921 rzut dyskiem brąz Warszawa 1922 rzut dyskiem srebro Warszawa 1923 rzut dyskiem złoto Lwów 1920 skok o tyczce złoto Lwów 1921 skok o tyczce srebro Warszawa 1923 skok o tyczce srebro Lwów 1920 skok w dal z miejsca złoto Lwów 1921 skok w dal z miejsca

Kazimierz Karol Cybulski (ur. 3 marca 1890 we Lwowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – lekkoatleta, multimedalista mistrzostw Polski w lekkoatletyce, wielokrotny rekordzista w lekkoatletyce, kapitan piechoty rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Aleksandra i Marii. Ukończył studia na Wydziale Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Lwowskiego w 1917. Podczas I wojny światowej służył w c. i k. armii. Od 15 grudnia 1918 służył w Wojsku Polskim, w batalionie wartowniczym nr IV/6 w Jarosławiu i nr 6 we Lwowie. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w bitwie warszawskiej jako dowódca kompanii w 32 pułku piechoty. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W służbie czynnej pozostał do 15 grudnia 1921 (służąc w 40 pułku piechoty Dzieci Lwowskich), po czym przeszedł do rezerwy. Później przydzielony do 65 pułku piechoty. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto i posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas w grupie oficerów rezerwy „powyżej 40 roku życia”^[1].

Był czołowym lekkoatletą pierwszych lat II Rzeczypospolitej. Uprawiał skok o tyczce, pchnięcie kulą i rzut dyskiem. Był w grupie sportowców przygotowujących się do startu w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Antwerpii w 1920 (do występu Polaków nie doszło wskutek agresji bolszewickiej)^[2].

Zdobył dziewięć tytułów mistrza Polski:

• pchnięcie kulą – 1920 i 1921
• rzut dyskiem – 1920 i 1921
• skok o tyczce – 1921
• skok wzwyż z miejsca – 1921
• skok w dal z miejsca – 1921
• pchnięcie kulą oburącz – 1921
• rzut dyskiem oburącz – 1921

Pięć razy był wicemistrzem Polski:

• rzut dyskiem – 1920 i 1923
• skok w dal z miejsca – 1920
• pchnięcie kulą – 1922
• skok o tyczce – 1923

Zdobył brązowy medal w rzucie dyskiem w 1922. Dwanaście razy ustanawiał lekkoatletyczne rekordy Polski. Wystąpił w pierwszym meczu reprezentacji Polski (z Czechosłowacją i Jugosławią) 5 i 6 sierpnia 1922 w Pradze, zajmując 2. miejsce w rzucie dyskiem i 4. miejsca w skoku o tyczce i pchnięciu kulą.

Rekordy życiowe:

• skok o tyczce – 3,21 m (13 października 1912, Lwów)
• pchnięcie kulą – 11,60 (13 sierpnia 1921, Lwów)
• rzut dyskiem – 39,09 (6 sierpnia 1922, Praga)

Startował w barwach Pogoni Lwów. Karierę sportową zakończył w 1925.

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów i przewieziony do obozu w Starobielsku^[3]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Upamiętnienie

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora^[4]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[5].

Zobacz też

• Medaliści mistrzostw Polski seniorów w pchnięciu kulą
• Medaliści mistrzostw Polski seniorów w rzucie dyskiem
• Medaliści mistrzostw Polski seniorów w skoku o tyczce
• Medaliści mistrzostw Polski seniorów w skoku w dal z miejsca
• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie

Przypisy

1. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 10, 949.
2. Stanisław Zaborniak: Z tradycji lekkoatletyki w Polsce w latach 1919–1939: Tom VI Udział lekkoatletów i lekkoatletek w międzynarodowej rywalizacji sportowej. Rzeszów: 2011, s. 252, 253. ISBN 978-83-7338-663-1.
3. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 296. ISBN 83-7001-294-9.
4. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
5. LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].

Bibliografia

• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Bogdan Tuszyński: Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939-1945. Warszawa: Ars Print Production, cop., 1999. ISBN 83-87224-12-X. Brak numerów stron w książce
• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 73. [dostęp 2015-01-14].