Uczył się w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, gdzie zetknął się ze sportem. Reprezentując barwy klubu Warta Poznań, rozpoczął uprawianie sportu od boksu. W 1926 roku był mistrzem okręgu wielkopolskiego i wywalczył wicemistrzostwo Polski w wadze ciężkiej.
Od 1927 trenował lekką atletykę. Startował w rzutach, głównie w pchnięciu kulą. 29 czerwca 1932 w Poznaniu ustanowił rekord świata w pchnięciu kulą wynikiem 16,05 m[1].
Dwukrotnie (1933 i 1934) zwyciężał w mistrzostwach Wielkiej Brytanii w pchnięciu kulą[2]
Czternaście razy ustanawiał rekordy Polski (11 razy w pchnięciu kulą i 3 razy w rzucie dyskiem).
Rekordy życiowe:
pchnięcie kulą – 16,05 m
rzut dyskiem – 49,09 m
rzut młotem – 33,36 m
W 1936 został zdyskwalifikowany na rok przez PZLA. Do czynnego uprawiania sportu już nie powrócił. Zajął się pracą trenerską, najpierw w klubie Beerschot w Brukseli, a potem w Pogoni Katowice. W czasie okupacji był więźniem obozów koncentracyjnych Sachsenhausen i Groß-Rosen.
Po wojnie mieszkał w Szczecinie, gdzie był trenerem.