J-4 Solidarność

J-4 Solidarność

Dane podstawowe
Państwo	Polska
Konstruktor	Jarosław Janowski[1]
Typ	samolot amatorski[1]
Konstrukcja	mieszana[1]
Załoga	2[1]
Dane techniczne
Napęd	Limbach SL 1700EC[1]
Moc	68 KM[1]
Wymiary
Rozpiętość	7 m[1]
Długość	4,8 m[1]
Wysokość	1,25 m[1]
Powierzchnia nośna	6,8 m²[1]
Masa
Własna	250 kg[1]
Użyteczna	230 kg[1]
Startowa	480 kg[1]
Osiągi
Prędkość maks.	290 km/h[2][1]
Prędkość przelotowa	240 km/h[1]
Zasięg	2000 km[1]
Dane operacyjne

J-4 Solidarność – projekt polskiego lekkiego samolotu amatorskiego opracowanego przez Jarosława Janowskiego.

Historia

Jarosław Janowski w 1977 roku rozpoczął projektowanie lekkiego dwumiejscowego samolotu przeznaczonego do szkolenia pilotów w aeroklubach. W wyniku prac projektowych opracowana została konstrukcja będąca dolnopłatem z silnikiem ze śmigłem ciągnącym. Konstruktor planował wykorzystać do napędu silnik Limbach (używany w motoszybowcu SZD-45 Ogar), którego zapasy posiadały aerokluby. Konstruktor zakładał, że samolot będzie budowany zestawach w Aeroklubie Łódzkim, a montażem będą zajmować się odbiorcy^[1].

Model samolotu został przebadany w tunelu aerodynamicznym Politechniki Warszawskiej i w 1979 roku rozpoczęto budowę. W prace zaangażowani byli: Witold Kalita z Aeroklubu Łódzkiego (pracował już z Janowskim przy J-3 Orzeł), W. Stefański i M. Luziński. Po zbudowaniu ok. 50% kadłuba rozpoczęto prace przy konstrukcji skrzydeł^[1].

W lipcu 1981 roku nieukończony kadłub zaprezentowano na I Ogólnopolskim Zlocie Konstruktorów Amatorów Lotniczych w Łodzi^[1].

Wprowadzenie stanu wojennego spowodowało wstrzymanie prac przy budowaniu samolotu. Aeroklub PRL wycofał swe zainteresowanie konstrukcją i budowa samolotu została całkowicie zablokowana. Nadwyżki silników Limbach zostały sprzedane do NRD^[1].

Konstrukcja

Dwumiejscowy samolot w układzie wolnonośnego średniopłata^[3][1].

Płat o obrysie prostokątnym, był zaprojektowany jako konstrukcja modułowa, składająca się z sześciu segmentów. W konstrukcji zrezygnowano z lotek na rzecz spojlerów. Na całej długości było wyposażone w klapy bezszczelinowe^[1]. Zastosowany profil laminarny Wortmanna (19%) uniemożliwiał wpadnięcie w korkociąg^[3].

Kadłub ze sklejki i laminatu, miejsca załogi obok siebie, oba wyposażone w komplet sterów^[1].

Usterzenie klasyczne krzyżowe. Statecznik pionowy wykonany jako integralna część kadłuba. Usterzenie poziome dwudzielne^[1].

Podwozie trzypunktowe stałe z kółkiem ogonowym. Golenie główne z laminatu, wykorzystano koła z szybowca SZD-9 Bocian^[1].

Napęd stanowił silnik Limbach SL 1700EC o mocy 68 KM^[1][3].

Przypisy

1. J-4 „Solidarność”, 1977. Samoloty w Lotnictwie Polskim. [dostęp 2019-05-07]. (pol.).
2. Osiągi obliczeniowe
3. Stanisław Gradolewski: J-4 Solidarność. [dostęp 2019-05-07]. (pol.).