Robert Allen „Bob” McAdoo (ur. 25 września 1951 w Greensboro [1] ) – amerykański koszykarz , występujący na pozycjach skrzydłowego oraz środkowego, późniejszy trener koszykarski , wielokrotny mistrz NBA jako zawodnik, a także asystent głównego trenera.
Mierzący 206 cm wzrostu koszykarz do NBA został wybrany z numerem 2. w drafcie w 1972 przez Buffalo Braves i w tym klubie spędził pięć lat. W pierwszym sezonie gry został wybrany debiutantem roku , w 1975 został MVP całych rozgrywek. W 1977 odszedł do New York Knicks , gdzie grał do 1979, następnie był graczem Boston Celtics (1979), Detroit Pistons (1980-1981) oraz New Jersey Nets (1981). Na dłużej trafił do Los Angeles Lakers (1981-1985) i wywalczył dwa pierścienie mistrzowskie. Karierę w NBA kończył w Philadelphia 76ers w 1986.
Pięć razy brał udział w meczu gwiazd NBA . W latach 1974–1976 trzykrotnie z rzędu był królem strzelców ligi. W sezonach 1973/1974 i 1975/1976 zajął drugie miejsce w głosowaniu na MVP fazy zasadniczej [2] [3] .
W wieku 35 lat wyjechał do Europy, gdzie przez 7 lat występował w lidze włoskiej. Tam także odnosił sukcesy, m.in. dwukrotnie zdobył mistrzostwo Euroligi z Tracerem Mediolan . W 1988 został pierwszym MVP Final Four Euroligi. Karierę skończył w wieku 41 lat.
Od połowy lat 90. do 2014 pełnił funkcję asystenta trenera w klubie Miami Heat .
W 2000 został wybrany do Koszykarskiej Galerii Sław .
Osiągnięcia
College
Uczestnik NCAA Final Four (1972)
Mistrz:
MVP turnieju ACC (1972)[4]
Zaliczony do:
NBA
Reprezentacja
Europa
Mistrz:
Euroligi (1987-88 – wcześniej pod nazwą Pucharu Europy Mistrzów Krajowych)[21]
Włoch (1987, 1989)
Wicemistrz Włoch (1988)
Zdobywca:
dwukrotny uczestnik turnieju McDonalds Open (1987, 1989)
2-krotnie zaliczony do składu McDonalds Open All-Tournament Team (1987, 1989)
MVP Final Four Euroligi (1988)[7]
Lider strzelców finałów Euroligi (1988)
Zwycięzca konkursu rzutów za 3 punkty podczas włoskiego meczu gwiazd (1987)
Wybrany do grona 50 Greatest Euroleague Contributors (2008)[21]
Trenerskie
trzykrotny mistrz NBA jako asystent trenera (2006, 2012–2013)[9]
dwukrotny wicemistrz NBA jako asystent trenera (2011, 2014)[9]
Przypisy
Linki zewnętrzne
Pierwsza runda
Druga runda
Liderzy sezonu
NBA w minutach spędzonych na parkiecie
35 zawodników
10 trenerów
5 sędziów
pogrubienie – oznacza, że dana osoba została wybrana do Hall Of Fame jako trener i jako zawodnik
Okres sprzed Final Four 1958–1987
Okres Final Four od 1988