Крис Фрум

Крис Фрум
РБИ
Фрум во 2022 година
Лични податоци
Цело имеКристофер Клајв Фрум[1]
ПрекарФруми[2][3]
Роден20 мај 1985(1985-05-20) (39 г.)
Најроби, Кенија Кенија
Висина1,86 м[4]
Маса68 кг[5]
Податоци за клубот
Мом. клубИзраел-Премиер Тек
Дисциплинадрумски велосипедизам
Улогавозач
Вид на возач
  • специјалист за искачување
  • специјалист за хронометар
Аматерски клубови
—
— 		Супер Академи
Хај-Кју Супер Академи
Професионални клубови
2007
2008–2009
2010–2020
2021- 		Коника Минолта
Барловорлд
Тим Скај
Израел старт-ап нејшн
Значајни победи
Големи трки
Тур де Франс
Генерален пласман (2013, 2015, 2016, 2017)
Планински пласман (2015)
7 поединечни етапи (2012, 2013, 2015, 2016)
Џиро д’Италија
Генерален пласман (2018)
Планински пласман (2018)
2 поединечни етапи (2018)
Вуелта а Еспања
Генерален пласман (2011, 2017)
Бодовен пласман (2017)
Комбиниран пласман (2011, 2017)
5 поединечни етапи (2011, 2016, 2017)
1 ТТТ етапа (2016)

Етапни трки

Критериум ди Дофине (2013, 2015, 2016)
Тур де Романди (2013, 2014)
Критериум Интернасионал (2013)
Трка околу Оман (2013, 2014)
Вуелта а Андалусија (2015)

Друго

Златен велосипед (2013, 2015, 2017)
Последна промена
29 ноември 2022

Кристофер „Крис“ Фрум РБИ (англиски: Christopher Froome; р. 20 мај 1985 во Најроби) — кениско-британски професионален друмски велосипедист, кој вози за UCI World Tour екипата Израел-Премиер Тек.[6][7] Освоил седум големи трки: четири изданија на Тур де Франс (во 2013, 2015, 2016 и 2017), едно издание на Џиро д’Италија (2018) и две изданија на Вуелта а Еспања (2011[заб. 1] и 2017). Исто така освоил неколку етапни трки и трипати е добитник на наградата „Златен велосипед“. Фрум исто така има освоено два олимписки бронзени медала во друмски хронометар, во 2012 и 2016, и исто така освоил бронза на Светското првенство 2017.

Фрум е роден во Кенија од британски родители и пораснал таму и во Јужна Африка. Од 2011 година е жител на Монако. На 22 години, Фрум станал професионалец со Тим Коника Минолта. Во 2008 година, се приклучил на екипата Барловорлд. Истата година се преселил во Италија и започнал да вози под британска лиценца. Во 2010 година, се префрлил во Тим Скај и станал еден од клучните велосипедисти на екипата. Фрум го направил неговиот пробив како кандидат за големите трки во текот на Вуелта а Еспања 2011, каде завршил втор во генералниот пласман, подоцна прогласен за прв, соодветно станувајќи прв британски велосипедист кој освоил некоја голема трка. На Тур де Франс 2012, возејќи како суперпомошник за Бредли Вигинс, Фрум ја освоил седмата етапа и завршил втор во генералниот пласман, зад Вигинс.

Негова прва победа на повеќеетапна трка била победата на Трката околу Оман во 2013 година, по што следеле победите на Критериум Интернационал, Тур де Романди, Критериум ди Дофине и на Тур де Франс. На Тур де Франс 2014 се повлекол по неколку падови. Во 2015 година по вторпат ги освоил Критериум ди Дофине и Тур де Франс. Во 2016 година го освоил Тур по третпат и станал прв човек по Мигел Индураин во 1995 година успешно да ја одбрани неговата титула. Го освоил Тур по четврти пат во 2017 година, по што следеле победите на Вуелта а Еспања 2017 и на Џиро д’Италија 2018, негови први победи на обете трки.[заб. 2] Овие достигнувања го направиле прв велосипедист кој ги освоил Тур-Вуелта, откако Вуелта се вози на моменталната позиција во календарот и прв кој ги поседувал сите три титули на големите трки во исто време од Бернар Ино во 1983 година.

Низ неговата кариера, Фрум се соочил со низа обвинувања дека користел дупка во анти-допинг правилата во велосипедизмот за да користи средство за подобрување на резултатот.[8] Во 2019 година сериозен пад при тренинг пред трката Критериум ди Дофине ја запрел кариерата на Фрум, при што скршил бројни коски, вклучувајќи ги неговата карлица, бутната коска и четири ребра. Иако успеал да се опоравил да се врати на трките во 2020 година, се мачел да ја поврати својата поранешна форма. Ја напуштил екипата Тим Инеос на крајот на 2020 година за да се приклучи на Израел старт-ап нејшн, но неговата форма продолжила да биде слаба во текот на сезоната 2021, при што Фрум не успеал да има сериозни резултати на етапните трки. Неговите резултати по трката биле споредувани со поранешниот фаворит на големите трки и трикратен освојувач на подиуми Хосеба Белоки, кој паднал на сличен начин на Тур де Франс 2003 додека се борел за победата и никогаш не ја повратил својата форма.[9] Негов најдобар резултат на некоја голема трка по падот било третото место на етапата на Алп д’Ез на Тур де Франс 2022. Фрум бил меѓу првите 30 во генералниот пласман, кога бил принуден да се повлече поради болест.

И покрај овие маки, Фрум останал најуспешен возач во генералниот пласман кој е уште активен во групата до 2022 година.

Ран живот и аматерска кариера

Фрум е роден на 20 мај 1985 во Најроби, Кенија,[10] најмлад од тројцата браќа. Неговата мајка, Џејн, е родена во Кенија, а татко му Клајв бил хокеар, кој играл за Англија во категоријата до 19 години.[11] Родителите на мајка му емигрирале од Тетбери, Глоучестершир, Англија, во Кенија за да водат фарма.[12][13][14] Додека живееле во странство неговите родители ги одржувале британските обичаи, што придонело кон неговата желба да ја претставува Велика Британија во велосипедизам.[15] Во Кенија би продавал авокадо и стари велосипедски делови.[16] Двајцата постари браќа на Фрум, Џонатан и Џереми, отишле во школа за рагби во Англија.[11] На 13-годишна возраст, мајка му го однела на неговата прва велосипедска трка, каде го запознал професионалниот велосипедист Дејвид Кинџа, кој му станал ментор. Тие тренирале заедно, особено планински велосипедизам во руралните висорамнини северно од Најроби.[11][17][18][19]

По завршувањето на основното училиште во Најроби,[20] Фрум се преселил во ЈАР како 14-годишен за да го посетува колеџот Сент Ендрјус во Блумфонтејн[21] и колеџот Сент Џонс во Јоханесбург.[19][22][23] Додека бил во Јужна Африка бил училиштен велосипедски капетан и одржувал контакт со Кинџа.[16] Потоа студирал економија две години на Универзитетот Јоханесбург.[24][25][26] Во ЈАР започнал да учествува во друмскиот велосипедизам.[16]

На 22 години станал професионален велосипедист.[24] Фрум започнал да вози друмски велосипедизам во ЈАР, насочувајќи се кон искачувањето.[27] Фрум настапил за Кенија на хронометарот и друмската трка на Комонвелтските игри 2006 во Мелбурн, каде завршил 17. и 25. соодветно, привлекувајќи го вниманието на идниот спортски директор на Тим Скај, Дејв Брејлсфорд: „Резултатот што го направи, на опремата што ја имаше, за тоа треба нешто... Ние секогаш мислевме тој беше суров дијамант, кој има огромен потенцијал“.[28] Додека ја претставувал Кенија на Светското друмско првенство 2006 во категоријата под 23 години во Салцбург, Австрија, Фрум се судрил со службеник веднаш по стартот на хронометарот; никој од обајцата не бил повреден,[29] а Фрум завршил на 36. место.[30] Настапот на Фрум на Светското првенство бил откако ја злоупотребил електронската пошта на претседателот на велосипедската федерација на Кенија и самиот се пријавил на првенството, со цел да здобие европско искуство и да ги зголеми шансите за договор со професионална екипа.[31]

Професионална кариера

2007-2010

Фрум на Трката околу Британија во текот на првата сезона како професионалец

Станал професионалец во 2007, на 22 години, со јужноафриканската екипа Тим Коника Минолта, повлекувајќи се од студирање економија.[32] Настапувал од април до септември за екипата WCC на Меѓународниот велосипедистички сојуз, во Купот на нациите до 23 години.[33] Во мај ја возел првата етапна трка, Џиро деле Реџони, освојувајќи ја петтата етапа, возејќи за WCC.[32][34] На крајот на мај ја освоил шестата етапа на Трката околу Јапонија, напаѓајќи од бегство во 14. круг.[35] Во јуни настапил на Светските првенства „Б“ во Кејптаун, завршувајќи втор зад Кинезот Хаијун Ма на хронометарот.[36][37] Во јули го освоил бронзениот медал на друмската трка на Сèафриканските Игри во Алжир.[38] На 26 септември завршил на 41. место на хронометарот под 23 години на Светските првенства во Штутгарт, три минути и 30 секунди зад освојувачот на златниот медал, Ларс Бом (Холандија).[39] Неговите резултати во 2007 го привлекле вниманието на тренерот на Британската федерација, Род Елингворт, кој верувал дека Фрум има потенцијал. Фрум изјавил: „Иако јас возев под кениско знаме, јас секогаш го носев британскиот пасош и се чувствував Британец. Потоа ние зборувавме за настап под британското знаме и ние останавме во контакт.“[12]

Фрум на Тур де Франс 2008, возејќи за Барловорлд.

Фрум бил воведен во британска континентална екипа Барловорлд од страна на Јужноафриканецот Роби Хантер, придружувајќи им се за сезоната 2008.[22][32] Во март завршил на второто место на Џиро дел Капо во ЈАР, една минута и 41 секунда зад колегата Кристијан Пфанбергер.[40] Во текот на март и април возел на Критериум Интернасионал, Гент-Вевелгем и арденските класици. Во мај 2008 година, Фрум се сменил од кениска во британска лиценца, со цел да има шанса да вози на Летните олимписки игри 2008, каде Кенија не се квалификувала.[41] Своето деби на голема трка го имал на Тур де Франс, кога бил именуван во составот на екипата Барловорлд за трката, со тоа станувајќи првиот учесник од Кенија,[41] на која завршил на 84. место во генералниот пласман и 11. помеѓу младите возачи.[42] Во октомври Фрум завршил на четвртото место на Хералд Сан Тур во Викторија, Австралија.[43]

Фрум ја постигнал првата професионална победа во март 2009, на втората етапа на Џиро дел Капо, напаѓајќи од бегство составено од десет членови на 30 километри пред целта.[44] Потоа учествувал на Џиро д’Италија, на која завршил 36. во генералниот пласман и 7. помеѓу младите возачи.[45] Во јули ја освоил класичната трка, Анатомик Џок Рејс.[46] Во септември 2009 објавил дека ќе ѝ се придружи на британската екипа, Тим Скај, за сезоната 2010.[47]

Фрум возел на Џиро д’Италија 2010. На етапата 19 имал повреда на коленото и на преминот Мортироло се држел за полициски мотор, откако отпаднал од групетото и сакал да стигне до зоната за храна и се повлекол од трката. Додека се држел за моторот, комесарот на трката му наредил да застане и да се повлече од трката.[48][49] Во текот на неговата прва сезона со Скај, неговиот најдобар резултат бил на Тур ду Хаут Вар, каде завршил 9. во генералниот пласман.[50] Исто така завршил на второто место на националното хронометарско првенство во 2010, покажувајќи ја неговата способност во оваа дисциплина.[51] Во октомври ја претставувал Англија на Комонвелтските игри 2010 во Делхи, каде завршил петти на хронометарот, две минути и 20 секунди зад победникот, Шкотланѓанецот Дејвид Милар.[52]

2011

Фрум (втор од лево) заедно со возачот на Геокс-ТМЦ Хуан Хосе Кобо на етапата 19 на Вуелта а Еспања 2011. Кобо подоцна бил дисквалификуван за допинг, а Фрум бил прогласен за победник.

Почетните успеси на Фрум во сезоната 2011 биле влегувањето во првите 15 на Вуелта а Кастиља и Леон и Тур де Романди. Фрум имал мешан Тур де Свис, возејќи со водечката група на некои планински етапи, додека губел време на други и завршил деветти на завршниот хронометар[53] и на 47. место во генералниот пласман.[54] Ја продолжил неговата сезона на Трка Бриксија, каде завршил на 45. место во генералниот пласман, а на Трката околу Полска завршил на 85. место.[55]

Фрум влегол на Вуелта а Еспања 2011 како главен помошник на Бредли Вигинс во планините. Откако бил нераздвоив од Вигинс во текот на првата недела, тој добил дозвола за негово возење на етапата 9, напаѓајќи на последното искачување, каде завршил петти, три секунди зад Бредли Вигинс, со што и обајцата завршиле во првите 20.[56] Меѓутоа, следниот ден на етапата 10, Фрум го отспринтал Вигинс и завршил втор во хронометарот зад Тони Мартин и добил неочекувано водство на трката.[57] Во текот на етапата 11 ѝ помогнал на својата екипа да ги отстранат некои напади, но набрзо се нашол неспособен да ја следи главната група. Меѓутоа, успеал да остане втор во генералниот пласман.[58]

По губењето на маичката од Вигинс на етапата 11, Фрум продолжил да вози како поддршка на неговиот водач и на етапата 14 му помогнал да ги отфрли соперниците, како Винченцо Нибали и Хоаким Родригес на последното искачување. Вигинс му го препуштил неговото водство на Фрум, на етапата на која Фрум повторно се вратил втор во генералниот пласман.[59] Тешката етапа 15, која завршувала на нагорнина, Фрум ја гледал како прилика да оди по етапниот победник Хуан Хосе Кобо, кој го преземал водството на трката на крајот на денот. Фрум се покажал посилен од Вигинс, завршувајќи пред него на четвртото место, но 48 секунди зад Кобо, со што го задржал второто место во генералниот пласман.[60]

Постоеше недоследност околу него. Прашањето не беше зошто беше добар, туку прашањето беше дека зошто ние гледаме само погледи. Зошто не е цело време истиот тој? Кога болеста беше објавена, погледнато наназад, стана логично зошто било така.

“
”
Дејвид Брејлсфорд за инфекцијата билхарцијаза на Фрум.[61]

На етапата 17, Фрум го нападнал Кобо на 1 километар пред целта, но Кобо се борел и го достигнал Фрум во последните 300 метри, но Фрум повторно нападнал и ја освоил етапата, стигнувајќи пред Кобо.[62] Како последица на временските бонуси, Фрум го намалил водството на Кобо на 13 секунди. Фрум не успеал да го намали уште повеќе водството на Кобо и на крај завршил втор на Вуелта, изедначувајќи ги вторите места на Роберт Милар на изданијата на Вуелта а Еспања во 1985 и 1986 и второто место на Џиро д’Италија 1987, како највисок пласман на некој британски возач на некоја голема трка.[63] На 17 јули 2019 година, Фрум бил прогласен за победник на трката по дисквалификацијата на Кобо за употреба на средства.[64] Победата, соодветно, го направила прв британски возач кој освоил некоја голема трка.

Фрум првично требало да ја напушти екипата на крајот на сезоната, а менаџерот на Скај Дејвид Брејлсфорд бил во разговори со менаџерот на Тим РадиоШек, Јохан Брујнел, но Брујнел ја одбил понудата изјавувајќи „Јас сакам велосипедист, не магаре“.[65][66][67] Меѓутоа, откако го видел силниот настап на Фрум на Вуелта, Брејлсфорд одлетал за Шпанија за да му понуди нов договор на средина на трката.[65] Пет дена по завршницата на трката во Мадрид, Фрум потишал нов тригодишен договор со Скај.[68]

По Вуелта било откриено дека Фрум во текот на целата година страдал од тропскиот вирус билхарзија, дијагностициран уште во 2010.[69] Било шпекулирано дека Фрум можеби ја имал паразитската инфекција во голем дел од неговиот возрасен живот и во текот на неговиот ран почеток во велосипедизмот.[11][70] Откривањето и понатамошното лечење на болеста било објаснување за рапидниот подем на формата на Фрум во текот на 2011.[22][61] На 16 септември 2011, Фрум потпишал нов тригодишен договор со Скај.[71] Бил дел од репрезентација на Велика Британија, која му помогнала на Марк Кевендиш да победи на Светското друмско првенство 2011.[72] Во октомври, Фрум завршил трет во генералниот пласман на првото издание на Трката околу Пекинг, 26 секунди зад победникот Тони Мартин.[73]

2012

Првиот дел на сезоната 2012 на Фрум била нарушена од болест. Се откажал од Волта ао Алгарве со тешка инфекција на градите, додека тестовите на крвта покажеле дека паразитите билизарија се вратиле.[69][74] Во март, Фрум бил вмешан во судар со 72-годишен пешак за време на неговиот тренинг.[75] Се вратил на тркањето на Тур де Романди, каде му помогнал на Бредли Вигинс да ја освои трката,[76] пред да учествува во тренинг-кампот на вулканот во Тенерифе со неколку од неговите колеги.[77]

Фрум на етапата 19 на Тур де Франс 2012, каде завршил втор зад Бредли Вигинс во генералниот пласман

Фрум бил избран од екипата Скај за Тур де Франс. По добрите резултати на воведниот пролог,[78] на Фрум му се дупнала гумата на крајот на првата етапа, каде загубил една минута зад водачот Фабијан Канчелара (РадиоШек-Нисан).[79] На етапата 3, Фрум бил вмешан во падот на завршницата во Булоњ-сур-Мер и бил испратен во заштитните барикади, но поминал неповреден и му било доделено истото време како победникот Петер Саган од Ликвигас-Канондејл.[80] На седмата етапа, која завршувала на врвот Ла Планш де Бел Фил на искачување од прва категорија, го заштитил неговиот водач Вигинс и бил дел од малата група, која стигнала прва на целта. Кедел Еванс (Аксент.џобс-Вилемс Веранда) нападнал, Фрум го достигнал и ја освоил етапата со предност од 2 секунди пред неговиот водач и Еванс.[81] Со овој успех ја освоил точкестата маичка, но ја загубил уште следниот ден од Фредрик Кесијакоф од Астана.[82] Фрум завршил втор зад Вигинс на етапата 9, поединечен хронометар и се поместил на третото место во генералниот пласман.[83]

На етапата 11 до Ла Тусуар, Фрум влечел цел ден напред во групата низ планините, поставувајќи темпо за неговиот водач Вигинс, но бил приморан на двапати да одмора во текот на пораните, побрзи делови, отпаѓајќи позади во групата, оставајќи го Вигинс сам напред. Меѓутоа, Фрум добро се опоравувал и изненадувачки, поради збунувачките наредби од екипата, нападнал во преостанатата група на последното искачување, откако Вигинс го достигнал Нибали на четири километри пред крајот. Потоа добил наредба од неговиот менаџер на екипата да се врати назад и да ја почека жолтата маичка, Вигинс. Завршил трет на етапата.[84] За неговите напори при помагањето на Вигинс, Фрум бил наречен од медиумите како суперпомошник.[85] На етапата 17, Фрум и Вигинс завршиле втор и трет соодветно на последната планинска етапа, со што ги потврдиле своите места во генералниот пласман,[86] иако Фрум повеќепати го чекал Вигинс на последното искачување, намалувајќи ги шансите за победа на етапата.[87] На етапата 19, поединечен хронометар, Фрум завршил втор зад Вигинс, соодвествувајќи со нивните места во генералниот пласман.[88] Вигинс победил на Тур де Франс, додека Фрум бил втор, станувајќи првите двајца Британци, кои стигнале до подиум на Тур де Франс во неговата 109-годишна историја.[89]

Фрум во текот на хронометарот на Летните олимписки игри 2012, каде го освоил бронзениот медал.

Фрум, заедно со колегите од Скај, Вигинс, Марк Кевендиш и Ијан Станард, како Дејвид Милар биле избрани во британската екипа на друмската трка на Летните олимписки игри.[90] Фрум и Вигинс исто така настапиле и на олимпискиот хронометар.[91] Фрум го освоил бронзениот медал на поединечниот хронометар на Игрите во Лондон, каде неговиот колега Вигинс го освоил златниот медал.[92]

Фрум бил избран како предводник на Вуелта а Еспања 2012, со надеж да биде подобар од минатата година и да ја освои својота прва голема трка.[93] Завршил трет по првата планинска завршница на етапата 3,[94] и се поместил на второто место на четвртата етапа откако водачот Алехандро Валверде паднал, губејќи 55 секунди од групата.[95] Фрум паднал на третото место во текот на хронометарот на етапата 11, 16 секунди зад водачот Родригес.[96] Изгубил уште 23 секунди на етапата 12, со што доцнел 51 секунда зад водачот.[97] Се борел во остатокот на втората половина на трката. На крајот завршил 4. во генералниот пласман со над 10 минути зад победникот на трката, Алберто Контадор.[98]

2013

Сезоната за Фрум започнала на Трката околу Оман, каде го презел водството на трката на етапата 4, завршувајќи втор зад Хоаким Родригес.[2] Потоа, Фрум победил на следната етапа и го зголемил водството, поминувајќи ги Контадор и Родригес.[99] Ја завршил трката освојувајќи го генералниот пласман, негова прва победа на етапна трка, 27 секунди пред Контадор и 39 пред Кедел Еванс. Исто така го освоил и бодовниот пласман.[100]

Потоа, Фрум го предводел Скај на Тирено-Адријатико во март, каде ја освоил четвртата етапа по возвраќањето на нападот од Контадор, Нибали и Мауро Сантамброџо на последното искачување на етапата.[101] Фрум загубил време во однос на крајниот победник Нибали на претпоследната етапа, завршувајќи ја трката на второто место.[102]

Фрум се вратил во форма и се искачил на највисокото скалило на подиумот на Критериум Интернасионал 2013. Откако завршил четврти на краткиот хронометар на втората етапа, засилил на последното искачување на третата и завршна етапа за победа и го претркал колегата и второпласираниот на трката, Ричи Порт во генералниот пласман.[103]

Фрум во водечката маичка на Тур де Романди 2013

На крајот на април, Фрум победил на прологот од 7,5 километри на Тур де Романди во Ле Шабл, Швајцарија, земајќи ја водечката маичка, со предност од шест секунди пред Ендру Талански од Гармин-Шарп.[104] Останал во водечката жолта маичка во текот на целата трка, зголемувајќи ја својата предност пред неговите соперници на скоро една минута со силен настап на претпоследната кралска етапа. Близу крајот на етапата, откако ги возачите за поддршка во главната група, Фрум заминал сам да го лови бегалецот, возачот на Катјуша Симон Шпилак и откако го достигнал, работел со Словенецот за да го одржи и зголеми нивното водство во однос на групата и да го подобри нивниот пласман во генералниот пласман. Шпилак ја освоил етапата, со што се искачил на второто место во генералниот пласман, додека Фрум задоцнил една секунда.[105][106] На завршниот хронометар и воедно последна етапа, Фрум го зазел третото место, зголемувајќи го своето водство и ја освоил третата трка во сезоната.[107]

Последна трка за подготовка на Фрум пред Тур де Франс, за која се сметал дека е фаворит, била Критериум ди Дофине на почетокот на јуни.[108] Се нашол втор во генералниот пласман зад возачот на Гармин-Шарп Роан Денис откако завршил на третото место во хронометарот на четвртата етапа.[109] Фрум ја освоил петтата етапа откако возвратил на доцниот напад на Контадор, со што го презел водството на трката со 52 секунди пред неговиот колега, Порт.[110] Фрум му помогнал на Порт да го потврди неговото второ место на седмата етапа,[111] а на осмата етапа двоецот се одвоил од своите соперници на последното искачување и само Ендру Талански (Гармин-Шарп) можел да ги следи. Фрум завршил на второто место на етапата зад Алесандро Де Марки од Канондејл, кој нападнал претходно, обезбедувајќи ја победата во генералниот пласман, додека Порт ја заокружил еден-два победата, 58 секунди зад него. Ова било четврта победа за Фрум на поголема трка во сезоната од вкупно пет на колку што настапил.[112][113]

Тур де Франс за Фрум почнал напнато, откако паднал во неутралниот дел на првата етапа на островот Корзика, но бил неповреден и избегнал да падне во големата несреќа кон крајот на етапата.[114] Откако се држел надвор од несреќи во остатокот на првата недела, Фрум ја освоил осмата етапа, првата планинска етапа на трката, преку отпочнување напад откако неговите колеги Питер Кенох и Порт го спречиле претходниот напад од возачот на Мовистар Тим Наиро Кинтана и се оддалечил од соперниците на Фрум. Победничката разлика на Фрум на етапата била 51 секунда пред Порт и една минута и 25 секунди пред Валверде (Мовистар Тим) на третото место. Ова му го донело водството на трката на Фрум по првпат и водство во планинскиот пласман.[115][116] Меѓутоа, на следната етапа, Фрум останал изолиран откако ниеден од неговите колеги не можел да ги следи нападите отпочнати во почетокот на етапата од возачите на Гармин-Шарп, Мовистар Тим и Тим Саксо-Тинкоф. Иако бил без никаква поддршка од екипата во поголемиот дел од етапата, Фрум успеал да го одбрани своето водство од неколкуте напади од Кинтана и Валверде.[117] Потоа, Фрум завршил втор на поединечниот хронометар на 12. етапа, 12 секунди зад Тони Мартин, со што го зголемил водството пред другите соперници.[118] Меѓутоа, на етапата 13, Саксо-Тинкоф предизвикал поделба на групата поради силни накрсни ветрови, кои Фрум ги пропуштил. Контадор од Тим Саксо-Тинкоф и Роман Кројцигер, и Лауренс тен Даум и Бауке Молема од Белкин Про Сајклинг се здружиле и успеале да му одземат 69 секунди од водството на Фрум, иако Валверде изгубил над десет минути и излегол од конкуренција.[119]

Фрум го победил Наиро Кинтана за победа на петнаесеттата етапа на Тур де Франс 2013.

Фрум ја освоил петнаесеттата етапа, која завршувала на Мон Венту. Кено и Порт успеале да ги отфрлат сите водечки соперници освен Контадор во првиот дел од искачувањето, пред Фрум јасно да се одвои од Контадор на 7 километри до целта и да достигнувајќи го Кинтана, кој нападнал претходно. Двоецот работел заедно пред нивните соперници, пред Фрум да нападне на 1,2 километри пред целта и сам да дојде до победа. Ова му донело водство на Фрум од четири минути и 14 секунди пред Молема на второто место, а Контадор доцнел дополнителни 11 секунди. Исто така, Фрум го повратил водството во планинскиот пласман.[120][121] Го освоил хронометарот на етапата 17, завршувајќи ја патеката од 32 километри за 51 минута и 33 секунди, додека Контадор задоцнил девет секунди зад него, на второто место.[122] Фрум го одбранил водството во текот на алпските етапи, зголемувајќи ја својата предност кога Молема и Контадор отпаднале.[123]

Фрум го освоил генералниот пласман на 21 јули со завршно време од 83 часа, 56 минути и 40 секунди, четири минути и 20 секунди пред второпласираниот Кинтана. Исто така го имал водството во планинскиот пласман на шест етапи, меѓутоа на крајот бил втор зад Кинтана во тој пласман.[124] Победата на Фрум на трката и етапните победи на Тур му го донеле првото место во поединечниот пласман на Светската турнеја, со 587 бода, пред Саган со 409.[125] Делумно бидејќи Тур 2013 бил прв по признавањето за допинг од страна на Ленс Армстронг, такви прашања му биле поставувани и на Фрум. Тој повторувал дека тој и неговата екипа биле чисти и изјавил дека дури и таквите прашања го натажуваат.[126] Фрум бил 19 пати тестиран во текот на трката[124] и главниот директор на Тим Скај, Дејв Брејсфорд, им ги понудил на Светската анти-допинг агенција сите податоци за резултатите на Фрум.[127]

Во октомври, Фрум бил именуван за освојувач на престижната награда „Златен велосипед“ за најдобар возач во годината.[128]

2014

Фрум ја носел водечката маичка на шестата етапа на Критериум ди Дофине 2014

Како бранител на титула по првпат, Фрум ја започнал сезоната во 2014 година повторно со победа на Трката околу Оман.[129] По некои мали проблеми со здравјето, негова следна етапна трка била Тур де Романди, повторно како бранител на титулата, која ја освоил со 28 секунди предност пред Симон Шпилак, каде двајцата возачи завршиле како прв и втор на трката втора година по ред.[130] Исто така ја освоил последната етапа на трката, поединечен хронометар од 18,5 километри, завршувајќи втор побрз од трикратниот светски првак Тони Мартин. Во чест на преминот на Тур де Франс од Британија до Франција во јули, Фрум извозел со велосипед низ Евротунелот, станувајќи прв велосипедист кој сам го направил тоа и еден од неколкуте велосипедисти што некогаш поминале низ тунелот.[131][132] Преминот му одзел еден час со максимална брзина од 65 км/ч — побрзо од повеќето каналски фериботи.[133]

Фрум се откажал на петтата етапа на Тур де Франс 2014 откако паднал трипати во два дена, ставајќи крај на неговата одбрана на минатогодишната титула на Тур де Франс.[134] Повторно се нашол во борба со Алберто Контадор на Вуелта а Еспања, борбен и солиден во планините, но изгубил време на првиот поединечен хронометар.[135] Пред последната етапа, краток (10 км) рамен хронометар, Фрум бил на второто место со задоцнување од една минута и 37 секунди зад Шпанецот.[136] На крајот завршил само втор.[137] Исто така ја освоил наградата за борбеност на целата трка.

2015

Фрум одлучил да ја почне својата сезона во февруари на Вуелта а Андалусија во Шпанија, по победите претходните две години на Трката околу Оман. Таму бил и Контадор, обајцата настапиле на трката за првпат. Губејќи осум секунди од Контадор првиот ден на поединечниот хронометар,[138] Фрум изгубил уште повеќе време од него на третата етапа, кога Шпанецот се одвоил од главната група на завршницата на нагорнина за победа на етапата. Сегашните 27 секунди зад Контадор, со само една планинска етапа, се очекувало дека Фрум ќе го освои второто место.[139] Но, на претпоследната четврта етапа, која имала стрмна завршница на нагорнина, Тим Скај работел силно и успеал да ги надмине сите колеги на Контадор од Тинкоф-Саксо откако предводниците го достигнале последното искачување. По неколку напади од неговите поддржувачи, Фрум започнал соло-напад. На кратко, Контадор успеал да го следи, но набрзо отпаднал. Фрум ја освоил етапата и направил разлика од 29 секунди на целта во однос на второпласираниот Контадор, доволно за да го преземе водството на трката за две секунди.[140] Последната петта етапа била релативно рамна, со мали шанси за Контадор да ја стигне разликата, дозволувајќи му на Фрум да ја оствари својата прва етапна победа од мај 2014 година.[141][142] Така, ова било трета година по ред, Фрум да победува на првата воведна трка во сезоната за Фрум.[142] Втора година по ред, Фрум не настапил на Тирено-Адријатико, поради инфекција на градите.[143] Учествувал на Флеш Валон, но доживеал лош пад, отфрлувајќи од победа. Сепак, по некое време се вратил на трката и завршил на 123. место.[144] Подоцна, учествувал на Тур де Романди со надеж дека ќе победи трета година по ред, но морал да се задоволи со третото место во генералниот пласман, зад победникот Илнур Закарин и второпласираниот Симон Шпилак, обајцата од екипата Катјуша.[145]

Во јуни започнал со целосно подготовки за Тур де Франс откако учествувал на Критериум ди Дофине. Ја освоил седмата етапа, сметана за кралска етапа, благодарение на двата последователни напади на последното искачување на етапата, еден за да ја подели водечката група и друг да го отстрани Тиџеј ван Гардерен, кој одолеал на првиот напад.[146] Следниот ден (последна етапа) ја повторил победата со доволно време во однос на Ван Гардерен за победа на целата трка.[147]

Фрум ја носи жолтата маичка на тринаесеттата етапа на Тур де Франс 2015

Фрум настапил на Тур де Франс како еден од фаворитите за победа. По силниот ден на Мур де Хуј, Фрум го презел водството на трката за една секунда од Тони Мартин,[148] иако подоцна ја изгубил маичката од Мартин на четвртата етапа.[149] Фрум одбил да ја облече жолтата маичка откако Тони Мартин ја напуштил трката додека уште водел поради скршена клучна коска на шестата етапа.[150] Потоа, Фрум ја добил жолтата маичка на крајот на седмата етапа. Во текот на вечерта на првиот ден за одмор на Тур се појавило дека екипата провалила во некои од податоците на Фрум и ги објавила на интернет.[151] Како Тур навлегол во втората недела на возење дошла првата планинска етапа, каде Фрум дошол до првата етапна победа, добивајќи значајно време пред неговите соперници во генералниот пласман.[152] Во остатокот на трката, екипата се соочила под силен надзор поради нивните преовладувачки резултати; Порт бил удрен во ребрата од набљудувач на Пиринеите,[153] а на Фрум било истурено урина од друг гледач.[154] За голем дел за ова однесување на гледачите било наведено неодговорното известување на францускиот печат.[155] Потоа, Тим Скај објавил некои од податоците на Фрум од десеттата етапа во обид да ги смири тврдењата за крвен или механички допинг.[156][157] Фрум го задржал водството во текот на последните планински алпски етапи на трката, иако загубил 32 секунди од Кинтана, кој се наметнал како главен соперник, на претпоследната планинска етапа и дополнителни 86 секунди на последната планинска завршница на Алп д’Ез, со штол имал 72 секунди предност пред Кинтана во генералниот пласман. Покрај освојувањето на трката, го освоил и планинскиот пласман, станувајќи првиот Британец кој го освоил планинскиот пласман од Роберт Милар во 1984 година.[158] Исто така бил шести возач кој ги освоил жолтата и точкестата маичка во иста година и прв кој го направил тоа од Еди Меркс во 1970 година.[159]

Во август, Фрум потврдил дека ќе вози на Вуелта а Еспања,[160] станувајќи првиот победник на Тур кој возел на Вуелта во иста година од Карлос Састре во 2008 година.[161] Фрум изгубил време во однос на неговите соперници на првите планински завршници, иако добил некое време на планинската завршница на деветтата етапа.[162] Единаесеттата етапа била планинска етапа во Андора која Фрум ја опишал како „најтешка етапа на Гранд Тур на кој сум возел досега“.[163] Паднал во дрвена ограда на првото искачување на етапата; продолжил до крајот на етапата, иако загубил доста време во однос на соперниците. Следното утро, рендген-снимката покажала дека го скршил стапалото во падот и се повлекол од Вуелта.[164]

Фрум станал офицер (ОБЕ) во Редот на Британската Империја во Новогодишните доделувања 2016 за заслуги во велосипедизмот.[1]

2016

Фрум на осумнаесеттата етапа на Тур де Франс 2016

Пред сезоната 2016, Скај објавиле дека Фрум ќе се обиде со нова тројна цел: Тур, како и хронометарската и друмската трка на Олимпијадата.[165] Ја започнал сезоната рано, настапувајќи на Хералд Сан Тур 2016 во Австралија (трка на која завршил четврти во 2008 година). Хералд Сан Тур се состоела од краток поединечен хронометар (пролог) и четири етапи. На последната етапа Фрум се одвоил со соло-напад и направил значајна разлика во однос на групата за негова прва победа во 2016 година, заедно со планинскиот пласман.[166]

Следен настап на Фрум бил на Волта а Каталуња кон крајот на март, каде завршил на осмото место.[167] Подоцна, настапил на Тур де Романди, на кој имал мешани резултати. На втората етапа му се дупнала гумата на искачување на 20 километри пред целта и завршил 17 минути зад етапниот победник и новиот предводник на трката, Наиро Кинтана.[168] Меѓутоа, на четвртата етапа, кралската етапа, тој и Тиџеј ван гардерен нападнале од групата за првично бегство; двоецот возел до завршното искачување, каде Фрум се оддалечил од Ван Гардерен на 7,4 километри пред целта, освојувајќи ја етапата со четири секунди разлика пред водечката група.[169]

Во јуни, како подготовка за Тур де Франс, учествувал на Критериум ди Дофине, која ја освоил со 12 секунди предност пред Ромен Барде. Ова била трета победа на Дофине во последните четири години.[170]

На осмата етапа на Тур де Франс 2016, Фрум нападнал на спустот на Кол де Пересур и се одвоил од водечката група за победа во Бањер де Лишон. Со тоа, Фрум ја презел водечката жолта маичка, поведувајќи во трката со 16 секунди пред Адам Јејтс.[171] По етапата, Фрум добил 200 швајцарски франци казна поради удар на лице на гледач, кој трчал покрај него при искачувањето на Кол де Пересур.[172] На дванаесеттата етапа, Фрум се судрил со Ричи Порт и Бауке МОлема со мотор откако гледачи на патот го приморале моторот да застане. Порт и Молема продолжиле да возат, додека Фрум трчал, бидејќи не можел да го вози својот велосипед. Подоцна добил замена од неутралниот механичар, додека стигне екипното возило. Ја завршил етапата 1 минута и 40 секунди зад Молема, но му било доделено исто време како Молема со одлука на судиите и ја задржал жолтата маичка.[173] Фрум го освоил третиот Тур де Франс на 24 јули 2016 година и станал првиот Британец со три победи на трката.[174]

По Тур, го освоил бронзениот медал на Олимпијадата во Рио, на хронометарот,[175] повторувајќи го успехот од Лондон 2012.[176]

По Олимпијадата бил вклучен во почетниот состав за Вуелта а Еспања 2016, на која му помогнал на Скај да го освои воведниот хронометар и подоцна ја освоил единаесеттата етапа на Пења Кабарга, каде во 2011 година ја освоил својата прва етапа на некоја голема трка. Изгубил над 2 и пол минути на петнаесеттата етапа, кога соперниците Наиро Кинтана и Алберто Контадор заедно нападнале на 10. километар и ја растуриле трката. Меѓутоа, Фрум продолжил да се бори и успеал да надомести скоро сè што изгубил со победата на поединечниот хронометар на етапата 19. Завршил на Вуелта како втор, само 1 минута и 23 секунди зад Кинтана, заработувајќи го својот втор подиум на голема трка во сезоната.[177]

2017

Фрум на Тур де Франс 2017

Фрум ја освоил четвртата победа на Тур де Франс на 23 јули 2017 година. Го победил Ригоберто Уран за 54 секунди. Иако, Фрум не освоил ниедна етапа на Тур 2017, бил успешен благодарение на извонредните хронометарски способности на двете такви етапи на трката.[178]

Фрум на подиумот во Мадрид по победата на Вуелта а Еспања 2017

На 19 август, Фрум ја започнал Вуелта а Еспања со цел да ја освои, откако завршил како втор трипати претходно и бил најголем фаворит.[179] На третата етапа, Фрум нападнал на завршното искачување и само Естебан Чавес успеал да го следи. Меѓутоа, на спустот биле достигнати и Винченцо Нибали ја освоил етапата во помалата група. Фрум завршил трет и бонус секундите на целта, како и оние на средниот спринт биле доволни да му ја донесат црвената маичка по првпат од 2011 година.[180] Победил на деветтата етапа на Кумбре дел Сол (истата цел каде изгубил од Димулен во 2015 година), преземајќи го водството и во бодовниот пласман. И покрај падот на дванаесеттата етапа, повторно го презел водството во бодовниот пласман со петтото место на петнаесеттата етапа до Сиера Невада и го освоил поединечниот хронометар на етапата 16, освојувајќи ја и наградата за борбеност. Третото место на Алто де л’Англиру ја цементирало црвената маичка, како и комбинираниот пласман, а во возбудливата завршница на спринтот во Мадрид, го освоил бодовниот пласман за два бода пред Матео Трентин. Со победата, Фрум станал прв британски возач кој ја освоил Вуелта, трет велосипедист кој успешно ги освоил Тур и Вуелта во иста година, приклучувајќи им се на Жак Анкетил и Бернар Ино и прв кој успеал во тој подвиг по преместувањето на Вуелта во календарот на моменталната позиција. Настапил на Светското друмско првенство во Берген една недела по победата на Вуелта и освоил две бронзени медали: една во екипниот хронометар со Скај и една во поединечниот хронометар за Велика Британија.[181][182] На 17 октомври 2017 година ја освоил наградата „Златен велосипед“ по третпат како најдобар возач во сезоната 2017.[183]

Прекумерно ниво на лек за астма на Вуелта

На 13 декември 2017 година, UCI објавил дека Фрум има позитивен тест за двојно повисоко ниво од дозволеното на салбутамол, лек против астма. Двата примероци А и Б се покажале позитивни. Тестот бил спроведен по осумнаесеттата етапа на Вуелта а Еспања. Во изјавата, Фрум коментирал: „Мојата астма се влоши на Вуелта, па така го следев советот на докторот на екипата да ја зголемата дозата на мојот салбутамол. Како и секогаш, со најголемо внимание се осигурив дека не земам повеќе од дозволената доза“.[184]

По протекувањето на резултатите од тестот во весниците Гардијан и Ле Монд,[185] статијата на весникот велела „(ова) ...се заканува да го наруши угледот на еден од најуспешните спортисти на Британија“.

Неговиот случај бил многу критикуван од други велосипедисти и во јануари 2018 година, претседателот на UCI, Давид Лапартјен предложил тој да биде суспендиран од Тим Скај додека неговиот случај не биде разрешен.[186] Во февруари 2018 година при известување за печатот во Колумбија, Дејвид Брејлсфорд, го бранел Фрум велејќи:[187]

„ За мене, нема никакво прашање, нема ништо лошо направено - нема прашање, нема прашање, нема прашање. “

На 2 јули 2018 година, UCI официјално ја затворила истрагата против Фрум, изјавувајќи дека возачот имал соодветни докази кои наведуваат дека „примероците со резултатите на г-динот Фрум не воспоставуваат ААФ (основ за истрага)“.[188]

2018

На 29 ноември 2017 година, Фрум објавил дека сака да учествува на Џиро д’Италија 2018 со цел да го заокружи двоецот Џиро-Тур, со што ќе настапел првпат на трката по 2010 година. Победата би го направила седми возач кој го освоил сите три големи трки и трет возач кој ги поседува сите три титули истовремено во период од 12 месеци.[189]

На 5 февруари 2018 година, Фрум објавил дека ќе ја започне сезоната на Вуелта а Андалусија (Рута дел Сол),[190] и покрај повиците да не настапува додека неговиот случај не биде разрешен. Меѓутоа, имало и повици за поддршка на Фрум, а организаторот на Рута дел Сол, Хоакин Куевас изјавил дека е „задоволство и чест“ Фрум да биде дел од трката,[191] а Мауро Вењи, организаторот на Џиро д’Италија, изјавил дека „Ако тој (Фрум) ја освои розовата маичка, тој секогаш ќе биде победник за мене“.[192] Cyclingnews исто така објавиле дека Фрум ќе настапи на две италијански етапни трки пред Џиро: Тирено-Адријатико и на Трката околу Алпите.[193]

Фрум (десно) на Коле деле Финестре на деветнаесеттата етапа на Џиро д’Италија 2018 кратко пред неговиот одлучувачки самостоен напад

Фрум настапил на Џиро д’Италија 2018 како еден од фаворитите за победа во Рим на крајот на мај. Меѓутоа, пред трката воопшто да почне, Фрум паднал додека вежбал пред воведниот хронометар во Ерусалим.[194][195] Фрум го завршил хронометарот на 21. место, заостанувајќи 35 секунди зад соперникот Том Димулен. По трката, спортскиот директор на Тим Скај, Николас Портал признал дека повредата на Фрум здобиена во падот била полоша отколку што изјавиле првично, а Брејлсфорд изјавил дека падот бил враќање на физичката кондиција на Фрум, која екипата ја оценила како пониска од обврзаната на почетокот на Џиро.[196] До крајот на првата завршница на нагорнина на Етна, Фрум се искачил до осмото место, една минута и 10 секунди зад првичниот предводник Сајмон Јејтс.[197] На осмата етапа, Фрум паднал на неговата повредена страна кога неговото задно тркало се слизнало на влажно брдо.[196] До крајот на деветтата етапа до Гран Сасо д’Италија, Фрум изгубил уште една минута и 17 секунди од Јејтс, паѓајќи на 11. место. Првите знаци на опоравување на Фрум дошле на најтешкото искачување на трката, Монте Ѕонколан, каде се оддалечил од неговите главни соперници и ја освоил етапата. Разликата со розовата маичка на Фрум сега била 3'10".[198] Меѓутоа, на завршното искачување на следната етапа до Сапада, Фрум паднал во кондиција и сега доцнел уште една минута во однос на другите фаворити.[199]

Среќата на Фрум започнала да се менува како трката влегувала во третата недела, со силен настап на хронометарот во должина од 34 километри, завршувајќи петти на етапата, издигнувајќи се како четврти во генералниот пласман и доцнејќи околу четири минути во однос на Јејтс.[200] На осумнаесеттата етапа до Прато Невозо, Јејтс прикажал првични знаци на слабост, опаѓајќи со форма на завршните метри од врвот и губејќи 28 секунди во однос на сите други фаворити.[201]

Следната етапа била сметана како кралска етапа на трката, со три брда во втората половина на етапата. Тука биле полуасфалтираното брдо на Коле деле Финестре, по што следеле Сестриере и Бардонекија. Вечерта пред етапата, управата на Тим Скај одлучила дека Финестре ќе биде идеално место за притисок кон Јејтс: ако екипата вози силно напред, неговите 27 серпентини ќе направат ефект во главната група за тешко следење на возачите позади и ќе ги примораат екипите да ги истоштат нивните помошници. Потоа, Фрум планирал да нападне со Димулен на делницата со чакал од 8 километри на врвот на искачувањето. За да бидат сигурно дека Фрум ќе ја внесува правилната исхрана за долг напад без да носи дополнителна тежина, екипата ги ангажирала сите вработени да бидат таму на секои десет минути до Финестре. На самата етапа, раното бегство било достигнато од екипата на Јејтс, Мичелтон-Скот, пред Финестре.[202] „Возот“ на Скај поставил екстремно високо темпо на почетокот на брдото:[196] Јејтс веќе имал потешкотии на првите метри со 80 километри преостанати на етапата, кога Фрум започнал самостоен напад. Предноста на Фрум растела низ втората половина на етапата, кулминирајќи со етапна победа. Поважно, етапната победа со повеќе од три минути резултирана Фрум да го преземе водството на трката, 40 секунди пред победникот на Џиро д’Италија 2017, Том Димулен.[203] Возачите и новинарите биле зачудени од подвигот на Фрум, при што голем број нападот го поврзувале со првите денови на велосипедизмот - како Фаусто Копи до Пинероло во 1949 година или од Клаудио Кјапучи до Сестриере во 1992 година, како и резултати со спортисти чии контроверзи со допинг биле јавно објавени: Марко Пантани на Кол ди Галибје во 1998 година и Флојд Лендис до Морзин.[204] Фрум ја задржал розовата маичка на завршниот „вистински“ ден со возење.

Со победата на Џиро д’Италија 2018, Фрум станал првиот возач од 1983 година кој истовремено ги поседувал сите три титули на големите трки, како и седми возач кој ги освоил сите три големи трки.[205] Потоа возел на Тур де Франс 2018 како еден од главните фаворити за победа и покрај бројните негативни реакции од некои обожаватели. Паѓајќи двапати на етапите 1 и 9, како и послабата форма на неколку други етапи, потоа Фрум се префрлил да му помогне на неговиот пријател и долгогодишен колега Герајнт Томас во улога на супер-помошник. Благодарение на феноменалниот настап на хронометарот на претпоследната етапа, Фрум завршил трет зад Томас.

И покрај тоа што бил бранител на титулата на Вуелта, Фрум одлучил да ја прескокне, откако возел четири последователни големи трки. Наместо тоа, настапил на Трката околу Британија 2018. Тоа му била последна трка во сезоната 2018, избирајќи да ги прескокне Светските првенства во Австрија, наведувајќи физички и ментален замор.[206]

2019

На 1 јануари 2019 година, Фрум објавил дека нема да ја брани неговата титула на Џиро д’Италија и наместо тоа ќе цели на Тур де Франс 2019 со цел да ја освои трката по петти пат.[207] Ја започнал сезоната на Трка Колумбија во февруари и исто така возел на Волта а Каталуња како поддршка за Еган Бернал. Ги завршил Трката на Алпите и Тур де Јоркшир пред да се врати на Критериум ди Дофине.[208][209]

На 12 јуни 2019 година, Фрум бил примен во билница со скршена десна бутна коска, скршен зглоб и скршени ребра, откако имал несреќа при голема брзина во ѕид при тренинг за четвртата етапа на Критериум ди Дофине.[210][211] Поради тоа не можел да настапи на Тур де Франс 2019.[212] Првпат зборувал за падот и процесот на опоравување во интервју на 3 август 2019 година.[213] На 10 септември 2019 година, скоро 3 месеци во неговото опоравување, Фрум бил потврден да учествува на седмото издание на критериумот Саитама[214] и на 29 септември 2019 година објавил на друштвените мрежи дека тренира повторно надвор.[215]

2020

Во неговото прво службено интервју за екипата објавено на 17 јануари 2020 година, Фрум потврдил дека добил зелено светло да започне со целосен тренинг по фазата на опоравување и учествувал во тренинг-камп со неколку колеги на Гран Канарија, наведувајќи го неговиот голем фокус да биде Тур де Франс 2020 со амбиција да дојде до петта победа на трката.[216] На 22 јануари било објавено дека прва трка на Фрум ќе биде Трка ОАЕ на крајот на февруари, повторно приклучувајќи се на главната група по првпат од неговиот пад.[217]

На 9 јули 2020 година било објавено дека договорот на Фрум со Тим Инеос нема да биде продолжен по крајот на сезоната 2020,[218][заб. 3] откако бил со екипата од нејзиното создавање во 2010 година. Подоцна во денот, Фрум потпишал договор со Израел старт-ап нејшн од сезоната 2021.[219][220]

По крајот на карантините поврзани со пандемијата на КОВИД-19, Фрум настапил на Рут д’Окситани, Тур де л’Ен и Критериум ди Дофине. На 19 август 2020 година било објавено дека нема да биде дел од екипата за Тур де Франс, туку дека ќе биде предводникот на екипата за Вуелта а Еспања, која на крајот ќе биде последна трка со Инеос.[221]

2021

Фрум тренирал и работел на понатамошна рехабилитација во јужниот дел на Калифорнија како подготовка за сезоната 2021. На 17 декември 2020 година било објавено дека негов прв настап за Израел старт-ап нејшн ќе биде на Вуелта а Сан Хуан во Аргентина на 24 јануари.[222] Меѓутоа, со откажувањето на трката поради пандемијата на КОВИД-19 во Аргентина, подоцна било објавено дека ќе ја отвори сезоната со Трката ОАЕ, која започнала на 21 февруари.[223] Фрум бил одбран за Тур де Франс, негов прв настап на трката по 2018, но Израел старт-ап нејшн го именувала Мајкл Вудс како предводник на екипата.[224] Сонародникот на Фрум, Марк Кевендиш, кој го освоил бодовниот пласман, инсистирал Фрум да не биде отпишан, наведувајќи ја неговата изјава за враќањето како пример.[225] Фрум се здобил со повреди на воведната етапа, но продолжил, на крајот завршувајќи ја трката на 133. место.[226]

2022

Фрум го имал својот прв настап во 2022 година на Сетимана Интернационале ди Копи е Бартали откако имал воспаление на тетивата на коленото.[227] На крајот на мај, додека возел на Класик Алп-Маритим, Фрум го остварил својот најдобар резултат по неговиот пад на Критериум ди Дофине 2019, кога завршил на 11. место на планинската трка.[228][229] На дванаесеттата етапа на Тур де Франс 2022, која била високопланинска етапа која завршила на Алп д’Ез, успеал да стигне до бегството со Том Пидкок на половина пат на етапата[230] и завршил меѓу првите тројца на етапа на Тур де Франс за првпат по изданието во 2018 година. Се потпишал на почетокот на етапата 18, но не ја започнал трката бидејќи вториот тест за ковид му бил позитивен. Во тоа време бил на пат да заврши 100 место подобро отколку претходната година.

Личен живот

Фрум ја сретнал Јужноафриканката родена во Велс Мишел Каунд во 2009, преку јужноафриканскиот возач Дарил Импи, кога Каунд работела како велосипедски фотограф. Во 2011 се преселиле заедно во Монако и станала негова свршеничка во март 2013.[231][232] Двојката се венчала во ноември 2014 година.[233] Во јуни 2015 година, Фрум објавил дека двојката го очекуваат своето прво дете, момче, кон крајот на годината.[234] Фрум ја посветил победата на Тур де Франс на неговата мајка, која умрела од рак пет недели пред неговиот прв настап на Тур во 2008.[41][124] Неговото второ дете, ќерката Кејти, се родила на 1 август 2018 година.[235]

Фрум станал офицер на Редот на Британската Империја (OBE) во новогодишните прогласувања за заслуги во велосипедизмот.

Физиологија

По победата на неговиот прв Тур де Франс во 2013 година, сомневањата околу резултатите на Фрум биле покренати од разни стручни лица, вклучувајќи го поранешниот тренер на екипата Фестина, Антоан Вајер. Овие сомневања биле главно засновани на неговата брза трансформација од релативно непознат возач во победник на некоја голема трка, следејќи ги неговите пробивни резултати на Вуелта 2011. По неговата доминација на првата планинска етапа на Тур 2015, сомневањата се зголемиле уште повеќе.

Во обид да одговори на ова, Фрум ветил дека ќе спроведе независно физиолошко тестирање набрзо по Тур. Тестот, организиран од самиот Фрум, се одржал кратко пред почетокот на Вуелта, на 17 август 2015 година во лабораторија во Лондон. Неколку тестови биле спроведени за да се утврди неговата максимална одржлива сила за 20-40 минути (сила на праг), ниво на максимална потрошувачка на кислород (VO2 макс) и негова врвна сила. Врвната сила на Фрум била измерена на 525 W; негова врвна сила за 20-40 минути на 419 W, што одговара на 79,8% од неговиот максимум. Со неговата тежина од 69,9 килограми (од кои 9,8% биле масти на телото) за време на тестот, ова одговара на бројки од 7,51 и 5,98 W/kg соодветно. Негов максимален внес на кислорд бил измерен на 84,6 ml/kg/min. Во тоа време, тој бил 3 килограми потежок отколку за време на Тур. Користејќи ја оваа бројка, VO2 макс би изнесувал 88,2 ml/kg/min.

Фрум исто така објавил резултати од претходен тест, спроведен во 2007 година додека бил дел од развојната програма на UCI. Тестот од 2007 година забележал дека негова врвна сила била 540 W, негова сила на праг 420 W и негов максимален внес на кислород 80.2 ml/kg/min, со тежина од 75,6 килограми.[236]

Достигнувања

2005
1. Етапа 2 Трка околу Маврициус
2006
1. Краен пласман Трка околу Маврициус
1. Етапа 2
1. Етапа 3
2. Трка Анатомик Џок
2007
1. Краен пласман Ми-Аут Бретон
1. Етапа 5 Џиро деле Реџоне
1. Етапа 6 Трка околу Јапонија
2. Класик Берг & Дејл
2. Светско хронометарско првенство
3. Африкански игри - друмска трка
8. Тур ди Дуа
2008
2. Краен пласман Џиро дел Капо
3. Џиро дел’Апенино
4. Краен пласман Хералд Сан Тур
6th Overall Volta ao Distrito de Santarém
2009
1. Етаоа 2 Џиро дел Капо
1. Трка Анатомик Џок
4. Национално друмско првенство
9. Гран Премио Нобили Рубинетери
2010
2. Британско хронометарско првенство
5. Комонвелтски игри - друмски хронометар
9. Краен пласман Тур ди О Вар
2011
1. Краен пласман Вуелта а Еспања
1. Комбиниран пласман
1. Етапа 17
3. Краен пласман Трка околу Пекинг
2012
2. Краен пласман Тур де Франс
1. Етапа 7
3. Бронза Олимписки хронометар
4. Краен пласман Вуелта а Еспања
4. Краен пласман Критериум ди Дофине
7. Краен пласман Светска турнеја на UCI
2013
1. Краен пласман Тур де Франс
1. Етапа 8
1. Етапа 15
1. Етапа 17 (ITT)
1. Краен пласман Тур де Романди
1. Пролог
1. Краен пласман Критериум ди Дофине
1. Етапа 5
1. Краен пласман Трка околу Оман
1. Бодовен пласман
1. Етапа 5
1. Краен пласман Критериум Интернасионал
1. Етапа 3
2. Краен пласман Тирено-Адријатико
1. Етапа 4
2. Краен пласман Светска турнеја на UCI
3. Светско првенство во екипен хронометар
2014
1. Краен пласман Тур де Романди
1. Етапа 5 (ITT)
1. Краен пласман Трка околу Оман
1. Етапа 5
Критериум ди Дофине
1. Бодовен пласман
1. Етапа 1 (ITT)
1. Етапа 2
2. Краен пласман Вуелта а Еспања
Награда за борбеност на цела трка
6. Краен пласман Волта а Каталуња
7. Краен пласман Светска турнеја на UCI
2015
1. Краен пласман Тур де Франс
1. Планински пласман
1. Етапа 10
1. Краен пласман Критериум ди Дофине
1. Етапа 7
1. Етапа 8
1. Краен пласман Вуелта а Андалусија
1. Бодовен пласман
1. Етапа 4
3. Краен пласман Тур де Романди
1. Етапа 1 (TTT)
6. Краен пласман Светска турнеја на UCI
2016
1. Краен пласман Тур де Франс
1. Етапа 8
1. Етапа 18 (ITT)
1. Краен пласман Критериум ди Дофине
1. Етапа 5
1. Краен пласман Хералд Сан Тур
1. Планински пласман
1. Етапа 4
1. Етапа 4 Тур де Романди
2. Краен пласман Вуелта а Еспања
1. Етапа 1 (ТТТ)
1. Етапа 11
1. Етапа 19 (ITT)
Награда за борбеност на етапа 19
3. Олимписки хронометар
3. Краен пласман Светска турнеја
8. Краен пласман Волта а Каталуња
2017
1. Краен пласман Тур де Франс
1. Краен пласман Вуелта а Еспања
1. Бодовен пласман
1. Комбиниран пласман
1. Етапа 9
1. Етапа 16 (ITT)
Награда за борбеност на етапа 16
2. Краен пласман Светска турнеја
Светски првенства
3. Хронометар
3. Екипен хронометар
4. Краен пласман Критериум ди Дофине
6. Краен пласман Хералд Сан Тур
2018
1. Краен пласман Џиро д’Италија
1. Планински пласман
1. Етапа 14
1. Етапа 19
3. Краен пласман Тур де Франс
4. Краен пласман Трка на Алпите
9. Краен пласман Светска турнеја
10. Краен пласман Вуелта а Андалусија

Распоред на резултатите

Распоред на резултатите на големите трки
Голема трка 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Џиро — 36 ДСК — — — — — — — 1 — — — —
Тур 83 — — — 2 1 СО 1 1 1 3 — — 133 СО
Вуелта — — — 2 4 — 2 СО 2 1 — — 98 — 114
Распоред на резултатите на поважните етапни трки
Етапна трка 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Париз-Ница не настапил во текот на неговата кариера
Тирено-Адријатико — — — — — 2 — — — — 34 — 91 — —
Волта а Каталуња — — 71 61 — — 6 71 8 30 — 94 НСО 81 —
Трка околу Баскија не настапил во текот на неговата кариера
Тур де Романди — — СО 15 123 1 1 3 38 18 — — НСО 96 65
Критериум ди Дофине — — — — 4 1 12 1 1 4 — СО 71 47 СО
Тур де Свис — — — 47 — — — — — — — — НСО — —

Распоред на резултатите на класиците

Монумент 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Милано-Санремо не настапил во текот на неговата кариера
Трка околу Фландрија
Париз-Рубе СО — — — — — — — — — — — НСО — —
Лиеж-Бастоњ-Лиеж 84 44 135 — — 36 СО — 112 — — — СО — —
Џиро ди Ломбардија — — — — — — — — — — — — — СО —

ДСК = дисквалификуван; — = не настапил; СО = се откажал; НСО = не се одржала

Распоред на резултатите на првенствата

Настан 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Олимписки игри Хронометар — не се одржале 3 не се одржале 3 не се одржале — не се одржале
Друмска трка — 109 12 —
Светски првенства Хронометар — 17 — — — — — — — 3 — — — — —
Друмска трка СО СО — СО СО СО СО — — — — — — — —
Национални првенства Хронометар — — 2 — — — — — — — — — НСО — —
Друмска трка — 4 11 СО — — — — — — — — — —

СО = се откажал; — = не учествувал; НСО = не се одржала

Награди

Белешки

  1. ↑ Доделена во 2019 година по дисквалификацијата на првобитниот победник Хуан Хосе Кобо
  2. ↑ Кога ја освоил Вуелта во 2017 година уште не му била доделена неговата победа на Вуелта 2011.
  3. ↑ Инеос го презеле спонзорството на екипата од Скај на 1 мај 2019 година.

Наводи

  1. ↑ 1,0 1,1 „No. 61450“. The London Gazette (Supplement). 30 December 2015. стр. N12.
  2. ↑ 2,0 2,1 „Крис Фрум води на Трката околу Оман по второто место на етапата“. BBC Sport. BBC. 14 февруари 2013. Посетено на 21 февруари 2013.
  3. ↑ Фотерингем, Вилијам (14 септември 2012). „Велика Британија ја потврди екипата за Светските друмски првенства“. The Guardian. Guardian News and Media Limited. Посетено на 2 април 2013.
  4. ↑ „Chris Froome - Team INEOS“. Архивирано од изворникот на 7 May 2019. Посетено на 10 July 2019.
  5. ↑ „Chris Froome“. ProCyclingStats. Посетено на 7 May 2022.
  6. ↑ „Israel Start-Up Nation“. UCI.org. Меѓународен велосипедистички сојуз. Архивирано од изворникот на 1 January 2021. Посетено на 1 January 2021.
  7. ↑ „Israel Start-Up Nation confirms Chris Froome signing“. Cyclingnews.com. 9 July 2020. Посетено на 16 August 2020.
  8. ↑ Ballinger, Alex (22 May 2020). „TUEs don't help you win an Olympic medal, according to anti-doping study“. Cycling Weekly. Посетено на 25 September 2020.
  9. ↑ Alasdair Fotheringham (2019-06-18). „Beloki: A crash like Chris Froome's is a life-changing experience“. cyclingnews.com (англиски). Посетено на 2022-08-31.
  10. ↑ „Chris Froome“. Тим Скај. BSkyB. Архивирано од изворникот на 30 July 2017. Посетено на 4 June 2017.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Чадбенд, Ијан (27 јуни 2013). „The incredible rise of Chris Froome — and how he was almost killed by a hippo“. The Daily Telegraph. Лондон: Telegraph Media Group. Посетено на 28 June 2013.
  12. ↑ 12,0 12,1 Галагер, Брендан (11 јули 2012). „Chris Froome at the top as the race hits high notes in cruel mountain stages“. The Daily Telegraph. Лондон: Telegraph Media Group. Посетено на 24 август 2012.
  13. ↑ „Underdog no more, Chris Froome hopes for a bit more liberty in 2012“. VeloNews. Сан Диего, Калифорнија: Competitor Group, Inc. 23 ноември 2011. Архивирано од изворникот на 2012-06-25. Посетено на 23 ноември 2011.
  14. ↑ Фотерингем, Аласдер (13 јули 2012). „Chris Froome zooms from riding with lions to pride of pack“. The Independent. Лондон: Independent Print. Посетено на 30 јуни 2013.
  15. ↑ „BBC Radio 4 – Inheritance Tracks, Chris Froome“. BBC (англиски). Посетено на 23 November 2018.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 Bradford, D. (6 December 2018). The Mentor: David Kinjah. Cycling Weekly, pp. 8–10.
  17. ↑ Fordyce, Tom. „Chris Froome: The making of a Tour de France champion“. BBC Sport. Посетено на 6 June 2014.
  18. ↑ McCallum, Kevin (28 June 2013). „Froome goes from St John's to Sky“. Independent Online. Independent News & Media. Посетено на 1 July 2013.
  19. ↑ 19,0 19,1 Ingle, Sean (29 June 2013). „Chris Froome confident he can pull off victory in the Tour de France“. The Guardian. Посетено на 30 June 2013.
  20. ↑ Диксон, М. Д. (16 септември 2011). „Weekly Circular“ (PDF). The Banda School. стр. 1. Архивирано од изворникот (PDF) на 2014-01-04. Посетено на 22 јули 2013.
  21. ↑ Шапшак, Тоби (15 февруари 2013). „Chris Froome aims to sweep clean at Tour“. Mail & Guardian. Посетено на 30 август 2015.
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 Мекре, Доналд (22 јуни 2013). „Chris Froome: Shaped in Africa and ripe for Tour de France win“. The Observer. Лондон: Guardian Media Group. Посетено на 30 јуни 2013.
  23. ↑ „Newsletter“ (PDF). Колеџ Сент Џонс. декември 2011. Архивирано од изворникот (PDF) на 2014-01-04. Посетено на 17 август 2012.
  24. ↑ 24,0 24,1 Худ, Ендру (15 септември 2011). „Chris Froome: Out of Africa and onto the Vuelta podium“. VeloNews. Сан Диего, Калифорнија: Competitor Group, Inc. Посетено на 29 јуни 2013.
  25. ↑ Слејтер, Мет (19 јуни 2013). „Tour de France: Chris Froome on bid to emulate Bradley Wiggins“. Лондон: BBC Sport. Посетено на 1 јули 2013.
  26. ↑ Шапшак, Тоби (15 февруари 2013). „Chris Froome aims to sweep clean at Tour“. Mail & Guardian. Јоханесбург: Anastacia Martin. Посетено на 21 април 2013.
  27. ↑ „The Big Interview: Chris Froome“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. 3 јуни 2008. Посетено на 28 јуни 2013.
  28. ↑ Худ, Ендру (10 јуни 2013). „The story of Brailsford's Froome discovery dates back to 2006“. VeloNews. Competitor Group, Inc. Посетено на 28 февруари 2015.
  29. ↑ Фаранд, Стивен (26 јуни 2013). „Chris Froome: From cycling slum dog to Monte Carlo millionaire“. Cyclingnews.com. Бат, Велика Британија: Future plc. Посетено на 30 јуни 2013.
  30. ↑ „2006 UCI Road World Championships, Salzburg, Austria“. Cyclingnews.com. Бат, Велика Британија: Future plc. септември 2006. Посетено на 4 јули 2012.
  31. ↑ „The smartest career move that Tour de France winner Chris Froome ever made was posing as someone else“. Business Insider (англиски). Посетено на 31 мај 2017.
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 Вестбај, Мет (22 јули 2013). „Tour de France: Chris Froome's journey up cycling's ranks comes to glorious end in Paris“. Sky Sports. Лондон: BSkyB. Посетено на 24 јули 2013.
  33. ↑ „Фрум - производ на WCC“. Егл, Швајцарија: Меѓународен велосипедистички сојуз. 23 јули 2013. Посетено на 24 јули 2013.
  34. ↑ „Young Guns News Roundup #16D“. Daily Peloton. 1 мај 2007. Архивирано од изворникот на 2013-04-19. Посетено на 24 јули 2013.
  35. ↑ Гутовски, Стефани (29 мај 2007). „11. Трка околу Јапонија — Етапа 6“. Daily Peloton. Архивирано од изворникот на 2007-10-19. Посетено на 24 јули 2013.
  36. ↑ „Светски првенства Б UCI 2007“. Меѓународен велосипедистички сојуз. Архивирано од изворникот на 2010-03-28. Посетено на 24 јули 2013.
  37. ↑ „Светски друмски првенства, хронометар Б 2007“. Cycling Archives. de Wielersite. Посетено на 24 јули 2013.
  38. ↑ „Сеафрикански Игри, друмска трка 2007“. Cycling Archives. de Wielersite. Архивирано од изворникот на 2017-08-03. Посетено на 24 јули 2013.
  39. ↑ „Резултати од хронометарот под 23 години“ (PDF). Егл, Швајцарија: Меѓународен велосипедистички сојуз. стр. 2. Архивирано од изворникот (PDF) на 2013-11-01. Посетено на 24 јули 2013.
  40. ↑ „Јужноафриканецот Џорџ го освои хронометарот“. Cyclingnews.com. Бат, Велика Британија: Future plc. 8 март 2008. Архивирано од изворникот на 2014-04-16. Посетено на 24 јули 2013.
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 „Фрум направи голем чекор во велосипедизмот“. Cyclingnews.com. Бат, Велика Британија: Future plc]]. 21 ноември 2008. Посетено на 23 јули 2013.
  42. ↑ „Поредок 2008“. Тур де Франс. Иси ле Мулино: Amaury Sport Organisation. Посетено на 12 јули 2012.
  43. ↑ Канинг, Ендру (20 октомври 2008). „Monday's British news round-up“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 24 јули 2013.
  44. ↑ „Team Barloworld's Froome opens his account at the Giro del Capo“. VeloNation. 5 март 2009. Посетено на 24 јули 2013.
  45. ↑ „Резултат на Џиро д'Италија 2009“. Cyclingnews.com. Бат, Велика Британија: Future plc. 31 мај 2012. Посетено на 17 август 2012.
  46. ↑ „RSA Anatomic Jock Race 2009“. Cycling Archives. de Wielersite. Архивирано од изворникот на 2017-09-13. Посетено на 24 јули 2013.
  47. ↑ „Странски ѕвезди потпишуваат за Тим Скај“. Лондон: BBC Sport. 10 септември 2009. Посетено на 10 септември 2009.
  48. ↑ Фаранд, Стивен (28 мај 2010). „Крис Фрум од Тим Скај исклучен од Џиро“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 18 јули 2013.
  49. ↑ Браун, Грегор (29 мај 2010). „Крис Фрум дисквалификуван од Џиро д'Италија“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 24 јуни 2013.
  50. ↑ „Резултати на Тур ду Хаут Вар“. BikeRaceInfo. 21 февруари 2010. Посетено на 17 август 2012.
  51. ↑ „Британски хронометарски првенства 2010“. British Cycling. 5 септември 2010. Посетено на 17 август 2012.
  52. ↑ „Милар го освоил златото на хронометарот во Делхи“. Cycling News. IPC Media Limited. 13 октомври 2010. Посетено на 13 февруари 2013.
  53. ↑ „Pro Cycling“. Тим Скај. Посетено на 4 јули 2012.
  54. ↑ „Leipheimer snatches Tour de Suisse overall in final TT“. Cycling Weekly. TI Media Ltd. 19 June 2011. Посетено на 4 May 2019.
  55. ↑ Ryan, Barry (21 Aug 217). „The white whale: Froome's seven-year quest to win the Vuelta a Espana“. Cyclingnews.com. Future Ltd. Посетено на 4 May 2019.
  56. ↑ Фотерингем, Аласдер (29 август 2011). „Вигинс: Фантастична завршница“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 29 август 2011.
  57. ↑ Лоу, Феликс (31 август 2011). „Moncoutie on song as Wiggins takes red“. Yahoo! Eurosport. Булоњ-Биланкур, Франција: TF1 Group. Посетено на 4 јули 2012.
  58. ↑ Мекграт, Енди (31 август 2011). „Вигинс го презел водството на Вуелта додека Монкутје победи етапа“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 24 март 2013.
  59. ↑ Меклири, Џон (3 септември 2011). „Bradley Wiggins tightens grip on overall lead after Rein Taaramae wins on mountain top“. The Daily Telegraph. Лондон: Telegraph Media Group.
  60. ↑ Тарнер, Џонатан (4 септември 2011). „Фрум и Вигинс втор и трет во генералниот пласман“. Sky Sports. Лондон: BSkyB. Посетено на 24 март 2013.
  61. ↑ 61,0 61,1 Худ, Ендру. „Still living with bilharzia parasite, Froome says he has no drug exemptions“. VeloNews. Сан Диего, Калифорнија: Competitor Group, Inc. Архивирано од изворникот на 2016-10-25. Посетено на 24 јули 2013.
  62. ↑ „Крис Фрум победи на 17. етапа на Вуелта а Еспања“. Лондон: BBC Sport. 7 септември 2011. Посетено на 12 јули 2012.
  63. ↑ Бул, Ник (11 септември 2011). „Фрум и Вигинс завршија на подиум на Вуелта“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 4 јули 2012.
  64. ↑ „Chris Froome awarded 2011 Vuelta a Espana as Juan Jose Cobo stripped of title“. BBC Sport. 18 July 2019. Посетено на 18 July 2019.
  65. ↑ 65,0 65,1 „Chris Froome“. Cycling Weekly. TI Media Ltd. Посетено на 4 May 2019.
  66. ↑ „Froome reveals how close he was to leaving Team Sky in 2011“. Cyclingnews.com. 26 May 2014. Посетено на 4 May 2019.
  67. ↑ MacKenna, Ewan (1 June 2018). „Ewan MacKenna: So how is it then that you explain a freak like Chris Froome?“. Independent.ie (англиски). Посетено на 4 May 2019.
  68. ↑ „Chris Froome extends contract with Team Sky“. BBC Sport. BBC. 16 September 2011. Посетено на 24 March 2013.
  69. ↑ 69,0 69,1 „Фрум сè уште се бори со паразитската инфекција“. Cyclingnews.com. Бат, Велика Британија: Future plc. 25 април 2012. |access-date= бара |url= (help)
  70. ↑ Дрисдел, Роусмари. „Chris Froome's Parasite – What is Bilharzia Anyway?“. Decoded Science. Архивирано од изворникот на 2013-09-26. Посетено на 24 јули 2013.
  71. ↑ „Крис Фрум го продолжил договорот со Тим Скај“. Лондон: BBC Sport. 16 септември 2011. Посетено на 24 март 2013.
  72. ↑ Гледстон, Хју (25 септември 2011). „Марк Кевендиш победи на Светското друмско првенство“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 12 јули 2012.
  73. ↑ „Тони Мартин победи на првото издание на Трката околу Пекинг“. China Daily. 10 октомври 2011. Посетено на 12 јули 2012.
  74. ↑ Бул, Ник (31 мај 2012). „Фрум борецот“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 8 јуни 2012.
  75. ↑ „Фрум удри пешак при тренинг во Италија“. Cyclingnews.com. Бат, Велика Британија: Future plc. 13 март 2012. Посетено на 8 јуни 2012.
  76. ↑ „Вигинс крунисан во Романди“. Тим Скај. Лондон: BSkyB. 4 мај 2012. Архивирано од изворникот на 2012-10-20. Посетено на 28 јуни 2013.
  77. ↑ Галагер, Брендан (21 јуни 2012). „Тим Скај го потврди составот кој ќе ги поддржи Бредли Вигинс и Марк Кевендиш во потера по жолтата и зелената маичка“. The Daily Telegraph. Лондон: Telegraph Media Group. Посетено на 28 јуни 2013.
  78. ↑ „Пролог: Лиеж - Лиеж“. Тур де Франс. Иси ле Мулино, Франција: Amaury Sport Organisation. 30 јуни 2012. Архивирано од изворникот на 2014-04-16. Посетено на 28 јуни 2013.
  79. ↑ Галагер, Брендан (1 јули 2012). „Петер Саган ја освои првата етапа во спринтерска завршница додека Фабијан Канчелара ја задржа жолтата маичка“. The Daily Telegraph. Лондон: Telegraph Media Group. Посетено на 28 јуни 2013.
  80. ↑ Галагер, Брендан (3 јули 2012). „Петер Саган ја освои третата етапа додека Бредли Вигинс од Тим Скај го задржа второто место во генералниот пласман“. The Daily Telegraph. Лондон: Telegraph Media Group. Посетено на 28 јуни 2013.
  81. ↑ Вестемајер, Сузан (7 јули 2012). „Фрум доведе до двоен успех а Скај на Ла Планш де Бел Фил“. Cycling News. Future Publishing Limited. Посетено на 8 јули 2012.
  82. ↑ „Пино возел за слава во Порентру“. Cycling News. Future Publishing Limited. 8 јули 2012. Посетено на 8 јули 2012.
  83. ↑ „Бредли Вигинс го зголеми водството за жолтата маичка“. BBC Sport. BBC. 9 јули 2012. Посетено на 10 јули 2012.
  84. ↑ Рајан, Бери (12 јули 2012). „Froome breaks from the script at La Toussuire“. Cycling News. Future Publishing Limited. Посетено на 12 јули 2012.
  85. ↑ Родригес, Џејсон (14 јули 2012). „Tour de France 2012: domestique bliss for Team Sky's Chris Froome“. guardian.co.uk. Лондон: Guardian Media Group. Посетено на 16 јули 2012.
  86. ↑ Аткинс, Бен (19 јули 2012). „Тур де Франс: Алехандро Валверде сам се искачи за победа на Перагудс на етапата 17“. VeloNation. Посетено на 27 јули 2012.
  87. ↑ Галагер, Брендан (19 јули 2012). „Team Sky's Chris Froome looks to future after sacrificing victory for Bradley Wiggins“. The Daily Telegraph. Лондон: Telegraph Media Group. Посетено на 27 јули 2012.
  88. ↑ „Bradley Wiggins on verge of first British win“. BBC Sport. BBC. 21 јули 2012. Посетено на 17 август 2012.
  89. ↑ „Бредли Вигинс победи на Тур де Франс 2012“. BBC Sport. BBC. 22 јули 2012. Посетено на 17 август 2012.
  90. ↑ „Милар избран во екипата на Велика Британија за олимписката друмска трка“. Cyclingnews.com. Бат, Велика Британија: Future plc. 4 јули 2012. Посетено на 27 јули 2012.
  91. ↑ „Men's road cyclists selected to Team GB for London 2012 Olympics“. British Cycling. 4 јули 2012. Посетено на 27 јули 2012.
  92. ↑ Вин, Најџел (1 август 2012). „Вигинс освои злато на хронометарот за мажи, бронза за Фрум“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 1 август 2012.
  93. ↑ „Олимскиот медалист Крис Фрум го предводи Тим Скај на Вуелта“. Лондон: BBC Sport. 16 август 2012. Посетено на 17 август 2012.
  94. ↑ Бул, Ник (20 август 2012). „Valverde victorious as Vuelta GC has first shakedown“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 22 август 2012.
  95. ↑ Гледстон, Хју (21 август 2012). „Родригес го презема водството откако Валверде падна“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 22 август 2012.
  96. ↑ Галагер, Брендан (29 август 2012). „Alberto Contador leapfrogs Chris Froome to close in on Joaquim Rodríguez“. The Daily Telegraph. Лондон: Telegraph Media Group. Посетено на 13 септември 2012.
  97. ↑ Мекграт, Енди (30 август 2012). „Родригес победи на 12. етапа и го зголеми водството на Вуелта“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 13 септември 2012.
  98. ↑ „Алберто Контадор ја освои својата втора титула на Вуелта а Еспања“. Лондон: BBC Sport. 9 септември 2012. Посетено на 13 септември 2012.
  99. ↑ Галагер, Брендан (15 февруари 2013). „Крис Фрум освои етапа и ја задржа водечката црвена маичка“. The Daily Telegraph. Лондон: Telegraph Media Group. Посетено на 15 февруари 2013.
  100. ↑ Вин, Најџел (16 февруари 2013). „Крис Фрум ја освои Трката околу Оман“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 16 февруари 2013.
  101. ↑ Браун, Грегор (9 март 2013). „Крис Фрум ја освои четвртата етапа на Тирено-Адријатико“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 12 март 2013.
  102. ↑ „Крис Фрум од Тим Скај победен од Винченцо Нибали од Астана и завршил на второто место“. The Daily Telegraph. Лондон: Telegraph Media Group. 12 март 2013. Посетено на 12 март 2013.
  103. ↑ Вин, Најџел (24 март 2013). „Крис Фрум ја освои последната етапа и генералниот пласман на Критериум Интернасионал“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 24 март 2013.
  104. ↑ Вин, Најџел (23 април 2013). „Крис Фрум го освоил прологот на Тур де Романди“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 23 април 2013.
  105. ↑ Падикомб, Стивен (27 април 2013). „Симон Шпилак победи на четвртата етапа на Тур де Романди додека Крис Фрум го зголеми водството“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media.
  106. ↑ „Симон Шпилак ја освои етапата 4 на Тур де Романди 2013; Крис Фрум го одбрани генералниот пласман“. VeloNews. Сан Диего, Калифорнија: Competitor Group, Inc. 27 април 2013. Архивирано од изворникот на 2016-03-03. Посетено на 2013-11-14.
  107. ↑ „Крис Фрум победи на Тур де Романди“. Cycling Weekly. Посетено на 21 јули 2013.
  108. ↑ Падикомб, Стивен (31 мај 2013). „Критериум ди Дофине 2013: Кој ќе победи?“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 28 јуни 2013.
  109. ↑ Фаранд, Стивен (5 јуни 2013). „Мартин ја продолжил победничката низа на хронометар во Дофине“. Cyclingnews.com. Бат, Велика Британија: Future plc. Посетено на 6 јуни 2013.
  110. ↑ Девани, Џејсон (6 јуни 2013). „Буше за малку не ја освои етапата на Дофине кај Валморел“. VeloNews. Сан Диего, Калифорнија: Competitor Group, Inc. Посетено на 6 јуни 2013.
  111. ↑ „Крис Фрум води на Дофине додека Сами Санчес ја освои седмата етапа“. Лондон: BBC Sport. 8 јуни 2013. Посетено на 8 јуни 2013.
  112. ↑ Фотерингем, Вилијам (9 јуни 2013). „Крис Фрум ја запечати победата на Критериум ди Дофине“. The Guardian. Лондон: Guardian Media Group. Посетено на 9 јуни 2013.
  113. ↑ „Крис Фрум победи на Критериум ди Дофине пред Тур де Франс“. Лондон: BBC Sport. 9 јуни 2013. Посетено на 9 јуни 2013.
  114. ↑ Вестбај, Мет (30 јуни 2013). „Марсел Кител ја зема жолтата маичка додека хаосот на првата етапа го чинеше Марк Кевендиш“. Лондон: Sky Sports. Посетено на 16 јули 2013.
  115. ↑ Вестбај, Мет (6 јули 2013). „Крис Фрум ја освои осмата етапа и ја зема жолтата маичка во Пиринеите“. Sky Sports. Лондон: BSkyB. Посетено на 16 јули 2013.
  116. ↑ „Крис Фрум во жолто по етапната победа“. Лондон: BBC Sport. 6 јули 2013. Посетено на 16 јули 2013.
  117. ↑ Браун, Грегор (7 јули 2013). „Даниел Мартин ја освои деветтата етапа на Тур де Франс, додека Крис Фрум се бореше да го зачува водството“. Cycling Weekly. Бат, Велика Британија: IPC Media. Посетено на 16 јули 2013.
  118. ↑ Фотерингем, Вилијам (10 јули 2013). „Крис Фрум го зголеми водството пред другите соперници за жолтата маичка на Тур де Франс 2013“. guardian.co.uk. Лондон: Guardian Media Group. Посетено на 16 јули 2013.
  119. ↑ „How Froome was outmanoeuvred“. Yahoo! Eurosport. Булоњ-Билјанкур, Франција: TF1 Group. 12 јули 2013. Посетено на 16 јули 2013.
  120. ↑ „Крис Фрум ја освои етапата 15 зголемувајќи го водството“. Лондон: BBC Sport. 14 јули 2013. Посетено на 16 јули 2013.
  121. ↑ „Крис Фрум ја одбрани жолтата маичка на Мон Венту“. VeloNews. Сан Диего, Калифорнија: Competitor Group, Inc. 14 јули 2013. Архивирано од изворникот на 2016-04-09. Посетено на 16 јули 2013.
  122. ↑ „Крис Фрум победил на хронометарот и го зголемил водството на Тур де Франс“. Лондон: BBC Sport. 17 јули 2013. Посетено на 17 јули 2013.
  123. ↑ Фотерингем, Вилијам (20 јули 2013). „Chris Froome on verge of Tour de France glory after penultimate stage“. The Observer. Лондон: Guardian Media Group. Посетено на 20 јули 2013.
  124. ↑ 124,0 124,1 124,2 „Тур де Франс: Крис Фрум го освои 100. издание на трката“. Лондон: BBC News. 21 јули 2013. Посетено на 21 јули 2013.
  125. ↑ Вин, Најџел (23 јули 2013). „Крис Фрум прв на последното рангирање во Светската турнеја“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 24 јули 2013.
  126. ↑ „Крис Фрум: Предводникот на Тур де Франс „тажен" за прашањата за допинг“. Лондон: BBC Sport. 15 јули 2013. Посетено на 21 јули 2013.
  127. ↑ „Tour de France: Chris Froome's data offered to Wada by Brailsford“. Лондон: BBC Sport. 18 јули 2013. Посетено на 21 јули 2013.
  128. ↑ 128,0 128,1 Вин, Најџел (30 октомври 2013). „Крис Фрум ја освои наградата Златен велосипед во 2013“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 30 октомври 2013.
  129. ↑ Падокомб, Стивен (23 февруари 2014). „Крис Фрум победи на Трката околу Оман 2014“. Cycling Weekly.
  130. ↑ Фаранд, Стивен (4 мај 2014). „Фрум преовладал на завршниот хронометар“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 4 мај 2014.
  131. ↑ „Крис Фрум извози низ тунелот“. The Daily Telegraph. Лондон. 7 јули 2014. Посетено на 3 март 2015.
  132. ↑ Chris Froome, Team Sky and Jaguar: 'Cycling Under The Sea' на YouTube
  133. ↑ Де Граф, Мија (7 јули 2014). „Are you sure this is the right way Chris? Tour de France favourite Froome becomes the first person ever to cycle UNDER the sea from England to France in channel tunnel“. Daily Mail. Лондон. Посетено на 3 март 2015.
  134. ↑ „Крис Фрум го напушта Тур де Франс откако бранителот на титулата и водач на Скај паднал трипати во два дена“. Daily Mail. 9 јули 2014. Посетено на 10 јули 2014.
  135. ↑ Даниел Бенсон (2 септември 2014). „Вуелта а Еспања: Кинтана го изгуби водството на трката на хронометарот“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 13 септември 2014.
  136. ↑ Најџел Вин (13 септември 2014). „Алберто Контадор го освоил последниот планински тест на Вуелта а Еспања“. Cycling Weekly. IPC Media Sports & Leisure network. Посетено на 13 септември 2014.
  137. ↑ „Контадор ја запечати победата на Вуелта а Еспања 2014“. Cyclingnews.com. Future plc. 14 септември 2014. Посетено на 14 септември 2014.
  138. ↑ „Вуелта а Андалусија: Фрум изгуби време од Контадор во првата средба“. Cycling News. 18 февруари 2015.
  139. ↑ „Фрум среќен и покрај губитокот од Контадор на Вуелта а Андалусија“. Cycling News. 20 февруари 2015.
  140. ↑ „Крис Фрум го зема водството на Вуелта а Андалусија по победата над Контадор на четвртата етапа“. Sky Sports. 21 февруари 2015.
  141. ↑ „Крис Фрум го победи Алберто Контадор за победа на Вуелта а Андалусија“. BBC sport. 22 февруари 2015.
  142. ↑ 142,0 142,1 „Froome seals morale boosting victory over Contador in Andalucia“. Cycling News. 22 февруари 2015.
  143. ↑ „Froome withdraws from Tirreno-Adriatico“. 2015-03-09.
  144. ↑ „Валверде победи на Флеш Валон 2015“. Cyclingnews.com. Future plc. 22 април 2015. Посетено на 22 април 2015.
  145. ↑ Садб О’Ши (3 мај 2015). „Закарин победи на Тур де Романди“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 3 мај 2015.
  146. ↑ „Крис Фрум со поглед на победа на Критериум ди Дофине по победата на седмата етапа“. The Guardian. Лондон. 13 јуни 2015. Посетено на 14 јуни 2015.
  147. ↑ „Фрум победи на крај и на трката на Критериум ди Дофине“. Cyclingnews.com. Future plc. 14 јуни 2015. Посетено на 14 јуни 2015.
  148. ↑ ProCyclingStats. „Тур де Франс 2015 - етапа 3“. procyclingstats.com.
  149. ↑ ProCyclingStats. „Тур де Франс 2015 - етапа 4“. procyclingstats.com.
  150. ↑ „Крис Фрум нема да ја носи жолтата маичка на Тур де Франс“. Cycling Weekly. 10 јули 2015.
  151. ↑ Cycling News. „Тур де Франс: Податоците на Фрум се верува дека се провалени“. Cyclingnews.com.
  152. ↑ ProCyclingStats. „Тур де Франс 2015 - етапа 10“. procyclingstats.com.
  153. ↑ „Порт вели дека бил „удрен" на Пиринеите“. VeloNews.com. Архивирано од изворникот на 2015-08-11. Посетено на 2015-10-23.
  154. ↑ „Фрум: Гледач фрли урина во моето лице“. Sky News.
  155. ↑ Кери, Том (19 јули 2015). „Тур де Франс 2015: Крис Фрум го одржува водството, но францускиот печат продолжува со напад на Тим Скај“. Telegraph.co.uk. Лондон.
  156. ↑ Патрик Флечер. „Објавата на Скај на податоците на Фрум на Тур де Франс не успеа да го расчисти проблемот“. Cyclingnews.com.
  157. ↑ Фаранд, Стивен. „UCI го проверува велосипедот на Фрум и на пет други за скриени мотори на Тур де Франс“. Cyclingnews.com. Future plc.
  158. ↑ Фотерингем, Вилијам (25 јули 2015). „Chris Froome set for Tour de France win despite Nairo Quintana's attack“. theguardian.com. Посетено на 26 јули 2015.
  159. ↑ Даф, Алекс (26 јули 2015). „Крис Фрум победи на Тур де Франс по вторпат во три години“. bloomberg.com. Посетено на 26 јули 2015.
  160. ↑ Бенсон, Даниел (10 август 2015). „Крис Фрум во првичниот состав на Тим Скај за Вуелта а Еспања“. cyclingnews.com. Архивирано од изворникот на 2015-08-12. Посетено на 10 август 2015.
  161. ↑ Кларк, Стјуарт (11 август 2015). „Chris Froome at the Vuelta a España is icing on the cake, says organiser“. Cycling Weekly. Посетено на 14 август 2015.
  162. ↑ Фотерингем, Аласдер (31 август 2015). „Froome's Vuelta a España back on track on Cumbre del Sol“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 3 септември 2015.
  163. ↑ „Froome: 'Andorra will be the toughest Grand Tour stage I've ever done'“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 2 септември 2015. Посетено на 3 септември 2015.
  164. ↑ „Froome out of the Vuelta a España after checks reveal a fracture in his foot“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 3 септември 2015. Посетено на 3 септември 2015.
  165. ↑ „Froome targeting 2016 Tour de France and Rio Olympics double -- Briton aiming for road race and time trial gold medal in Brazil plus third Tour title“. Cycling News. 1 октомври 2015.
  166. ↑ „Chris Froome wins Jayco Herald Sun Tour“. Cycling News. 8 февруари 2016.
  167. ↑ Фотерингем, Аласдер (27 март 2016). „Team Sky delighted with Chris Froome progress ahead of Tour de France bid“. independent.co.uk. Посетено на 13 мај 2016.
  168. ↑ Виндзор, Ричард (28 април 2016). „Nairo Quintana takes overall lead at Tour de Romandie as Chris Froome suffers“. Cycling Weekly. Посетено на 13 мај 2016.
  169. ↑ Виндзор, Ричард (30 април 2016). „Chris Froome takes breakaway victory on Tour de Romandie stage four“. Cycling Weekly. Посетено на 13 мај 2016.
  170. ↑ „Criterium du Dauphine: Chris Froome wins third title“. BBC Sport. Посетено на 13 јуни 2016.
  171. ↑ „Tour de France 2016: Chris Froome claims stage win and lead after stage eight“. BBC Sport. 2016-07-09.
  172. ↑ Sport, Telegraph (2016-07-10). „Chris Froome fined for elbowing spectator in face on the way to stage-eight Tour de France victory“. The Telegraph.
  173. ↑ „Tour de France: Chris Froome forced to run up Mont Ventoux after crash“. BBC Sports. BBC.
  174. ↑ „Chris Froome coasts home as André Greipel wins Tour's final stage“. Guardian. 24 јули 2016. Посетено на 26 јули 2016.
  175. ↑ „Rio Olympics 2016: Chris Froome wins bronze in men's time trial“. BBC. 10 август 2016. Посетено на 10 август 2016.
  176. ↑ „Cycling Weekly: Cycling News, Bike Reviews, Sportives & Forums“. Cycling Weekly (англиски). Посетено на 27 May 2020.
  177. ↑ „Vuelta a Espana 2016: Chris Froome wins stage 19 time trial“. Road Cycling UK (англиски). Посетено на 24 May 2020.
  178. ↑ Фотерингем, Вилијам (23 јули 2017). „Chris Froome wins fourth Tour de France after Champs Élysées procession“. The Guardian.
  179. ↑ „Chris Froome aiming to end 22-year wait for Vuelta a Espana and Tour double“. The Guardian. 27 јули 2017. Посетено на 11 септември 2017.
  180. ↑ „Chris Froome attacks and takes Vuelta a España lead as Vincenzo Nibali wins stage three“. Cycling Weekly. 21 август 2017. Посетено на 11 септември 2017.
  181. ↑ „Team take third at TTT worlds - Team Sky“. www.teamsky.com. Архивирано од изворникот на 2017-09-22. Посетено на 2017-09-29.
  182. ↑ „Froome captures bronze in Worlds TT - Team Sky“. www.teamsky.com. Архивирано од изворникот на 2017-09-22. Посетено на 2017-09-29.
  183. ↑ „Froome wins 2017 Velo d'Or“. Cyclingnews.com.
  184. ↑ „Chris Froome returns adverse analytical finding for Salbutamol“. cyclingnews.com. 13 декември 2017. Посетено на 13 декември 2017.
  185. ↑ „Chris Froome fights to save career after failed drugs test result“. Guardian Newspaper. 13 декември 2017. Посетено на 29 декември 2017.
  186. ↑ https://timeinc.net/cyclingweekly/news/racing/easier-everyone-team-sky-suspended-froome-says-uci-boss-366352%3fsource=dam[мртва врска]
  187. ↑ „Brailsford: At this moment we totally back Chris Froome“. 2018-02-06.
  188. ↑ „UCI statement on anti-doping proceedings involving Mr Christopher Froome“. uci.org. Меѓународен велосипедистички сојуз. 2 јули 2018. Посетено на 2 јули 2018.
  189. ↑ „Chris Froome confirms Giro d'Italia participation“. Cyclingnews.com.
  190. ↑ „Chris Froome to make season debut at Ruta del Sol“. 2018-02-05.
  191. ↑ „Director of Ruta del Sol welcomes Chris Froome“. 2018-02-07.
  192. ↑ „Vegni: I can't stop Chris Froome racing the Giro d'Italia“. Cyclingnews.com (англиски). Посетено на 2 мај 2018.
  193. ↑ „Vegni: I can't stop Chris Froome racing the Giro d'Italia“.
  194. ↑ „Chris Froome crashes in Giro d'Italia time trial recon“.
  195. ↑ Кери, Том (4 мај 2018). „Chris Froome crashes... before Giro d'Italia even starts“ – преку www.telegraph.co.uk.
  196. ↑ 196,0 196,1 196,2 Прајд, Кени (31 мај 2018). „Inside line: Froome was overweight, in pain and thinking of quitting“. Rouleur (magazine). Архивирано од изворникот на 12 јуни 2018. Посетено на 6 јуни 2018.
  197. ↑ „Giro d'Italia 2018 - Stage 6“. www.procyclingstats.com.
  198. ↑ „Giro d'Italia 2018 - Stage 14“. www.procyclingstats.com.
  199. ↑ „Giro d'Italia 2018 – Stage 15“. www.procyclingstats.com.
  200. ↑ „Giro d'Italia 2018 - Stage 16 (ITT)“. www.procyclingstats.com.
  201. ↑ „Giro d'Italia 2018 - Stage 18“. www.procyclingstats.com.
  202. ↑ Фордајс, Том (6 јуни 2018). „How Chris Froome won Giro d'Italia thanks to 'spectacular' stage 19 victory“. bbc.co.uk. Посетено на 6 јуни 2018.
  203. ↑ „Giro d'Italia 2018 - Stage 19“. www.procyclingstats.com.
  204. ↑ „Chris Froome: I have a clear conscience“.
  205. ↑ „Chris Froome wins Giro d'Italia in Rome to join cycling's exclusive club“. Guardian. 27 мај 2018. Посетено на 31 мај 2018.
  206. ↑ „Chris Froome, Geraint Thomas to miss World Championships“.
  207. ↑ „Chris Froome to skip Giro d'Italia to focus on Tour de France“. BBC Sport. 2 јануари 2019.
  208. ↑ „Chris Froome adds Tour de Yorkshire to 2019 race programme“.
  209. ↑ „Chris Froome adds Tour of the Alps to pre-Tour de France race programme“.
  210. ↑ „Chris Froome out of Tour de France after 'very serious' crash“. BBC Sport. 12 јуни 2019.
  211. ↑ „Team Ineos cyclist in intensive care after suffering serious injuries in crash“. BBC Sport. 12 јуни 2019.
  212. ↑ MacInnes, Paul (12 јуни 2019). „Chris Froome out of Tour de France after suffering multiple fractures in crash“. The Guardian. Посетено на 12 јуни 2019.
  213. ↑ @INEOSGrenadiers (3 August 2019). „In his first interview since the crash that ended his 2019 season, @ChrisFroome reflects on the incident and detail...“ (Tweet) – преку Twitter.
  214. ↑ „Chris Froome aiming to race again in 2019“. 13 September 2019.
  215. ↑ @chrisfroome (29 September 2019). „Good to be back on the road again 😁🚴🏻‍♂️💨 #cycling“ (Tweet) – преку Twitter. zero width joiner character во |title= во положба 38 (help)
  216. ↑ @INEOSGrenadiers (17 January 2020). „"The only appointment I've set myself is the Tour de France. The prospect of going for a fifth yellow jersey is mas...“ (Tweet) – преку Twitter.
  217. ↑ „Froome to return to racing in February“. 22 January 2020.
  218. ↑ „Chris Froome to leave Team INEOS at end of season“. Тим Инеос. Tour Racing Limited. 9 July 2020. Архивирано од изворникот на 9 July 2020. Посетено на 9 July 2020.
  219. ↑ Benson, Daniel (9 July 2020). „Chris Froome leaves Ineos for Israel Start-Up Nation“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 9 July 2020.
  220. ↑ „Leadership and long-term contract keys to Froome move“. VeloNews. Pocket Outdoor Media. 9 July 2020. Посетено на 9 July 2020.
  221. ↑ „INEOS Grenadiers set out Grand Tour plans for 2020 | Team INEOS“. Архивирано од изворникот на 19 August 2020. Посетено на 19 August 2020.
  222. ↑ „Israel Start-Up Nation and Chris Froome kick off season 2021 in Argentina“. 17 December 2020.[мртва врска]
  223. ↑ „Returning to the UAE Tour“. 21 January 2021.
  224. ↑ „Michael Woods, not Chris Froome, to lead Israel Start-Up Nation at Tour de France“. Cyclingnews.com. Future plc. 14 June 2021.
  225. ↑ Ryan, Barry (5 July 2021). „Mark Cavendish insists Chris Froome should not be written off despite Tour de France struggles“. Cyclingnews.com. Future plc.
  226. ↑ „Profil of Chris FROOME - ISRAEL START-UP NATION - Tour de France 2021“.
  227. ↑ Windsor, Richard (19 March 2022). „Chris Froome set for 2022 race debut in Italy“. Cycling Weekly. Посетено на 26 March 2022.
  228. ↑ Benson, Daniel (31 May 2022). „Chris Froome delivers best performance in years at Mercan'Tour Classic Alpes-Maritimes“. VeloNews.com (англиски). Посетено на 31 May 2022.
  229. ↑ Becket, Adam (31 May 2022). „'I'm trying to get back to my old self again' — Chris Froome achieves his best result since 2019 horror crash“. cyclingweekly.com (англиски). Посетено на 31 May 2022.
  230. ↑ Lowe, Felix (14 July 2022). „OPINION: OLD MEETS NEW IN FRUITFUL ALPE D'HUEZ ALLIANCE BETWEEN CHRIS FROOME AND TOM PIDCOCK ON THE TOUR DE FRANCE“. Eurosport. Посетено на 24 July 2022.
  231. ↑ Беван, Крис (20 јули 2013). „Chris Froome's fiancee on life with the Tour de France leader“. Лондон: BBC Sport. Посетено на 23 јули 2013.
  232. ↑ Вајт, Џим (23 јули 2013). „How Chris Froome's feisty fiancee is the power behind his throne“. The Daily Telegraph. Лондон: Telegraph Media Group. Посетено на 23 јули 2013.
  233. ↑ Смит, Софи (16 декември 2014). „Chris Froome working on long-haul strategy towards 2015 Tour de France“. Cycling Weekly. Посетено на 19 декември 2014.
  234. ↑ Glendenning, Barry (25 јуни 2015). „Chris Froome: 'It's building up to be an epic Tour de France battle'“. theguardian.com. Посетено на 25 јуни 2015.
  235. ↑ Froome, Chris (2018-08-02). „Welcomed my little girl Katie to the world yesterday pic.twitter.com/il9e1WFLkj“. @chrisfroome (англиски). Посетено на 2019-07-17.
  236. ↑ Moore, Richard (4 December 2015). „The Hardest Road“. Esquire. Hearst Magazines. Посетено на 4 December 2015.
  237. ↑ „Списание Вело — декември 2013“. VeloNews. Сан Диего, Калифорнија: Competitor Group, Inc. 19 ноември 2013. Архивирано од изворникот на 2014-01-10. Посетено на 20 ноември 2013.
  238. ↑ Емил Акселгард (18 октомври 2013). „Ван Авермат и Фрум ја освоиле наградата „Фландриец на годината"“. cyclingquotes. CyclingQuotes.com 2013. Посетено на 13 септември 2014.
  239. ↑ „Froome, Cockroft and England women cricketers take SJA prizes“. www.sportsjournalists.co.uk.

Библиографија

Надворешни врски

1903–1919
1920–1939
1940–1959
1960–1979
1980–1998
2006–денес
  • 1915–18 Прва светска војна
  • 1941–45 Втора светска војна
*На ова издание на Џиро се натпреварувале само екипи, без индивидуален пласман
Ленс Армстронг ја освоил наградата во 1999, 2000, 2001, 2003 и 2004, но неговите резултати биле повлечени поради допинг-скандалот.

Итамар Ајнхорн Руди Барбје Патрик Бевин Себастијан Бервик Јенте Бирманс Гијом Боавен Матијас Брендле Том Ван Асбрук Сепп Ванмарке Мајкл Вудс Омер Голдштајн Александро Де Марки Алекс Даусет Дарил Импу Александар Катафорд Сајмон Кларк Кристс Нејландс Гај Нив Џакомо Ницоло Џејмс Пиколи Гај Сагив Корбин Стронг Иго Ул Крис Фрум Јакоб Фуглсанг Карл Фредерик Хаген Бен Херманс Рето Холенштајн Рик Цабел Таџ Џонс Мадс Вирц Шмит Раководител: Шел Карлстрем

Нормативна контрола
Статијата „Крис Фрум“ е избрана статија. Ве повикуваме и Вас да напишете и предложите избрана статија (останати избрани статии).

Read other articles:

Фольшвіллер

ФольшвіллерFolschviller   Країна  Франція Регіон Гранд-Ест  Департамент Мозель  Округ Форбак-Буле-Мозель Кантон Сент-Авольд- Код INSEE 57224 Поштові індекси 57730 Координати 49°04′13″ пн. ш. 6°41′09″ сх. д.H G O Висота 246 - 387 м.н.р.м. Площа 9,46 км² Населення 3949 (01-2020[1]) Густ

 

Вешем

ВешемVescheim   Країна  Франція Регіон Гранд-Ест  Департамент Мозель  Округ Саррбур-Шато-Сален Кантон Фальсбур Код INSEE 57709 Поштові індекси 57370 Координати 48°47′48″ пн. ш. 7°13′45″ сх. д.H G O Висота 237 - 295 м.н.р.м. Площа 1,81 км² Населення 310 (01-2020[1]) Густота 137,02 ос./...

 

Werner von Siemens

Untuk komposer, lihat Ernst von Siemens. Werner von SiemensLahirErnst Werner Siemens(1816-12-13)13 Desember 1816Lenthe, Kerajaan Hanover, Konfederasi JermanMeninggal6 Desember 1892(1892-12-06) (umur 75)Berlin, Provinsi Brandenburg, Kerajaan Prusia, Kekaisaran JermanDikenal atasPendiri Siemens AGKarier ilmiahBidangInsinyur elektro, penemu Ernst Werner Siemens (von Siemens mulai tahun 1888; bahasa Inggris: /ˈsiːm.ənz/ SEEM-ənz;[1] bahasa Jerman: [ˈziːməns, -mɛns];[...

アルゼンチンとニュージーランドの関係

アルゼンチンとニュージーランドの関係 アルゼンチン ニュージーランド アルゼンチンとニュージーランド関係（スペイン語: Relaciones Argentina-Nueva Zelanda 英語: Argentina–New Zealand relations マオリ語: Argentina - te whanaungatanga o Aotearoa）は、アルゼンチン共和国とニュージーランドの外交関係を指す。両国はケアンズ・グループ（英語版）と国際連合の相互加盟国である...

 

Americas Federation of Netball Associations

Americas Federation of Netball Associations AFNARegionAmericasPresidentMarva Bernardwww.netball.org/americas-region The Americas Federation of Netball Associations (AFNA), is the governing body for the organized sport of netball in the Americas. For netball's organizational purposes, the Americas Region, as agreed upon by World Netball (WN, known previously as the International Netball Federation or INF), covers a total of fifty-four countries.[1][2] The Americas Region curren...

 

Graha Raya

Artikel ini berisi konten yang ditulis dengan gaya sebuah iklan. Bantulah memperbaiki artikel ini dengan menghapus konten yang dianggap sebagai spam dan pranala luar yang tidak sesuai, dan tambahkan konten ensiklopedis yang ditulis dari sudut pandang netral dan sesuai dengan kebijakan Wikipedia. Graha Rayalokasi strategisLokasiTangerang Selatan, dan Ciledug, Banten, IndonesiaStatusPembangunan baru dilakukanSitus resmiwww.graharaya.comPerusahaanPemilikPT Pembangunan JayaManagerPT Jaya Real Pro...

Aksara Kaithi

Kaithī

 

Перехід релігійних громад в Україні

Собор Стрітення Господнього в Херсоні, збудований у 1889 році, у 1997 році перейшов з УПЦ (МП) до УПЦ КП Перехід релігійних громад в Україні — зміни парафіями церковної юрисдикції з однієї релігійної організації на іншу, які відбуваються в Україні з 1991 року. Зміст 1 Юридична...

 

Søren Kierkegaard

Søren Kierkegaard um 1840. Søren Aabye Kierkegaard (Ausspracheⓘ/? [ˈsɶː​ɐ​n ˈkʰi​ɐ​̯g̊əˌg̊ɒːˀ], * 5. Mai 1813 in Kopenhagen; † 11. November 1855 ebenda) war ein dänischer Philosoph, Essayist, evangelisch-lutherischer Theologe und religiöser Schriftsteller. In seinen meist unter Pseudonymen veröffentlichten Schriften zeigte er sich als engagierter Verfechter der Idee des Christentums gegen die Realität der Christenheit. Etwa ein Drittel seines gedruckten Werkes...

Moabosaurus

Extinct genus of dinosaurs MoabosaurusTemporal range: Early Cretaceous, Aptian PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Skeletal mount with skull based on Camarasaurus Scientific classification Domain: Eukaryota Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Clade: Dinosauria Clade: Saurischia Clade: †Sauropodomorpha Clade: †Sauropoda Clade: †Turiasauria Genus: †MoabosaurusBritt et al., 2017 Type species †Moabosaurus utahensisBritt et al., 2017 Moabosaurus (meaning Moab reptile) is a genus of turiasauri...

 

Uluberia College

Uluberia CollegeTypeUndergraduate collegeEstablished1948; 75 years ago (1948)FounderHaripada GhosalPrincipalDr. Debasish PalLocationUluberia, West Bengal, 711315, India22°28′10″N 88°06′24″E / 22.4694283°N 88.1067941°E / 22.4694283; 88.1067941CampusUrbanAffiliationsUniversity of CalcuttaWebsitewww.uluberiacollege.inLocation in West BengalShow map of West BengalUluberia College (India)Show map of India Uluberia College (Bengali: উলুব...

 

Sachindra Chaudhuri

Indian politician and lawyer Chaudhuri (in left) talking to the Indian ambassador in the Netherlands Rajkumar Raghunath Sinha, 1966. Sachindra Chaudhuri (24 February 1903[1] – 12 June 1992) was an Indian lawyer and politician who was Minister of Finance of the Government of India from 1965 to 13 March 1967, under Lal Bahadur Shastri and Indira Gandhi. He also was Director of several companies, member of Central Board of State Bank of India, member of Law Commission and member of Ind...

Aap Ki Khatir (1977 film)

1977 Indian filmAap Ki KhatirDirected bySudhendu RoyWritten bySunder DarStory byIndu KohliUma ThakurPushpa GhaiProduced byHarsh KohliStarringVinod KhannaRekhaCinematographyDilip Ranjan MukhopadhyayEdited byRavi PatnaikMusic byBappi LahiriRelease date7 June 1977 (1977-06-07)CountryIndiaLanguageHindi Aap Ki Khatir (for your sake) is a 1977 Bollywood film, produced by Harsh Kohli and directed by Sudhendu Roy. The stars are Vinod Khanna, Rekha, Helen and Om Shivpuri. The film's mus...

 

Watada Station

Railway station in Karatsu, Saga Prefecture, Japan Watada Station和多田駅Entrance of Watada Station in 2009General informationLocationJapanCoordinates33°26′14″N 129°58′49″E / 33.43722°N 129.98028°E / 33.43722; 129.98028Operated by JR KyushuLine(s)■ Chikuhi LinePlatforms1 side platformConstructionStructure typeElevatedOther informationStatusUnmanned, ticket machineWebsiteOfficial websiteHistoryOpened22 March 1983; 40 years ago (1983-0...

 

Infinite Discs

Disc golf company Infinite DiscsTypePrivateIndustryDisc golf equipmentFounded2012 (11 years ago) (2012) in Logan, Utah, United StatesHeadquartersLogan, Utah, United StatesNumber of locations3 stores (2020)Key peopleAlan Barker, presidentProductsDisc golf equipment, mobile app, course directoryRevenue2,840,000 ±10000 United States dollar (2020) Number of employees16 (2020) WebsiteOfficial website Footnotes / references[1][2] Infinite Discs is a...

Ministry of Interior (Poland)

Ministry of the InteriorMinisterstwo Spraw WewnętrznychOfficial governmental wall plaqueMinisterial logotypeThe seat of the ministry on Stefan Batory Street, WarsawAgency overviewFormed17 November 1918Headquartersul. Stefana Batorego 5, Warsaw52°12′40″N 21°01′00″E / 52.21111°N 21.01667°E / 52.21111; 21.01667Agency executiveMinister of the InteriorFirst Deputy MinisterParent agencyCouncil of MinistersWebsitewww.msw.gov.pl The Ministry of the Interior (Polis...

 

DVD-рекордер

DVD-рекордер – бытовой видеоаппарат, используемый для записи и воспроизведения телевизионных и видео- программ на DVD-диск. DVD-рекордер Panasonic со встроенным жёстким диском. Историческое появление Исторически для указанных целей использовались видеомагнитофоны на базе касс...

 

Hemel Hempstead railway station

Railway station in Hertfordshire, England This article is about the present-day station. For the former Midland Railway station, which closed in 1963, see Hemel Hempsted railway station. Hemel HempsteadGeneral informationLocationHemel Hempstead, Borough of DacorumEnglandCoordinates51°44′31″N 0°29′28″W / 51.742°N 0.491°W / 51.742; -0.491Grid referenceTL042059Managed byLondon Northwestern RailwayPlatforms4Other informationStation codeHMLClassificationDfT cate...

Golden Ambrosian Republic

Milanese republic Golden Ambrosian RepublicAurea Republega Ambrosiana (Lombard)Aurea Repubblica Ambrosiana (Italian)1447–1450 Flag seal CapitalMilanCommon languagesLombardReligion Roman CatholicismGovernmentDirectorial republicCaptains and Defenders of the Freedom • 1447–1450 Mains of the 12 members: Bishop Antonio Trivulzio Carlo Gonzaga of Milan Vitaliano I Borromeo LegislatureParish AssemblyHistorical eraLate Middle Ages• Established 1447• Dises...

 

Drouin railway station

Railway station in Victoria, Australia DrouinPTV regional rail stationWestbound view in March 2015General informationLocationFrancis Avenue,Drouin, Victoria 3818Shire of Baw BawAustraliaCoordinates38°08′09″S 145°51′19″E / 38.1359°S 145.8553°E / -38.1359; 145.8553Owned byVicTrackOperated byV/LineLine(s)GippslandDistance92.22 kilometres fromSouthern CrossPlatforms2 (1 island)Tracks2Connections BusConstructionStructure typeAt-gradeParkingYesBicycle facilitiesY...

 

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!