Troy Ruttman (ur. 11 marca 1930 w Mooreland (Oklahoma), zm. 19 maja 1997 w Lake Havasu City) – amerykański kierowca wyścigowy, starszy brat kierowcy NASCAR, Joego.
W 1952 Ruttman wygrał zawody Indianapolis 500, dzięki czemu jest najmłodszym zwycięzcą tego wyścigu, a do 2003 roku był także najmłodszym zwycięzcą eliminacji Formuły 1.
Życiorys
Ruttman urodził się 11 marca 1930 roku w Mooreland w stanie Oklahoma. W wieku 15 lat wystartował samochodem rodziców w wyścigu roadsterów w San Bernardino, i go wygrał[1]. W tamtym sezonie wygrał 19 z 21 wyścigów[1]. W 1947 roku został mistrzem serii organizowanej przez California Roadster Association[1]. Wygrał także pięć pierwszych „wyścigów mikrusów” (midget car racing). W 1948 obronił tytuł serii California Roadster Association, ponadto został mistrzem serii United Racing Association[1].
W 1949 roku wziął udział w seriach Sprint oraz Championship, organizowanych przez AAA. W ciągu następnych 3,5 sezonu trzykrotnie był mistrzem w zawodach samochodów typu sprint car[1]. Wygrał także 16 spośród 51 „wyścigów mikrusów”, w których wziął udział[1]. W tym samym roku zadebiutował w zawodach Indianapolis 500, gdzie zdobył 12 miejsce.
W 1952 roku wygrał zawody Indianapolis 500, stając się najmłodszym zwycięzcą tego wyścigu w historii.
W sierpniu tego samego roku odniósł kontuzję na skutek wypadku, który miał podczas wyścigu samochodów sprint car. Kontuzja ta wyeliminowała go z wyścigów na półtora roku[1].
W latach 1949-1952, 1954, 1956–1957 oraz 1960-1964 brał udział w seriach organizowanych przez AAA oraz USAC, wliczając w to zawody Indianapolis 500. Ponadto w 1956 roku zdobył tytuł serii USAC Short Track Stock Car. W latach 1962–1964 wziął także udział w siedmiu wyścigach NASCAR Grand National (najlepszy rezultat – trzecie miejsce w 1963 roku podczas wyścigu na Riverside International Raceway, za Danem Gurneyem i A.J. Foytem)[2].
Zmarł 19 maja 1997 roku w Lake Havasu City na raka płuc. Zostawił dwie córki (Toddy Marie i Roxanne); syn, Troy jr, zginął w 1969 roku w wyścigu samochodowym[3].
Nagrody
Starty w Indianapolis 500
Rok
|
Nr
|
Kwalifikacje
|
Wynik
|
Okr.
|
Lider
|
Uwagi
|
1949
|
64
|
18
|
12
|
151
|
0
|
|
1950
|
55
|
24
|
15
|
130
|
0
|
|
1951
|
98
|
6
|
23
|
78
|
0
|
silnik
|
1952
|
98
|
7
|
1
|
200
|
44
|
|
1954
|
34
|
11
|
4
|
200
|
0
|
współdzielony z Duanem Carterem
|
1956
|
53
|
11
|
31
|
22
|
0
|
wypadek
|
1957
|
52
|
3
|
31
|
13
|
4
|
przegrzanie
|
1960
|
28
|
6
|
20
|
134
|
11
|
zawieszenie
|
1961
|
52
|
22
|
20
|
105
|
10
|
sprzęgło
|
1962
|
26
|
30
|
18
|
140
|
0
|
tłok
|
1963
|
17
|
33
|
12
|
200
|
0
|
|
1964
|
14
|
18
|
18
|
99
|
0
|
wypadek
|
Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
|
Oznaczenie
|
Wyjaśnienie
|
Złoty
|
Zwycięzca lub mistrzostwo
|
Srebrny
|
2. miejsce lub wicemistrzostwo
|
Brązowy
|
3. miejsce lub II wicemistrzostwo
|
Zielony
|
Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
|
Niebieski
|
Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
|
Czerwony
|
Nie zakwalifikował się (NZ)
|
Nie prekwalifikował się (NPK)
|
Różowy
|
Nie ukończył (NU)
|
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
|
Czarny
|
Zdyskwalifikowany (DK)
|
Wykluczony (WYK/EX)
|
Biały
|
Nie wystartował (NW)
|
Kontuzjowany (K/INJ)
|
Wyścig odwołany (OD/C)
|
Bez koloru
|
Został wycofany (WYC/WD)
|
Nie przybył (NP/DNA)
|
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
|
Nie został zgłoszony (–)
|
Pogrubienie
|
Start z pole position
|
Kursywa
|
Najszybsze okrążenie wyścigu
|
†
|
Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
|
*
|
Sezon w trakcie
|
1/2/3
|
Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
|
Lista systemów punktacji Formuły 1
|
* Samochód współdzielony z Duanem Carterem
Przypisy
Bibliografia