Grand Prix Wielkiej Brytanii 1959
Grand Prix Wielkiej Brytanii 1959 (oryg. RAC British Grand Prix) – 5. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1959, która odbyła się 18 lipca 1959 po raz 3. na torze Aintree Motor Racing Circuit.
12. Grand Prix Wielkiej Brytanii, 10. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.
Wyniki
Kwalifikacje
Źródło: statsf1.com[1]
P
|
Nr
|
Kierowca
|
Konstruktor(-silnik)
|
Opony
|
Czas
|
Odstęp
|
Strata
|
1
|
12
|
Jack Brabham
|
Cooper-Climax
|
D
|
1:58,0
|
-
|
-
|
2
|
2
|
Roy Salvadori
|
Aston Martin
|
A
|
1:58,0
|
+0,0
|
+0,0
|
3
|
8
|
Harry Schell
|
BRM
|
D
|
1:59,2
|
+1,2
|
+1,2
|
4
|
18
|
Maurice Trintignant
|
Cooper-Climax
|
D
|
1:59,3
|
+0,1
|
+1,3
|
5
|
14
|
Masten Gregory
|
Cooper-Climax
|
D
|
1:59,4
|
+0,1
|
+1,4
|
6
|
4
|
Carroll Shelby
|
Aston Martin
|
A
|
1:59,6
|
+0,2
|
+1,6
|
7
|
6
|
Stirling Moss
|
BRM
|
D
|
1:59,7
|
+0,1
|
+1,7
|
8
|
16
|
Bruce McLaren
|
Cooper-Climax
|
D
|
1:59,8
|
+0,1
|
+1,8
|
9
|
28
|
Graham Hill
|
Lotus-Climax
|
D
|
2:00,0
|
+0,2
|
+2,0
|
10
|
10
|
Jo Bonnier
|
BRM
|
D
|
2:00,1
|
+0,1
|
+2,1
|
11
|
42
|
Ron Flockhart
|
BRM
|
D
|
2:00,2
|
+0,1
|
+2,2
|
12
|
30
|
Alan Stacey
|
Lotus-Climax
|
D
|
2:02,8
|
+2,6
|
+4,8
|
13
|
22
|
Ian Burgess
|
Cooper-Maserati
|
D
|
2:03,0
|
+0,2
|
+5,0
|
14
|
36
|
Brian Naylor
|
JBW-Maserati
|
D
|
2:03,1
|
+0,1
|
+5,1
|
15
|
38
|
Jack Fairman
|
Cooper-Climax
|
D
|
2:04,2
|
+1,1
|
+6,2
|
16
|
48
|
Chris Bristow
|
Cooper-Borgward
|
D
|
2:04,4
|
+0,2
|
+6,4
|
17
|
20
|
Tony Brooks
|
Vanwall
|
D
|
2:04,4
|
+0,0
|
+6,4
|
18
|
46
|
Ivor Bueb
|
Cooper-Borgward
|
D
|
2:04,8
|
+0,4
|
+6,8
|
19
|
24
|
Hans Herrmann
|
Cooper-Maserati
|
D
|
2:05,6
|
+0,8
|
+7,6
|
20
|
40
|
Fritz d'Orey
|
Maserati
|
D
|
2:05,6
|
+0,0
|
+7,6
|
21
|
58
|
Henry Taylor
|
Cooper-Climax
|
D
|
2:05,6
|
+0,0
|
+7,6
|
22
|
64
|
David Piper
|
Lotus-Climax
|
D
|
2:06,0
|
+0,4
|
+8,0
|
23
|
52
|
Peter Ashdown
|
Cooper-Climax
|
D
|
2:06,2
|
+0,2
|
+8,2
|
24
|
50
|
Mike Taylor
|
Cooper-Climax
|
D
|
2:07,0
|
+0,8
|
+9,0
|
Nie zakwalifikowali się
|
25
|
56
|
Bill Moss
|
Cooper-Climax
|
D
|
2:07,2
|
+0,2
|
+9,2
|
26
|
60
|
Mike Parkes
|
Fry-Climax
|
D
|
2:07,6
|
+0,4
|
+9,6
|
27
|
44
|
Trevor Taylor
|
Cooper-Climax
|
D
|
2:08,2
|
+0,6
|
+10,2
|
28
|
54
|
Keith Greene
|
Cooper-Climax
|
D
|
2:09,8
|
+1,6
|
+11,8
|
29
|
66
|
Tim Parnell
|
Cooper-Climax
|
D
|
brak czasu
|
-
|
-
|
30
|
62
|
Dennis Taylor
|
Lotus-Climax
|
D
|
brak czasu
|
-
|
-
|
P
|
Nr
|
Kierowca
|
Konstruktor(-silnik)
|
Opony
|
Czas
|
Odstęp
|
Strata
|
Wyścig
Źródła: statsf1.com[2]
Najszybsze okrążenie
Źródło: statsf1.com[3]
Prowadzenie w wyścigu
Źródło: statsf1.com[4]
Klasyfikacja po wyścigu
Pierwsza piątka otrzymywała punkty według klucza 8-6-4-3-2, 1 punkt przyznawany był dla kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie w wyścigu. Liczone było tylko 5 najlepszych wyścigów danego kierowcy. W nawiasach podano wszystkie zebrane punkty, nie uwzględniając zasady najlepszych wyścigów.
Uwzględniono tylko kierowców, którzy zdobyli jakiekolwiek punkty
Konstruktorzy
Tylko jeden, najwyżej uplasowany kierowca danego konstruktora, zdobywał dla niego punkty. Również do klasyfikacji zaliczano 6 najlepszych wyników.
Przypisy
|
|