Szkoła Podoficerów Zawodowych Kawalerii

Szkoła Podoficerów Zawodowych Kawalerii

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1926
Dowódcy
Pierwszy	mjr kaw. Tadeusz Komorowski
Organizacja
Dyslokacja	garnizon Lwów, Jaworów
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	kawaleria
Podległość	Departament Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych

Szkoła Podoficerów Zawodowych Kawalerii (Szk. Podof. Zaw. Kaw.^[1]) – szkoła podoficerska kawalerii Wojska Polskiego.

Szkoła została zorganizowana latem 1926 roku w garnizonie Lwów. Z dniem 15 lipca 1926 roku Minister Spraw Wojskowych przeniósł do kadry oficerów kawalerii siedmiu oficerów i przydzielił ich do szkoły na stanowiska instruktorów oraz komendanta^[2]. Następnie szkoła została przeniesiona do Jaworowa. Nauka w szkole trwała sześć miesięcy. Przez kolejnych pięć miesięcy kandydaci na podoficerów zawodowych doskonalili umiejętności w dywizjonach szkolnych organizowanych w dywizjach i brygadach kawalerii oraz w Szkole Jazdy Konnej w Centrum Wyszkolenia Kawalerii^[3].

Kadra szkoły

Komendanci:

• mjr kaw. Tadeusz Komorowski (19 VII 1926 – XII 1927)
• mjr kaw. Edmund Heldut-Tarnasiewicz (XII 1927^[4] - 1929)
• mjr kaw. Kazimierz Suski de Rostwo (1929 – I 1931^[5])

Kwatermistrz:

• rtm. Władysław Jan Olszowski (od 19 VII 1926)

Instruktorzy:

• mjr kaw. Józef Trenkwald z 8 p.uł.
• por. kaw. Paweł Bierzyński z 24 p.uł.
• por. kaw. Jerzy Jasiewicz z 2 p.uł.
• por. kaw. Janusz Kapuściński z 15 p.uł.
• por. kaw. Bolesław Pieczyński z 16 p.uł.
• por. kaw. Karol Stefan Rudnicki z 6 p.uł.
• por. kaw. Aleksander Sitek z 15 p.uł.^[6]

Przypisy

1. Skrót stosowany na przełomie lat 20. i 30. XX wieku.
2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 19 lipca 1926 roku, s. 221.
3. Stanisław Rutkowski, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970, s. 110, 116. Piotr Stawecki, Wojsko Marszałka Józefa Piłsudskiego 12 V 1926 - 12 V 1935, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, Warszawa 2004, ISBN 83-7399-078-X, s. 118.
4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 364.
5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 14.
6. Rotmistrz Aleksander Sitek urodził się 20 września 1897 roku w Miastkowie, w powiecie łukowskim. W kampanii wrześniowej 1939 roku dowódca szwadronu marszowego 7 psk. Zamordowany wiosną 1940 roku w Charkowie. 5 października 2007 roku mianowany pośmiertnie majorem.