W grudniu 1957 T-33A USAF lecący z Francji do Grecji został przechwycony przez MiG-15bisForcat Ajrore Shqiptare i zmuszony do lądowania po tym, jak naruszył przestrzeń powietrzną Albanii, samolot jest dziś wystawiony w muzeum w Gjirokastrze[1].
Wersje
NT-33AT2V-1 (T-1A) SeaStar
USAF
TF-80C – oryginalne oznaczenie, prototyp T-33A – dwumiejscowy samolot szkolny AT-33A – uzbrojona wersja treningowo-bojowa T-33A DT-33A – samolot do sterowania dronami QT-33A NT-33A – samoloty przebudowane do badań w locie QT-33A – zdalnie sterowane drony służące jako cele powietrzne RT-33A – wersja rozpoznawcza AT-33A
US Navy
TO-2 – Oznaczenie dla T-33A nadane przez US Navy, później zmienione na TV-2 TV-2KD – TV-2 do sterowania dronami T-33B – oznaczenie dla TV-2 od 1962 DT-33B – nowe oznaczenie TV-2KD L-245 – samolot przebudowany na demonstrator T2V SeaStar, oznaczenie producenta T2V SeaStar – wersja rozwojowa oblatana 15 grudnia 1953 z mocniejszym silnikiem Allison J33-A-24/24A (27,2 kN), w służbie od 1957, samolot morski przystosowany do lądowania na lotniskowcach ze wzmocnionym kadłubem i podwoziem, hakiem, zmieniona awionika, skrzydła poszerzone do 13 m, podwyższono fotel instruktora, nowy ogon, wyprodukowano 150 sztuk T2V-1 T-1A – oznaczenie T2V-1 w systemie oznaczeń z 1962, wcześnie zastąpiony przez T-2 Buckeye, ale w użyciu do lat 70.
Kanadyjskie
CT-133 Silver Star – oznaczenie T-33A nadane przez RCAF, produkowane na licencji przez Canadair jako Canadair CL-30, brytyjski silnik Rolls-Royce Nene, 576 sztuk używano w latach 1953–2005, używano też wersji specjalistycznych.
Użytkownicy
Kraje używające T-33.CT-133 w 1997.T-33 USAF w 1984
