Ligotka Kameralna

Ligotka Kameralna

Komorní Lhotka

gmina
Widok z kościoła katolickiego (widoczna wieża kościoła ewangelickiego)
Herb Flaga
Państwo	Czechy
Kraj	morawsko-śląski
Powiat	Frydek-Mistek
Kraina	Śląsk
Starosta	Miloslav Hampel (2012)
Powierzchnia	19,89 km²
Populacja (2015) • liczba ludności	1272[1]
Kod pocztowy	738 01-739 54
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba obrębów ewidencyjnych	3
Liczba części gminy	1
Liczba gmin katastralnych	1
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego Ligotka Kameralna
Położenie na mapie Czech Ligotka Kameralna
49°39′N 18°32′E
Strona internetowa

Ligotka Kameralna^[2] (cz. Komorní Lhotka^ⓘKomorní Lhotka, niem. Kameral Elgoth) – wieś gminna i gmina na Śląsku Cieszyńskim w Czechach, w kraju morawsko-śląskim (powiat Frydek-Mistek). Społeczność polska stanowi ok. 25% obywateli gminy^[3].

Położenie

Większa, niżej położona część wsi leży u północnych podnóży Beskidu Morawsko-Śląskiego, w dolinie Stonawki, na wysokości 395–440 m n.p.m. Wyżej położona część ma zabudowę w dolinie potoku Ráztoka (dopływ Stonawki), wciskającej się w górę w kierunku szczytu Ropiczki (918 m n.p.m.), ograniczonej od wschodu masywem Goduli (738 m n.p.m.), zaś od zachodu masywem Kiczery (769 m n.p.m.). Najwyżej położone zabudowania sięgają wysokości 550 m n.p.m.

Nazwa

Nazywała się pierwotnie Ligotką Średnią dla odróżnienia od dwóch starszych, sąsiednich Ligot: Dolnej i Górnej, położonych na zachód od niej, w dolinie Morawki. Później nazwano ją Ligotką Kameralną (tj. należącą do Komory Cieszyńskiej) w odróżnieniu od Ligoty niedaleko Cieszyna, należącej wprost do księcia i zwanej potem Alodialną. Nazwa pochodzi od ulgi w opłatach na rzecz księcia, jaką otrzymywali pierwsi osadnicy, osiedlający się w mniej korzystnych dla uprawy roli miejscach^[4].

Historia

Wzmiankowana po raz pierwszy w 1455^[5]. Do końca średniowiecza pozostawała wsią książęcą w Księstwie Cieszyńskim.

W okresie reformacji znaczna część mieszkańców zmieniła wyznanie na luteranizm. W rok po wydaniu patentu tolerancyjnego w 1781 w Ligotce Kameralnej zbudowano drewnianą szkołę ewangelicką^[6] i w latach 1782-1783 ewangelicki dom modlitwy.

Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 192 budynkach w Ligotce Kameralnej na obszarze 1988 hektarów mieszkało 1020 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 51,3 os./km². z tego 888 (87,1%) mieszkańców było ewangelikami, 126 (12,4%) katolikami, a 6 (0,6%) wyznawcami judaizmu, 980 (96,1%) było polsko-, 32 (3,1%) niemiecko- a 5 (0,5%) czeskojęzycznymi^[7]. Do 1910 roku liczba budynków wzrosła do 197 a mieszkańców do 1038, z czego 1036 było zameldowanych na stałe, 979 (94,3%) było polsko-, 29 (2,8%) niemiecko- a 28 (2,7%) czeskojęzycznymi. Podział według religii kształtował się następująco: 916 (88,2%) ewangelików, 116 (11,2%) katolików, 3 (0,3%) wyznawców judaizmu oraz 3 (0,3%) innej religii lub wyznań^[8].

W wyniku konfliktu polsko-czechosłowackiego o Śląsk Cieszyński po podziale regionu w 1920 miejscowość stała się częścią Czechosłowacji. 2 października 1938 została wraz z Zaolziem zaanektowana przez Polskę i przyłączona do powiatu cieszyńskiego, a podczas II wojny światowej znalazła się w granicach III Rzeszy. Po wojnie przywrócona Czechosłowacji.

Od 1859 pastorem parafii ewangelickiej w Ligotce Kameralnej był ks. Jerzy Heczko, który tutaj zmarł w 1907. Miejscowość ta była także miejscem działalności przedwojennego duchownego luterańskiego i polskiego działacza narodowego ks. Karola Kulisza.

Atrakcje turystyczne

• Zabytkowy kościół ewangelicki z 1782
• Stara kuźnia

Galeria

• 
  Kościół ewangelicki
• 
  Wnętrze kościoła ewangelickiego
• 
  Nagrobek rodziny Tschammerów
• 
  Pomnik na wzgórzu Godula
• 
  Dom nr 249
• 
  Łaźnie ziołowe
• 
  Sala pożegnań
• 
  Kościółek katolicki

Przypisy

1. Český statistický úřad: Informativní počet občanů v ČR ve všech obcích, v obcích 3. typu a v městských částech. [w:] Počty obyvatel v obcích [on-line]. Ministerstvo vnitra České republiky, 2015-01-01. [dostęp 2015-04-08]. (cz.).
2. Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 11. Europa, Część I, 2009 Publikacja w formacie PDF
3. Sčítaní lidu, domů a bytů 2001. [dostęp 2010-09-16]. (cz.).
4. Franciszek Popiołek: Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim, Pamiętniki Instytutu Śląskiego t. XIII, wyd. Instytut Śląski, Katowice 1939, s. 175-179
5. Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 309. ISBN 978-83-926929-3-5.
6. Karol Daniel Kadłubiec, Z dziejów cieszyńskiej ojczyzny polszczyzny, [w:] Karol Daniel Kadłubiec, Władysław Milerski, Cieszyńska ojczyzna polszczyzna, Cieszyn 2001, s. 29.
7. Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.). Brak numerów stron w książce
8. Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.). Brak numerów stron w książce