1242–1253 – konflikt zbrojny z Zakonem Krzyżackim. Okolice Gdańska (Oliwa) spustoszone przez oddziały krzyżackie.
1253, 30 lipca – pokój, w którym Świętopełk zobowiązał się nie podejmować w przyszłości kroków wojennych przeciwko Krzyżakom. Złamanie pokoju groziłoby oddaniem Gdańska zakonowi.
oblężenie Gdańska przez Brandenburczyków. Wezwanie Krzyżaków do pomocy przy usunięciu wroga.
13 listopada – zajęcie Gdańska przez Krzyżaków i rzeź mieszkańców (według różnych szacunków zginęło od kilkunastu do kilkuset mieszkańców).
1320–1321 – papież Jan XXII zwołał sąd papieski obradujący w Inowrocławiu i Brześciu Kujawskim. Wyrokiem sądu Krzyżacy mieli zwrócić Królestwu Polskiemu całe Pomorze Gdańskie wraz z Gdańskiem oraz wypłacić odszkodowanie. Krzyżacy wyrok zakwestionowali.
1410, 5 sierpnia – rada gdańska postanowiła uznać władzę Władysława Jagiełły. Gdańsk uzyskał przywileje, m.in. otrzymał okoliczne osady Pruszcz, Migowo, Orunia, Ujeścisko, Wiślina i Bogatka.
1 lutego – Władysław Jagiełło, w wyniku traktatu w Toruniu, uwolnił Gdańsk od złożonej mu przysięgi. Gdańsk spotkały represje ze strony Krzyżaków.
22–23 lutego – zjazd stanów pruskich ustanowił podatek, w celu spłaty zobowiązań względem Królestwa Polskiego. Zgodę wyraził ogół stanów oprócz Gdańska.
marzec – Krzyżacy w ramach odwetu zamknęli port w Gdańsku.
6 kwietnia – delegacja gdańszczan zaproszona na rokowania z Krzyżakami została podstępnie uwięziona, trzech delegatów zostało zamordowanych – Konrad Leczkow, Arnold Hecht (burmistrzowie) i Bartłomiej Gross (rajca).
1416, 18 czerwca – rewolta mieszczan w Gdańsku przeciwko radzie, spowodowana polityką monetarną wielkiego mistrza i znaczną inflacją.
5 lutego – wybuch powstania w Gdańsku przeciwko Krzyżakom, zajęty został Wielki Młyn na Starym Mieście. Wypowiedzenie posłuszeństwa Zakonowi.
11 lutego – komtur zamkowy Pfersfelder przekazał cały zamek radzie gdańskiej. Zakończył się okres panowania Krzyżaków w Gdańsku po 145 latach i 3 miesiącach.
6 marca – król Kazimierz Jagiellończyk na wniosek poselstwa Związku Pruskiego z Janem Bażyńskim na czele, wcielił Gdańsk do Polski, udzielając mu jednocześnie przywileju bicia własnej monety.
16 czerwca – Gdańsk uzyskał wielki przywilej podporządkowujący Głównemu Miastu, Osiek, Młode i Stare Miasto, ponadto uzyskał monopol wyłączności praw miejskich w promieniu 5 mil (tj. 30–40 km) oraz gwarancję, że na tym obszarze nie będzie zbudowany żaden zamek.
9 lipca – przywilej piotrkowski Kazimierza Jagiellończyka upoważnił Gdańsk do samodzielnego wydawania wilkierzy i nakładania podatków. Oddawał Gdańskowi na wyłączne użytkowanie mennicę oraz prawo kontroli wybrzeża pruskiego od Księstwa Słupskiego do posiadłości Elbląga.
15 maja – Gdańsk otrzymał tzw. wielki przywilej, zapewnił on gdańszczanom swobodny przywóz towarów Wisłą z Polski, Litwy i Rusi bez konieczności kontroli. Zniesiono cło funtowe oraz cła lądowe i wodne na terenie Prus Królewskich oraz przyrzeczono nie wprowadzać żadnych ceł i opłat na Wiśle.
25 maja – dzięki przywilejowi nadanemu przez Kazimierza Jagiellończyka do herbu miasta, dwóch krzyży, dodana została złota korona.
15 sierpnia – zwycięstwo gdańskich okrętów kaperskich nad przeważającą eskadrą duńsko-inflancką.
17 kwietnia – król Zygmunt I Stary wkroczył na czele 8 tysięcy wojska do Gdańska, ściął buntowników i rozszerzył uprawnienia swojego burgrabiego, któremu nadał wyższe kompetencje niż burmistrzowi. Wprowadzona została unifikacja monetarna.
1560–1570 – do Gdańska przybyły grupy protestantów uchodzących przed prześladowaniami w Niderlandach – luteranie, kalwini i mennonici.
1563–1570 – w czasie wojny siedmioletniej Gdańsk, pomimo skrupulatnego przestrzegania neutralności, tracił poprzez ograniczenie wymiany handlowej ze Szwecją oraz popadł w konflikt z innymi kontrahentami.
12 sierpnia – delegacja Rady miasta Gdańska została wyrokiem sądu sejmowego uwięziona.
1570, 14 marca – wydano Statuty Karnkowskiego – regulacje prawne, dotyczące władztwa Polski nad Bałtykiem. Akcentowały one zwierzchnie prawa nad Gdańskiem króla Polski i Korony, a dopiero na dalszym miejscu wymieniały uprawnienia władz gdańskich. Władze Gdańska protestowały, gdyż statuty były sprzeczne z przywilejami Gdańska.
1571 – Hans Kramer rozpoczął budowę nowożytnych fortyfikacji.
Gdańsk odmówił złożenia przysięgi Stefanowi Batoremu przed potwierdzeniem wszystkich wolności i przywilejów miejskich. Gdańszczanie napadli na „polskie” klasztory Brygidek, Karmelitów i Dominikanów oraz przygotowali obronę miasta paląc okoliczne osady: Stare Szkoty, Oliwę, Chełm, Biskupią Górę i inne.
15 września – Stefan Batory wydał rozporządzenie wzywające do blokady handlowej Gdańska.
13 października – zakończono budowę mostu zwodzonego przez fosę przed Bramą Wyżynną.
15 lutego – w odwecie za uznanie przez cystersów Stefana Batorego za króla gdańszczanie zrabowali i zniszczyli klasztor w Oliwie.
17 kwietnia – klęska gdańszczan w bitwie z wojskami królewskimi nad jeziorem Lubieszowskim. Przegrana spowodowała silniejsze zjednoczenie się mieszczan w obronie miasta.
11 czerwca – początek oblężenia Gdańska przez wojska króla Stefana Batorego.
16 września – atak floty gdańskiej i duńskiej na Elbląg, gdzie na rozkaz Stefana Batorego powstawała flota wojenna.
12 grudnia – Gdańszczanie złożyli w Malborku hołd Stefanowi Batoremu i przeprosili go. Batory w wyniku braku rozstrzygnięć wojskowych oraz nacisku magnatów i szlachty zgodził się na kompromis.
16 grudnia – Stefan Batory potwierdził przywileje miasta i wolność wyznania dla luteran. Gdańsk zobowiązał się wypłacić w pięciu ratach odszkodowanie w wysokości 200 tys. florenów. Autonomia Gdańska została zachowana.
27 czerwca – na sejmie elekcyjnym większość głosów otrzymał książę Conti, część województw opowiadała się za Fryderykiem Augustem, którego popierała również Rada Gdańska.
26 września – Książę Conti przypłynął z eskadrą 6 fregat francuskich do Oliwy, gdzie został przepędzony przez jazdę saską i polską.
18 października – Francja podjęła represje względem Gdańska, zajmowane były statki i towary gdańskie.
1700–1721 – podczas wielkiej wojny północnej Gdańsk był niejednokrotnie zagrożony przez obce wojska. W celu wzmocnienia miasta zatrudniono fortyfikatora Jana Charpentiera.
XVIII wiek
1717 – sejm „niemy” ustalił podatek na utrzymanie wojska. Gdańsk, który miał go zapłacić razem z Prusami Królewskimi sprzeciwił się. Wojewoda chełmiński, gen. Jakub Zygmunt Rybiński stał na czele kompanii wojsk koronnych. Nastąpił okres walk bratobójczych, zakończony rozkazem Augusta II wstrzymania walk.
6 maja – armia rosyjska zdobyła wyspę Ostrów i Szaniec Letni.
9 maja – armia rosyjska przeprowadziła generalny szturm Gdańska. Szczególnie krwawe walki toczyły się o Grodzisko. Wojska rosyjskie straciły ponad trzy tysiące zabitych i rannych.
14 maja – początek panicznego odwrotu nieatakowanej ekspedycji francuskiej. W Gdańsku wywołało to konsternację.
20 maja – powrót ekspedycji francuskiej, w wyniku działalności hrabiego Ludwika de Plélo. Ekspedycja wylądowała na Westerplatte. Jednak wspólna akcja z oddziałami gdańskimi nie powiodła się.
25 maja – przybycie wojsk saskich na pomoc armii rosyjskiej.
27 maja – wycofanie się oddziałów francuskich, ostrzeliwanych przez flotę rosyjską.
5 września – Bank Gdański włączono do Banku Rzeszy.
7 września – kapitulacja Westerplatte. Nocna parada NSDAP urządzona z tej okazji na Adolf-Hitler Strasse (al. Grunwaldzka). Parada zbombardowana została przez polski wodnopłat, pilotowany przez pilota por. Józefa Rudzkiego i ostrzelana przez obserwatora por. Juszczakiewicz. Zrzucono 6 bomb o wagomiarze 12,5 kg z wysokości dachów domów[potrzebny przypis].
5 kwietnia – zakończenie grabieży i podpaleń. Bilans zniszczeń: całe miasto – 55%[potrzebny przypis], zabytkowe śródmieście – 90%, z czego około połowa wskutek ostrzału artyleryjskiego, nalotów i walk – reszta była skutkiem celowego wypalania i wyburzania[1][2][4][5].
20 marca – powstał Uniwersytet Gdański z połączenia Wyższej Szkoły Ekonomicznej i Wyższej Szkoły Pedagogicznej.
12 października – uruchomiono bazę przeładunku płynnej siarki.
grudzień – rozpoczął się strajk w Stoczni Gdańskiej. Milicja i wojsko użyła broni przeciwko protestującym, byli zabici i ranni. Wiec pod gmachem KW PZPR zakończył się jego podpaleniem.
1971, 12 maja – w klinice Akademii Medycznej na świat przyszły tzw. „gdańskie pięcioraczki”: Agnieszka, Ewa, Adam, Piotr i Roman Rychert.
23 sierpnia – powstał pierwszy numer Strajkowego Biuletynu Informacyjnego „Solidarność”. Bogdan Pietruszka przedstawił projekt pomnika ku czci zabitych w 1970 – Pomnika Poległych Stoczniowców.
31 sierpnia – podpisanie porozumień sierpniowych w sali BHP Stoczni Gdańskiej strajkujących stoczniowców z reprezentacją strony rządowej. Porozumienie gwarantowało m.in. powstanie niezależnych związków zawodowych. Wydarzenia te przyjmuje się jako początek procesu obalenia systemu komunistycznego we wschodniej Europie.
14–17 grudnia – strajk w Stoczni Gdańskiej, na ulicach trwały starcia demonstrantów z ZOMO, do walki skierowane były helikoptery i czołgi, były pierwsze ofiary walk ulicznych.
2 maja – początek strajku w Stoczni Gdańskiej. Po dwóch dniach stocznię otoczyły oddziały ZOMO i odcięto łączność telefoniczną. Nazajutrz do stoczni z pełnomocnikiem Episkopatu do podjęcia mediacji przyjechali Tadeusz Mazowiecki i Andrzej Wielowieyski. Ich rozmowy z dyrekcją nie dały żadnych rezultatów. Protest stoczniowców poparli strajkiem okupacyjnym studenci Uniwersytetu Gdańskiego.
10 maja – bez podpisania porozumień zakończył się strajk w Stoczni Gdańskiej. Strajkujący wyszli z zakładu i w pochodzie udali się do kościoła św. Brygidy.
1 września – koniec strajków w stoczniach. Po ich zakończeniu powstał Międzyzakładowy Komitet Organizacyjny „S”, który był kontynuacją Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego.
↑ abcWspomnienia z odbudowy Głównego Miasta. Izabella Greczanik-Filipp (red.). T. 2. Gdańsk: „Marpress”, 1997. ISBN 83-87291-23-4. Brak numerów stron w książce