Według danych GUS z 30 czerwca 2021 r., Tczew liczył 59 105 mieszkańców[2] i był pod względem liczby ludności czwartym (po Gdańsku, Gdyni oraz Słupsku) miastem w województwie pomorskim, a także 73. spośród najludniejszych miast w Polsce[3].
Pierwsza źródłowa wzmianka o Tczewie pochodzi z 1252 r., kiedy to w Tczewie książę Sambor II rozpoczął budowę zamku. W wystawionym niemieckim dokumencie wymieniono osadę Dersove. Etymologia nazwy miasta nie została dotąd przez językoznawców wyjaśniona w sposób jednoznaczny, przypuszcza się, że może pochodzić z języka pruskiego[6] (pruskie słowo „dirse” oznaczało osobę odważną). Jedno jest jednak pewne, że jest ona daleko starsza niż jego pierwszy zapis. W najstarszych pisanych dokumentach (XII i XIII w.) występowały obok siebie dwie nazwy odnoszące się do tej samej albo nawet do dwóch sąsiadujących ze sobą osad: wspomniana Trsow – zdaniem prof. Tymienieckiego pochodzenia etruskiego, a według Mrongowiusza od Tkaczewo, co oznaczałoby osadę tkaczy, i Derszewo, od imienia feudała Dersława, odpowiadające kaszubskiemuDërszewò, a niemieckiemuDirschau.
Rosnące znaczenie gospodarczej funkcji Wisły i kilku ośrodków osadniczych występujących w XII-XIII w. na terenie Tczewa zadecydowało o budowie zamku i przeniesieniu stolicy księstwa przez Sambora II z Lubiszewa do Tczewa na przełomie 1252/1253 roku. Powstanie Rady Miejskiej w Tczewie, ukonstytuowanej już w 1258 za przyzwoleniem wspomnianego księcia Sambora II, wyprzedza lokację miasta. Jest to jedyny tego typu przypadek na terenie dzisiejszej Polski. Tczewska Rada Miejska utworzona została wcześniej niż uważane za najstarsze w naszym państwie Rady we Wrocławiu (1261), w Krakowie (1264) czy w Poznaniu (1280), które w tych miastach powstały jednak kilka lub kilkanaście lat po nadaniu praw miejskich. W świetle faktów historycznych samorząd miasta Tczewa jest starszym, więc i pierwszym w dziejach na obecnym obszarze Polski.
W 1260 r. Tczew otrzymał z nadania Sambora II prawa miejskie (lokacja na prawie lubeckim). W mieście rozwijało się rzemiosło i handel. Zamożność powiększała komora celna na Wiśle. Istniał port, do którego przypływały statki zachodnich kupców, a własna mennica biła wymienialne srebrne denary. Ostatni władca Pomorza Gdańskiego Mestwin II w 1289 sprowadził do Tczewa dominikanów, którzy zbudowali w mieście swój kościół i zespół klasztorny.
W 1308 r. Tczew podstępnie zdobył zakon krzyżacki. Miasto zostało spalone, a mieszczanie wygnani[7]. W ręce zakonu dostał się przywilej lokacyjny, pieczęć miejska i księga prawa lubeckiego. Organizacja miejska przestała istnieć na ponad pół wieku. Dopiero bowiem w latach 1364–1383 Krzyżacy nadali miastu cztery przywileje regulujące zakres praw i obowiązków mieszczan w stosunku do zakonu (lokacja miasta na prawie chełmińskim)[8]. Po 1308 Krzyżacy wznieśli tutaj też zamek będący siedzibą krzyżackich administratorów wójtostwa tczewskiego[9]. Na XIV wiek datowane jest również powstanie fortyfikacji miejskich, rozpoznanych metodą archeologiczną na odcinku biegnącym wzdłuż obecnej ulicy Zamkowej[10]. Wjazd do miasta w tym czasie umożliwiały Bramy Gdańska, Młyńska i Wodna.
W 1577 r. miał miejsce, spowodowany nieostrożnością żołnierzy Stefana Batorego, wielki pożar, który prawie doszczętnie zniszczył miasto. Przetrwały tylko budowle sakralne. Odbudowane ze zgliszcz miasto odwiedził w 1623 król Zygmunt III Waza.
W czasie wojen ze Szwecją w XVII w. i w okresie wojny północnej (1700-1721) miasto ucierpiało od przeciągających tędy obcych wojsk. Niespokojne były też dla Pomorza, w tym również dla Tczewa, czasy saskie poprzedzające rozbiory i rządy pruskie.
Po I rozbiorze
W 1772 r., z chwilą I rozbioruRzeczypospolitej, Tczew znalazł się pod panowaniem pruskim. Ośrodkiem polskiej kultury w mieście pozostawali dominikanie (do kasaty zakonu w 1818).
Ożywienie nadziei Polaków na zrzucenie władzy pruskiej nastąpiło w 1794 podczas insurekcji kościuszkowskiej, a następnie w latach 1806–1807 podczas wkraczania wojsk napoleońskich i polskich legionów do Wielkopolski i na Pomorze Gdańskie. Pod Tczewem wojska te stanęły 17 stycznia 1807. Miasto zostało zdobyte przez żołnierzy Henryka Dąbrowskiego 23 lutego 1807, podczas generalnego szturmu na Tczew, do którego włączyła się także ludność polska. W legionistach tczewianie widzieli swojego opiekuna i reprezentanta legalnej władzy polskiej. Na rozkaz Napoleona miasto zostało oszańcowane i umocnione. Wokół miasta powstało wtedy 12 szańców. W latach 1807–1812 w Tczewie kilkakrotnie przebywał cesarz Napoleon. Po upadku powstania listopadowego w Tczewie przebywali internowani przez władze pruskie powstańcy, z których część osiedliła się w mieście na stałe.
W I poł. XIX w. Prusacy rozebrali część murów obronnych z basztami i bramami wjazdowymi, połowę fortyfikacji z czasów szwedzkich i napoleońskich, a także zniszczony już zamek tczewski. Od połowy XIX w. Tczew zaczął się rozwijać jako ośrodek przemysłowy oraz węzeł kolejowy i drogowy. W latach 1851–1857 zbudowano pierwszy most na Wiśle. Jego filary ozdobiono neogotyckimi wieżami. Na przyczółkach wybudowano bogato zdobione bramy wjazdowe. W tym czasie był to najdłuższy most w Europie Północnej (ok. 800 m). Wkrótce przestał on wystarczać i w latach 1888–1890 wybudowano tuż obok w odległości 30 m drugi most. Przejął on funkcję mostu kolejowego, gdyż ten pierwszy służyć miał odtąd potrzebom ruchu pieszego i kołowego.
W II poł. XIX w. i na początku XX w. w Tczewie powstały: młyn parowy, fabryka maszyn Muscata, fabryka i warsztat naprawy maszyn Kriesela, fabryka wyrobów metalowych Kelcha, królewski zakład budowy maszyn, odlewnia żelaza, wytwórnie wyrobów cementowych Hoffmana, dwie cukrownie, fabryka wafli, browar, gazownia, wodociągi, zakłady kanalizacji, wodociągi miejskie. Rozwinął się też handel zbożem oraz żegluga na Wiśle.
Aktywni byli Polacy. W okresie poprzedzającym odzyskanie niepodległości powstały: Ochotnicza Straż Pożarna (1897), Zjednoczenie Zawodowe Polskie (1905), Bank Ludowy (1906), Towarzystwo śpiewacze św. Cecylii (reaktywowane w 1918). Oparciem polskości w Tczewie był Kościół katolicki.
Okres międzywojenny
W 1918 r. została utworzona Rada Ludowa, przejmując nieoficjalnie władzę z rąk niemieckich. Rada przygotowała też mieszkańców Tczewa do uroczystego, oficjalnego przekazania miasta oddziałom „Błękitnej Armii” generała Józefa Hallera. W 1919 r. ukazała się polska gazeta „Dziennik Tczewski”. Dzień powrotu do Polski był bliski. Z wielką serdecznością ludność polska witała 30 stycznia 1920 żołnierzy „Błękitnej Armii” w Tczewie. Przed gmachem starostwa powitano żołnierzy chlebem i solą. Okolicznościowe przemówienie wygłosił pierwszy po wyzwoleniu starosta polski Maksymilian Arczyński. Po kilku dniach, 4 lutego, Tczew odwiedził sam wódz „Błękitnej Armii” gen. Józef Haller.
Odzyskanie przez Polskę niepodległości i powrót Tczewa do państwa polskiego rozpoczynają najnowszą kartę dziejów miasta. Już w 1920 otwarto w Tczewie pierwszą w Polsce Państwową Szkołę Morską. Faktycznym jej organizatorem był pierwszy dyrektor tej placówki komandor Antoni Garnuszewski. W okresie dziesięciolecia istnienia tczewska „szkoła wilków morskich” wydała 140 absolwentom dyplomy oficerów nawigatorów i oficerów mechaników.
Od 1920 r. trwały też prace nad włączeniem Tczewa do przedsięwzięć gospodarczych związanych z problematyką morską. W 1926 na podstawie decyzji Ministra Przemysłu i Handlu, Wojewody Pomorskiego oraz memoriału Magistratu Miasta Tczewa, przy wydatnej inicjatywie Izby Przemysłowo-Handlowej w Grudziądzu powstał w Tczewie port rzeczno-morski. W oficjalnym otwarciu portu uczestniczył minister Eugeniusz Kwiatkowski. W pracach budowlanych brał udział m.in. inż. Henryk Kliem. Szczególnie korzystne dla portu tczewskiego były lata 1926–1928 – okres szczytowej koniunktury na polski węgiel, spowodowanej długotrwałym strajkiem angielskich górników. Od 1926 roku działało Towarzystwo Żeglugowe „Wisła-Bałtyk” powołane do życia przez konsorcjum kopalń Zagłębia Dąbrowskiego, dysponujące sześcioma holownikami i czternastoma własnymi lichtugami morskimi[11]. Po 1928 roku Towarzystwo zaprzestało działalności i port w Tczewie stracił na znaczeniu i znikły nadzieje na rozwój funkcji portowych miasta na rzecz powstającego portu w Gdyni[11]. Choć skończyły się przeładunki na wielką skalę, żegluga na Wiśle nie ustała. Dziesiątki barek i holowników przepływało przez Tczew codziennie. Odbywał się też regularny ruch pasażerski w górę i w dół Wisły za sprawą spółki „Vistula”. W 1920 zgłoszono w sejmie postulat ustanowienia Tczewa stolicą województwa pomorskiego. Nie został on jednak przyjęty, choć argumenty przedstawione przez posła Jana Dąbskiego z PSL-Piast były dobrze uzasadnione.
W okresie międzywojennym znaczny był dorobek miasta w dziedzinie przemysłu. Istniało wiele fabryk, rozwijało się rzemiosło i handel oraz budownictwo mieszkaniowe. Wybudowano kościół pw. św. Józefa i stadion sportowy. Zmodernizowano wodociągi i rzeźnię miejską. Ukazywało się kilka gazet i czasopism polskich. Liczba mieszkańców wzrosła z ok. 16 tys. w 1921 do 28 tys. w 1938.
Od 1930 r. stacjonował w Tczewie 2 batalion strzelców, który na wypadek wojny miał jak najdłużej przeciwstawić się Niemcom oraz wysadzić mosty na Wiśle[12].
1 września 1939 o godzinie 4:34 trzy bombowce nurkujące z 3./StG 1, dowodzone przez Staffelkapitäna Oberleutnanta Brunona Dilleya zaatakowały most w Tczewie. Ich atak nie miał jednak zniszczyć mostu, ale przeszkodzić w jego zniszczeniu. Walki w obronie miasta trwały tylko jeden dzień – 1 września 1939. Żołnierze polscy wykonali jednak swoje zadanie. Na rozkaz ppłk. Stanisława Janika – dowódcy 2 batalionu strzelców mosty zostały zniszczone. Uniemożliwiono w ten sposób przegrupowanie Niemcom swoich wojsk z Rzeszy do Prus Wschodnich, w celu przeprowadzenia planowanego w drugim etapie kampanii wrześniowej skrzydłowego uderzenia na linię Bugu. Rankiem, 2 września do Tczewa wkroczyły wojska hitlerowskie. Rozpoczęła się okupacja – czas mordów i represji wielu tczewian. Na terenie miasta utworzono obozy dla jeńców angielskich i francuskich oraz obóz pracy dla Polaków. Działały różne organizacje konspiracyjne ruchu oporu (m.in. Armia Krajowa i Gryf Pomorski). Niemcy wysiedlali Polaków do Generalnego Gubernatorstwa i do Rzeszy na przymusowe roboty.
Okupacja hitlerowska skończyła się 12 marca 1945, kiedy Tczew zdobyły wojska sowieckie z 242 i 372 dywizji 2 Armii Uderzeniowej2 Frontu Białoruskiego. W bitwie o Tczew poległo ponad 100 żołnierzy sowieckich. Na podstawie dekretu PKWN z 31 sierpnia 1944 zostały utworzone miejsca odosobnienia, więzienia i ośrodki pracy przymusowej dla „hitlerowskich zbrodniarzy oraz zdrajców narodu polskiego”. Obóz pracy nr 177 Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego utworzyło w Tczewie[13].
Po II wojnie światowej Tczew należał do najbardziej zniszczonych przez działania frontowe miast Pomorza Gdańskiego. Praktycznie nie ostała się żadna zdolna do produkcji fabryka. Nastąpił znaczny ubytek ludności do ok. 18–20 tys. Mieszkańcy podjęli najpierw trud odbudowy, a następnie rozbudowy miasta, które dziś liczy 60 253 osoby (maj 2009). Obecnie w mieście istnieje szereg przedsiębiorstw przemysłu elektromaszynowego, maszynowego, stoczniowego, metalowego, spożywczego, budownictwa wodnego i mostowego. Coraz bardziej widoczny jest sektor prywatny. Istnieje wiele firm i spółek.
Kalendarium historii Tczewa
3000–1700 p.n.e. – z tych czasów pochodzą pierwsze znaleziska archeologiczne na terenie Tczewa, głównie z okresu wpływów rzymskich (groby oraz osady).
1252 – pierwsza pisana wzmianka o Tczewie (Dersove) w niemieckim dokumencie.
1258 – w Tczewie powstała pierwsza na ziemiach polskich Rada Miejska.
1260 – nadanie Tczewowi praw miejskich przez księcia Sambora II.
1466 – po pokoju toruńskim Tczew wrócił do Polski.
1577 – wielki pożar spowodowany nieostrożnością żołnierzy Stefana Batorego – pożar prawie doszczętnie zniszczył miasto.
1623 – miasto odbudowane ze zgliszcz odwiedził król Zygmunt III Waza.
1772 – po pierwszym rozbiorze Tczew znalazł się pod panowaniem pruskim.
17 stycznia 1807 – pod Tczewem stanęły wojska napoleońskie.
23 lutego 1807 – miasto zostało zdobyte przez żołnierzy Jana Henryka Dąbrowskiego.
1851-1857 – zbudowano pierwszy tczewski most na Wiśle. Gdy przestał wystarczać, w latach 1888–1890, w odległości ok. 30 metrów wybudowano kolejny most.
1918 – została utworzona Rada Ludowa przejmując nieoficjalnie władzę z rąk niemieckich. Rada przygotowała też miasto do uroczystego przekazania miasta oddziałom „Błękitnej Armii” gen. Hallera.
30 stycznia 1920 – żołnierze „Błękitnej Armii” wkroczyli do Tczewa. Po kilku dniach – 4 lutego do miasta przyjechał gen. Józef Haller.
farnykościół Podwyższenia Krzyża Świętego – najstarszy zabytek w mieście. Kościół pochodzi z XIII w., zbudowany został w stylu nadwiślańskiego gotyku, a jego wystrój wewnętrzny pochodzi z okresu baroku. Olbrzymia murowana wieża jest najstarszą częścią kościoła, a jej szczyt – dawniej drewniany – został odbudowany po pożarze w 1982. Na ścianach kościoła znaleziono zabytkowe freski, które konserwatorzy starają się odrestaurować; najstarszy z nich pochodzi z II poł. XV w. i przedstawia święte niewiasty – nieczęsto w średniowiecznej sztuce sakralnej przedstawiano wyłącznie postacie kobiet. W wieży znajdują się cztery dzwony: „Odkupiciel człowieka”, „Maryja”, „Jan Paweł II” i „Wacław”.
most drogowy na Wiśle oraz most kolejowy – stanowią szczególną atrakcję Tczewa. Jako pierwszy powstał most drogowy (1851-1857) i był wówczas jednym z najdłuższych na świecie (837 m długości), budowa mostu drogowego kosztowała 4 mln talarów. Kamień węgielny pod budowę położył Fryderyk Wilhelm IV. Most początkowo miał 10 wież i dwie bramy wjazdowe z pięknymi portalami – dzisiaj pozostały jedynie cztery wieże. Drugi, kolejowy, powstał w latach 1888–1890, kiedy jeden most przestał wystarczać. Mosty są szczególnie interesujące ze względu na zastosowane rozwiązania techniczno-konstrukcyjne. Amerykańskie Towarzystwo Inżynieryjne uznało most tczewski za międzynarodowy zabytek inżynierii budowlanej (na tej samej liście jest m.in. paryska wieża Eiffla).
wiatrak typu holenderskiego – zbudowany został w 1806; drewniany, podmurowany, posiada rzadko spotykane pięcioramienne skrzydło[18] i obrotową głowicę; od 1983 znajduje się w rękach prywatnych, udostępniony na harcówkę dla szczepu harcerzy w Tczewie.
Muzeum Wisły – oddział Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku. Tczew ul. 30 Stycznia 4 (budynek Fabryki Sztuk). Mieści się w budynku przedwojennej Fabryki Maszyn Rolniczych „Arkona”, w której w czasie okupacji znajdował się hitlerowski obóz przesiedleńczy dla ludności polskiej z pow. tczewskiego wyrzucanej z własnych domów i gospodarstw.
Miejska wieża ciśnień – zbudowana w 1905, obrazuje dawne budownictwo urządzeń komunalnych. 40-metrowa wieża siłą naturalnego ciśnienia rozprowadzała do mieszkań wodę, zgromadzoną w ogromnym zbiorniku.
Ratusz – znajdował się na placu Hallera, w centralnym punkcie Starego Miasta, był siedzibą Rady Miejskiej, sądu i kancelarii miejskiej. Po pożarze w 1916 nie został już odbudowany, obecnie siedzibą władz miejskich jest budynek z początku XX w. Obecnie na placu Hallera znajduje się wykonany z kostki obrys dawnych murów ratusza.
Budynek Poczty – wzniesiony w 1905 według projektu Karola Hempla na miejscu dwóch mniejszych budynków z pruskiego muru. Poczta mieści się w tym miejscu od 1850. Na budynku umieszczone są: herb Gdańska, herb Tczewa oraz godło państwowe.
Park miejski – znajduje się w centrum miasta zajmując powierzchnię ok. 15 ha. Jego dolna część powstała w drugiej połowie XIX w., górna część pochodzi z początku XX w. Znajduje się tu m.in. amfiteatr z muszlą koncertową, a przy wejściu do parku można zobaczyć pomnik upamiętniający tczewskich harcerzy, którzy zginęli w II wojnie światowej.
Centrum Kultury i Sztuki, dawna hala miejska – wybudowana według projektu budowniczego miejskiego Ottona Spechta i architekta Wilhelma Meyer’a z Hildesheim (wnętrza) w 1910/1911. Jeden z pierwszych budynków na Pomorzu wybudowany przy wykorzystaniu żelbetu[19].
Budynek pierwszej w Polsce Państwowej Szkoły Morskiej – zbudowany w 1911, początkowo mieściła się w nim Szkoła Żeńska. Szkoła Morska powstała w 1920 i działała w Tczewie do 1930. Przed przeniesieniem do Gdyni ukończyło ją 140 absolwentów na wydziałach nawigacyjnym i mechanicznym. Obecnie mieści się w nim I Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie.
Budynek dawnych łazienek – budowy zakończono w 1913, na parterze mieściły się poczekalnia i łazienki lecznicze, na piętrze znajdowały się łazienki pierwszej i drugiej klasy. Następnie budynek pełnił funkcję siedziby starostwa powiatowego. Obecnie budynek jest w rękach prywatnych, a siedziba starostwa powiatowego znajduje się obecnie na ulicy Piaskowej.
Kościół św. Józefa – zbudowany w latach 1931–1936. Kościół ma 55 metrów długości oraz 30 metrów szerokości. Wysokość wieży od ziemi do dachu wynosi 44 m.
Przystań wraz z bulwarem – zbudowana w ramach rewitalizacji Starego Miasta kompleks rekreacyjno-wypoczynkowy, z ogródkiem jordanowskim, restauracją, karczmą, ścieżkami widokowo-spacerowymi.
Most Knybawski – położony w odległości ok. 2 km od południowej granicy Tczewa.
Gospodarka
Na terenie miasta zlokalizowana jest Pomorska Specjalna Strefa Ekonomiczna z licznymi przedsiębiorstwami[20]. Większe firmy to Flex, Thales oraz Eaton.
Tczew jest jednym z największych węzłów kolejowych na Pomorzu. Stacja kolejowa w Tczewie jest ważną stacją w ruchu pasażerskim, jak i towarowo-przeładunkową, skomunikowaną z Trójmiastem, a także największymi miastami w Polsce[21]. W granicach administracyjnych miasta przebiegają ważne szlaki kolejowe:
W mieście komunikacja miejska jest skupiona na 11 liniach autobusowych[23]. Przewoźnikiem miejskim jest firma Gryf z Kartuz. W mieście znajduje się nowoczesny dworzec przesiadkowy oraz 3 pętle autobusowe. Od 1 września 2023 roku komunikacja miejska jest bezpłatna dla wszystkich[24]. Funkcjonuje również linia nr 50 na trasie Tczew – Gdańsk – Tczew, operowana przez ReloBus[25] oraz 9 linii autobusowej komunikacji gminnej organizowanej przez gminę Tczew[26]. W mieście działa metropolitarny system wypożyczania rowerów MEVO oraz przedsiębiorstwa umożliwiające wypożyczenie hulajnóg elektrycznych.
Szlaki turystyczne
W Tczewie swój początek mają następujące szlaki turystyczne:
W Tczewie funkcjonują ponadto liczne przedszkola (publiczne i niepubliczne), Zespół Placówek Specjalnych im. św. Jana Pawła II (przedszkole, szkoła podstawowa i szkoła średnia) oraz Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Janiny Garści.
Wspólnoty wyznaniowe
Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:
W Tczewie swą siedzibę ma klub piłkarski Gryf 2009 Tczew, który powstał 24 czerwca 2009 z połączenia dwóch klubów: Wisły Tczew oraz Unii Tczew[34][35], Wisła Tczew, która reaktywowała się 22 maja 2015 roku oraz Unia Tczew reaktywowana w 2012 roku. Znajduje się tu także Tczewskie Centrum Sportu i Rekreacji (TCSiR) z krytą oraz otwartą pływalnią, siłownią, sauną i kortami tenisowymi[36].
↑Piotr Zygmunt Kowalski, Tczewska hala z 1910 roku i architektura jej wnętrz, „Architektura Miast. Zbiór studiów”, t. X, Za zamkniętymi drzwiami. Wystrój wnętrz w XIX i XX wieku, red. Bogna Derkowska-Kostkowska, Mateusz Soliński, Bydgoszcz 2023,s. 133-144, ISBN 978-83-8697042-1.
State electoral district of Queensland, Australia South BrisbaneQueensland—Legislative AssemblyElectoral map of South Brisbane 2017StateQueenslandCreated1860MPAmy MacMahonPartyGreensNamesakeSouth BrisbaneElectors38,892 (2020)Area12 km2 (4.6 sq mi)Coordinates27°29′S 153°2′E / 27.483°S 153.033°E / -27.483; 153.033 Electorates around South Brisbane: Cooper McConnel Bulimba Maiwar South Brisbane Greenslopes Maiwar Miller Greenslopes Electoral ...
يفتقر محتوى هذه المقالة إلى الاستشهاد بمصادر. فضلاً، ساهم في تطوير هذه المقالة من خلال إضافة مصادر موثوق بها. أي معلومات غير موثقة يمكن التشكيك بها وإزالتها. (يوليو 2017) جزء من سلسلة مقالات سياسة سورياسوريا الدستور الدستور حقوق الإنسان السلطة التنفيذية رئيس الجمهورية (قائمة)
Artikel ini memiliki beberapa masalah. Tolong bantu memperbaikinya atau diskusikan masalah-masalah ini di halaman pembicaraannya. (Pelajari bagaimana dan kapan saat yang tepat untuk menghapus templat pesan ini) Artikel ini berisi konten yang ditulis dengan gaya sebuah iklan. Bantulah memperbaiki artikel ini dengan menghapus konten yang dianggap sebagai spam dan pranala luar yang tidak sesuai, dan tambahkan konten ensiklopedis yang ditulis dari sudut pandang netral dan sesuai dengan kebijakan ...
قرية راتخ - قرية - تقسيم إداري البلد اليمن المحافظة محافظة صنعاء المديرية مديرية بني حشيش العزلة عزلة الشرفة السكان التعداد السكاني 2004 السكان 2٬479 • الذكور 1٬242 • الإناث 1٬237 • عدد الأسر 277 • عدد المساكن 269 معلومات أخرى التوقيت توقيت اليمن (+3 غري...
Armenië Eerste deelname 2007 Aantal deelnamen 16 Aantal gewonnen 2 Zender ARMTV Statistieken Hoogste positie 1ste (2010, 2021) Laagste positie 9de (2018, 2019) Portaal Eurovisiesongfestival Monica Avenesian en haar achtergronddanser in 2013 Maléna won het festival in 2021. Armenië neemt sinds 2007 deel aan het Junior Eurovisiesongfestival. Tot op heden heeft Armenië 16 keer deelgenomen aan het evenement. Het land heeft twee keer gewonnen: in 2010 met ...
St.-Lorenz-Kirche Die Kirche St. Lorenz ist seit der Reformation ein evangelisches Kirchengebäude in Hof. Als älteste Kirche der Stadt gilt sie als Mutterkirche (Urpfarrei) Hochfrankens. Inhaltsverzeichnis 1 Geschichte 2 Orgel 3 Literatur 4 Weblinks 5 Einzelnachweise Geschichte Die Pfarrei St. Lorenz wurde 1214 am Fest der heiligen Katharina von Alexandrien erstmals in einer Urkunde des Plebans Albert urkundlich[1] erwähnt, der Kirchenbau wurde seitdem durch Brände und Kriege mehr...
French biologist and naturalist Jean Vincent Félix LamourouxJean Vincent Félix LamourouxBorn(1779-05-03)May 3, 1779AgenDiedMarch 26, 1825(1825-03-26) (aged 45)CaenNationalityFrenchEducationSaint-Amans schoolKnown forSeminal work with algaeScientific careerFieldsBiologyThesis (1805)Notable studentsArcisse de CaumontAuthor abbrev. (botany)J.V.Lamour. Jean Vincent Félix Lamouroux (3 May 1779 – 26 March 1825) was a French biologist and naturalist, noted for his seminal wo...
Стефано Окака Стефано Окака Особисті дані Повне ім'я Стефано Окака Чука Народження 9 серпня 1989(1989-08-09) (34 роки) Кастільйоне, Італія Зріст 186 см Вага 82 кг Громадянство Італія Позиція нападник Інформація про клуб Поточний клуб «Істанбул Башакшехір» Номер 77 Юнацьк...
Helmut Böttiger auf der Leipziger Buchmesse 2013 Helmut Böttiger (* 8. September 1956 in Creglingen) ist ein deutscher Schriftsteller, Literaturkritiker und Essayist. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Veröffentlichungen 3 Auszeichnungen 4 Weblinks 5 Einzelnachweise Leben Helmut Böttiger studierte nach dem Abitur am Gymnasium Weikersheim Germanistik und Geschichte in Freiburg. Er beendete sein Studium mit einer Dissertation über Fritz Rudolf Fries und die DDR-Literatur. Nach verschiedenen Stat...
Kalmuk beralih ke halaman ini. Untuk desa di Iran, lihat Kalmak-e Gelal. KalmukХальмгуд Halm'gudJumlah populasi196,000Daerah dengan populasi signifikan Kalmykia (Rusia) Rusia183,372[1][2] Ukraina325[3] Kirgizstan12,000[4]BahasaKalmyk Oirat, RusiaAgamaKebanyakan Buddha TibetanMinoritas Kristen Ortodoks di Rusia[5] Mayoritas Islam Sunni di Kirgizstan Minorias Yudaisme di Belarus[6]Kelompok etnik terkaitMongol, khususnya...
Board game EvoBox cover of the German editionPlayers3–5Setup time20 minutesPlaying time90–120 minutesChanceMediumAge range12 +SkillsStrategic thought Evo: The Last Gasp of the Dinosaurs is a German-style board game for three to five players, designed by Philippe Keyaerts and published by Eurogames.[1] The game won the GAMES Magazine award for Game of the year 2002.[2][3] It was nominated for the Origins Award for Best Graphic Presentation of a Board Game 2000.[...
Monsoon season in East Asia Plum rain falling on two clear umbrellas, looking up toward the Tokyo Metropolitan Government Building, in June 2009. East Asian rainy seasonChinese nameChinese梅雨Literal meaningplum rainTranscriptionsStandard MandarinHanyu PinyinméiyǔHakkaRomanizationmòi-yíYue: CantoneseJyutpingmui4 jyu5Southern MinHokkien POJmûi-ú / bôe-íKorean nameHangul장마Hanja長마TranscriptionsRevised RomanizationjangmaJapanese nameKanji梅雨Kanaつゆ / ばいうTranscription...
Speculative fiction character trope Medusa, ancient example of the monster girl trope, who is sometimes depicted as beautiful as well as fearsome A monster girl is a fictional trope of a girl or young woman who is or shares visual traits with a monster. The trope is historically used strictly negatively and antagonistically as a representation of an ugly, cruel, or deceitful woman; such incarnations often have the woman hide her monstrous traits to deceive others. More recent works of media o...
Fast day in Judaism, preceding Passover Fast of the FirstbornJ. M. W. Turner's depiction of the Plague of the Firstborn (The Tenth Plague of Egypt, 1802)Official nameHebrew: תַעֲנִית בְּכוֹרוֹת (Ta'anit B'chorot) or תַעֲנִית בְּכוֹרים (Ta'anit B'chorim). Translation: Fast of the firstbornObserved byJudaism and JewsTypeJudaismSignificanceThis fast commemorates the salvation of the Israelite firstborns during the Plague of the FirstbornObservancesfastingB...
High end hifi cassette deck Nakamichi DragonCassette deckManufacturerNakamichiDesignersNiro NakamichiKozo KobayashiProduction period1982–1993FeaturesAuto azimuth adjustmentAuto reverse replayManual calibrationDolby B and C The Nakamichi Dragon is an audio cassette deck that was introduced by Nakamichi in 1982 and marketed until 1994. The Dragon was the first Nakamichi model with bidirectional[a] replay capability and the world's first production tape recorder with an automatic azimu...
American diplomat Catherine Ebert-GrayUnited States Ambassador to the Solomon IslandsIn officeApril 14, 2016 – November 17, 2019PresidentBarack ObamaDonald TrumpPreceded byWalter E. NorthSucceeded byErin Elizabeth McKeeUnited States Ambassador to Papua New GuineaIn officeFebruary 23, 2016 – November 27, 2019PresidentBarack ObamaDonald TrumpPreceded byWalter E. NorthSucceeded byErin Elizabeth McKeeUnited States Ambassador to VanuatuIn officeJuly 5, 2016 – Novem...
هذه المقالة عن مركب كيميائي. لكربون، طالع كربون (توضيح). كربونات Ball-and-stick model of the carbonate anion الاسم النظامي (IUPAC) Carbonate تسمية الاتحاد الدولي للكيمياء Trioxidocarbonate[1]:127 المعرفات رقم CAS 3812-32-6 بوب كيم (PubChem) 19660 مواصفات الإدخال النصي المبسط للجزيئات C(=O)([O-])[O-] المعرف الكيميائي ال...
1992 anti-secession agreement between Russia and most of its regionsYou can help expand this article with text translated from the corresponding article in Russian. (August 2021) Click [show] for important translation instructions. Machine translation, like DeepL or Google Translate, is a useful starting point for translations, but translators must revise errors as necessary and confirm that the translation is accurate, rather than simply copy-pasting machine-translated text into the Eng...
Canadian television channel The Score Television Network redirects here. For other uses, see The Score (disambiguation). Television channel Sportsnet 360Sportsnet 360 logoCountryCanadaBroadcast areaNationalHeadquartersToronto, OntarioProgrammingLanguage(s)EnglishPicture format480i (SDTV)1080i (HDTV)OwnershipOwnerRogers Sports & Media (Sportsnet 360 Television Inc.[1])Sister channelsSportsnetSportsnet OneSportsnet WorldWWE NetworkHistoryLaunched1994 (as licence-exempt service)May 1...