Ukończył studia w dziedzinie nauk politycznych na Uniwersytecie w Genewie, otrzymał kilka honorowych doktoratów uczelni z całego świata. Uczęszczał do Royal Military Academy Sandhurst. W 1998 książę Henryk, jeszcze jako następca tronu luksemburskiego, został wybrany na członka Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Jest patronem wielu krajowych organizacji sportowych, m.in. Federacji Pływania i Ratownictwa Wodnego Luksemburga, Federacji Sportów Zimowych Luksemburga, Federacji Sportowców Niepełnosprawnych Luksemburga oraz Federacji Sportów Kolarskich Luksemburga.
We wrześniu 2009 książę Henryk nagrodzony został przez Papieską Radę „Iustitia et Pax”. Nagroda im. kard. François Xavier Nguyên Van Thuâna ma być wyrazem woli poparcia dla starań monarchy w walce z eutanazją. Książę Henryk w marcu 2009 zawetował ustawę o eutanazji, przyjętą wcześniej przez parlament jego kraju. Zmusiło go to do zawieszenia swej władzy[1].
Wstąpił na tron Luksemburga po abdykacji ojca 7 października 2000. Pełni głównie funkcje reprezentacyjne, ale może powołać premiera i rząd, rozwiązać Izbę Deputowanych i akredytować ambasadorów. Jest dowódcą armii luksemburskiej w randze generała, oraz ma honorową rangę majora w brytyjskim Regimencie Spadochronowym. W maju 2001 razem z żoną złożył pierwszą oficjalną wizytę dyplomatyczną – na zaproszenie króla i królowej Hiszpanii, odwiedził Hiszpanię[potrzebny przypis].
W październiku 2020, gdy obchodził 20. rocznicę objęcia tronu, zaprzeczył planom abdykacji w dobie kryzysu[3]. W marcu 2024, w programie nadawanym przez stację RTL, 69-letni wielki książę potwierdził, że zaplanował już ustąpienie z tronu na rzecz swojego najstarszego syna, ale termin tego wydarzenia utrzymał w tajemnicy[4][5]. 23 czerwca tego samego roku ogłosił, że następca tronu zostanie mianowany jego namiestnikiem (fr. Lieutenant-Représentant du Grand-Duc,luks. Lieutenant-Representant vum Grand-Duc,niem. Stellvertreter des Großherzogs)[6][7][8]. Ceremonia objęcia namiestnictwa przez przez księcia Wilhelma obyła się 8 października 2024[9].
24 grudnia 2024 w swoim przemówieniu świątecznym ogłosił, iż zamierza abdykować na rzecz swojego syna Wilhelma, 3 października 2025 roku, cztery dni przed 25. rocznicą wstąpienia na tron[10].
↑Namiestnik Wielkiego Księcia. Por. art. 42 ust. 1 (obecnie art. 58 ust. 1) Konstytucji Wielkiego Księstwa Luksemburga, tłum. Agnieszka Wojtyczek-Bonnad, Krzysztof Wojtyczek, Wydawnictwo Sejmowe, 2016. Tłumaczone też jako: porucznik wielkiego księcia [w:] Janusz Karp, System konstytucyjny Luksemburga, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2008, ISBN 978-83-7059-893-8, s. 42-43 oraz namiestnik-reprezentant [w:] Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, tłum. Grażyna i Jacek Schirmerowie, Świat Książki, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7391-767-5
↑ abPrezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.
↑Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).
↑Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.
.jpg)
.svg)
.gif){kind=small}
