Była pierwszym dzieckiem Leopolda, księcia Brabancji (później króla Belgów) i Astrydy, księżnej Brabancji. Studiowała psychologię dziecięcą w École supérieure de jeunes filles w Genewie.
Po ślubie uzyskała tytuł Jej Królewskiej Wysokości dziedzicznej wielkiej księżnej Luksemburga, a po abdykacji teściowej w dniu 12 listopada 1964 została kolejną wielką księżną Luksemburga. Funkcję pełniła do abdykacji męża w dniu 7 października 2000. Uczestniczyła w oficjalnych wystąpieniach i zagranicznych podróżach dyplomatycznych. Była zaangażowana w działalność Międzynarodowego Czerwonego Krzyża.
Jej dziadkami byli ze strony ojca Albert I, król Belgów, władający krajem od 1909 do 1934 roku i Elżbieta, królowa Belgów, pochodząca z książęcej rodziny Wittelsbachów, księżniczka Bawarii; natomiast ze strony matki Karol, książę Västergötlandu, członek szwedzkiej rodziny królewskiej i Ingeborga, księżniczka urodzona w duńskiej rodzinie królewskiej.
29 sierpnia 1935 jej ciężarna matka zginęła w wypadku samochodowym w Lucernie[1]. Jej ojciec otoczył troje osieroconych dzieci opieką i zadbał, by utrzymywały kontakty z rodziną matki. W 1941 ożenił się z Marią Lilianą Baels, ale małżeństwo nie zostało uznane za dynastyczne.
Edukacja
Księżniczka rozpoczęła naukę w specjalnie dla niej utworzonej klasie w Pałacu Królewskim w Brukseli. W 1940 zaczęła uczęszczać do szkoły, ale nadal była uczona przez prywatnych nauczycieli. 7 czerwca 1944 jej rodzina została ujęta przez nazistów, którzy wylądowali w Normandii i odesłana do aresztu domowego do Niemiec. Belgijska rodzina królewska została uwolniona 7 maja 1945 i osiadła w Prégny w Szwajcarii.
Księżniczka studiowała psychologię dziecięcą w École Supérieure de Jeunes Filles w Genewie.
W chwili narodzin otrzymała tytuł Jej Królewskiej Wysokości księżniczki Józefiny Szarlotty z Brabancji.
23 lutego 1934 uczestniczyła w oficjalnych uroczystościach z okazji wstąpienia jej ojca na tron belgijski[2]. Jej tytuł został zmieniony, odtąd była księżniczką Belgii.
24 lipca 1938 brała udział w otwarciu Narodowego Memoriału ku czci króla Alberta I w Nieuwpoort Bridge[3].
1 stycznia 1949 złożyła oficjalną wizytę w ratuszu w Brukseli[4].
W 1950 pojechała z dyplomatyczną wizytą do belgijskiego Lokeren[5].
12 marca 1950 wzięła udział w narodowym referendum, głosując za powrotem króla Leopolda III z wygnania do kraju[6].
Księżniczce Józefinie nigdy nie przysługiwało miejsce w linii sukcesji belgijskiego tronu. Po zmianie przepisów w 1991 tron mogą dziedziczyć jedynie kobiety urodzone jako dynastyczne potomkinie króla Alberta II.
Życie prywatne
wielki książę Henryk (następca wielkiego księcia Jana) ze swoją małżonką, wielką księżną Marią Teresą
24 marca 1953 zmarła Maria, królowa Wielkiej Brytanii i z tego powodu rozważano przełożenie uroczystości weselnych. Księżniczka Małgorzata, która pierwotnie miała reprezentować brytyjską rodzinę królewską, została zastąpiona przez ambasadora Geoffreya C. Allchina. Planowany ślub dziedzica tronu spowodował znaczne zwiększenie liczby turystów, którzy zaczęli odwiedzać księstwo. Prasa określiła zjawisko jako największą pokojową inwazję Luksemburga.
7 kwietnia 1953 Józefina opuściła Brukselę, żegnana przez około 70 tysięcy poddanych. Książę powitał swoją narzeczoną w pociągu na granicy belgijsko-luksemburskiej, pocałował ją i odprowadził do limuzyny, która zawiozła ich do stolicy.
9 kwietnia 1953 para zawarła cywilny związek małżeński w Pałacu Książęcym w Luksemburgu. Uroczystości przewodniczył burmistrz miasta, Emile Hamilius.
Małżonkowie przejechali karetą około dwumilowy odcinek drogi pomiędzy pałacem a Katedrą Notre Dame, pomimo niewielkich opadów deszczu. W katedrze wstąpili w religijny związek małżeński w wierze katolickiej, a Józefina otrzymała tytuł Jej Książęcej Wysokości Dziedzicznej Wielkiej Księżnej Luksemburga[7]. W uroczystościach uczestniczyli przedstawiciele niemalże wszystkich europejskich rodzin panujących; było to największe wydarzenie na kontynencie po zakończeniu II wojny światowej[7].
W czasie przechodzenia pary młodej w stronę ołtarza doszło do konfliktu pomiędzy członkami belgijskiej rodziny królewskiej. Tradycja nakazuje, by w katedrze tuż za narzeczonymi stanęli ich rodzice. Tymczasem królowa Elżbieta, babka księżniczki Józefiny, stanęła obok księcia Feliksa, ojca księcia Jana (chcąc zastąpić swoją zmarłą synową, królową Astrydę), spychając macochę Józefiny, księżną de Réthy na ósme miejsce. Panna młoda, zestresowana konfliktem pomiędzy babką a macochą, pomyliła stronę, z której stała przy swoim narzeczonym, zmuszając gości do zmiany miejsc w katedrze w ostatniej chwili.
Wśród gości weselnych luksemburskiej pary książęcej znaleźli się między innymi:
Para książęca początkowo planowała wielodniowy rejs po Morzu Śródziemnym, ale z planów zrezygnowano ze względu na stres, jakiego doznała Józefina w związku ze ślubem i przygotowaniami do niego. Razem z mężem odpoczywała w Luksemburgu, a następnie udali się w podróż po Afryce.
16 kwietnia 1955 Józefina urodziła syna i przyszłego następcę tronu, który otrzymał imiona Henryk Albert Gabriel Feliks Maria Wilhelm (Henri Albért Gabriel Félix Marie Guillaume) i zajął drugie miejsce w linii sukcesji tronu, za swoim ojcem.
Najmłodsze dziecko Józefiny i Jana, książę Wilhelm Maria Ludwik Krystian (Guillaume Marie Louis Christian), przyszedł na świat 1 maja 1963. Wilhelm i jego trzej synowie zajmują miejsca w linii sukcesji tronu Luksemburga.
Następczyni tronu Luksemburga
W swoim pierwszym publicznym wystąpieniu po ogłoszeniu zaręczyn złożyła kwiaty pod Grobem Nieznanego Żołnierza, położonym przy katedrze Świętego Mikołaja i Świętej Guduli w Brukseli. Miało to miejsce 17 listopada 1952.
12 listopada 1964 w obecności rodziny książęcej i przedstawicieli rządu wielka księżna Szarlotta podpisała akt abdykacyjny[9]. Księżna motywowała decyzję swoim wiekiem (miała 68 lat) i tym, że jej syn gotów jest do objęcia władzy.
Po podpisaniu dokumentów miała miejsce uroczysta ceremonia wstąpienia na tron wielkiego księcia Jana i nowej wielkiej księżnej Luksemburga, Józefiny Szarlotty. Następnie odprawiono mszę w katedrze Notre Dame, a para wielkoksiążęca wystąpiła na balkonie Pałacu Książęcego.
Wielka księżna Luksemburga
wielki książę Jan i wielka księżna Józefina podczas ceremonii wstąpienia na tron (1964)wielki książę Jan (1967)
Była wśród gości zaproszonych na oficjalne obchody 50-lecia panowania królowej Elżbiety II (Londyn, 2002)[34].
Religia
Wielka księżna została ochrzczona i wychowana w wierze katolickiej.
jako żona katolickiego monarchy mogła korzystać z tak zwanego przywileju bieli, czyli możliwości ubierania się w biały kostium w czasie spotkań z papieżem.
W sierpniu 1978 uczestniczyła w uroczystościach pogrzebowych papieża Pawła VI[35].
15 maja 1985 książę i księżna przyjęli w Luksemburgu papieża Jana Pawła II, który przyjechał do państwa z oficjalną wizytą[36].
W 2000 para książęca wzięła udział w prywatnej audiencji w Watykanie u Jana Pawła II.
Patronaty
Była prezydentem Młodzieżowej Sekcji Luksemburskiego Czerwonego Krzyża.
Była honorowym prezydentem Luksemburskiej Orkiestry Filharmonijnej.
Była prezydentem Luksemburskiego Czerwonego Krzyża.
Choroba i śmierć
W 2003 roku u wielkiej księżnej rozpoznano raka płuca.
9 stycznia 2005 Pałac Książęcy ogłosił, że stan zdrowia księżnej znacznie się pogorszył.
10 stycznia luksemburski rząd wydał następujące oświadczenie: Jej Królewska Wysokość Wielka Księżna Józefina Szarlotta, księżniczka Belgii, zmarła na zamku w Fischbach w poniedziałek 10 stycznia 2005 o godzinie 5:55 rano w wieku 77 lat. Premier Jean-Claude Juncker ogłosił sześciotygodniową żałobę narodową i udał się do zamku, gdzie złożył pokłon wielkiej księżnej. Termin państwowych uroczystości pogrzebowych wyznaczono na 15 stycznia. W katedrze Notre Dame w Luksemburgu zorganizowano księgę kondolencyjną. Trumnę z ciałem księżnej wystawiono w Pałacu Książęcym.
W dniu pogrzebu żałobę narodową w Norwegii ogłosił król Harald V, cioteczny brat Józefiny-Szarlotty.
W uroczystościach pogrzebowych wielkiej księżnej w Katedrze Notre Dame udział wzięli reprezentanci wielu krajów, między innymi:
książę Otto, księżna Regina, arcyksiężna Astryda, arcyksiążę Karol Krystian, arcyksiężna Maria Astryda, arcyksiężniczka Maria Krystyna, arcyksiążę Imre, arcyksiążę Krzysztof, arcyksiążę Aleksander, arcyksiężniczka Gabriela
książę Mikołaj, księżna Małgorzata, księżniczka Maria-Anuncjata, księżniczka Maria-Astryda, książę Józef-Emanuel, książę Alojzy, księżna Zofia
wielki książę Jan, wielki książę Henryk, wielka księżna Maria Teresa, książę Jan, książę Wilhelm, księżna Sybilla, dziedziczny wielki książę Wilhelm, książę Feliks, książę Ludwik, księżniczka Aleksandra, książę Sebastian, księżniczka Maria-Gabriela, książę Konstantyn, książę Wacław, książę Karol-Jan,
.svg)
