Hugo Kapet (ur. ok. 940, zm. 996) – hrabia Paryża, Orleanu, Senlis i Dreux (od 956 roku), książę Franków (od 965 roku), w 987 wybrany na króla Franków. Syn Hugona Wielkiego, z dynastii Robertynów, oraz Jadwigi Saskiej, córki Henryka I, króla Niemiec.
Był założycielem dynastii Kapetyngów, rządzącej Francją do roku 1328, a w liniach bocznych do roku 1848 (z przerwą w latach 1791–1815).
Życiorys
Umierając w 956 roku, Hugo Wielki pozostawił po sobie trzech młodocianych synów: Hugona (ur. ok. 940), Odona (ur. ok. 943) i Odona-Henryka (ur. ok. 945). Na łożu śmieci powierzył ich opiece Roberta I Normandzkiego i Brunona Wielkiego, biskupa Kolonii i księcia Dolnej Lotaryngii, swego szwagra.
Bruno dołożył wszelkich starań by zapewnić młodym Robertynom sukcesję po ojcu. Wymógł na Lotarze IV nadanie Hugonowi w 965 roku tytułu dux Francorum („księcia Franków”), a młodszemu Odonowi inwestyturę Burgundii, którą po śmierci tego objął najmłodszy Odon-Henryk (965). Hugo objął we władanie dużą dzielnicę, w jego bezpośrednim władaniu było kilka hrabstw, przede wszystkim: Paryż, Orlean, Senlis i Dreux. Jego wasalami byli hrabiowie: Blois, Andegawenii, Maine i Tours, ponadto sprawował on kontrolę nad kilkoma bogatymi opactwami. W teorii Hugo jako książę Neustrii posiadał pewne prawa do zwierzchnictwa nad hrabstwami Normandii, Bretanii i Flandrii, jednak już wtedy zależność ta była czysto iluzoryczna.
Latem 968 zawarł związek małżeński z Adelajdą (950–1006), córką Wilhelma III, księcia Akwitanii (934–963), hrabiego Poitou, Owernii i Limoges.
W 987 roku po nagłej śmierci Ludwika V został wybrany na króla Franków, w opozycji do Karola z Lotaryngii, przedstawiciela podupadłej już dynastii Karolingów, z którym toczył później wojnę w obronie swej korony. W 987 w Reims został koronowany na króla Franków. Jako król nie miał stałej siedziby królewskiej, dwór monarszy przenosił się według potrzeb związanych ze sprawami wojny czy gospodarki. Władza jego, jak i zresztą czterech pierwszych Kapetyngów, była słaba, zależność wasalnych książąt, hrabiów i baronów bardzo iluzoryczna, nawet w czasie wojny niechętnie wypełniali oni swe lenne obowiązki dostarczania zbrojnych oddziałów królowi.
Siłę dynastii stanowiły dobre stosunki z Kościołem katolickim. Król miał wpływ na wybór biskupów i korzyści z administrowania dóbr kościelnych. Dla Kościoła był on oparciem i gwarantem porządku w państwie. Dobru dynastii służył też zwyczaj koronowania najstarszego syna króla jeszcze za życia poprzednika.
Hugo Kapet zmarł 24 października 996 w Paryżu. Pochowany jest w bazylice Saint-Denis.
Przydomek
Przydomek Kapet pochodzi prawdopodobnie od wyrazu „chapet”, oznaczającego osobę ubraną w krótki płaszcz bądź kapę. W XI wieku w ten sposób określano nie tylko samego Hugona, ale i jego ojca. Dopiero pod koniec XIII wieku zaczęto go kojarzyć przede wszystkim z synem[1].
Rodzina
Z żoną Adelajdą miał pięcioro dzieci:
Przypisy
- ↑ JudithJ. Everard JudithJ., Hallam ElizabethH.E. M. Hallam ElizabethH.E., Francja w czasach Kapetyngów 987-1328, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007 . Brak numerów stron w książce
- ↑ Wywód utworzony na podstawie: Foundation for Medieval Genealogy.
- ↑ a b c król z prawa, nigdy nie objął tronu
