Teodozjusz (Prociuk)

Teodozjusz

Феодосий

Ihor Prociuk Игорь Процюк
Metropolita omski i tarski (stoi z prawej)
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1927 Topilne
Data i miejsce śmierci	28 maja 2016 Omsk
Metropolita omski i tarski
Okres sprawowania	1997–2011
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia omska
Śluby zakonne	27 listopada 1962
Diakonat	24 marca 1945
Prezbiterat	1 kwietnia 1945
Chirotonia biskupia	2 grudnia 1962

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	2 grudnia 1962
Miejscowość	Siergijew Posad
Miejsce	Ławra Troicko-Siergijewska
Konsekrator	Aleksy I
Współkonsekratorzy	Efrem II, Pimen (Izwiekow), Nikodem (Rotow)
Współkonsekrowani biskupi Makary (Swystun) 7 czerwca 1970 Meliton (Sołowjow) 26 lipca 1970 Warłaam (Iljuszczenko) 22 października 1972 Atanazy (Kudiuk) 31 sierpnia 1980

Teodozjusz imię świeckie Ihor Iwanowicz Prociuk, ros. Игорь Иванович Процюк, ukr. Ігор Іванович Процюк (ur. 7 stycznia 1927 w Topilnym, zm. 28 maja 2016 w Omsku^[1]) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie kapłana prawosławnego^[1]. Jego dwaj bracia również są duchownymi prawosławnymi^[2]. W czasie II wojny światowej ukończył kurs na psalmistę prowadzony w Ławrze Poczajowskiej. Został następnie psalmistą w cerkwi w Drużkopolu, zaś od 1944 był hipodiakonem w soborze Trójcy Świętej w Łucku. Jako mężczyzna żonaty^[2] 24 marca 1945 przyjął święcenia diakońskie, zaś 1 kwietnia – kapłańskie. W tym samym roku rozpoczął pracę duszpasterską w cerkwi św. Szymona w Sielcu, zaś w 1947 został proboszczem parafii Trójcy Świętej w Myslinach. W 1949 przeniesiony do parafii Narodzenia Matki Bożej w Kuźminie; w 1961 został dziekanem dekanatu kamieńsko-podolskiego. Od 1956 protojerej; w 1959 zaocznie ukończył studia teologiczne^[1].

27 listopada 1962 złożył wieczyste śluby zakonne w Ławrze Troicko-Siergijewskiej i już następnego dnia otrzymał godność archimandryty. 2 grudnia 1962 w jednej z cerkwi ławry miała miejsce jego chirotonia na biskupa czernihowskiego i nieżyńskiego. Dwa lata później przeniesiony na katedrę połtawską i krzemieńczuską, zaś w 1967 został biskupem czernowieckim i bukowińskim. Po pięciu latach służby w tej eparchii został wyznaczony na biskupa smoleńskiego i wiaziemskiego. Od 1978 arcybiskup, zaś od 1979 – magister nauk teologicznych^[1].

26 grudnia 1984 został egzarchą patriarchy Moskwy i całej Rusi dla Europy Środkowej oraz ordynariuszem eparchii berlińskiej i niemieckiej. 29 czerwca 1986 przeniesiony do eparchii omskiej z tytułem arcybiskupa omskiego i tiumeńskiego. Po reorganizacji eparchii jego tytuł uległ zmianie na arcybiskup omski i tarski. Od 1997 metropolita^[1].

W 2011 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go w stan spoczynku^[3]. W 2012 jego następca na katedrze, metropolita Włodzimierz (Ikim) ujawnił, iż odchodząc z katedry Teodozjusz przejął większość majątku zarządu eparchii, korzystając z zapisów regulaminu wewnętrznego Patriarchatu Moskiewskiego umożliwiającego biskupom przepisywanie na siebie mienia cerkiewnego, a następnie odmówił jego zwrotu^[2][4].

Zmarł w 2016^[1].

Przypisy

1. Biogram na stronie Patriarchatu Moskiewskiego
2. Подтверждение «предсказаний теории». В РПЦ МП разгорается уже внутрииерархический скандал: о присвоении церковного имущества Омским митрополитом
3. ЖУРНАЛ № 66
4. Митрополит Омский и Таврический Владимир по поручению главы РПЦ взялся вернуть в лоно церкви имущество (автомобили, дом, иконы и пр.), присвоенное бывшим руководителем епархии Феодосием

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000113550114
• VIAF: 165890618
• LCCN: no2005060742
• SUDOC: 117778729
• NUKAT: n2008121171