PROFILBARU.COM

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	25 sierpnia 1946
Miejscowość	Moskwa
Konsekrator	Aleksy I
Współkonsekratorzy	Grzegorz (Czukow), Onezyfor (Ponomariow), Nestor (Sidoruk)
Współkonsekrowani biskupi
Andrzej (Suchenko)	25 lutego 1948
Alipiusz (Chotowicki)	14 czerwca 1958
Jan (Wiendłand)	28 grudnia 1958

Guriasz
	Wiaczesław Jegorow
	Metropolita symferopolski i krymski
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	1 października 1891 ; Opieczeński Posad, gubernia nowogrodzka
Data i miejsce śmierci	12 lipca 1965 ; Symferopol
Miejsce pochówku	?↗
	Metropolita symferopolski i krymski
Okres sprawowania	1961–1965
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia symferopolska i krymska
Śluby zakonne	1915
Diakonat	1915
Prezbiterat	1915
Chirotonia biskupia	25 sierpnia 1946
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Guriasz, imię świeckie Wiaczesław Michajłowicz Jegorow (ur. 19 września^?/1 października 1891 w Opieczeńskim Posadzie w guberni nowogrodzkiej^[1], zm. 12 lipca 1965 w Symferopolu) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył w 1911 szkołę kupiecką w Petersburgu. W 1915 złożył wieczyste śluby mnisze, po czym przyjął święcenia na hierodiakona i hieromnicha. Dwa lata później ukończył Petersburską Akademię Duchowną i na stałe zamieszkał w Ławrze św. Aleksandra Newskiego w Petersburgu. Od 1922 posiadał godność archimandryty^[1].

1 czerwca 1922 r. został aresztowany w związku z działalnością w bractwie św. Aleksandra Newskiego działającym przy ławrze. W styczniu 1923 r. został skazany na trzyletnie zesłanie do Turkmenii. W 1925 r. wrócił do Leningradu i do ławry, od 1926 r. kierował utworzoną przy niej szkołą teologiczną. Aresztowany w maju 1927 r., został zwolniony w listopadzie tego samego roku. W grudniu 1928 r. został aresztowany po raz kolejny i skazany na pięć lat łagru. Karę odbywał przy budowie Kanału Białomorsko-Bałtyckiego^[1].

Po zwolnieniu w 1933 osiadł w Samarkandzie, gdzie był proboszczem parafii przy soborze Opieki Matki Bożej. W 1945 został przełożonym ponownie otwartej po okresie prześladowań ławry Troicko-Siergijewskiej^[1].

25 sierpnia 1946 w Moskwie miała miejsce jego chirotonia na biskupa taszkenckiego i Azji Środkowej. Jako konsekratorzy wzięli w niej udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy I, metropolita leningradzki Grzegorz, biskup kałuski Onezyfor oraz biskup użhorodzki i mukaczewski Nestor. W 1952 Guriasz (Jegorow) otrzymał godność arcybiskupią.

W 1953 został przeniesiony na katedrę saratowską i stalingradzką, obejmując równocześnie tymczasowy zarząd eparchii astrachańskiej. 31 lipca 1954 został arcybiskupem czernihowskim i nieżyńskim, zaś w roku następnym – arcybiskupem dniepropetrowskim i zaporoskim. W 1959 otrzymał godność metropolity i objął katedrę mińską i białoruską. Po roku przeniesiony na katedrę leningradzką i ładoską. W 1961 został metropolitą symferopolskim i krymskim, pełnił równocześnie zadania locum tenens eparchii dniepropetrowskiej.

Zmarł w 1965 w swoim mieszkaniu w Symferopolu po odprawieniu Świętej Liturgii w soborze katedralnym w Symferopolu. Został pochowany na cmentarzu Wszystkich Świętych w Symferopolu^[1].