|
|
Systemy pisma CJK
|
Łaciński system pisma
|
| Rozmiar zestawu znaków
|
Duży |
Niewielki
|
| Tworzenie nowych znaków
|
Zwykle przez łączenie dwóch istniejących, historycznie częste, obecnie bardzo rzadkie
|
Dodawanie znaków diakrytycznych do znaku bazowego
|
| Zapis na podstawie mowy
|
Jednoznaczny w przypadku pisma koreańskiego, silnie wieloznaczny w przypadku japońskiego i chińskiego
|
Jednoznaczny (np. chorwacki) lub umiarkowanie wieloznaczny (np. polski, angielski)
|
| Odczyt na podstawie pisma
|
Jednoznaczny w przypadku pisma koreańskiego, umiarkowana wieloznaczność w przypadku japońskiego i chińskiego
|
Prawie jednoznaczny (np. polski) lub umiarkowanie wieloznaczny (np. angielski)
|
| Szerokość znaków
|
Stała, każdy znak zajmuje osobne kwadratowe pole
|
Zmienna, znaki mogą nawet zachodzić na siebie
|
| Kierunek pisania
|
Historycznie z góry do dołu, z prawej do lewej,
obecnie również z lewej do prawej, z góry do dołu
|
Z lewej do prawej, z góry do dołu
|
| Kolejność znaków
|
Brak standardowej kolejności, wiele systemów
|
W każdym języku standardowa kolejność, drobne różnice między poszczególnymi językami
|
| Znak oznacza zwykle
|
Sylabę, często koduje znaczenie
|
Głoskę, znaki bez semantyki
|
| Zależności między kolejnymi znakami
|
Słabe, znaki czytane oddzielnie
|
Silne, częste wieloznaki, czytanie zależne od kontekstu (ang. cat a. cent)
|
| Interpunkcja
|
Historycznie brak, obecnie występuje, w pismach chińskim i japońskim brak przerw między wyrazami, w koreańskim, pisanym alfabetem hangul, obowiązkowe przerwy
|
Obowiązkowe przerwy między wyrazami, dużo znaków interpunkcyjnych
|
