Słowo Monggol zapisane pismem klasycznymPieczęć Wielkiego Chana Gujuka na liście do papieża Innocentego IV. Tekst w klasycznym piśmie mongolskim głosi: „Mocą Wiecznego Nieba [Tengri]. Rozkaz [jarłyk] panującego nad światem władcy [kana] wielkiego państwa mongolskiego [jeke monggol ułus]. Kiedy dotrze do ludzi poddanych i ludzi nie poddanych, niechaj go słuchają i boją się[1][2]”
Składa się z około 30 liter (samogłosek i spółgłosek), z których większość występuje w 3 wariantach – na początku, w środku i na końcu słowa. Wyrazy zapisywane są z góry na dół i od lewej do prawej.
W 1648 Mongol biçig zaktualizowano do potrzeb ówczesnego języka mongolskiego. Dodano nowe znaki, a istniejące stały się bardziej czytelne. Nowy alfabet nazywany jest Todo biçig (Тодo бичиг). Adaptowano go do zapisu języka kałmuckiego.
Od 1946 pismo mongolskie w Mongolii zastąpione jest zmodyfikowaną cyrylicą.
_131.jpg)
