Utworzony z regimentu arkebuzjerów podkomorzego koronnego Jerzego Dominika Lubomirskiego[1] w 1717 roku uchwałą sejmu niemego jako regiment dragonii Królowej[a]. Regiment otrzymał etat liczący 500 „porcji”[3], co stanowiło 343 osoby[2]. Początkowo dragonia była rodzajem piechoty, której środkiem transportu były konie. W drugiej połowie XVIII w była już traktowana jako kawaleria[2].
W 1770 roku liczył 10 oficerów, 18 podoficerów, 6 felczerów, 8 doboszy i 138 gemajnów[4]. W 1778 według etatu regiment liczył 219 żołnierzy a faktycznie posiadał 218[5].
Zreformowany etat z 1776 roku zakładał istnienie regimentu w sile 353 ludzi i był zgodny z etatem sześciokompanijnego regimentu piechoty[1]. Było to związane z założeniami reformy, która mówiła o zamianie dragonii w piechotę. W jego skład wchodziły: sztab, lejbkompania, kompanie: gen. Wielowiejskiego, ppłk Jaszewskiego, mjr Wielowiejskiego, kpt. Życzyńskiego i kpt. Gintowta[1]. W styczniu 1789 posiadał 257 „głów”[6].
Na mocy uchwały sejmowej z 9 lutego 1789 roku przekształcającego regimenty dragońskie w pułki przedniej straży, hetman wielki koronny wraz z Komisją Wojskową Obojga Narodów 12 lutego 1789 roku wydali rozkaz nakazujący szefowi pułku reorganizację dragonii i powiększenie chorągwi przedniej straży do 135 osób. W myśl tego rozkazu z regimentu konnego im. Królowej gen. mjr Adama Szydłowskiego sformowany został 1 pułk przedniej straży im. Królowej[7].
Do 1789 roku regiment etatowo liczył 24 oficerów z szefem i regimentsfelczerem włącznie. W sztabie służyli: szef, pułkownik, podpułkownik, major, kwatermistrz, audytor, adiutant w randze porucznika. W kompaniach służyło: dwóch kapitanów z kompanią, dwóch kapitanów sztabowych (agrègè), sześciu poruczników i sześciu chorążych. Szefa i pułkownika w dowodzeniu kompaniami zastępowali kapitanowie sztabowi. Podpułkownik i major osobiście dowodzili swoimi kompaniami[9].
regiment arkebuzerów podkomorzego koronnego Jerzego Dominika Lubomirskiego (-1717) → regiment dragonii Królowej (1717-1789) → pułk 1 przedniej straży im. Królowej (1789-1794) ↘ rozformowany po powstaniu kościuszkowskim
Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.
Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.
.JPG)
