System PAL jest udoskonaloną modyfikacją systemu NTSC. Podobnie jak w systemie NTSC, fala podnośna przenosi jednocześnie informacje o dwóch składowych barwy (w przypadku PAL – czerwonej i niebieskiej). Nazwa Phase Alternating Line odzwierciedla sposób przesyłania sygnału telewizyjnego polegający na odwróceniu (o 180 stopni), co drugą linię obrazu, fazy jednej z tych składowych. Zapewnia to automatyczną korekcję błędów różnicowych występujących w przesyłanym sygnale – nie pozwala to jednak skorygować najpoważniejszych błędów. Dlatego też później odbiorniki otrzymały dodatkowo linię opóźniającą zapożyczoną z systemu SECAM, gdzie przechowana jest informacja o kolorze z poprzedniej linii, która po odwróceniu fazy służy do dodatkowej korekcji sygnału koloru w bieżącej linii.
System PAL jest zazwyczaj stosowany dla obrazów w formacie złożonym z 625 linii na klatkę, przy częstotliwości odświeżania 50 Hz i 25 klatkach na sekundę (podobnie jak w klasycznych systemach telewizji monochromatycznej B, G, H, I oraz N).
Niektóre kraje stosują PAL z systemami D i K co jest konsekwencją różnic historycznych i przejścia z systemu SECAM. W Brazylii system PAL występuje w połączeniu z systemem M, co oznacza 525 linii na klatkę i 29.97 klatek na sekundę. W Wielkiej Brytanii prowadzono eksperymenty z adaptacją systemu PAL do użycia z przedwojennym systemem 405 linii.
W Polsce system PAL D/K obowiązuje od roku 1995 (od 1994 w TVP2). System PAL D/K w Polsce w sposób naziemny został zastąpiony w 2013 przez cyfrową telewizję naziemną DVB-T. Obecnie system PAL w Polsce obowiązuje jeszcze w analogowej telewizji kablowej.
W popularnym użyciu PAL oznacza również system telewizji, w zależności od kontekstu może to być albo dowolny system telewizyjny o definicji 625 linii i 50 półobrazów na sekundę (również wtedy, gdy kolor w źródle w ogóle nie jest w żaden sposób kodowany, np. na dyskach DVD i w grach na konsole), albo „zachodni” standard telewizji B/G/H. Określenie to jest jednak nieprawidłowe technicznie. Standard systemu PAL nie określa liczby linii, częstotliwości odświeżania, szerokości pasma wizji, odstępu fonii ani żadnych innych parametrów nie związanych bezpośrednio z transmisją informacji o kolorze.
Opis standardu systemu PAL został opublikowany przez agendę ONZInternational Telecommunications Union w 1998, w dokumencie pod tytułem Recommendation ITU-R BT.470-6, Conventional Television Systems.