1 stycznia 2011 włączono do miasta część sołectwa Suchynia o pow. 55,39 ha z gminy Kraśnik oraz części sołectwa Wyżnica-Kolonia o pow. 2,11 ha z gminy Dzierzkowice[6].
Podział miasta na osiedla
Miasto Kraśnik składa się z dwóch głównych części: położony na południowym wschodzie Kraśnik Stary (zwany też Kraśnikiem Lubelskim lub Dzielnicą Starą) oraz położony na północnym zachodzie Kraśnik Fabryczny (zwany też Dzielnicą Fabryczną), będących przed 1975 rokiem odrębnymi miastami. Obie części są oddalone od siebie 6 km i łączy je prostoliniowa ulica Urzędowska. Jako centralny punkt Kraśnika uważa się skrzyżowanie ulicy Lubelskiej z ulicami: Jagiellońską, Andrzeja Struga i Mostową w Dzielnicy Starej, ze względu na to, że to w tej części miasta usytuowany jest główny węzeł komunikacyjny.
Powyższe części miasta można podzielić na osiedla:
Kraśnik Fabryczny – nazwa pochodzi od położonej w tej części Fabryki Łożysk Tocznych, przy której od lat 30. XX wieku powstawało osiedle. Podzielony jest na obręby ewidencyjne nie będące oficjalnie częściami miasta: Północ, Zachód, Wschód. W obrębie Północ wyodrębnić można nieoficjalne osiedla: os. Młodych, os. Metalowców, os. Słoneczne (dawniej Dąbrowszczaków) będące osiedlami bloków mieszkalnych. W pozostałych obrębach znajdują się osiedla domków jednorodzinnych. W południowej części Dzielnicy Fabrycznej zabudowa przy ul. Chłodnej stanowi oficjalną część miasta Wyżnianka-Kolonia, będąca dawniej częścią wsi o tej samej nazwie w gminie Dzierzkowice. W północno-zachodniej części Dzielnicy Fabrycznej znajduje się leśniczówka, która stanowi oficjalną część miasta Gajówka Budzyń.
Kraśnik Stary – nazwa nawiązuje do najstarszej części miasta. W skład tej części wchodzą oficjalne osiedla bloków mieszkalnych (na północy): Koszary, Zarzecze Drugie; osiedla domków jednorodzinnych (na zachodzie, południu i wschodzie): Bojanówka, Góry, Kwiatkowice, Lasy, Podlesie, Spławy, Stacja Kolejowa (zwane też Osiedlem Kolejowym), Zarzecze Pierwsze; osiedle kamienic i domków jednorodzinnych (w centrum): Stare Miasto, Ośrodek-Miasto; oraz zespół zakładów wyrobu cegły pod nazwą Cegielnie położony na zachód od centrum.
Między głównymi częściami miasta, wzdłuż ulicy Urzędowskiej położone są osiedla:
Piaski – dawniej wieś, w latach 90. XX wieku na wschód od ulicy Urzędowskiej powstało osiedle bloków mieszkalnych.
Od XIV wieku miasto otoczone było wałami. Na ich miejscu ok. 1465 r., z inicjatywy Jana Tęczyńskiego, powstały ceglano-kamienne mury obronne z dwiema bramami: Lubelską i Sandomierską. Rozebrano je w drugiej połowie XIX wieku. Dodatkowymi punktami oporu były kościół otoczony wysokim murem i zamek. Ten ostatni powstał już w XIV wieku na północny zachód od miasta, na górze otoczonej mokradłami. Była to czworoboczna budowla z kamienia i drewna. Na jego dziedzińcu stała kaplica pw. Matki Bożej Loretańskiej. Już w 1646 r. zamek chylił się ku upadkowi, a w 1657 r. został doszczętnie zniszczony przez Szwedów. Jego pozostałości rozebrano w pierwszej połowie XVIII wieku. W 1878 roku Kraśnik, po udziale w powstaniu styczniowym, utracił prawa miejskie.
W 1914 i 1915 r. w okolicach miasta miały miejsce ciężkie walki austriacko-rosyjskie (bitwa pod Kraśnikiem).
Dla poprawy zaopatrzenia frontu Rosjanie zbudowali linię kolejową Lublin – Rozwadów, którą oddano do użytku w dniu 31 grudnia 1914 r.
Po odzyskaniu niepodległości Kraśnik na nowo otrzymał prawa miejskie. W latach 1937–1938, w ramach tworzenia Centralnego Okręgu Przemysłowego, na północ od miasta w lesie Budzyń wzniesiono zakład zbrojeniowy. Miał on wytwarzać amunicję dla artylerii, ruszyła jednak tylko produkcja zapalników. Zakład przejęli Niemcy, produkowano tu części do samolotu Heinkel. W 1939 obszar miasta powiększono kosztem gminy Dzierzkowice[7].
Od 1922 r. w mieście stacjonował 24 Pułk Ułanów, który w czasie kampanii wrześniowej 1939 r. wziął udział w walkach w składzie 10 Brygady Kawalerii[8].
W czasie niemieckiej agresji na Polskę, w Kraśniku uruchomiono wojskową tzw. policyjną zaporę pomagającą zabłąkanym żołnirzom polskim dotrzeć do formowanych jednostek Wojska Polskiego[9].
Podczas okupacji w 1942 r. utworzono w Budzyniuobóz koncentracyjny, podobóz Lublin (KL). Zginęło w nim 8 tys. ludzi. 9 października 1942 roku oddział Gwardii Ludowej pod dowództwem Grzegorza Korczyńskiego rozbił areszt w Kraśniku i uwolnił kilkudziesięciu aresztowanych. Podczas akcji wywiązała się walka, w której zginęło dwóch żandarmów i jeden partyzant[10]. W nocy z 31 grudnia 1942 na 1 stycznia 1943 w ramach akcji „Wieniec II” wysadzono w powietrze przepust kolejowy pod Kraśnikiem. Oddziałem Szarych Szeregów dowodził Tadeusz Zawadzki (ps. Zośka), bohater książki Aleksandra KamińskiegoKamienie na szaniec.
Nagrobek ks. Stanisława Zielińskiego przy kościele św. Ducha w Kraśniku
Wzgórze zamkowe z pozostałościami murowanego zamku zbudowanego na przełomie XIV i XV wieku. Następnie przebudowano go w 2 połowie XV wieku, gdy powstał dwór na kopcu. Po raz pierwszy zamek wzmiankowano w 1589 roku[42]. Inwentarz z 1612 roku opisuje, że zamek na planie czworoboku składał się z dworu otoczonego parkanem, stajni, wieży i bramy, do której wjeżdżało się przez most nad przekopem. Wokół zamku stały budynki gospodarcze: kuchnie, wozownie, stajnie, piekarnia oraz browar przy którym były dwie sadzawki, ogród warzywny i pastewnik, przez który płynęła rzeka z młynem o dwóch kołach. Inwentarze wspominają w obrębie zabudowań zamkowych o starym zamczysku oddzielonym od zamku przekopem. Stał tu na nim drewniany kościółek będący pod opieką proboszcza i klasztoru[43].
Ślady dawnych obwarowań miejskich – widoczne są na ul. Podwalnej.
Kraśnik jest miastem, w którym przemysł ma nieznaczną przewagę nad usługami, co jest związane z lokalizacją w Kraśniku Fabryki Łożysk Tocznych. Wśród ogółu zatrudnionej ludności większość pracuje w przemyśle (ok. 52%), natomiast w usługach i budownictwie pozostała część ludności (ok. 46%). W Kraśniku dominują małe i średnie przedsiębiorstwa, działa także kilka większych zakładów produkcyjnych.
Ta sekcja od 2008-10 wymaga określenia jasnych kryteriów wyboru.
74 (Łódź) – Sulejów – Kielce – Kraśnik – Janów Lubelski – Zamość – Zosin – (Ukraina). Od 2010 roku omija centrum Kraśnika obwodnicą południową. Jest jedniojezdniowa, lecz posiada 2 i 3 pasy oraz w jej ciągu znajdują się estakady, wiadukty oraz tunel.
833 Kraśnik – Chodel – (Opole Lubelskie). Od 31 Grudnia 2021 roku, omija Kraśnik obwodnicą północną, czyli tzw. mała obwodnica Kraśnika. Posiada po jednym pasie ruchu w obu kierunkach.
Do roku 2012 ze stacji kolejowej do Fabryki Łożysk Tocznych (Kraśnik Fabryczny) biegła nieczynna od dawna bocznica kolejowa, która została rozebrana. W jej miejscu planowana jest budowa północnej obwodnicy Kraśnika. Oprócz niej istnieją jeszcze nieużywane bocznice do Jednostki Wojskowej oraz tartaku, który rozebrano w latach 90. XX wieku.
Obiekty sportowe
Znaczącą rolę w mieście w dziedzinie sportu i rekreacji odgrywa Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Kraśniku, którego dyrektorem od czerwca 2024 jest Michał Stawiarski.
Obiekty MOSiR:
Głównym celem współpracy międzynarodowej jest stała wymiana doświadczeń zdobytych przez samorząd Kraśnika i miast partnerskich, a także szukanie wspólnych rozwiązań podobnych problemów pojawiających się przed samorządami lokalnymi[51].
Miejscowości partnerskie, z którymi współpracuje Kraśnik:
↑Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
↑Rozporządzenie Rady Ministrów z 27 lipca 2010 w sprawie ustalenia granic i nazw gmin oraz siedzib ich władz, ustalenia granic niektórych miast oraz nadania niektórym miejscowościom statusu miasta, Dz. U. Nr 139 z 2010, poz. 929.
