Zachodnia granica Karkonoszy z Górami Izerskimi przebiega od wsi Horní Sytová (na północny zachód od Jilemnic) wzdłuż rzeki Izery, jej lewego dopływu Mumlawy i Mielnicy do Przełęczy Szklarskiej, a dalej wzdłuż górnego biegu Kamiennej do jej skrętu na wschód.
Granica wschodnia biegnie ku SE przez Kowary wzdłuż potoku Jedlicy do Podgórza, gdzie skręca ku wschodowi, osiąga Przełęcz Kowarską i schodzi do górnej części Ogorzelca. Na tym odcinku Karkonosze graniczą z Rudawami Janowickimi. Z Ogorzelca granica skręca na południowy zachód, w górę wzdłuż górnego biegu potoku Świdnik do Rozdroża Kowarskiego. Od Rozdroża Kowarskiego biegnie w dół, najpierw na południe, a później na południowy wschód, wzdłuż potoku Złotna przez Klatkę do Jarkowic. Z Jarkowic biegnie na południe przez Opawę i Niedamirów do miejsca gdzie rzeka Bóbr przekracza granicę państwową. Po stronie czeskiej wschodnia granica biegnie od granicy państwowej przez północne przedmieścia Žacléřa, Lampertice, Bernartice, Křenov do przedmieścia Trutnova – Poříčí. Na wschód od Karkonoszy leżą Wzgórza Bramy Lubawskiej, będące częścią Kotliny Kamiennogórskiej oraz Žacléřská vrchovina.
Od Śnieżki (Czarny Grzbiet) odchodzi grzbiet zwany Růžohorská hornatina, oddzielony od Czeskiego Grzbietu i Černohorske hornatiny doliną Úpy.
Od Kowarskiego Grzbietu w kierunku południowym odchodzi Lasocki Grzbiet, którym również biegnie granica polsko-czeska oraz leżące na jego przedłużeniu ku południowi Rýchory.
Wszystkie grzbiety o południkowym przebiegu, poza granicznym Lasockim, leżą całkowicie w Czechach.
Zachodnia część głównego grzbietu gór i północne pogórze jest zbudowane z granitu warycyjskiego. Łączna powierzchnia masywu wynosi ok. 650 km², z czego na terytorium Polski znajduje się niecała 1/3 – ok. 185 km². W Polsce jest on nazywany granitem karkonoskim, a w Czechach karkonosko-izerskim. Z granitu karkonoskiego zbudowane jest w całości Pogórze Karkonoskie, Karkonoski Padół Śródgórski i Śląski Grzbiet oraz północno-zachodnie fragmenty Czarnego Grzbietu, północne Kowarskiego Grzbietu i północna część Czeskiego Grzbietu. Po stronie czeskiej z granitu zbudowane są północno-zachodnie części Karkonoszy i prawie całe Góry Izerskie.
Najstarszymi utworami czwartorzędowymi mogą być preglacjalne żwiry, występujące na obszarze Kotliny Jeleniogórskiej i być może w dolinach potoków na Pogórzu Karkonoskim, gdzie są przykryte młodszymi osadami.
W czwartorzędzie, częściowo w plejstocenie, a częściowo w holocenie powstały zwietrzeliny ziarniste („kasza granitowa”) oraz gliny zboczowe z rumoszem skalnym.
Skały proterozoiczne i staropaleozoiczne, pierwotnie pochodzenia osadowego, wulkanicznego i magmowego, zostały razem przefałdowane i zmetamorfizowane w czasie orogenezywaryscyjskiej.
Potem nastąpił okres denudacji i erozji, trwający przez perm, całą erę mezozoiczną oraz część trzeciorzędu, który doprowadził do zniszczenia skał okrywy i odsłonięcia głębinowych granitów.
Po spowolnieniu alpejskich ruchów górotwórczych nastąpił okres silnej erozji, najpierw w warunkach ciepłego i wilgotnego klimatu, później klimatu peryglacjalnego.
Wyraźne przemodelowanie nastąpiło w czasie zlodowaceń i po stopieniu lądolodu i lodowców górskich. Powstały wtedy najbardziej atrakcyjne elementy rzeźby Karkonoszy, nadające niektórym ich fragmentom znamiona wysokich gór typu alpejskiego. Najbardziej charakterystycznymi śladami tego okresu są kotły polodowcowe o skalistych ścianach, u których podnóży leżą stożki usypowe i napływowe, niżej zaś osadymoreny denne, czołowe i boczne, stawy i jeziora cyrkowe, średnie i wysokie torfowiska. W miejscach, gdzie dostawa śniegu była niewystarczająca, powstały nisze niwalne.
Wietrzenie w wysokogórskim, niemal polarnym, klimacie doprowadziło do powstania znamiennych wieńców gruzowych, kopców darniowych (thufurów), gruntów strukturalnych, gołoborzy, rynien gruzowych, a przede wszystkim niezliczonych skałek, którymi Karkonosze są wręcz usiane i które stanowią o ich turystycznej atrakcyjności. Następowało ono w warunkach klimatu peryglacjalnego, głównie w plejstocenie, a częściowo i obecnie (w holocenie). Na ich powierzchniach można znaleźć dobrze wykształcone kociołki wietrzeniowe, a w łożyskach rzek i potoków – marmity, czyli garnki polodowcowe, będące lejowatymi zagłębieniami w skałach koryta o średnicach oraz głębokościach dochodzących nawet do kilku metrów. Wytworzone zostały głównie w okresie polodowcowym przez wirujące w wodzie kamienie, żłobiące studzienki.
Gleby
Na terenie Karkonoszy zróżnicowanie gleb jest wypadkową oddziaływania skał macierzystych, roślin, zwierząt, klimatu, wód powierzchniowych, ukształtowania terenu i działalności gospodarczej człowieka. Występuje tu duże zróżnicowanie gleb, lecz dominującym elementem są gleby charakterystyczne dla lasów i użytków leśnych – zajmują one ponad ½ powierzchni. Można wyróżnić kilka jednostek taksonomicznych gleb: tereny bezglebowe (gołoborza), gleby inicjalne skaliste (litosole), gleby inicjalne luźne (regosole) i słabo wykształcone (rankery), gleby brunatne kwaśne, gleby płowe właściwe, gleby bielicowe, gleby gruntowo-glejowe, gleby torfowe i kompleksy gleb gruntowo-glejowo-torfowych.
Torfowiska są dość liczne w Karkonoszach, tylko w polskiej części zajmują 85 ha. Większość z nich koncentruje się w strefie regla górnego i w dolnej części piętra kosodrzewiny. Są to minerotroficzne (główny typ zasilania – wody gruntowe) torfowiska stokowe o łącznej powierzchni 65 ha (dane dla polskiej części gór). Ponieważ wody gruntowe dostarczają pokaźną ilość substancji odżywczych, to zespół florystyczny jest w tych zbiornikach bogaty. Największą ilość tego typu torfowisk notuje się po polskiej stronie Karkonoszy w rejonie Mumlawskiego Wierchu, Słonecznika, Pielgrzymów i Schroniska „Odrodzenie”.
Drugą grupą torfowisk, obejmującą łącznie 20 ha po polskiej stronie gór, są torfowiska wysokie strefy subalpejskiej. Są to dość ubogie florystycznie zbiorniki ombro-minetroficzne i ombrotroficzne, a więc zasilane przede wszystkim przez opady. Występują tu m.in. rośliny reliktowe związane ze zlodowaceniami oraz turzyca patagońska, nieznana w Polsce poza tym obszarem. Największym zbiornikiem z tej grupy jest torfowisko na Równi pod Śnieżką[8].
Chociaż szata roślinna Karkonoszy została znacznie przekształcona przez działalność człowieka, należy do najbogatszych i najcenniejszych w całych Sudetach. Góry te, mimo niewielkiej wysokości, posiadają wyraźnie ukształtowane i zróżnicowane piętra roślinne. Ze względu na ostry klimat, położone są one nawet o kilkaset metrów niżej niż w innych górach wysokich (choćby Tatrach). Przeważnie im wyższe piętro, tym lepiej zachowana jest pierwotna przyroda, ale w Karkonoszach szczytowe i grzbietowe partie są łatwo dostępne i zostały już znacznie przekształcone przez człowieka.
Piętro podgórskie
Piętro podgórskie (do ok. 500 m n.p.m.) zostało praktycznie w całości zamienione w łąki i pola uprawne, występują tylko nieliczne zagajniki mieszane. Niewielkie partie pierwotnego typu lasów występują w okolicy Wodospadu Szklarki (bór świeży) i na Chojniku (grądy)[8].
Piętro regla dolnego
Piętro regla dolnego (do ok. 1000 m n.p.m.) dawniej stanowiły lasy mieszane, z przewagą buka, zaś obecnie zostały w większości zastąpione borami świerkowymi. Pierwotne fragmenty regla dolnego zachowały się w rejonie enklaw parku narodowego – w górnych partiach Chojnika i w okolicach Wodospadu Szklarki. Bardzo zróżnicowana jest roślinność łąk regla dolnego[8].
Piętro regla górnego
Piętro regla górnego (do ok. 1250 m n.p.m.) stanowiły zwarte lasy świerkowe, później częściowo zastąpione świerkami sadzonymi przez człowieka, często z odmian nizinnych, a więc niedostosowanych do tutejszych warunków. Między innymi to stało się przyczyną łatwego ich zniszczenia w końcu lat 70. Tutejsze lasy, od lat narażone na kwaśne deszcze spowodowane przemysłową emisją zanieczyszczeń z licznych niemieckich, czeskich i polskich elektrowni opalanych węglem brunatnym, padły łatwą ofiarą masowo występującej wskaźnicy modrzewianeczki. Larwy tego owada zjadają młode igliwie, w wyniku czego usychają całe wyrośnięte drzewa.
Górna granica lasu
Na górnej granicy regla świerki przyjmują postać karłowatą, kształtowaną przez wiejące tu wiatry. Towarzyszą im gatunki typowo górskie, na przykład brzoza karpacka, wierzba śląska, czy jarzębina.
Fauna Karkonoszy obejmuje ponad 15 tysięcy gatunków bezkręgowców i 320 gatunków kręgowców, wśród tych ostatnich najwięcej jest ptaków (około 200 gatunków, w tym 150 gniazdujących) i ssaków (blisko 60 gatunków, w tym 19 nietoperzy), płazy i gady mają po 6 gatunków, a ryby zaledwie dwa gatunki (pstrąg potokowy i głowacz białopłetwy)[9].
Stosunkowo uboga jest fauna ślimaków, zwłaszcza po polskiej stronie. Przyczyną są monotonne warunki ekologiczne masywu. Dominują tu gatunki pospolite w okolicznych pasmach, jak również na Niżu. Jedynym reliktem glacjalnym była poczwarówka północna (Vertigo arctica), która prawdopodobnie wymarła. Południowa część Karkonoszy jest bogatsza w malakofaunę ze względu na większą różnorodność skał podłoża – występują tam skały m.in. wapienne oraz skały metamorficzne o różnym składzie, większe nasłonecznienie południowych stoków i być może z powodu większej dostępności tego obszaru po ustąpieniu lodowców i ociepleniu klimatu w holocenie[10].
Świat zwierzęcy Karkonoszy jest skromniejszy niż w przeszłości historycznej, a wynika to z faktu, iż od dawna Karkonosze były penetrowane przez ludzi. Po dużych drapieżnikach w wielu wypadkach pozostały już tylko nazwy, takie jak Niedźwiadki, Wilcza Poręba, Gawry. Do gatunków zanikłych na tym terenie należą m.in. żbik (zanikł w 1896), czy też niedźwiedź brunatny (ostatni okaz zginął w 1804 po północnej (obecnie polskiej) stronie głównego grzbietu, natomiast w czeskiej części nie notowany od 1726). Pojedyncze osobniki niektórych z tych gatunków sporadycznie zachodzą lub przechodzą przez okolice Karkonoszy, ale nie osiedlają się tu na trwałe (niedźwiedzia stwierdzono w latach 90. XX w.)[9]
W ostatnim czasie w Karkonoszach pojawiły się ponownie rysie (wyginęły na przełomie XVIII i XIX wieków, a ich powrót rozpoczął się w 2006 roku) oraz wilki (wytępione w czeskich Karkonoszach w 1842[11], a po północnej stronie gór znacznie wcześniej, bo już w 1761)[a][9]. W 2017 pojawił się orzeł przedni[12] (ostatnie gniazdowanie 1864; jeszcze w latach 30. XIX wieku gnieździł się w rejonie Śnieżnych Kotłów).
Oprócz gatunków, które zanikły na terenie Karkonoszy, pojawiają się i nowe dla tego obszaru zwierzęta. Część z nich migruje naturalnie, np. osiedlił się tu bielik, piżmak i wydra, a także przybyły z Azji jenot[9], ale większość była introdukowana przez człowieka. Z tych sztucznie sprowadzonych zwierząt szczególnie znane są muflony, zwane także owcami górskimi, sprowadzone z Korsyki i Sardynii i wypuszczone w 1899, w następnych latach, aż do 1920, populację wzbogacano nowymi zwierzętami; dziś żyje tu ponad 20 sztuk (dane z 2008)[9].
Najlepiej obecnie przyrodniczo zachowanymi rejonami Karkonoszy są rezerwaty ścisłe oraz podnóża Lasockiego Grzbietu (doliny Złotnej i Srebrnika). W faunie Karkonoszy występują gatunki chronione i endemiczne, których największa liczba przypada na bezkręgowce.
Chociaż Karkonosze nie należą do gór wysokich, klimat w nich panujący odpowiada właśnie europejskim górom wysokim – jest znacznie ostrzejszy, niż wynikałoby to z ich wysokości. Średnia roczna temperatura za lata 1991–2000 dla Śnieżki wynosi +1,0 °C, zaś dla stacji meteorologicznej w dolnym Karpaczu (wysokość 575 m n.p.m.) wynosi +7,4 °C[15]. Natomiast za okres 1881–1930 średnia roczna dla Śnieżki wynosiła 0,1 °C, zaś dla Karpacza dolnego 6,4 °C (pomiarów dokonywano na Śnieżce na wieży na wysokości 1618 m n.p.m., kilkanaście metrów ponad szczytem i ponad miejscem dzisiejszych pomiarów, a w Karpaczu na wysokości 600 m n.p.m.)[16]. Dla Szrenicy temperatura wynosi +1,9 °C[17]. W skali całego XX w. obserwuje się ocieplanie klimatu Karkonoszy, dla Śnieżki w ciągu 100 lat temperatura wzrosła o 0,8 °C[15].
Opady
Roczna suma opadów za lata 1991–2000 na Śnieżce wynosi 1102 mm, jednak jest to wartość zaniżona przez wiatry, a szacowany rzeczywisty opad przekracza 1400 mm. Za ten sam okres opad roczny w dolnym Karpaczu wynosi 1042 mm[18].
Znaczna część opadów to śnieg. W całych Karkonoszach maksimum opadów przypada na lipiec, a na drugim miejscu jest czerwiec w partiach niższych lub grudzień w partiach szczytowych[18].
W Karkonoszach, zwłaszcza w wyższych partiach, duże znaczenie ma tzw. opad poziomy, czyli woda osadzająca się w wyniku kondensacji bezpośrednio na powierzchni ziemi, skał, roślin i różnych przedmiotów w postaci rosy, a przede wszystkim w postaci stałej – szadzi i szronu. Trudno jest ocenić ilość opadu poziomego w bilansie wodnym, ale efekty w postaci szreni lub szadzi, pokrywających lodowymi igiełkami drzewa, skałki i budynki są powszechnie znane i podziwiane.
Fen w Karkonoszach
Wiatry
Jeżeli dodać do tego częste silne wiatry (nierzadko huraganowe), zjawiska fenowe (odpowiednik halnego w Tatrach) i gwałtowne zmiany pogody, to Karkonosze mogą okazać się dla wędrowców bardzo niebezpieczne.
Inwersja
Głównie zimą i jesienią, ale i w innych porach roku, zachodzi w Karkonoszach i Kotlinie Jeleniogórskiej zjawisko inwersji, kiedy chłodne powietrze spływa w dół, a wyżej pozostaje cieplejsze. Efektem jest „morze chmur” pokrywające Kotlinę Jeleniogórską, z którego, jak wyspy wznoszą się wyższe wzniesienia oraz otaczające ją góry, na szczytach których świeci słońce.
Stacje meteorologiczne
Na przestrzeni ostatnich 130 lat na obszarze polskich Karkonoszy funkcjonowało, w różnych okresach, 19 stacji meteorologicznych. Obecnie obserwacje stanu pogody prowadzi 9 stacji:
Najwcześniej na tym obszarze rozwinęło się poszukiwanie minerałów i rud oraz ich obróbka. W średniowieczu działali tu gwarkowie walońscy. Górnictwu towarzyszyło pozyskanie drzewa i powstawanie łąk na wyrębiskach, które od XVI w. zagospodarowywali pasterze. W dolinach rzecznych od późnego średniowiecza powstawały huty szkła, tzw. „huty leśne”, m.in. w Piechowicach, Szklarskiej Porębie, Harrachovie.
Po stronie czeskiej wielkie znaczenie miał w średniowieczu wyrąb lasu na potrzeby kopalni srebra w Kutnej Horze i spławianie drewna rzekami do Łaby.
Po 1648 górnictwo, poza Kowarami, nie odgrywało już większej roli, natomiast zintensyfikowało się pasterstwo.
W latach 1653–1681 zbudowano na Śnieżce katolicką kaplicę pw. św. Wawrzyńca[20], która stała się celem okazjonalnych wizyt wiernych, a później turystów. Dla rozwoju turystyki karkonoskiej kluczowe znaczenie miało doprowadzenie kolei do Jeleniej Góry (1867)[21], Kowar (1882)[21], Piechowic (1891), Karpacza (1895)[21] i Szklarskiej Poręby (1902)[21]. W ostatniej ćwierci XIX wieku stworzono sieć znakowanych szlaków turystycznych. Zaczęły się rozwijać sporty zimowe, początkowo głównie zjazdy saniami (od 1815 z przełęczy Okraj, później i z innych miejsc), w tym saniami rogatymi i wędrówki na nartach, a później bobsleje (tory w Szklarskiej Porębie i Karpaczu, otworzono odpowiednio w 1907 i 1908) oraz skoki narciarskie (skocznia na Hali Szrenickiej z 1905 i w Karpaczu w 1909)[22]. Długotrwała stagnacja związana z II wojną światową i reżimem stalinowskim w krajach obejmujących Karkonosze zakończyła się w 1956 r. Wkrótce powstały koleje krzesełkowe w Karpaczu (1959) i Szklarskiej Porębie (1961), odpowiednio na Kopę i Szrenicę, później zaś mniejsze, ale liczne wyciągi orczykowe[22].
Według niektórych opinii pomimo niewątpliwej odrębności geograficznej w Karkonoszach nie wykształciły się charakterystyczne tylko dla tego regionu odrębności etnograficzne w postaci kultury ludowej, której przejawem byłyby jednolite stroje ludowe, muzyka, taniec, zwyczaje obrzędowe, budownictwo itp.[23]. Inne opinie wskazują na istniejący tutaj w przeszłości "styl karkonoski" w budownictwie domów i zdobieniach, tradycji, a także miejscowy dialekt. Zaczął on zanikać wraz z rozwojem masowej turystyki w XIX wieku, ale w zmniejszonej formie utrzymywał się aż do 1945 roku. Współcześnie rozwój miejscowej kultury hamowany jest przez ekspansję kultury góralskiej związanej z Podhalem[24].
Nazwa Karkonosze ma długi rodowód. Pierwsza nazwa gór pojawia się w II w. n.e. – grecki geograf Ptolemeusz, Karkonosze opisał na mapieKorkóntoi (Κορκόντοι). Następnie używane były też nazwy: Montes Niviferi (Góry Śnieżne), Gigantei (Góry Olbrzymie), bądź w języku niemieckim Schneegebirge lub Riesengebirge. W polskich opisach podróżniczych z wieków XVIII-XIX używana jest nazwa Karkonosze (Kornel Ujejski, 1847 r.) jak i Góry Olbrzymie (Wincenty Pol, 1847 r.). Prawdopodobnie nazwa wywodzi się z prastarego pierwiastka Kar, oznaczającego kamień lub górę. Czeskie źródła podają też możliwość pochodzenia oronimu od słowiańskiej zbitki: „krk„/”krak” oznaczającego kosodrzewinę (kosodřevina, kleč) lub ogólnie niskie, poskręcane, górskie zarośla (niem.krummholz) i „noš” – nosić, lub jako słowiańską nazwę utworzoną od celtyckich[b] Korkontoi pierwotnie w formie Korkonьtji, Kьrkontjí, Kьrkonotsi a następnie Krkonoše[26].
↑Pécskay Z., Lorenc M., Birkenmajer K., Zagożdżon P. P., 2004 – Recent geochronological studies of Tertiary volcanics in Lower Silesia, Poland. Workshop „Basalts 2004”
↑Migoń P.: Kotelní jámy, Sudety, 1/172, 2020, s. 18-21
↑ abcdeBibliografia rozdziału „Torfowiska”: Przewoźnik L., 2008: Rośliny Karkonoskiego Parku Narodowego. Wydawca Karkonoski Park Narodowy, Jelenia Góra, ISBN 978-83-926933-7-6.
↑ abcdefgRąpała R., 2008: Zwierzęta w Karkonoskim Parku Narodowym. Karkonoski Park Narodowy, Jelenia Góra.
↑Andrzej Wiktor, Ivo Flasar: Ślimaki Karkonoszy (Mollusca: Gastropoda), Przyroda Sudetów Zachodnich, t. 8, Jelenia Góra 2005, s. 67-76, ISSN 1508-6135
↑Tadeusz Steć, Wojciech Walczak: Karkonosze. Monografia krajoznawcza. Wyd. 2 zaktualizowane i poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1962, s. 33. OCLC1150590090.
Krkonoše-východ, turistická a lyžařská mapa 1:25 000. Wyd. 1. Nakl. ROSY, 1994. ISBN 80-85510-29-4. OCLC33164950. (cz.). Brak numerów stron w książce
Krkonoše-západ, turistická a lyžařská mapa 1:25 000. Wyd. 1. Nakl. ROSY, 1994. ISBN 80-85510-28-6. OCLC33164951. (cz.). Brak numerów stron w książce
Stefan Macko: Świat roślin Karkonoskiego Parku Narodowego. Wrocław: Wrocławskie Towarzystwo Naukowe, 1970. OCLC839122803. Brak numerów stron w książce
Michał Paweł Mierzejewski: Karkonosze: przyroda nieożywiona i człowiek. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2005. ISBN 83-229-2675-8. OCLC449202907.
Andrzej Raj, Roksana Knapik: Karkonoski Park Narodowy. Jelenia Góra: Karkonoski Park Narodowy, 2014. ISBN 978-83-64528-13-2. OCLC890412971. Brak numerów stron w książce
This article does not cite any sources. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Shady View Terrace / The Lawrence Arms – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (December 2009) (Learn how and when to remove this template message) 2000 EP by Shady View Terrace and The Lawrence ArmsShady View Terrace / The Lawrence ArmsEP by Shady View Terrace and...
أسبوع الفضاء العالمي البداية 1999 اليوم السنوي 4 أكتوبر تعديل مصدري - تعديل أسبوع الفضاء العالمي ( WSW ) هو حدث سنوي يتم الاحتفال به من 4 إلى 10 أكتوبر في أكثر من 90 دولة حول العالم. يُعرَّف الأسبوع العالمي للفضاء رسميًا بأنه «احتفال دولي بالعلوم والتكنولوجيا، ومساهمتهما...
Die Nikolauskapelle zu Nijmegen Die Nikolauskapelle oder Valkhofkapelle im niederländischen Nijmegen (deutsch Nimwegen) ist eine von ursprünglich zwei Kapellen der Nimweger Burg Valkhof. Sie ist eines der ältesten Gebäude der Niederlande und der älteste erhaltene Teil der Pfalzanlage von Nijmegen.[1] Inhaltsverzeichnis 1 Baugeschichte 2 Datierung 3 Literatur 4 Weblinks 5 Einzelnachweise Baugeschichte Die Nikolauskapelle auf der von Karl dem Großen gegründeten Pfalz ist ein...
Los Angeles Metro Rail station Cienega station redirects here. For the Butterfield Overland Mail station, see Pantano, Arizona. Farmdale Farmdale station platformGeneral informationLocation4420 West Exposition BoulevardLos Angeles, CaliforniaCoordinates34°01′26″N 118°20′46″W / 34.0240°N 118.3460°W / 34.0240; -118.3460Owned byLos Angeles County Metropolitan Transportation AuthorityPlatforms2 nearside side platformsTracks2ConnectionsLos Angeles Metro Bus...
Artikel ini sebatang kara, artinya tidak ada artikel lain yang memiliki pranala balik ke halaman ini.Bantulah menambah pranala ke artikel ini dari artikel yang berhubungan atau coba peralatan pencari pranala.Tag ini diberikan pada Februari 2023. Farewell Vivian adalah sebuah seri drama Tiongkok tahun 2022. Seri tersebut terdiri dari 24 episode dan tayang di WeTV. Seri tersebut dibintangi oleh Jin Xi, Hong Jun Jia, Li Bo Wen, dan Zeng Li Yao.[1] Sinopsis Farewell Vivian mengisahkan ten...
Hairstyle that tucks the hair away and keeps it free from manipulation This article's tone or style may not reflect the encyclopedic tone used on Wikipedia. See Wikipedia's guide to writing better articles for suggestions. (December 2022) (Learn how and when to remove this template message) Woman with Bantu knots hairstyle, a type of protective hairstyleA protective hairstyle (a term generally used with reference to Afro-textured hair) is a hairstyle that keeps the hair tucked away for minimu...
Ahmad ZamakhsyariWakil Bupati KarawangMasa jabatan17 Februari 2016 – 26 Februari 2021PresidenJoko WidodoGubernurAhmad HeryawanRidwan KamilPendahuluCellica NurrachadianaPenggantiAep Syaepuloh Informasi pribadiLahir13 Juni 1976 (umur 47)Karawang, Jawa BaratKebangsaanIndonesiaPartai politik PKBPekerjaanPolitisiSunting kotak info • L • B H. Ahmad Zamakhsyari, S. Ag. (lahir 13 Juni 1976) Putra dari KH. Hasan Bisri Syafe'i dan Hj. Lilis Mardhiah adalah Wakil...
German film, TV and theater actor (born 1961) Some of this article's listed sources may not be reliable. Please help this article by looking for better, more reliable sources. Unreliable citations may be challenged or deleted. (July 2017) (Learn how and when to remove this template message) Jochen HorstBorn (1961-09-07) 7 September 1961 (age 62)Osnabrück, West Germany (now Germany)NationalityGermanOccupationActor Jochen Horst (born 7 September 1961 in Osnabrück) is a German film, TV an...
AlienSingel oleh Sabrina Carpenter dan Jonas Bluedari album Blue (Edisi Jepang) dan Singular: Act I (Edisi Jepang)Dirilis16 Maret 2018 (2018-03-16)DirekamMei 2017GenreDance-pop[1][2]Durasi2:54LabelHollywoodPenciptaSabrina CarpenterJanee BennettGuy James RobinProduserJonas BlueKronologi singel Sabrina Carpenter First Love (2017) Alien (2018) Almost Love (2018) Kronologi singel Jonas Blue Hearts Ain't Gonna Lie(2018) Alien(2018) Rise(2018) Video musikAlien di YouT...
ديك دالي (بالإنجليزية: Richard A. Monsour)، و(بالإنجليزية: Richard Monsour) معلومات شخصية اسم الولادة (بالإنجليزية: Richard Anthony Monsour) الميلاد 4 مايو 1937[1] بوسطن الوفاة 16 مارس 2019 (81 سنة) [2] لوما ليندا، كاليفورنيا سبب الوفاة قصور القلب مواطنة الولايات المتحدة...
Novel by Raymond E. Feist This article has multiple issues. Please help improve it or discuss these issues on the talk page. (Learn how and when to remove these template messages) This article consists almost entirely of a plot summary. Please help improve the article by adding more real-world context. (January 2016) (Learn how and when to remove this template message) The topic of this article may not meet Wikipedia's notability guideline for books. Please help to demonstrate the notability ...
Front of leafletBack of leafletA Nazi German propaganda leaflet used during World War II in 1945 to demoralize US troops. Demoralization is, in a context of warfare, national security, and law enforcement, a process in psychological warfare with the objective to erode morale among enemy combatants and/or noncombatants. That can encourage them to retreat, surrender, or defect rather than defeating them in combat. Demoralization methods are military tactics such as hit-and-run attacks, such as ...
German Orthodox rabbi (1820–1899) This article includes a list of general references, but it lacks sufficient corresponding inline citations. Please help to improve this article by introducing more precise citations. (August 2023) (Learn how and when to remove this template message) Azriel HildesheimerPhotograph of Azriel HildesheimerBorn(1820-05-11)11 May 1820Halberstadt, Saxony, PrussiaDied12 July 1899(1899-07-12) (aged 79)Berlin, Prussia, GermanyNationalityGermanSpouseHenriette Hirs...
Muhammad Ibrahim Khushtar SiddiquiBornMuhammad Ibrahim Siddiqui(1930-03-08)8 March 1930West Bengal, IndiaDied9 June 2002(2002-06-09) (aged 72)Port Louis, MauritiusResting placeVallee Pitot, Port Louis, MauritiusOccupationMissionary, writer, poet, Islamic teacher, imamLanguageUrdu, English, Arabic, FarsiNotable worksFoundation of Sunni Razvi Society Part of a series on IslamSufismTomb of Abdul Qadir Gilani, Baghdad, Iraq Ideas Abdal Al-Insān al-Kāmil Baqaa Dervish Dhawq Fakir Fana Hal H...
For the Romanian village of Poloniţa, formerly called Lengyelfalva, see Feliceni. Košice-okolie District in the Kosice Region Košická Polianka (Slovak pronunciation: [ˈkɔʂitskaː ˈpɔlɪɐŋka]; Hungarian: Lengyelfalva [ˈlɛɲɟɛlfɒlvɒ]) is a village and large municipality in Košice-okolie District in the Kosice Region of eastern Slovakia. History In historical records the village was first mentioned in 1335 by its Hungarian name Lengenfolua when it belonged to Dr...
1969 studio album by The ImpressionsThe Versatile ImpressionsStudio album by The ImpressionsReleased1969GenreChicago soulLabelABC-ParamountProducerJohnny PateThe Impressions chronology This Is My Country(1968) The Versatile Impressions(1969) The Young Mods' Forgotten Story(1969) Professional ratingsReview scoresSourceRatingAllmusic [1] The Versatile Impressions is an album by the American soul music group the Impressions. The album was released after the Impressions left ABC R...
Type of drug Not to be confused with Heroic medicine. A drug of last resort (DoLR), also known as a heroic dose,[1] is a pharmaceutical drug which is tried after all other drug options have failed to produce an adequate response in the patient. Drug resistance, such as antimicrobial resistance or antineoplastic resistance, may make the first-line drug ineffective, especially in case of multidrug-resistant pathogens and tumors. Such an alternative may be outside of extant regulatory re...
هذه المقالة يتيمة إذ تصل إليها مقالات أخرى قليلة جدًا. فضلًا، ساعد بإضافة وصلة إليها في مقالات متعلقة بها. (أبريل 2016) كورت واربيرتون معلومات شخصية الميلاد 1981بيشوب أوكلاند [لغات أخرى] الجنسية أنجليزي الحياة العملية المهنة فنان قتال مختلط[1] نوع الرياضة فن...
