Górnoreglowe lasy świerkowe, sosny limby oraz olchy szare porastające zbocza Stołów w Dolinie Kościeliskiej
Regiel górny – piętro roślinne usytuowane powyżej regla dolnego a poniżej piętra kosodrzewiny , czyli poniżej górnej granicy lasu [1] .
W Tatrach występuje ono na wysokości od 1200-1250 do 1550 m n.p.m. [1] , w Gorcach na wysokości powyżej 1150 m, na Babiej Górze na wysokości od 1150 do 1390 m, w Wielkiej Fatrze na wysokości od 1000-1200 do 1200-1400 (lokalnie do 1500) m, w Gorganach na wysokości od 920 do 1450 m, w Czarnohorze od 1300 do 1450-1560 m, w Połoninach Hryniawskich i Górach Czywczyńskich od 1300 do 1670 m, w Masywie Śnieżnika na wysokości od 1000 do 1250 m, w Karkonoszach na wysokości od 1000 do 1250-1300, miejscami do 1360 m.
W reglu górnym przeważa świerk pospolity . W górnych jego partiach, gdzie las przechodzi w piętro kosodrzewiny występuje tzw. górna granica lasu . Ma postać falistej linii wznoszącej się na grzbietach górskich i opadającej na dnie dolin[1] . Obecnie, na skutek presji człowieka, granice pięter regla dolnego i regla górnego w znacznym stopniu są zatarte.
W Karpatach w reglu górnym gatunkiem dominującym jest świerk. W reglu górnym w Tatrach w runie leśnym charakterystycznymi gatunkami są: paprotnik ostry , podrzeń żebrowiec , gruszyczka jednokwiatowa , listera sercowata , kosmatka żółtawa , żłobik koralowaty , a z mchów Plagothecium undulatum , Hylocomium umbratum , Rhyitidiadelphus loreus [1] .
Podobna roślinność występuje w tajdze .
Przypisy
↑ a b c d Władysław Szafer : Tatrzański Park Narodowy . Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962. Brak numerów stron w książce
Bibliografia