Górna granica lasu – naturalna granica występowania drzew o pokroju drzewiastym w górach (granica drzew), zależna od czynników klimatycznych, morfologicznych i siedliskowych. Wyznacza górny zasięg regla górnego. W pobliżu górnej granicy lasu świerki stają się coraz niższe, las rzednie, pojawiają się grupy drzew, biogrupy. Powyżej pojawiają się skarlałe, płożące się świerki. Powyżej rozciągają się zarośla kosodrzewiny, olszy kosej lub hale – łąki górskie. W Tatrach w strefie górnej granicy lasu występują zarośla, grupy lub pojedyncze osobniki limby.