Posiada bogaty dorobek teatralny. Nominowana rekordową liczbę siedmiu razy do nagrody Molière, w 2017 została uhonorowana honorową wersją tej nagrody[5].
Życiorys
Do wyboru zawodu aktorki zachęcała ją matka, nauczycielka angielskiego. Dzieciństwo spędziła w podparyskim Ville-d’Avray. Studiowała w Konserwatorium w Wersalu, gdzie dostała nagrodę za swoją grę oraz jednocześnie uczyła się języka rosyjskiego w Instytucie INALCO. Jest absolwentką francuskiej narodowej Akademii Teatralnej CNSAD[6][7] (w szkole wykładał później m.in. Andrzej Seweryn[8]). Znajomość angielskiego, włoskiego i rosyjskiego pozwala jej na występowanie w filmach obcojęzycznych. Początkowo występowała z sukcesami na scenie teatralnej, gdzie zagrała m.in. tytułową rolę w MedeiEurypidesa.
W 1971 po raz pierwszy pojawiła się na ekranie telewizyjnym, a rok później w kinach w filmie Faustyna i piękne lato. Międzynarodową rozpoznawalność przyniosła jej rola w melodramacieKoronczarka w reżyserii Claude’a Goretty (1977), za którą otrzymała oprócz swojej drugiej nominacji do Cezara także nagrodę BAFTA dla najbardziej obiecującej aktorki. Szybko stała się cenioną aktorką filmową. WesternWrota niebiosMichaela Cimino z 1980, w którym nastąpił jej amerykański debiut, początkowo zebrał złe recenzje i był finansową klapą jednak po latach dokonano jego reewaluacji i został doceniony przez część krytyków[9].
W 2001 zagrała również trudną rolę w dość kontrowersyjnym filmie Michaela HanekegoPianistka, gdzie wykreowała postać nauczycielki gry na fortepianie, która głęboko skrywa swoje sadomasochistyczne pragnienia seksualne. Za występ ten otrzymała swoją drugą nagrodę dla najlepszej aktorki na 54. MFF w Cannes, spotkał się on także z uznaniem krytyków w Ameryce. Na przeszkodzie rywalizacji o najbardziej znane amerykańskie nagrody filmowe stanęła niefrasobliwość dystrybutora, który nie wysłał odpowiednich dokumentów[13].
W roku 2002 aktorka wystąpiła w uznanym europejskimi nagrodami filmie kryminalnym 8 kobiet w reżyserii François Ozona. Z kolei z Hanekem współpracowała kilkukrotnie, m.in. w obsypanym na całym świecie nominacjami i nagrodami (w tym także polskim Orłem za najlepszy film europejski) filmie Miłość (2012).
Huppert jest najczęściej w historii, 16-krotnie nominowaną aktorką do nagrody Cezara. Drugi raz zdobyła tę statuetkę za psychologicznydreszczowiecEllePaula Verhoevena (2016). Za główną rolę w tym filmie została także po raz pierwszy nominowana do Oscara oraz otrzymała Złoty Glob.
Podpisała „apel osiemnastu”, który został opublikowany 18 czerwca 1976 przez dziennik Libération. Apel nawoływał do depenalizacji marihuany we Francji[14].
Filmy fabularne
1971: Le prussien jako Elisabeth
1972: Qui êtes-vous Monsieur Renaudot? jako Marthe
1972: Cezar i Rozalia (César et Rosalie) jako Marité
1972: Figaro-ci, Figaro-là jako Pauline
1972: Bar na skrzyżowaniu (Le bar de la fourche) jako Annie Smith
