Frank de Boer karierę piłkarską rozpoczął w 1988 roku w Ajaxie Amsterdam jako boczny obrońca, zanim przeszedł na środkową stronę tej formacji, w której przez wiele lat występował w reprezentacji Holandii.
W trakcie sezonu 1998/1999 wraz z bratem bliźniakiem Ronaldem mimo podpisania sześcioletniego kontraktu z opcją przedłużenia, podjął skuteczne kroki prawne w celu unieważnienia tego kontraktu. Klub zgodził się ustnie, że jeśli nadejdzie lukratywna oferta dla jednego brata, zostanie on zwolniony, pod warunkiem, że drugi zostanie. Jednak działacze klubu najwyraźniej wycofał się z tej umowy po wprowadzeniu klubu na giełdę i obiecał akcjonariuszom że zatrzyma obu braci i zbuduje wokół nich zespół, który ponownie będzie walczył o Ligę Mistrzów[2]. Ostatecznie w trakcie przerwy zimowej obaj bracia przenieśli się hiszpańskiejFC Barcelony.
Jednak po zdobyciu tytułu nie byli w stanie powtórzyć sukcesów z okresu pobytu w Ajaxie Amsterdam. Po sezonie 1999/2000 po zdobyciu zaledwie wicemistrzostwa Hiszpanii Van Gaal został zwolniony, a w 2001 roku Frank de Boer doznał hańby po uzyskaniu pozytywnego wyniku testu na zakazaną substancję – nandrolon, w wyniku czego został zawieszony, ale po pozytywnym odwołaniu Frank de Boer wrócił na boisko[4][5][6]. Z Dumy Katalonii odszedł po sezonie 2002/2003.
Późniejsze lata i koniec kariery
Frank de Boer na początku sezonu 2003/2004 został zawodnikiem tureckiegoGalatasarayu Stambuł, jednak w 2004 roku w trakcie przerwy zimowej przeniósł się do szkockiegoGlasgow Rangers i tym samym dołączył do występującego od 2001 roku w tym klubie brata bliźniaka Ronalda, z którym w barwach szkockiego klubu wywalczył wicemistrzostwo Szkocji. Po odejściu z klubu[7], bracia przenieśli się do Kataru, gdzie w latach 2004–2005 występowali najpierw w Ar-Rajjan, potem do Al-Shamal, w którym w kwietniu 2006 roku po rozegraniu zaledwie 1 meczu ligowego ogłosił zakończeniu kariery piłkarskiej w wieku 35 lat, natomiast jego brat bliźniak Ronald zakończył w tym klubie karierę piłkarską w marcu 2008 roku w wieku 37 lat.
Pierwszym wielkim turniejem w karierze Franka de Boera były mistrzostwa Europy 1992 w Szwecji, na których dotarli do półfinału, w którym Pomarańczowi spotkali się z reprezentacją Danii. W tym meczu Frank de Boer po pierwszej połowie został zastąpiony przez Wima Kiefta[10], a Pomarańczowi po dogrywce remisowali 2:2 i tym samym doprowadzili do serii rzutów karnych, w których lepszy okazał się Duński dynamit wygrywając tę rywalizację 4:5 a potem sensacyjnie zdobył mistrzostwo Europy do zwycięstwie w finale 2:0 z reprezentacją Niemiec.
Ostatnim wielkim turniejem w karierze Franka de Boera były mistrzostwa Europy 2004 w Portugalii. Frank de Boer wystąpił na tym turnieju tylko w dwóch meczach: w wygranym 0:3 meczu fazy grupowej z reprezentacją Łotwy oraz w ćwierćfinale z reprezentacją Szwecji, w którym Frank de Boer w 36. minucie został zastąpiony przez Wilfreda Boumę, a Pomarańczowi po dogrywce bezbramkowo remisowali i tym samym doprowadzili do serii rzutów karnych, w których okazali się lepsi wygrywając tę rywalizację 5:4[11]. Był to ostatni mecz Franka de Boera w barwach Pomarańczowych, którzy w półfinale przegrali 2:1 z gospodarzami turnieju – reprezentacją Portugalii.
Kariera trenerska
Asystent Berta van Marwijka
De Boer was assistant manager for the Dutch at the 2010 World Cup
9 sierpnia 2016 roku został trenerem włoskiegoInteru Mediolan, jednak 1 listopada 2016 roku – po niecałych trzech miesiącach pracy z powodu słabych wyników Nerazzurrich pod wodzą Franka de Boera, został on zwolniony oraz zastąpiony przez Stefano Pioliego.
26 czerwca 2017 roku został trenerem angielskiegoCrystal Palace, gdzie również 11 września 2017 roku – po niecałych trzech miesiącach pracy został zwolniony[12].
Frank de Boer urodził się jako syn Keesa i Git. Oprócz starszego o 10 minut brata bliźniaka Ronalda ma siostrę Anję[20]. Od 1999 roku jest żonaty z Helen (ur. 1974), z którą ma trzy córki: Romy (ur. 1994), Jacky (ur. 1997), które próbują swoich sił jako modelki oraz Beau (ur. 1999), która jest piłkarką ręczna, reprezentantką Holandii U-18[21][22][23]. Jest także wujkiem dwóch innych piłkarzy: bliźniaków Ruuda i Jaapa Jongów[24].
.jpg)
