Verclausa

Vilatge d'Occitània

Verclausa Verclause
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Geografia fisica
Coordenadas	44° 22′ 53″ N, 5° 25′ 43″ E
Superfícia	26,14 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	1 360 m 560 m 474 m
Geografia politica
País	Daufinat  Occitània
Estat	França
Region 84	Auvèrnhe Ròse Aups
Departament 26	Droma
Arrondiment 262	Niom
Canton 2620	Rémuzat
Intercom 242600658	du Pays de Rémuzat
Cònsol	Claude Bas (2020-2026)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2019)	58 ab. Evolucion de la populacion 59 ab.
Densitat	2,52 ab./km²
Autras informacions
Gentilici	Verclausiens (en francés)
Còde postal	26510
Còde INSEE	26369

Verclausa^[1] (Verclause en francés) es una comuna occitana de Daufinat situaa dins lo departament de Droma e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament de Ròse-Aups.

Geografia

Verclausa fa partida de las Baroniás Daufinencas, es traversat per Aiga e se situa a 35 km aperaquí de Niom (per las gòrjas d'Aiga), e a 30 km de Sèrres .

Comunas vesinas

Distanças e posicion relativa

Verclausa

Pelòna
(2,9 km)

Montferrand-la-Fare
(2,9 km)

Lemps
(3,4 km)

Rosans
(3,6 km)

Moydans
(6,4 km)

Saint-André-de-Rosans
(6,8 km)

Bèlacomba e Tarandòu
(6,8 km)

Remusat
(6,9km)

Roussieux
(7,3km)

Pomairòl
(7,5km)

Cornilhac
(7,7 km)

Sant Sauvador Governet
(7,8 km)

Toponimia

Atestacions istoricas

Las atestacions istoricas donaas per Brun-Durand son Vallis Clausa (1262), Valeclause (1313), castrum Vallis Clause in Delphinatu (1442), cura Vallisclause (1516), Verclouse en Rosans (1540)^[2].

Atestacions occitanas

Verclausa es estat utilizat dons Pòrta d'Òc, revista de l'IEO Ròse-Aups^[3]. Lo nom de comuna es estat sistematicament ortografiat Verclauso en nòrma mistralenca per Joan-Loís Ramel^[4][5]. Es estat tanben ortografiat Verclauso per Frederic Mistral^[6].

Etimologia

Lo Dauzat e Rostaing cita l'atestacion en latin de 1262, Vallis Clausa^[7], es a dire vau barrada. Sembla pas una faussa latinizacion e pòt èsser l'origina de Verclausa; la prononciacion actuala seriá donc una evolucion a partir de *Valclausa. Bouvier dòna la mesme interpretacion, e considèra que lo toponim modèrne poiriá estat alterat per Vert^[8]. Se pòt notar tanben que la comuna es dins una zòna subjècta al rotacisme^[9], çò que poiriá aver facilitat una evolucion en var-, puèi en ver-.

Realizacion fonetica e toponim occitan

Lo nom de la comuna es prononciat [vɛʀˈklawzɔ], e sa transcripcion es Verclausa.

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 1977	2026	Claude Bas		foncion publica, puèi retirat
	1977
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »  v · d · m  Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 66, totala: 69
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
303	220	347	350	371	370	377	425	386
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
416	394	353	357	357	345	332	329	260
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
262	267	229	197	194	174	138	98	83
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
82	68	91	68	61	84	81	81	78 83
2009	2010
74 76	71 73
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

• Comunas de Droma

Ligams extèrnes

Nòtas

1. en occitan (lo Tresor dóu Felibrige Frederic Mistral, reedicion Culture provençale et méridionale,1979.dona Verclauso)
2. J.Brun-Durand, Dictionnaire topographique du département de la Drôme, Paris, Imprimerie nationale, 1891, p.410, https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392934/f496.item
3. Revista Pòrta d'Òc, No.28, IEO Ròse-Aups, 1982, p.10
4. JL.Ramel, Récits des Baronnies, Bibliothèque Pédagogique - Nyons, 2001, p.178, 183 e 194 (transcripcion de testimoniatge)
5. JL.Ramel, Récits du pays de Rémuzat, Culture & langue d'oc, 2012, p.180 e 203 (transcripcion de testimoniatge)
6. F.Mistral, Lou Tresor dóu Felibrige, T.2, G-Z, Marcel Petit C.P.M., 1979, p.1102, https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k7486f/f1109.item
7. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud,reedicion 1984, p. 696
8. JC.Bouvier, Noms de lieux du Dauphiné, Bonneton, 2002, p.156
9. JC.Bouvier, Les parlers provençaux de la Drôme, Librairie C.Klincksieck, Paris, 1976, p.218