Прилеп — град во Македонија, сместен во северниот дел на Пелагониската Котлина, во југозападниот дел на Република Македонија. До него се стигнува преку магистралниот пат А 3. Има 63.308 жители (2021 г.) и се наоѓа на 128 километри југозападно од главниот град Скопје.
Прилеп е познат како „градот под Марковите Кули“ поради неговата близина до кулите што ги изградил легендарниот херој Крали Марко (во Прилеп нарекуван Крале Марко).
Градот е одликуван со орден на народен херој на Југославија на 7 мај1975 и е еден од осумте одликувани града во СФР Југославија со овој орден. Покрај тоа носители на овој орден се уште 14 лица кои потекнуваат од Прилеп и Прилепско.
До почетокот на XI век за Прилеп нема податоци од пишани извори. Првиот запис за градот бил забележан два пати во Кратката историја (грчки: Σύνοψις Ἱστοριῶν) на Јован Скилица, и тоа во последните денови од животот на цар Самоил, октомври 1014 г. и непосредно пред неговата смрт, како тврдина Πρίλαπον.[1] Името е споменувано и во византиските пишани извори од XI век, во записот на византискиот цар Василиј II за правата на Охридската архиепископија. Прилеп е споменуван и во словенските извори од XIV век: ... ...... Иако првиот запис е од 1014, со сигурност може да се каже дека името на градот постоело и претходно.[1]
Постојат повеќе претпоставки за потеклото на името на градот Прилеп. Хрватскиот лингвист Петар Скок ја споменува лексемата lijep, која имала
две значења: 1. Тоа што се примило (прилепило) за нешто; 2. Блато, најчесто кал помешана со плева што се лепи. Во овој контекст Скок го споменува и градот Прилеп, т.е. прасл. глагол *lěpiti којшто потекнува од индоевропскиот корен *leyp со значење 'се придржува'.[1] Според едно предание на Марко Цепенков, луѓето кои почнале да се доселуваат, своите куќи ги граделе прилепени до калето на Марко, па поради прилепените куќи и градот го добил името Прилеп. Во истото предание се споменува дека градот бил прилебно место (место каде што се произведувал леб).[2]
Според некои истражувачи името има старословенско потекло со значење блатно, мочурливо место, место покрај блато.[3] Меѓутоа, ова толкување има свои пропусти. Првобитната словенска населба се наоѓала на доста високо место, под тврдината Маркови Кули, на надморска височина од околу 700 м. Во такви услови мали се шансите за постоење блато на толку високо место. Во случај да постоело блато, треба да го земеме предвид фактот дека Пелагонија не била единствено место каде што некогаш постоела вода. Во тој случај најверојатно би се очекувало и останати места коишто се наоѓале покрај блато, во своето име да ја содржат лексемата леп.[1]
Според Блаже Конески името Прилеп е образувано од личните имиња Прилепа и Прилепка, кои се зачувани во руската антропонимија.[3]
Градот Прилеп и воопшто населби на подрачјето на поширокиот прилепски регион, датираат уште од антиката, како што е археолошкото наоѓалиште Стибера, кај селото Чепигово. Во близина на градот, на Марковите Кули се откриени траги од предисториска населба.
Во раната антика тука израснала населбата Керамија (Ceramie), обновена во доцната антика, која до крајот на антиката останала селска населба и не прераснала во град и епископија.[4]
Средновековна историја
Денешната местоположба на градот Прилеп потекнува од раниот среден век, кога Прилеп бил многу важен трговски и воено-стратегиски град. Токму во градот Прилеп, по катастрофалниот пораз на самoиловата војска во Беласичката битка, 1014 година, кога ги видел своите ослепени војници, царот Самоил починал од срцев удар.[5] По смртта на Самоил градот потпаднал под византиска власт. Во 1041 година византискиот цар Михаил IV Пафлагонецот го задушил востанието на Петар Делјан, а локалниот војвода Мануил Ивац се обидел да ја запре византиската војска кај прилепскиот Плетвар со дрвена палисада, но без успех. Добромир Хрс и неговиот дедо, Мануил Камица, го зазеле Прилеп, но во 1202 Алексиј III повторно ја освоил тврдината.[6]
Низ XIII век Прилеп преминува постојано во рацете на новите господари — двапати на деспотите од Епир, двапати на Бугарија, еднаш на царот од Никеја.[4] Најпрво, бугарскиот цар Калојан ја искористил искористил ситуацијата што настанала во Византија со доаѓањето на крстоносците пред Цариград и во 1203 година ja освоил Северна и голем дел од Западна Македонија, меѓу кои и градот Прилеп.[7] По смртта на Калојан во 1207, како негов господар се јавува властелинот Стрез, кој владеел до неговата смрт во 1214 година. Потоа, Прилеп како и некои други градови во Западна Македонија биле освоени од деспотот на Епир, Теодор Комнен (1214-1224). По битката кај Клокотница во 1230 година, помеѓу бугарската и епирската војска, Прилеп потпаѓа под власта на бугарскиот цар Иван Асен II. По смртта на Иван Асен, на бугарскиот престол доаѓа неговиот малолетен син, Калиман I Асен, па Прилеп повторно бил завземен од епирскиот деспот Михаил Ангел II, сe до 1254 година, кога градот преминал под никејска власт т.е. под возобновената Византиска империја.
Средновековен Прилеп, седиште на државата на Крали Марко
Се смета дека Прилеп потпаднал под српска власт после српско-византиската војна во 1296-1297 година, што може да се заклучи по тоа што кралот Стефан Милутин го помагал манастирот Трескавец.[8] Кога Прилеп повторно потпаднал под византиска власт не е точно познато. Според Стојан Новаковиќ, тоа се случило во 1298 кога Стефан Милутин се помирил со Византијците и се оженил со византиската принцеза Симонида.[8] Во 1334 година Прилеп заедно со цела Македонија стануваат дел од Српското Кралство, на чело со Стефан Душан. Значајни извори во тој поглед претставуваат трите Душанови повелби - грамоти дадени на манастирот Трескавец. Од нив се дознава дека Прилеп во тоа време бил големо и важно градско средиште и дека цар Душан тука имал свој дворец.
Во 1371 година Прилеп станал престолнина на средновековниот македонски феудален владетел, Волкашин, кој го создал Прилепското Кралство, со седиште во Прилеп. По неговата смрт во Маричката битка (1371), го наследил неговиот син, Крале Марко, (во народните преданија и приказни, познат по своите натприродни сили и моќи), кој и по доаѓањето на Турците сè до неговата смрт во 1395 година владеел со Прилеп и поширокиот регион на западна и југозападна Македонија.
Османлиски период
Улица во Прилеп кон крајот на XIX и почетокот на XX век
По погубувањето на Крали Марко во битката кај Ровине, Романија во 1395 година, Турците го презеле градот. Оттогаш се удомиле и со свои закони и укази управувале не само со населението од Прилеп и Прилепско, туку и со цела Македонија. Ваквиот однос на турската власт кон месното население од Прилепско (кон кое ни малку не била наклонета), може да се види и од еден документ издаден во декември 1565 година. Во овој документ се забележува пристрасноста на прилепскиот суд околу решавањето на спорот помеѓу селаните и некојси војвода од хасовите на везирот Мустафа-паша. Ваквиот став на судот предизвикал и бунт кај населението, со што ќе се случи и првиот поголем бунт на македонскиот народ против турската власт, кога незадоволните Мариовци, ќе направат голем протест, проследен со нереди пред судот во Прилеп.
Со доаѓањето на Турците, Прилеп од високоразвиен трговски град, се преориентира кон селското производство особено на тутун. Во првата половина на 16 век, Прилел имал 321 куќа, од кои 300 им припаѓале на христијаните, а останатите биле муслимански. Според описите на градот од страна на турскиот патописец Евлија Челебија, кој го посетил Прилеп во 1670 година, населбата била составена од девет маала со илјада куќи изградени со тврд материјал, додека градската чаршија била составена од 200 дуќани.[9]
Жени од Прилеп во почетокот на XX век
Во XVIII и XIX век во градот се одржувал голем панаѓур, кој бил еден од најголемите во Румелија и траел 25 дена.[10] На панаѓурот доаѓале трговци од целиот Балкански Полуостров, а најмногу се тргувало: жито, тутун, килими, стока и др. Во XIX век градот имал 2.800 куќи, 1.100 дуќани, 26 анови, 10 џамии и 5 медреси. Во истиот период, во Прилеп учителствувал големиот македонски преродбеник и собирач на народно творештво Димитар Миладинов, заедно со својот помошник Рајко Жинзифов и токму во овој период во контакт со Миладинов, Марко Цепенков (роден прилепчанец) ќе ја прифати идејата на преродбеникот за собирање на македонското народно творештво. Други преродбеници кои учителствувале во Прилеп се: Јордан Хаџи Константинов-Џинот, Григор Прличев, Кузман Шапкарев, Јосиф Ковачев и др. Во овој период градот бил поделен на христијански и турски дел. Постоеле 17 христијански маала и 10 турски.[11] Реформите во војската и администрацијата што почнале да ги спроведуваат турските султани од почетокот на XIX век наишле на отпор, особено кај феудалците во Албанија и Босна. Во 1830 година пашата Мустафа Решид Бушатлија од Скадар навлегол во Македонија со цел да ја освои Битола. Меѓутоа, во неколку битки кај Прилеп и планината Бабуна, во април и мај 1831 година бил поразен и се повлекол во Скадар. Во средината на XIX век во Прилеп доаѓа до брз развој на занаетчиството и трговијата. Во овој период во Прилеп биле развиени: казанџискиот, ковачкиот, абаџискиот и ќурчискиот занает, а нешто подоцна почнал да се развива и терзискиот занает. Во овој период Прилеп има три пазарни дена: понеделник, четврток и сабота. Во централниот дел на градот се наоѓала црквата „Св. Благовештение“ или „Стара црква“, како што ја нарекувало населението. Подигната е во 1383 година, најверојатно со помош на еснафите, богатите трговци и граѓани на Прилеп. Нејзини мајстори-градители, ѕидари биле Коста Лауцо и Ристе Тасламиче. Името Коста Лауцо е поврзано и со изградбата на градскиот часовник, саат-кулата во 1858 година.[12]
Според структурата на ВМОРО, Прилеп за време на илинденскиот период бил дел од Прилепската околија на Битолскиот револуционерен округ. Илинденското востание ќе има силен одглас во Прилепско, а со борбите раководеле познатите прилепски војводи Петар Ацев и Крсто Гермов-Шаќир војвода. На Илинден востаниците во Прилепско ги исекле телеграфските кабли меѓу Прилеп и Велес како и меѓу Прилеп и Битола, а биле разрушени и некои дрвени мостови по патиштата кон Градско, Кичево, Крушево и Велес.
Голем број прилепчани активно се вклучиле во Младотурската револуција. Во септември 1910 година властите уапсиле над 70 граѓани за време на акцијата за разоружување на младотурците.
За време на Првата (1912-1913) и Втората балканска војна (1913) во Прилеп и неговата околина се воделе жестоки борби. Таква е Битката кај Прилеп помеѓу војските на Кралството Србија и Отоманското Царство, во која отоманската војска била поразена. Крајот на војните се означил со Букурешкиот договор, со кој Македонија била поделена, а Прилеп крајно разурнат и разорен, како дел од Вардарска Македонија ќе влезе во рамките на Кралството Србија.
Во април 1941 г. Прилеп потпаднал под фашистичка окупација. На 8 април таа година во градот влегла германската фашистичка војска, а на 26 април влегла и бугарската војска.[13] Уште од првите денови на окупацијата се појавил отпор, за конечно на 11.10.1941 година со нападот на бугарската полициска станица од страна на Прилепскиот партизански одред „Гоце Делчев“ да започне антифашистичкото народно востание против окупаторската власт.[14][15]. Во текот на војната, населението од градот и околните села активно се вклучило во борбите. Во борбите се вклучиле и Сојузот на комунистичката младина на Југославија (СКОЈ) и Антифашистичкиот фронт на жените (АФЖ). Градот бил ослободен на 9 септември 1944, а конечното ослободување е на 3 ноември истата година. Последните битки за ослободување на градот се водени кај местото Песјо Бртце.[16] Во текот на НОВ од Прилеп и прилепско од 8000 учесници, активни борци со оружје в рака биле 2700. Од нив 650 се загинати, 15 прогласени за народни херои (10 загинати во НОВ) и 154 носители на „Партизанска споменица 1941“.[13] Поради големиот број на борци и жртви кои Прилеп ги дал во Втората светска војна, градот по војната го добил епитетот „град херој“. По војната градот почнал да се развива и напредува во сите сфери.
Географија
Карпата Слонот на Маркови Кули
Градот Прилеп се наоѓа во североисточниот дел на најголемата македонска котлина, Пелагонија, односно во Прилепското Поле, како најголема населба и негов центар. Опкружен е со планините Бабуна и Дрен Планина. Од градовите со кои одржува најдобра сообраќајна комуникација, оддалечен е 33 км од Крушево, 43 км од Битола, 37 км од Македонски Брод, 38 км од Демир Хисар, 64 км од Кичево, 48 км од Кавадарци, 79 км од Велес и 128 км од Скопје.
Клима
Градот Прилеп и околината се наоѓаат на надморска висина од 550-700 метри, а Прилепското Поле го ограничуваат високи планини (1500м) коишто условуваат умерено-континентална клима.
Средната годишна минимална температура според мерниот пункт во Прилеп изнесува 6,1°С додека пак апсолутната максимална температура изнесува до 39,4°С. Овие температури се повисоки од апсолутните максимални температури во Струга, Ресен, Охрид и Битола.
Малото количество на врнежи во текот на годината (500-600 мм) е услов за појава на послаби извори на вода.[17]
Прилеп и околината во текот на годината имаат најчести ветрови од североисточен правец. Североисточниот ветар дува со максимална брзина 22,5 m/s. Југоисточниот ветар дува со просечна брзина од 3,8 m/s.[18]
Градот има повеќе од 250 сончеви денови во годината.[19]
Прилеп со патишта е поврзан со останатите делови од Македонија. Поважни патни правци се Прилеп-Битола, Прилеп-Охрид (преку Битола и Ресен), Прилеп - Кичево и патниот правец Прилеп-Велес-Скопје.
Во градот функционира и јавен автобуски градски превоз. До околните населени места има организирано редовен автобуски или железнички сообраќај.
Население
Во турскиот пописен дефтер од 1467/68 година, Прилеп бил центар на Прилепскиот Вилает и имал вкупно 438 семејства, од кои 300 христијански семејства, 21 муслиманско семејство, 89 неженети христијани и 28 вдовици христијани. Во градот постоеле маала: Хаџи Убејд, Прилепскиот Кетхуда, Калчар, Хроло, Чипо Манко, Франкопол, Штенар, Арменко, Филип, Грнчар, Дропар, Рајко Согло, Поп-Мелахио, Касапите, Хавлан, Кирклино, Дранина, Ценгеран, Хајатан, Мелко и Пустин Дозан.[23]
За време на Балканските војни, бројот на населението опаѓа, па така во 1914 година изнесува 22.237 жители.
Потоа започнува процес на миграција на турското население и Првата светска војна, а поради тоа населението во градот повторно се намалува и во 1921 година изнесува 18.508 жители.
По овие периоди започнува постојан природен прираст на населението. Тоа се јавува најмногу поради доселувањето на извесен број колонисти од Југославија. Во периодот од 1948 до 1971 бројот на жителите во градот се зголемил повеќе од двапати. Тоа се должи на миграцијата село-град, како и на големиот природен прираст. Денес природниот прираст е во стагнација.
Прилеп е четврт по големина град во Македонија, а според последниот попис од 2002 година, кога Али Чаир, Багеска Ограда, Бончејца, Вишне, Ѓогдере, Ѓоре Спиркоски - Леништанец, Жабино Маало, Карабдалица, Козле, Марино, Ново Корзо, Поткасарни, Поткупи, Рид, Сарика, Старо Корзо, Сточен Пазар, Табана, Типски, Точила, Тризла, Центар, Чачорица и Шарена Чешма се споени, во градот се регистрирани 66.246 жители.[25]
Со новата територијална поделба поранешното село Варош преку пат на конурбација е споено со градот Прилеп и денес претставува негова приградска населба. Заедно со сите жители во населба Варош, во градот Прилеп вкупно живеат 69.704 жители. (64.756 или 92,9 % Македонци.)
Етнички групи
Според пописот на населението од 2002 година, во градот имало 66.246 жители (61.320 или 92,56 % Македонци) и спаѓал во групата на големи градови.[26] Заедно со приградската населба Варош (3.458 ж.), која во статистиките се води како одделно населено место, градот Прилеп имало 69.704 жители. Според последниот попис во 2021 година, Прилеп брои 63.308 жители, вклучувајќи ја и приградската населба Варош, која преку пат на конурбација е споена со градот.
Етнички гледано, населението според пописот од 2002 година е составено од:[25]
Прилеп е центар на производство на висококвалитетен тутун и цигари, металопреработувачка, електронска, дрвна, текстилна, прехранбена и мермерна индустрија (рудникот „Сивец“).
Нива со тутун во близина на Прилеп
Тутунот е еден од прилепските традиционални култури што успева во македонската клима. Многу од големите светски производители на цигари го користат прилепскиот тутун откако ќе се обработи во нивните локални фабрики. Кога во Прилеп бил основан Институтот за тутун за создавање на нови видови тутун, тоа било прв пример за примена на генетиката во земјоделството на Балканот. Повеќето жители на Прилеп опстојуваат со производство на тутун, кој потоа се откупува од Тутунски комбинат АД Прилеп во Прилеп. Во 2017 година во Прилепско Поле (општините: Прилеп, Долнени и Кривогаштани) биле произведени 9867 тони тутун,[28] што претставува 43% од вкупното количество тутун произведено во Македонија.
Покрај тутунопроизводството во Прилеп, од големите индустриски претпријатија работат и Прилепска пиварница, мермерниот комбинат, индустријата за висока технологија „Микросам“ која е позната во светот по големиот број произведени роботи и разни технолошки изуми, повеќе фабрики за мебел, градежни материјали и воена опрема.
Во градот функционираат и јавните претпријатија: ЈКП Комуналец, ЈКП Водовод и канализација, ЈКП Пазари и ЈП за просторни и урбанистички планови.
Од високото образование постои Економскиот факултет, како и дисперзирани студии за информатика и компјутерска техника и
земјоделство,[29] производство и преработка на тутун,[30] рударство, геологија и инженерство на природни ресурси. Исто така, во Прилеп функционираат и постдипломски студии при Институтот за композитни материјали и роботика.[31]
Култура
Институт за старословенска култура - ИСК генерално се занимава со етногенезета на старите Словени, преку истражувањата на археолозите, историчарите на уметност, етнолозите, лингвистичарите и други помошни историски науки. Формиран е како Центар за истражување на старословенската култура при Музејот на град Прилеп, а во 1980 година се осамостојува како институција од научен карактер. Негов основач е тогашниот директор на Музејот на град Прилеп - проф. д-р. Бошко Бабиќ, а подоцна и негов директор од 1980 година.
Центар за современа ликовна уметност (ЦСЛУ) - Уметничка колонија, којашто секоја година (во летниот период во месеците јули и свгуст) се одржува во центарот на градот Прилеп, за време на Прилепското културно лето. Основана е во 1957 година, од страна на историчарот на уметност и археолог - проф. д-р. Бошко Бабиќ (директор на ЦСЛУ до 1981 година, а потоа и нејзин доживотен почесен претседател), по негова иницијатива и исто така по иницијатива на неговиот пријател и долгогодишен соработник на ЦСЛУ - академскиот сликар Ристо Лозановски. Уметничката колонија е една од најстарите во Југоисточна Европа, а е најстара на Балканот. Секоја година, се одржуваат, редовни четири работилници: „Интернационалната сликарска колонија (започната 1957 г.), „Интернационален вајарски симпозиум „Мермер" (1963 г.), „Интернационално студио за пластика во дрво (1971) и Интернационално ателје за скулптура во метал (1984). Периодично се одржуваат и други работилници, како: „Уметничка Фотографија, Керамика, Витраж, Мозаик, Графика, а од 2005 година и „Студиото за пластика во пластика, основано по инцијатива на директорот на ЦСЛУ Диме Јанески (на функција од 1981 година до денес) и академскиот вајар Предраг Јаневски.
Македонски театарски Фестивал „Војдан Чернодрински" - кој се одржува во чест на првиот модерен македонски автор на драми, Војдан Чернодрински, кој е роден во село Селци, Струшко во 1875 г. Основан е во 1965 година, од страна на познати македонски глумци, кои ја дале целата нивна поддршка, како што се: Нада Гешоска, Димче Гешоски, режисерот Мирко Стефаноски и други. Овој театарски Фестивал е најголемиот и најзначајниот за македонската театарска дејност, како и пошироко на Балканот, чии признанија се од голема важност во животот на глумците. Се одржува секоја година, во првата недела од јуни.
Манастирот во Зрзе и манастирот „Св. Архангел Михаил“, кои имаат фрески од XII и XIV век, се значајни знаменитости на културата во Прилеп.
Исто така е важен манастирот „Трескавец“, кој се наоѓа на падините под врвот Златоврв каде се снимени дел од сцените на филмот „Пред дождот“ на Милчо Манчевски.
Постојат неколку антички знаменитости во Прилеп, вклучувајќи една кај Маркови Кули, црквата „Св. Никола“ од XIII век, црквата „Св. Успение Богородично“ („Трескавец“), црквата „Св. Преображение“ и „Могилата на непобедените“, споменик во чест на жртвите од фашизмот кој се наоѓа во централниот парк на Прилеп. Познато е дека постои голема римска некропола каде се најдени голем број на ѕидини. Римски урнатини се наоѓаат и блиску до Варошкиот Манастир, изграден на стрмните падини на ридот, каде подоцна е населена средновековна заедница. Голем број на раноримски гробници, некои со скулптурни релјефи на починатите или од „тракискиот јавач“ и други споменици од официјална природа, се наоѓаат во двориштето на црквата под јужната падина на Варош. Некои од најголемите споменици биле изградени во ѕидовите на црквата.
Најважниот антички споменик е стариот град Стибера ситуиран на ридот Бедем близу Чепигово, во централниот дел на Пелагонија.
Манастирот Трескавец, е изграден во XII век во планините на 10км северно од Прилеп, под Златоврв, на работ на мала висорамнина на околу 1100 метри надморска висина.
Други инскрипции во Трескавец вклучуваат неколку римски творби од I век посветени на Аполон. Старата тврдина била користена од Римјаните, а подоцна Византијците. Во средновековието, Крале Марко ја обновил цитаделата, правејќи ја важна воена тврдина. Дури и Цар Самуил дошол таму по поразот на Беласица во 1014 година.
(1915 - 1944), Кузман Јосифоски - Питу, организатор на антифашистичкото ослободително движење за време на НОБ, познат како вториот Гоце Делчев, народен херој на Југославија;
(1915 - 2004), Илија Џувалековски, македонски театарски, филмски и телевизиски глумец, режисер и педагог.;
↑ 4,04,1Иван Микулчиќ, „Средновековни градови и тврдини во Македонија“, Скопје, 1996, стр. 249-250.
↑Skylitzes, John; Wortley, John (2010). John Skylitzes: A Synopsis of Byzantine History, 811–1057: Translation and Notes (англиски). Cambridge University Press. стр. 331. ISBN9781139489157.
↑A. Kazhdan, ‘Prilapos’, The Oxford Dictionary of Byzantium vol. III, 1718
↑Аџиевски, Коста (1982). „Македонија во првите години по формирањето на Латинското царство (1204–1207)“. Годишен зборник на Филозофскиот факултет. 34: 25–38.
↑ 8,08,1Дедијер, Јевто (1913). Нова Србија: (са 40 слика у тексту и картом нове Србије) (српски). Штамп. "Доситије Обрадовић". стр. 206.
↑Македонските градови во турско време, Зоран Сенев, Киро Герасимов, Кочани, 2004, стр.62
11th-century Queen consort of England Edith the FairBornc. 1025Diedc. 1086SpouseHarold GodwinsonChildrenGodwinEdmundMagnusGunhildGythaUlf Edith the Fair, (Old English: Ealdgȳð Swann hnesce, Edyth the Gentle Swan; born c. 1025, died c. 1086) also known as Edith Swanneck,[note 1] was one of the wealthiest magnates in England on the eve of the Norman conquest, and may also have been the first wife of King Harold Godwinson.[1] Swanneck (or Swan-Neck) comes from the folk etym...
Welfare Programs in the United Kingdom For broader coverage of this topic, see Welfare state. This article has multiple issues. Please help improve it or discuss these issues on the talk page. (Learn how and when to remove these template messages) This article needs attention from an expert in Sociology. The specific problem is: The article needs a broader understanding of the historical context and social climate that gave rise to the Welfare State in Britain. WikiProject Sociology may be ab...
Untuk seri web yang diproduksi oleh MD Entertainment, lihat Teluk Alaska (seri web). Peta Teluk Alaska. Teluk Alaska (bahasa Inggris: Gulf of Alaska) adalah lengan dari Samudra Pasifik yang didefinisikan oleh kurva dari pantai selatan Alaska, yang membentang dari Semenanjung Alaska dan Pulau Kodiak di barat sampai Kepulauan Alexander di timur, di mana Teluk Gletser dan Inside Passage berada. Seluruh garis pantai teluk adalah kombinasi kasar hutan, gunung, dan sejumlah gletser air pasang. ...
Над полюсами Студійний альбомВиконавець АнтитілАДата випуску 29 листопада 2013Записаний 2013Жанр Рок, поп-рок, рок-н-рол, індіТривалість 51:54Лейбл Comp MusicХронологія АнтитілА Попередній Вибирай(2011) Все красиво(2015) Наступний «Над полюсами» — третій студійний альбом українсько
Global chess tournament 2022 World Blitz Chess Championship World Blitz Champion Women's World Blitz Champion Magnus Carlsen Bibisara Assaubayeva 16/21Scores13/17 Born 30 November 1990 32 years old Born 26 February 2004 18 years old ← 20212023 → The 2022 World Blitz Chess Championship was the 2022 edition of the annual chess tournament held by FIDE to determine the world champion in chess played under blitz time controls. Since 2012, FIDE h...
Westsächsische Hochschule Zwickau Motto Hochschule für Mobilität Gründung 1897 Trägerschaft staatlich Ort Zwickau Bundesland Sachsen Sachsen Land Deutschland Deutschland Rektor Stephan Kassel Studierende 3.300 WS 2021/2022 Netzwerke DFH[1], DHIK, csnd, Silicon Saxony, Saxony⁵[2], GPM Website www.whz.de Georgius-Agricola-Bau am Dr.-Friedrichs-Ring Die Westsächsische Hochschule Zwickau – Hochschule für angewandte Wissenschaften (WHZ – University of Applied...
Comics character Tomorrow WomanTomorrow Woman, as she appeared in her debut on JLA #5 (May 1997) by Howard PorterPublication informationPublisherDC ComicsFirst appearanceJLA #5 (May 1997)Created byGrant Morrison (writer)Howard Porter (artist)In-story informationAlter egoClara KendallTeam affiliationsJustice LeagueAbilitiesTelekinesisTelepathy Lethal EMP weapon Tomorrow Woman is a fictional character, an android in stories published in DC Comics. She debuted in JLA #5 (May 1997), and was creat...
Gao / KaoStroke order of the Gao surnamePronunciationGāo (Pinyin)Ko (Pe̍h-ōe-jī)Gou1 (Jyutping)Language(s)ChineseOriginLanguage(s)Old ChineseMeaninghigh, tallOther namesVariant form(s)Gao, Kao (Mandarin)Ko, Kou (Cantonese, Hokkien)Derivative(s)Cao, Ko Gao (Chinese: 高) is an East Asian surname of Chinese origin that can be literally translated as high or tall. There are approximately 17 million living people with this surname. Some places, such as Taiwan, usually romanise this family...
This article may need to be rewritten to comply with Wikipedia's quality standards. You can help. The talk page may contain suggestions. (April 2012) Kosovo Judicial Council Logo The Kosovo Judicial Council (Albanian: Këshilli Gjyqësor i Kosovës) (KJC) is the national council of the judiciary of Kosovo. It is the oversight body that aims to ensure the independence and impartiality of the judicial system, and the administration of justice in Kosovo. The Kosovo Judicial Council is the highes...
This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: María Julia Hernández – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (March 2022) (Learn how and when to remove this template message) María Julia Hernández (January 30, 1939 – March 30, 2007)[1] was a prominent human rights advocate who tried to s...
The Redundancy of Courage AuthorTimothy MoCountryUnited KingdomLanguageEnglishPublisherChatto & WindusPublication date1991 The Redundancy of Courage is a novel by Timothy Mo published in 1991.[1] It is set in the fictitious country of Danu in Southeast Asia, which is based on East Timor.[2] It is narrated by Adolph Ng, an ethnic Chinese businessman educated in Canada.[3][4] It was shortlisted for the Booker Prize for Fiction.[5] Plot introduction Li...
Questa voce o sezione sull'argomento società calcistiche non cita le fonti necessarie o quelle presenti sono insufficienti. Puoi migliorare questa voce aggiungendo citazioni da fonti attendibili secondo le linee guida sull'uso delle fonti. Segui i suggerimenti del progetto di riferimento. Luis Ángel FirpoCalcio Pamperos, Toros, Ultralempinos Segni distintivi Uniformi di gara Casa Trasferta Colori sociali Blu, bianco Dati societari Città Usulután Nazione El Salvador Confederazione CON...
Jupiter Europa OrbiterIlustrasi Jupiter Europa Orbiter melewati Io pada Desember 2026.OperatorNASATipe misiPengorbitTanggal memasuki orbitDiusulkan: 2025–2026Tanggal perluncuran2020Wahana peluncurDelta IV-H, Ares atau AtlasDurasi misicruise:5-6years, ilmiah:3yearsSitus webESA Webpage on Laplace/EJSMBerat1371 kgTenagaMMRTGOrbital elementsPoros semimayor100 km (orbit terakhir di Europa)Inklinasi95°–100° (orbit terakhir di Europa) Sebagai bagian dari misi Europa Jupiter System Mission – ...
The Presidio–Ojinaga International Rail Bridge (also known as the Presidio Rail Bridge or the Puente Ferro Carril Ojinaga) is an international bridge that crosses the Rio Grande (Río Bravo) between the cities of Presidio, Texas, and Ojinaga, Chihuahua, on the United States-Mexico border. It is owned by the Mexican government and the state of Texas Department of Transportation. It is privately operated under a lease by Ferromex subsidiary Texas Pacifico Transportation.[1] The Presid...
Vietnamese immigration checkpoint in Ho Chi Minh City's cruise terminal Immigration to Vietnam is the process by which people migrate to become Vietnamese residents. After the declaration of independence in 1945, immigration laws were modified to give the central government some control over immigrant workers arriving from nearby South Asian countries such as China (including Hong Kong), Cambodia, Laos, the Philippines, and Thailand. The Vietnam Immigration Department recently relaxed the st...
Swedish artist (1915–2002) Oscar ReutersvärdOscar Reutersvärd with two of his friendsBorn29 November 1915Stockholm, SwedenDied2 February 2002(2002-02-02) (aged 86)Lund, SwedenNationalitySwedishNotable workImpossible figures Oscar Reutersvärd (29 November 1915 – 2 February 2002) was a Swedish graphic artist, who in 1934 pioneered the art of 3D drawings that may initially appear feasible, yet cannot be physically constructed. He is sometimes described as the father of the impossible...
Paghimo ni bot Lsjbot. 36°01′25″N 2°38′43″E / 36.02358°N 2.6453°E / 36.02358; 2.6453 Chabet es Sofia Wadi Nasod Algyeriya Lalawigan Wilaya de Médéa Gitas-on 480 m (1,575 ft) Tiganos 36°01′25″N 2°38′43″E / 36.02358°N 2.6453°E / 36.02358; 2.6453 Timezone WAT (UTC+1) GeoNames 7442973 Wadi ang Chabet es Sofia sa Algyeriya.[1] Nahimutang ni sa lalawigan sa Wilaya de Médéa, sa amihanang bahin sa nasod, 90 ...
.JPG)
.JPG)
_iz_Prilepske_ulice.JPG)
.JPG)
.JPG)
